MISCHA!

Aan de vooravond van de bekendmaking van de NS Publieksprijs - hij is genomineerd met zijn boek 'Alkibiades' praat ik met hem over de neiging om alles maar te vereenvoudigen en het gevaar daarvan. Zijn columns in De Morgen en in HP De Tijd. Ook blikken we terug op zijn jeugd en zijn zelfbedachte land.

Het gaat om de balans. Tussen meelopen en vooruitlopen. Tussen controle en loslaten. Tussen souplesse en slappigheid. We luisteren naar Frederico Garcia Lorca en naar Leonard Bernstein. 'Een goed muziekstuk klinkt alsof het net gemaakt is en alsof ze het speciaal voor ons spelen.'

Met Het Muizenhuis schept ze een thuis waar ze zelf als kind graag was opgegroeid, waar kinderen en volwassenen over de hele wereld zich veilig voelen, gezien voelen. Het is haar manier om polarisatie tegen te gaan, het is haar strijd voor meer zachtheid.

We moeten ons verhouden tot een nieuwe ordening in de wereld. Dus hebben we visie nodig, want onze verzorgingsstaat staat op het spel. Verder spreken we over zijn jeugd, de grens tussen realistisch en pessimistisch, en over het geloof, 'dat verklaringen en antwoorden geeft die aanvechtbaar zijn.'

In haar columns brengt ze het grote dichtbij en zet ze het kleine in een grotere context. We spreken over veerkracht, de eenzaamheid die je voelt als je niet mee kunt komen, de aaneenschakeling van afscheid nemen en de illusie dat je regie zou kunnen nemen over je eigen leven.

Je mag het geweldig vinden, maar ook verschrikkelijk of een mix van beiden. Het moederschap. Waarom zeggen we niet hardop wat we er écht van vinden? Dat is de gedachte achter 'De Moedermonologen'.

Het is heel gemakkelijk om een lastige vrouw te zijn, dus we zijn met velen. Natuurlijk spreken we over Kamala Harris en het belang van de aanwezigheid van vrouwen in je leven die laten zien dat het ook anders kan. 

Hij zit 45 jaar in het radiovak, dus blikken we terug, en vooruit. Op werkgebied heeft hij zijn dromen verwezenlijkt, op liefdesgebied droomt hij nog even verder.

We spreken over humor, terwijl dat eigenlijk iets is wat je gewoon moet ondergaan. En dat andere mensen eens moeten stoppen met grappen als 'flauw' of 'slecht' bestempelen. Natuurlijk hebben we het ook over zijn grappengoeroe André van Duin. En hij slingert wat nieuwe woorden in de ether.

Zodra je iets vindt, is dat geen eindpunt, maar juist het startpunt voor de volgende zoektocht. Verder: hoe het spreken soms het voelen in de weg staat. Waarom levensvragen thuishoren in het domein van de vriendschap en niet in een zelfhulpboek. En tot slot: Rob de Nijs.

De omvang van de Brabantse criminele netwerken is jarenlang onderschat, daarover gaat zijn nieuwste boek. Verder spreken we over de aanpak van de drugsproblematiek, over moedeloosheid en zijn streven om altijd naar de menselijke kant van criminelen te kijken. 

Hij dacht iets te maken wat maar weinig mensen zou aanspreken, maar het hardop uitspreken van een kinderwens - zeker als je homoseksueel bent en single - daar heeft blijkbaar iedereen een mening over. Verder spreken we over Thomas de Trein en - vooruit - over de liefde.

Het Carl Sagan-effect. Tropicana. Kurt Vonnegut. Rampjaar 2002. Complexe getallen. Ontologie. Into the wild. Om de samenhang tussen deze thema's te begrijpen, moet je toch echt luisteren.

Wanneer heeft iemand recht op een tweede kans? En een derde? En een vierde? Dat bespreek ik met deze mediarecht-advocaat. Verder: wat te doen wanneer je in een mediastorm belandt? Met volop praktijkvoorbeelden: The Voice, Glennis Grace, Khalid Kasem en Matthijs van Nieuwkerk.

