Kuran-ı Kerim

Mushaftaki sıralamada 113. iniş sırasına göre 20. sûre olup 5 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayetler varsa da (bk. Şevkânî, V, 615) üslûp ve içeriği bakımından Mekkî sûrelere benzediği görülür. Sûrenin ismi olan “Felâk” kelimesi, sabah aydınlığı demektir.

Mushaftaki sıralamada 112. iniş sırasına göre 22. sûre olup 4 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır. Mekke’de indiğini söyleyenler Mekkeli müşriklerin Hz. Peygamber’e gelerek “Bize rabbinin soyunu anlat” dediklerini, bunun üzerine bu sûrenin indiğini bildiren rivayetleri delil getirirler (Müsned, V, 133-134). Medine’de indiğini söyleyenler ise Yahudilerle Hristiyanların Hz. Peygamber’e yönelttikleri Allah hakkındaki sorulara bir cevap olmak üzere Cebrâil’in Hz. Peygamber’e gelip “Kul hüvellahü ehad” sûresini okuduğunu bildiren rivayetleri delil göstermişlerdir (Taberî, XXX, 221-222; Râzî, XXXII, 175). Ancak sûrenin üslûp ve içeriği Mekke döneminde indiği izlenimini vermektedir. Sûrenin ismi olan “İhlâs” kelimesi, samimi olmak, dine içtenlikle bağlanmak demektir. Bu sûrede anlatıldığı şekilde Allah’a inanan, tevhit inancını tam anlamıyla benimsemiş ihlâslı bir mü’min olacağı için sûre bu adla anılmaktadır.

Mushaftaki sıralamada 111. iniş sırasına göre 6. sûre olup 5 âyettir ve Mekke’de inmiştir. “Tebbet”, kurusun, kahrolsun demektir.

Mushaftaki sıralamada 110. iniş sırasına göre 114. sûre olup 3 âyettir ve Medine’de inmiştir. Tam sûre olarak Kur’an’ın en son inen sûresi olduğu kabul edilmektedir (Elmalılı, IX, 6234). Sûrenin Vedâ haccı esnasında Mina’da indiği de rivayet edilir (bk. Şevkânî, V, 602). Sûrenin adı olan “Nasr” kelimesi, yardım demektir.

Mushaftaki sıralamada 109. iniş sırasına göre 18. sûre olup 6 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (bk. Şevkânî, V, 597). “Kâfirûn”, inkârcılar demektir.
Tefsirlerde anlatıldığına göre Kureyşliler Hz. Peygamber’den bir sene kendi ilâhlarına tapmasını, bir sene de kendilerinin onun ilâhına tapmalarını istemişler. Hz. Peygamber de “Allah’a bir şeyi ortak koşmaktan yine O’na sığınırım!” demiş; bu defa Kureyşliler, “Bizim ilâhlarımızdan bazılarını istilâm et (öp, el sür), biz de seni tasdik edip ilâhına ibadet edelim” demişler. Bunun üzerine Kâfirûn sûresi inmiştir (Taberî, XXX, 213-214; Kurtubî, XX, 225).

Mushaftaki sıralamada 108. iniş sırasına göre 15. sûre olup 3 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayetler de vardır (bk. İbn Âşûr, XXX, 571). Sûrenin ismi olan “Kevser” kelimesi, çok hayır ve bereket manasında olup Cennette Hz. Peygambere mahsus bir havuzun da adıdır.

Mushaftaki sıralamada 107. iniş sırasına göre 17. sûre olup 7 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 4-7. âyetlerin Medine’de münafıklar hakkında indiğine dair rivayet de vardır (bk. İbn Âşûr, XXX, 563). Sûrenin adı olan “Mâ’ûn” kelimesi, yardım ve zekât demektir.

Mushaftaki sıralamada 106. iniş sırasına göre 29. sûre olup 4 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûrenin ismi olan “Kureyş” kelimesi, Hz. Peygamberin mensup olduğu kabilenin adıdır.

Mushaftaki sıralamada 105. iniş sırasına göre 19. sûre olup 5 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, fillerle donanmış ordusuyla Kâ’be’yi yıkmaya gelen Ebrehe’nin helâk edilişinden bahsettiği için “Fil” adını almıştır.

Mushaftaki sıralamada 104. iniş sırasına göre 32. sûre olup 9 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûrenin ismi olan “Hümeze” kelimesi, insanları arkadan çekiştiren, ayıplayan kimse demektir.

Mushaftaki sıralamada 103. iniş sırasına göre 13. sûre olup 3 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (bk. Şevkânî, V, 579). Sûrenin adı olan “Asr” kelimesi, çağ, ikindi vakti, uzun zaman demektir. ● Sûrede insanı ebedî hüsrandan kurtaracak yollar gösterilmektedir.