We spreken over zijn jeugd, zijn liefde voor Brabant, over liedjes die raken en over inspiratie, oftewel 'zonder erg'. De verwondering, dat hij nog steeds zo benieuwd is naar wat er nog komen gaat: 'De lucht zit nog vol dagen'.

Ooit was hij glazenwasser. En dat vindt hij nog steeds een prachtig beroep. Inmiddels is hij voorzitter van MKB Nederland. We spreken over wat volgens hem een goede samenleving is,  de kunst van het lobbyen, het tegengaan van de verhuftering en het herstellen van het vertrouwen van de overheid in de burgers en dus ook in de ondernemers.

Eigenlijk is hij een finfluencer, want hij kan heel goed uitleggen hoe je niet met geld om moet gaan. En hoe je jezelf weer oppakt nadat je in een ravijn bent gestort. We spreken over het tellen van je zegeningen, we worstelen met de wankelplaat. En hij reageert op de initiatiefnota van CDA en SGP om online gokken helemaal te verbieden.

We spreken over Arnold Karskens, Bert Huisjes, Matthijs van Nieuwkerk. Over de positie van journalisten, hoe deze beroepsgroep steeds meer onder vuur is komen te liggen en hoe het vertrouwen hersteld kan worden. Over iemand verliezen terwijl diegene er nog is en we eindigen met de wonderschone Nick Cave.

Disclaimer: na het beluisteren van dit gesprek ga je nooit meer op dezelfde manier naar de Smurfen en The Lion King kijken. Verder spreken we over de zogenaamde autofilms, sequels, Star Wars. En: hoe om te gaan met dingen die nu niet meer kunnen in films en series uit het verleden? Wegpoetsen of vooral intact laten?

Vriendschap. Daarover gaat het in zijn nieuwste roman 'Dius'. Wat de essentie is van vriendschap, hoe een dynamiek tussen twee vrienden kan veranderen, hoe diep de pijn kan zijn na het beëindigen van zo'n vriendschap. Verder spreken we over de geuren uit zijn jeugd, de maakbaarheid van je eigen geluk en over hoe je als schrijver een boek moet laten rijpen in je eigen gemoed: 'Het niet schrijven is even belangrijk als het wel schrijven.'

De juiste balans vinden, daar is hij jarenlang mee bezig geweest. Inmiddels weet hij: beweging komt voort uit disbalans. Dus kun je het beter omarmen. We spreken over Nick twee punt nul, over het creëren van ruimte in je hoofd en over vermaak als vehikel of als einddoel.

Kruimeltje. En De Kameleon. Die twee boeken gaven haar als kind houvast in jaren vol onzekerheid. We spreken over haar eigen jeugd, hoe ze diep van binnen altijd twaalf is gebleven en we besluiten de term 'kinderliteratuur' maar gewoon af te schaffen tijdens deze kinderboekenweek.

Volkskrant Magazine bestaat 25 jaar. Dus praat ik met de huidige hoofdredacteur over het ambacht van interviewen, de diversiteit van de redactie, de waarde van een goede column en de schoonheid van het leren van elkaars hobbels en tegenslagen. 

De zoektocht naar haar geluid als musicus is vervlochten met haar zoektocht naar wie ze is als Nederlands-Koreaanse. Het liefst in haar eigen tempo, op eigen initiatief. Maar het leven bepaalt soms haar eigen ritme. Ze beschrijft het in haar boek 'Vleugels van papier': 'Mijn harp geeft me houvast'.

Hij heeft een heimelijke crush op Céline Dion. Nu ja, in ieder geval haar Franstalige muziek. Lang hoorde Daniël Lippens hem als onderdeel van een trio met Erik-Jan Rosendahl en Julia Maan bij SLAM, nu is hij terug bij de publieke omroep met zijn eigen show Hallo met Daniël. Je kunt hem trouwens ook kennen van Twitch waarvoor hij shows maakte over actualiteiten en gamenieuws.

Op de kunstacademie haalde ze maar net voldoendes en verweet haat docent haar gebrek aan talent. Nu, jaren later, ziet Raimke Groothuizen dat ze structureel onderschat werd. Als leerkracht, auteur en animatiefilmmaker heeft ze zich in ieder geval iets voorgenomen: ze wil de docent zijn die ze zelf zo gemist heeft. Eén van haar belangrijkste missies? Ban de langstudeerboete! 