Mushaftaki sıralamada 102. iniş sırasına göre 16. sûre olup 8 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (bk. Buhârî, “Rikāk” 10; Şevkânî, V, 575). Sûrenin adı olan “Tekâsür” kelimesi, mal, mülk ve çoluk çocuğun çokluğuyla övünmek demektir.

Mushaftaki sıralamada 101. iniş sırasına göre 30. sûre olup 11 âyettir ve Mekke’de inmiştir. “Kâri’a”, vuran, çarpan, kapıyı çalan, yürekleri hoplatan şey demektir. Burada, kıyamet gününü ifade etmektedir.

Mushaftaki sıralamada 100. iniş sırasına göre 14. sûre olup 11 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayetler de vardır (bk. Şevkânî, V, 566). Sûrenin adı olan “Âdiyât” kelimesi, hızlı koşan atlar demektir.

Mushaftaki sıralamada 99. iniş sırasına göre 93. sûre olup 8 âyettir ve Medine’de inmiştir. Mekke’de indiğine dair rivayetler de vardır (bk. Şevkânî, V, 562). Sûrenin adı olan “Zilzâl” kelimesi, sarsıntı, deprem demektir.

Mushaftaki sıralamada 98. iniş sırasına göre 100. sûre olup 8 âyettir ve Medine’de inmiştir. Mekke’de indiğine dair rivayetler de vardır; ancak özellikle Buhârî’de yer alan bir hadis (“Tefsîr”, 98/1-3) sûrenin Medine döneminde indiğini göstermektedir. Sûrenin adı olan “Beyyine” kelimesi, apaçık delil demektir.

Mushaftaki sıralamada 97. iniş sırasına göre 25. sûre olup 5 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Bir rivayete göre müfessirlerin çoğu Medine’de indiğini söylemişlerdir (bk. Şevkânî, V, 554). Sûre, Kadir gecesini anlattığı için bu adı almıştır. Kadr, azamet ve şeref demektir.

● Mushaftaki sıralamada 96. iniş sırasına göre 1. sûre olup 19 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ikinci âyette geçen “alak” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 95. iniş sırasına göre 28. sûre olup 8 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûrenin adı olan “Tîn” kelimesi, incir demektir.

Mushaftaki sıralamada 94. iniş sırasına göre 12. sûre olup 8 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûrenin adı olan “inşirah” kelimesi, açılmak, genişlemek demektir.

Mushaftaki sıralamada 93. iniş sırasına göre 11. sûre olup 11 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki kuşluk vakti anlamına gelen “ed-Duhâ” kelimesinden almıştır.
Rivayete göre Fecr sûresinin inişinden sonra öncekine nispetle daha kısa bir süre vahiy kesilmiş, müşrikler bu olayı kullanarak Hz. Peygamber’e, “Herhalde rabbin sana darıldı ve seni terk etti” demişlerdi. Bu sözlerden dolayı Hz. Peygamber’in duyduğu üzüntü üzerine bu sûre inmiştir (Taberî, XXX, 148).

Mushaftaki sıralamada 92. iniş sırasına göre 9. sûre olup 21 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki gece anlamına gelen “el-Leyl” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 91. iniş sırasına göre 26. sûre olup 15 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki güneş anlamına gelen “eş-Şems” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 90. iniş sırasına göre 35. sûre olup 20 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ilk âyetteki “el-Beled” kelimesinden almıştır. Beled, şehir, belde demektir.

Mushaftaki sıralamada 89. iniş sırasına göre 10. sûre olup 30 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “el-Fecr” kelimesinden almıştır. Fecr, tan yerinin ağarma vakti demektir.

Mushaftaki sıralamada 88. iniş sırasına göre 68. sûre olup 26 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “el-Gâşiye” kelimesinden almıştır. Gâşiye, kaplayıp bürüyen demektir.

Mushaftaki sıralamada 87. iniş sırasına göre 8. sûre olup 19 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (Şevkânî, V, 492). Sûre, adını birinci âyette yer alan ve Allah Teâlâ’yı niteleyen “el-A’lâ” kelimesinden almıştır. A’lâ, en yüce demektir.

Mushaftaki sıralamada 86. iniş sırasına göre 36. sûre olup 17 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “et-Târık” kelimesinden almıştır. Târık, şiddetle çarpan, vuran, gece gelen şey demektir.

Mushaftaki sıralamada 85. iniş sırasına göre 27. sûre olup 22 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki burçlar manasına gelen “el-Bürûc” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 84. iniş sırasına göre 83. sûre olup 25 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen “inşakka” fiilinin mastarı olan “İnşikâk” kelimesinden almıştır. İnşikâk, yarılmak demektir.

Mushaftaki sıralamada 83. iniş sırasına göre 86. sûre olup 36 âyettir ve Mekke döneminde inen son sûredir. Medine’de ilk inen sûre olduğuna veya bir kısmının Mekke’de bir kısmının ise Medine’de indiğine dair rivayetler de vardır (bk. Şevkânî, V, 461; İbn Âşûr, XXX, 187). Sûre, adını ilk âyette geçen “el-Mutaffifîn” kelimesinden almıştır. Mutaffifîn, ölçüde ve tartıda hile yapanlar demektir.

Hem Mushaftaki sıralamada hem de iniş sırasına göre 82. Sûre olup 19 ayettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “infetarat” fiilinin mastarından almıştır. İnfitâr, yarılmak demektir.

Mushaftaki sıralamada 81. iniş sırasına göre 7. sûre olup 29 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen “küvviret” fiilinin mastarından almıştır. Tekvîr, dürmek demektir. Sûrede başlıca, kıyamet, vahiy ve peygamberlik konuları ele alınmaktadır.

Mushaftaki sıralamada 80. iniş sırasına göre 24. sûre olup 42 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “abese” fiilinden almıştır. “Abese”, “yüzünü ekşitti” demektir.
Rivayete göre bir gün Hz. Peygamber, müşriklerin ileri gelenlerinden birine dini anlatırken yanlarına müminlerden görme engelli Abdullah İbn Ümmü Mektûm gelmiş ve Hz. Peygamber’e yaklaşarak Kur’an âyetlerinden bir kısmını kendisine tekrarlamasını veya onları açıklamasını istemişti. Etkisi azalacağı için konuşmasının kesilmesinden huzursuz olan Hz. Peygamber Abdullah’a ilgi göstermemiş, bunun üzerine bu sûrenin Resûlullah’ı uyaran ilk on âyeti inmiştir (Tirmizî, “Tefsîr”, 73; Taberî, XXX, 32-33)

Mushaftaki sıralamada 79. iniş sırasına göre 81. sûre olup 46 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “en-Nâzi’ât” kelimesinden almıştır. Nâzi’ât burada, “ruhları çekip alan melekler” demektir.

Mushaftaki sıralamada 78. iniş sırasına göre 80. sûre olup 40 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ikinci âyette geçen ve haber manasına gelen “en-Nebe’”kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 77. iniş sırasına göre 33. sûre olup 50 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 48. âyetinin Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (Şevkânî, V, 411; İbn Âşûr, XXIX, 418). Sûre, adını birinci âyette geçen “el-Mürselât” kelimesinden almıştır. Mürselât, gönderilenler demektir.

Mushaftaki sıralamada 76. iniş sırasına göre 98. sûre olup 31 âyettir ve müfessirlerin çoğunluğuna göre Medine’de inmiştir. İbn Âşûr ise Medine’de Rahmân sûresinden sonra, Talâk sûresinden önce indiğine dair rivayeti vermekle birlikte üslûp ve içeriğini dikkate alarak sûrenin Mekke’de indiğini söyleyen rivayetleri tercih eder. Bir kısmının Mekke’de bir kısmının Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (Şevkânî, V, 397; İbn Âşûr, XXIX, 370)

Mushaftaki sıralamada 75. iniş sırasına göre 31. sûre olup 40 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “el-Kıyâme” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 74. iniş sırasına göre 4. sûre olup 56 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Müzzemmil sûresinden önce indiğini söyleyenler de vardır (bk. İbn Âşûr, XXIX, 292). Sûre, adını birinci âyette geçen “el-Müddessir” kelimesinden almıştır. Müddessir, tıpkı bir önceki sûrenin adı olan müzzemmil gibi, örtünüp bürünen demektir

Mushaftaki sıralamada 73. iniş sırasına göre 3. sûre olup 20 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 20. âyetinin Medine’de indiğine dair bir rivayet de vardır (Kurtubî, XIX, 30). Müddessir sûresinden sonra indiği, dolayısıyla dördüncü sırada yer aldığı görüşünde olanlar da vardır (bk. İbn Âşûr, XXIX, 254; Esed, III, 1199). Sûre, adını birinci âyette geçen “el-Müzzemmil” kelimesinden almıştır. Müzzemmil, örtünüp bürünen demektir

Mushaftaki sıralamada 72. iniş sırasına göre 40. sûre olup 28 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre ağırlıklı olarak cinlerden bahsettiği için “Cin” adını almıştır. Abdullah b. Abbas’ın naklettiği rivayete göre bir gün Hz. Peygamber ashabından birkaç kişiyle birlikte Ukaz panayırına doğru giderken Nahle denilen yerde onlara sabah namazını kıldırmıştı. Onun namazda okuduğu âyetleri işiten cinler bu âyetlerin tesirini derinden hissedip hayranlık duymuşlar, bu olayı kendi topluluklarına da anlatmışlar ve Kur’an’a inandıklarını, artık rablerine hiçbir şeyi ortak koşmayacaklarını açıklamışlardır. İşte bu olay üzerine Cin sûresi inmiştir (Buhârî, “Tefsîr”, 72)

Hem Mushaftaki sıralamada hem de iniş sırasına göre 71. sûre olup 28 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûrede başlıca, Nûh peygamberin mücadeleleri ve Nûh Tufanı konu edilmekte olup Sûre, Nûh adını içerdiği bu konudan dolayı almıştır.