In een - vanwege corona - uitgestorven theater streed ze met negen andere Maria's voor de hoofdrol in de The Sound of Music. En ze wist de slopende talentenjacht nog te winnen ook. Dit najaar zie je haar in een héél andere rol, die van hardwerkende zakenvrouw Carola die verbitterd de kerstdagen tegemoet ziet… En dat harde werken is Nandi niet vreemd. 

Een randstedeling op safari in de Nederlandse jungle. Op het YouTube-kanaal Maar Natuurlijk volg je Raïsha Zeegelaars belevenissen op zoek naar de Big 5 van de Veluwe, zie je vleesetende planten in het riet en zeepaardjes in de Oosterschelde. De verhalen die ze maakt zijn speciaal voor de jonge kijkers, net als al het andere dat ze doet. Ze noemt zichzelf dan ook: een groot kind.

In 2013 was ze Miss Universe Nederland, in 2024 hét gezicht van de documentaire Misslukt. Want ondanks perfecte borsten, een kaarsrechte neus, slanke benen, een rimpelloos voorhoofd en volle lippen blaakt Stephanie Tency niet van het zelfvertrouwen. In Misslukt zien we bloedende benen, lekkende implantaten en een zelfbeeld dat steeds verder afbrokkelt. Jonge meiden, wees gewaarschuwd, zegt Stephanie.

Ze is een beetje verliefd op wat wij iedere dag op het toilet doen. Inderdaad: poepen! Kunstenaar Fides Lapidaire pleit ervoor dat we weer een onderdeel worden van de voedselkringloop. Door onze drollen niet door te spoelen maar te gebruiken als voedingsbodem geven we iets terug aan de aarde én aan onszelf. Op de Dutch Design Week vertelt Fides hoe, en bij Redouan geeft ze een voorproefje...

Tien jaar lang werkte hij in loondienst bij platenlabel Spinnin' Records. Hoewel social media al decennia bestaan, denkt Robert Tammens pas bij TikTok: dit is baanbrekend. Maar of hij met die dansfilmpjes ook zijn brood kan verdienen? Dat blijkt, want na het opzeggen van zijn baan bij Spinnin' Records timmert hij behoorlijk aan de weg met zijn eigen bedrijf: Molecule Social. 

Optreden in de André van Duin Revue. Als dat zou lukken, was zijn leven geslaagd. Dat gebeurde al op zijn 22ste. Maar er kwamen nieuwe ambities, nog grotere shows, Las Vegas, in de toekomst een tv-serie, een eigen circus of een pannenkoekenrestaurant. De zelfspot is altijd gebleven: 'Ik ben van alles te veel. Een te strakke broek, een te open blouse en te mooie vrouwen naast me op het podium.'

Die ene zin van Václav Havel is zijn lijfspreuk. Het voorkomt dat hij moedeloos wordt of cynisch. Want dat ligt op de loer, als het gaat om armoedebestrijding. Natuurlijk blikken we terug op prinsjesdag, maar we spreken ook over bestaanszekerheid, houvast, angsten en ambities. 

We spreken over empathie, de kern van alles wat ze doet. Over haar zoektocht in Suriname, hoe die ertoe leidde dat ze nog minder in termen van goed en fout is gaan denken. En ja, natuurlijk heeft ze nagedacht over de mediastorm en wat ze anders had willen doen: 'De verwarring die is ontstaan, dat reken ik mezelf aan.'

Ze stelt wezenlijke vragen, bewandelt zijpaden, zoekt naar antwoorden en krijgt inzichten. Bijvoorbeeld dat ruimtevaart conservatief is, dat de maan meer bezieling nodig heeft, want zodra we iets laden met verhalen dan krijgt het meer waarde. Dat de glimworm ons de schoonheid toont van een moment van fonkeling.