Mushaftaki sıralamada 70. iniş sırasına göre 79. sûre olup 44 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 24. âyetinin Medine’de indiğine dair rivayet genel kabul görmemiştir (İbn Âşûr, XXIX, 152). Sûre, adını üçüncü âyetteki “el-Me’âric” kelimesinden almıştır. Me’âric, yükselme yolları demektir.

Mushaftaki sıralamada 69. iniş sırasına göre 78. sûre olup 52 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyeti oluşturan “el-Hâkka” kelimesinden almıştır. Hâkka, mutlaka gerçekleşecek olan kıyamet demektir.

Mushaftaki sıralamada 68. iniş sırasına göre 2. sûre olup 52 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 17. âyetten 50. âyete kadar olan kısmının Medine’de indiği yönünde bir rivayet bulunmakla beraber (bk. Şevkânî, V, 307) âyetlerin üslûp ve içeriğinden bunların da Mekke’de indiği anlaşılmaktadır. Sûre adını birinci âyette geçen “el-Kalem” kelimesinden almıştır. “Nûn” sûresi diye de anılır.

Mushaftaki sıralamada 67. iniş sırasına göre 77. sûre olup 30 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen “el-Mülk” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 66. iniş sırasına göre 107. sûre olup 12 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını Hz. Peygamber’in, helâl olan bir şeyi kendisine haram kıldığından söz eden ve “Tahrîm Âyeti” diye adlandırılan birinci âyetten almıştır. Tahrîm, haram kılmak demektir.

Mushaftaki sıralamada 65. iniş sırasına göre 99. sûre olup 12 âyettir ve Medine’de inmiştir. “Talâk“ boşamak manasında olup sûre, boşama konusuna temas ettiğinden bu ismi almıştır.

Mushaftaki sıralamada 64. iniş sırasına göre 108. sûre olup 18 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını 9. âyette geçen ve aldanma manasına gelen “et-Teğâbun” kelimesinden almıştır. İnanmayanların aldanışları, Kıyamet gününde açıkça ortaya çıkacağı için kıyamet gününe “Yevmü’t-Teğâbun (aldanma günü)” denmiştir.

Mushaftaki sıralamada 63. iniş sırasına göre 104. sûre olup 11 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, münafıkların genel karakter ve özelliklerinden bahsettiği için bu adı almıştır.

Mushaftaki sıralamada 62. iniş sırasına göre 110. sûre olup 11 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını 9. âyette geçen “el-Cumu’a” kelimesinden almıştır. Muhtemelen hicretin 1. yılında nâzil olmuştur (bk. Emin Işık, “Cum‘a Sûresi”, DİA, VIII, 92). Ancak Hayber’in fethedildiği yıl nâzil olduğu da düşünülebilir (XXVIII, 204, 205).

Mushaftaki sıralamada 61. iniş sırasına göre 109. sûre olup 14 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını 4. âyette geçen ve sıra, dizi anlamlarına gelen “saff ” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 60. iniş sırasına göre 91. sûre olup 13 âyettir ve Medine’de inmiştir. Onuncu âyette, Hudeybiye antlaşmasından sonra müşrikler arasından çıkıp Medine’ye gelen ve müslüman olduklarını söyleyen kadınların imtihan edilmeleri emredildiği için sûreye mecazen,“imtihan eden” anlamında “mümtehine” denmiştir.

Mushaftaki sıralamada 59. iniş sırasına göre 101. sûre olup 24 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını ikinci ayette geçen “el-Haşr” kelimesinden almıştır. Haşr, toplamak demektir.

Mushaftaki sıralamada 58. iniş sırasına göre 105. sûre olup 22 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sadece 7. âyetinin Mekke’de indiğine dair bir rivayet vardır (İbn Atıyye, V, 272). “Mücâdele”, münakaşa etmek ve tartışmak manasında olup Sûre bu ismi, ilk âyette sözü edilen olaydan almıştır.

Mushaftaki sıralamada 57. iniş sırasına göre 94. sûre olup 29 âyettir. Zilzâl sûresinden sonra, Muhammed sûresinden önce nâzil olmuş ve genellikle Medine’de inen sûreler arasına yerleştirilmiştir. İbn Âşûr bunun, Mekkî mi Medenî mi olduğu hususu en tartışmalı sûre olduğunu ifade eder. Fakat hemen bütün âlimler hem Mekkî hem Medenî âyetler ihtiva ettiğini kabul ederler (bk. İbn Atıyye, V, 256; İbn Âşûr, XXVII, 353-354). Sûre, adını 25. âyette geçen ve demir manasına gelen “el-Hadîd” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 56. iniş sırasına göre 46. sûre olup 96 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sadece 81-82. âyetlerinin Medine’de indiği rivayet edilmiştir; fakat bunların önceki ve sonraki âyetlerle konu ve üslûp açısından bir bütün oluşturması bu rivayetin gerçekliğinde tereddüt uyandırmaktadır (Derveze, III, 100). İbn Atıyye de bu sûredeki bazı âyetlerin Medine’de veya bir sefer sırasında indiğine dair rivayetlerin sağlam olmadığını belirtir (V, 238). Sûre, adını birinci âyette geçen “el-vâkı’a” kelimesinden almıştır. Vâkı’a, gerçekleşen, meydana gelen olay demektir. Burada kıyameti ifade etmektedir.

Mushaftaki sıralamada 55. iniş sırasına göre 97. sûre olup 78 âyettir ve Medine’de inmiştir. Tamamının Mekkî olduğu veya bir kısmının Mekke’de bir kısmının ise Medine’de indiği görüşleri de vardır (Zemahşerî, IV, 49). Şevkânî, sûrenin hem Mekke’de hem de Medine’de indiğine dair rivayetler bulunduğu dikkate alınarak kısmen Mekkî kısmen Medenî olduğunu kabul etmenin uygun olacağını belirtir (V, 151). Sûre, adını ilk âyeti oluşturan ve Allah’ın sıfatlarından biri olan “er-Rahmân” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 54. iniş sırasına göre 37. sûre olup 55 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ilk âyette geçen ve ay manasına gelen “el-Kamer” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 53. iniş sırasına göre 23. sûre olup 62 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sadece 32. âyetinin Medine’de indiği rivayet edilmiştir, fakat bu âyetin öncesi ve sonrasıyla olan sıkı anlam bağı ve üslûp birliği bu rivayeti tereddüde açık bırakmaktadır (Derveze, I, 212, 228). Sûre, adını ilk âyetin başındaki yıldız manasına gelen “en-Necm” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 52. iniş sırasına göre 76. sûre olup 49 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen “et-Tûr” kelimesinden almıştır. Tûr, dağ demektir. Burada Hz. Mûsâ’ya ilk vahyin geldiği, Sina Yarımadası’nın güneyindeki Sina dağı kastedilmektedir.

Mushaftaki sıralamada 51. iniş sırasına göre 67. sûre olup 60 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ilk âyette geçen “ez-zâriyât” kelimesinden almıştır. Zâriyât, esip savuran rüzgârlar demektir.

Mushaftaki sıralamada 50. sûre olup 45 âyettir ve Mekke’de nâzil olmuştur. Allah’ın gökleri ve yeri altı günde yarattığı, yorulduğu için de yedinci gün dinlendiği şeklindeki Yahudi inancını reddeden 38. âyetin Medine’de indiğine dair bir rivayet vardır. Bu rivayet, Mekke döneminde halkın böyle bir bilgiye sahip bulunmadıkları için onu reddeden bir âyetin gelmesinin de uzak ihtimal olduğu düşüncesine dayanmaktadır.

Mushaftaki sıralamada 49. sûre olup 18 âyettir ve Medine’de hicretin 9. yılında nâzil olmuştur. Sûre, adını dördüncü âyette geçen ve odalar anlamına gelen “Hucurât” kelimesinden almıştır. Burada Hz. Peygamber’in aile efradıyla birlikte ikamet ettiği odalar kastedilmektedir. Bu sûrenin ilk âyetinin, sözde veya davranışta Hz. Peygamber’in önüne geçerek veya onun sözünü keserek edebe aykırı davrananları uyarmak için geldiği nakledilmiştir (Ebû Bekir İbnü’l-Arabî, IV, 1712).

Mushaftaki sıralamada 48. sûre olup 29 âyettir. Sûre, adını 1, 18 ve 27. âyetlerde geçen “fetih” kelimesinden almıştır. Genel kural olarak hicretten sonra gelen âyetler ve sûreler, başka bir yerde vahyedilse bile Medine’de gelmiş sayıldığı için Fetih sûresi de hicretin 6. yılında, Hudeybiye Antlaşması’ndan sonra, bir gece Mekke yakınlarında inmiş olsa da Medine’de gelen sûreler listesinde yerini almıştır.

Mushaftaki sıralamada 47. sûre olup 38 âyettir. Sûre, adını Peygamber Efendimizin, ikinci âyette geçen adından almıştır. Sûre, ayrıca yirminci âyette geçen “el-Kıtâl” kelimesinden dolayı “Kıtâl” ismiyle de anılmaktadır. Sûre Medine’de, Bedir Savaşı’ndan sonra ve muhtemelen Uhud Savaşı esnasında, Hadîd sûresinin peşinden nâzil olmuştur. Mekke’de indiğini söyleyenler, İbn Abbas’ın, 13. âyeti kastederek “Mekke’de, Hz. Peygamber oradan keder içinde ayrılırken gelmiştir” sözünü genelleştirerek yanılmışlardır (Kurtubî, XVI, 216; İbn Âşûr, XXVI, 71). Bu ayrılıştan maksat hicret ise, yalnızca 13. âyet Mekke’de inmiş demektir, Vedâ haccındaki ayrılış kastediliyorsa, o da Medine’de inenlere dâhildir.

Mushaftaki sıralamada 46. sûre olup 35 âyettir ve Câsiye sûresinden sonra Mekke döneminde inmiştir. İbn Âşûr’un tesbitine göre (XXIV, 6) bu sûre, peygamberlik geldikten iki yıl sonra vahyedilmiştir. Sûre, adını 21. âyette geçen “Ahkâf ” kelimesinden almıştır. Ahkâf, sûrede sözü edilen “Âd” kavminin yaşadığı Yemen’de bir bölgenin adı olup, uzun ve kıvrımlı kum yığınları demektir.

Mushaftaki sıralamada 45. iniş sırasına göre 65. sûre olup 37 âyettir ve Mekke döneminde inmiştir. Sûre, adını 28. âyette geçen “Câsiye” kelimesinden almıştır. Câsiye, diz üstü çöken demektir.

Mushaftaki sıralamada 44. sûre olan Duhân sûresi 59 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını onuncu âyette geçen ve duman anlamına gelen “duhân” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 43. sûre olan Zuhruf sûresi 89 âyettir ve Mekke’de nâzil olmuştur. 45. âyetin Hz. Peygamber’in miracında Kudüs’te Mescid-i Aksâ’da nâzil olduğuna dair bir rivayet varsa da bu, sûrenin Mekkî olma niteliğini değiştirmez; çünkü tefsirciler hicretten önce nâzil olan bütün sûrelere Mekkî demektedirler. Sûre, adını 35. âyette geçen “Zuhruf ” kelimesinden almaktadır. Zuhruf; yaldız, mücevher, dünya hayatının geçici menfaati anlamlarına gelir.

Mushaftaki sıralamada 42. iniş sırasına göre 62. sûre olup 53 âyettir ve Mekke döneminde inmiştir. 23-24, 25-26, 27 ve 39-41. âyetlerinin Medine’de indiğine dair rivayetler de bulunmaktadır (İbn Atıyye, V, 25; İbn Âşûr, XXV, 23-24). Fakat üslûp ve içerikleri bu âyetlerin de Mekke döneminde indiği izlenimini vermektedir. Sûre, adını 38. âyette geçen “Şûrâ” kelimesinden almıştır. Şûrâ, danışmak demektir.

Mushaftaki sıralamada 41. iniş sırasına göre 61. Sûre olup 54 âyettir ve Mekke’de inmiştir. “Hâ-mîm” harfleriyle başlayan ve arka arkaya gelen yedi sûrenin ikincisidir. Sûre, adını üçüncü âyette geçen ve Kur’an âyetlerini niteleyen “fussilet” ifadesinden almıştır. “Fussilet”, “genişçe açıklandı” demektir. Sûre, ayrıca “Hâ Mîm es-Secde” diye de anılır.

Mushaftaki sıralamada 40. iniş sırasına göre 60. sûre olup 85 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Hâ-mîm” diye başlayan ve arka arkaya gelen yedi sûrenin ilkidir. Sûre, adını 28. âyette geçen ve inanan kimse anlamına gelen “mü’min” kelimesinden almıştır. Âyette sözü edilen mü’min, Firavun ailesinin; gizlice iman eden ve çevresindekileri hakka yönlendirmeye çalışan bir ferdidir. Ayrıca sûre, Allah’ın sıfatlarından biri olan ve 3. âyette geçen “ğâfir” kelimesinden dolayı “Ğâfîr sûresi” diye de anılmaktadır. “Ğâfir”, bağışlayan demektir.

Mushaftaki sıralamada 39. iniş sırasına göre 59. sûre olup. 75 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Allah’ın rahmetinden ümit kesilmemesi gerektiğini belirten 53. âyetten itibaren üç veya yedi âyetin Medine döneminde indiği yolunda rivayetler varsa da bu rivayetler zayıf bulunmaktadır (bk. İbn Âşûr, XXIII, 311). Sûre, adını 71 ve 73. âyetlerde geçen ve gruplar anlamına gelen “Zümer” kelimesinden almıştır.

Hem Mushaftaki sıralamada hem iniş sırasına göre 38. sûre olup 88 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyetteki “Sâd” harfinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 37. iniş sırasına göre 56. Sûre olup 182 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını ilk âyette geçen “es-Sâffât” kelimesinden almıştır. Sâffât, sıra sıra dizilenler, saf saf duranlar demektir.

Mushaftaki sıralamada 36. iniş sırasına göre 41. sûre olup 83 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 12. âyetinin Medine’de indiğini ileri sürenler de olmuştur. Sûre, adını ilk âyeti oluşturan “Yâ-Sîn” harflerinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 35. iniş sırasına göre 43. sûre olup 45 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen “Fâtır” kelimesinden almıştır. Fâtır, yaratan, yoktan var eden demektir. Yine ilk âyette geçen “el-Melâike” kelimesinden dolayı “Melâike sûresi” diye de anılır.

Mushaftaki sıralamada 34. iniş sırasına göre 58. sûre olup 54 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 6. âyetinin Medine’de nâzil olduğuna dair bir rivayet de vardır. Sûre, adını 15. âyette geçen “Sebe’ ” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 33. iniş sırasına göre 90. sûre olup 73 âyettir ve Medine’de inmiştir. İbn İshak’a göre geliş tarihi bakımından Medine’de nâzil olan sûrelerin dördüncüsüdür. Sûre, adını 20 ve 22. âyetlerde geçen ve gruplar anlamına gelen “el-Ahzâb” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 32. iniş sırasına göre 75. Sûre olup 30 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 16-20 veya 18-20. âyetlerinin Medine’de nâzil olduğuna dair rivayetler de vardır. Sûre, adını müminlerin Allah’a secde etmelerinden bahseden 15. âyetten almıştır.

Mushaftaki sıralamada 31. iniş sırasına göre 57. sûre olup 34 âyettir ve Mekke döneminin ortalarında inmiştir. 27-28. âyetlerin veya 27-29. âyetlerin Medine’de indiği söylenirse de bu yöndeki rivayetler güvenilir bulunmamıştır (İbn Âşûr, XXI, 138). Sûre, adını 12. ve 13. âyetlerde anılan Hz. Lokmân’dan almıştır.

Mushaftaki sıralamada 30. iniş sırasına göre 84. Sûre olup 60 âyettir ve Mekke’de inmiştir. 17. âyetinin Medine’de nâzil olduğuna dair bir rivayet de vardır. Sûre, adını ikinci âyette geçen “er-Rûm” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 29. iniş sırasına göre 85. sûre olup 69 âyettir. Sûre, adını 41. âyette geçen ve örümcek anlamına gelen “el-Ankebût” kelimesinden almıştır. Ağırlıklı görüşe göre Mekke’de inmiş olmakla birlikte tamamının Medine’de indiği de söylenmektedir. Bir rivayete göre büyük bir bölümü Mekke’de, baş tarafından on veya on bir âyeti de Medine’de inmiştir. Bunun aksine ilk dokuz âyetinin Mekke’de, daha sonraki kısmının Medine’de indiği de söylenmiştir. Bu rivayetlerden çıkan sonuca göre tamamı hicretin hemen öncesine ve/veya sonrasına denk gelen bir zaman dilimi içinde inmiştir.

Mushaftaki sıralamada 28. iniş sırasına göre 49. sûre olup 88 âyettir. Sûre, adını 25. âyette geçen “el-Kasas” kelimesinden almıştır. Kasas, kıssalar anlamında olup Kur’an’da geçen kıssa ve olaylar için kullanılır. Sûre, Mekke’de inmiş 85. âyetinin hicret esnasında Cuhfe denen yerde, 52-55. âyetlerinin de Medine’de indiğine dair bir rivayet bulunmaktadır (Şevkânî, IV, 152).

Mushaftaki sıralamada 27. iniş sırasına göre 48. sûre olup 93 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını 18. âyette yer alan ve karınca anlamına gelen “en-Neml” kelimesinden almaktadır.

Mushaftaki sıralamada 26. iniş sırasına göre kırk yedinci sûre olup 227 âyettir. Sûre, adını 224. âyette geçen ve şairler anlamına gelen “eş-Şu’arâ” kelimesinden almıştır. Mekke’de inmiş olmakla birlikte 197. âyeti ile son dört âyetinin (224-227) Medine döneminde indiğine dair rivayetler de vardır (Süyûtî, el-İtkān, I, 12; İbn Âşûr, XIX, 89-90).

Mushaftaki sıralamada 25. iniş sırasına göre 42. sûre olup 77 âyettir. Sûre, adını ilk âyette geçen “el-Furkân” kelimesinden almaktadır. Furkân, “hak ile batılı birbirinden ayıran” demek olup ayrıca Kur’an’ın isimlerinden de biridir. Sûre, Mekke’de inmiştir. Abdullah b. Abbas’tan nakledilen bir rivayette 68-70. âyetlerin Medine’de indiği belirtilirse de Buhârî’nin kaydettiği bir rivayette (“Tefsîr”, 25), 68. âyetin Mekke’de indiğini belirten bir bilginin yer alması, bu üç âyetin de Mekke’de indiği ihtimalini güçlendirmektedir. Sûrenin ilk üç âyetinin Medine’de indiği yolunda da bir rivayet vardır (İbn Âşûr, XVIII, 313).

Mushaftaki sıralamada 24. iniş sırasına göre 102. sûre olan Nûr sûresi 64 âyettir ve Medine’de inmiştir. Adını, 35. âyette geçen “nûr” kelimesinden almıştır. Zina edenlerle evlenmeyi kınayan 3. âyet, hicretin 3. yılında, Recî’ çatışmasında şehid düşen Mirsed ile ilgilidir. Şu halde sûrenin ilk âyetleri hicretin 1. yılının sonu ile 2. yılının başlarında vahyedilmiş olmalıdır. Eşleri hakkında zina suçlamasında bulunan kocalar hakkındaki 6. âyetin de Tebük Savaşı’ndan sonra, 9. yılın Şâban ayında geldiği bilinmektedir. Buna göre sûrenin uzun bir zaman dilimi içinde parça parça nâzil olduğu anlaşılmaktadır.

Mushaftaki sıralamada 23. iniş sırasına göre 74. sûre olup 118 âyettir ve Mekke’de inmiştir. Sûre, adını birinci âyette geçen ve mü’minler anlamına gelen “el-Mü’minûn” kelimesinden almıştır

Mushaftaki sıralamada 22. iniş sırasına göre 103. sûre olup 78 âyettir. Sûre, hac ibadetinden bahsettiği için bu adı almıştır. Sûrenin üslûbu ve içeriği, bir kısmının Mekke, bir kısmının da Medine döneminde indiğini düşündürmektedir. Özellikle baş taraftaki âyetlerin Mekke döneminde inmiş olması ihtimali güçlü olduğundan, genellikle Mekkî olarak nitelenir ve bütününün iniş sırası itibariyle 103. sûre olduğu kabul edilir.

Mushaftaki sıralamada 21. iniş sırasına göre 73. sûre olup. 112 âyettir. “Enbiyâ”, kelimesi peygamberler anlamına gelmektedir. Mekke döneminde indiği kabul edilir. Zira Abdullah b. Mes‘ûd, “Benî İsrâil (İsrâ), Kehf, Meryem, Tâhâ ve Enbiyâ sûreleri, benim Mekke’de ilk öğrendiğim güzel sûrelerdir” demiştir (Buhârî, “Tefsîr”, 21/1). Bazı müfessirler ise 44. âyetinin Medine döneminde nâzil olduğu kanaatindedir.

Mushaftaki sıralamada 20. iniş sırasına göre 45. sûre olup 135 âyettir. Sûre, adını birinci âyette yer alan harflerden almıştır. Sûre Mekke’de inmiş olmakla birlikte 130 ve 131. âyetlerinin Medine’de nâzil olduğuna dair bir rivayet de vardır. Hz. Ömer’in İslâmiyet’i kabul edişiyle ilgili meşhur rivayette Hz. Ömer’in, kız kardeşi ve eniştesinin evine baskın yaptığında işittiği ve çok etkilendiği âyetlerin Tâhâ sûresinin âyetleri olduğu ve bu olayın peygamberliğin beşinci yılında cereyan ettiği dikkate alınarak, genellikle Mekke döneminin ortalarına doğru indiği kabul edilir.
Kaynaklarda nüzûlü için belirli bir sebepten söz edilmez. Geldiği dönemin şartları ve sûrenin içeriği, Hz. Peygamber’e ve müminlere teselli verip onların moralini yükseltmeyi amaçladığını göstermektedir.

Mushaftaki sıralamada 19. iniş sırasına göre 44. sûre olup 98 âyettir. Sûre, Hz. Meryem’in, oğlu İsa’yı nasıl dünyaya getirdiğini anlattığı için bu adla anılmıştır. Mekke döneminin 4. yılında inmiş olmakla birlikte 58 ve 71. âyetlerinin Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (İbn Âşûr, XVI, 57-58).

Mushaf’taki sıralamada 18. iniş sırasına göre 69 sûre olup 110 âyettir. Sûre, adını; ilk defa 9. âyette olmak üzere, birkaç yerde geçen ve mağara anlamına gelen “kehf ” kelimesinden almıştır.

Mushaftaki sıralamada 17. iniş sırasına göre 50. sûre olup 111 âyettir. Sûre, adını ilk âyetin konusu olan “İsrâ” olayından almıştır. “Geceleyin yürütmek” anlamına gelen “İsrâ”, Mîrac yolculuğunda, Hz. Peygamberin bir gece, Mekke’den Kudüs’e götürülmesini ifade eder. Sûrenin diğer bir adı da “Benî İsrâil”dir.

Mushaftaki sıralamada 16. iniş sırasına göre 70. sûre olup 128 âyettir. Sûre, adını 68. âyette geçen ve bal arısı anlamına gelen “en-Nahl” kelimesinden almıştır. Sûre, Mekke’de nâzil olmakla birlikte sondan üç âyetin Medine’de indiği yolunda rivayetler de vardır.

Mushaftaki sıralamada 15. iniş sırasına göre 54. sûre olup 99 âyettir. Sûre, adını 80. âyette geçen “Hicr” kelimesinden almıştır. Hicr, Medine’nin kuzeyinde vaktiyle Semûd kavminin yaşadığı bir yerin adıdır.