Oh nee. Dat was haar eerste gedachte toen ze hoorde dat haar dochter dezelfde aanleg had om een hele goede sprinter te worden. Want zelf voelde ze zich lange tijd niet gewenst in die atletiekwereld. Naar aanleiding van het boek 'Het Sprintexperiment' blikken we terug op haar carrière, op de bijzondere band met haar trainer en hoe hij haar op dat succesvolle EK in 1986 een lippenstift beloofde als ze een wereldrecord zou lopen. En dat deed ze.

We spreken over zijn missie, die tot uiting komt in Co&Zo, de podcast die hij samen met Nina de la Croix maakt. Over floreren en falen. Over zijn acteercarrière en hoe hij in de loop der jaren steeds meer is gaan relativeren. Hoe bevrijdend dat is. En natuurlijk over Arie Boomsma en zijn hond.

In haar nieuwe podcast 'Over Datum' gaat ze op zoek naar een ander verhaal, een andere manier om naar veroudering te kijken, het loskoppelen van het verlies van schoonheid. We spreken over botox, activisme tegen wil en dank, rolmodellen, en het zinloze strijden tegen iets wat onvermijdelijk is. 'Je kunt niet zeggen dat het geen herfst wordt. Het wordt herfst.'

Gevoel. Daar gaat het vooral om. Niet of iets slaagt, succesvol is, geld oplevert of goede kijkcijfers scoort. Het programma Break Free beschouwt hij als een ode aan mensen die hier vastliepen en het aandurfden om op zoek te gaan naar zichzelf, naar vrijheid, naar een plek waar ze beter tot hun recht kwamen.

Een kado dat je steeds opnieuw uitpakt, zo omschrijft hij muzieknummers die een leven lang meegaan. Die je inzichten geven, die je in iedere levensfase op een andere manier beluistert. We spreken over Arbeidsvitaminen, het vinden van je eigen stem en over een meneer genaamd René van Dijk.

Het talkshowseizoen is van start gegaan, dus natuurlijk bespreken we het huidige aanbod. Maar we praten ook over revival-tv (liefdeloos), sterren die spelletjes spelen (gemakzuchtig), haar kijktijd (achteneenhalf uur per dag), hoe ze ontspant (weinig). En, vooruit, ook nog even over Gordon.

Voor haar nieuwste roman 'Waterland' keerde ze terug naar haar jeugd in Oostzaan. Naar de onbezorgdheid, het geluk in kleine dingen. Maar ook de dingen 'die kinderen niet begrijpen en langs zich heen laten glijden'. En ze begrijpt haar moeder beter dan ooit.

Het moet vooral over de sportprestaties gaan en pas daarna over de verhalen van paralympische sporters. Het is iets waar ze al jaren voor strijdt. We spreken over het zwarte gat na haar afscheid van de topsport (was er niet), over dromen (vooral die van anderen), rolmodel zijn (raar fenomeen) en omgaan met druk (vond ze juist fijn).

Je bent goed zoals je bent, je mag er zijn. Het is zijn missie om die boodschap over te brengen aan kinderen en jongeren. We spreken over zijn schrijverschap, de ruimte tussen af en goed, troostgedichten, familie, de liefde en hij leest een nog ongepubliceerd gedicht voor.

Hij maakte een podcast, een boek en een documentaireserie over de taxioorlog, alleen de musical ontbreekt nog. Wat fascineert hem zo aan de taxiwereld? Verder spreken we over strips, scoops, de positie van de journalist, reportages op ooghoogte maken en we sluiten af met een heerlijke journalistieke blunder.

'Au'. Dat was het eerste wat ze opschreef na haar operatie. 'Is dit de bedoeling?' het tweede. Het resulteerde in haar debuutalbum Zwart/Wit. We spreken over ruimte innemen, kwetsbaarheid en de troostende werking van fantasie.

Het liefst is ze in het bos, waar ze zich vergaapt aan alles wat vliegt, kruipt en zwemt. Maar wie spreekt er eigenlijk namens die vissen, insecten, vogels, beekjes en rivieren? Met een achtergrond als jurist realiseert Jessica den Outer zich: een boom heeft dezelfde rechten als een lantaarnpaal. En een kraai als een theepot. Geen rechten, dus. En zo kwam het dat ze sinds 2017 betrokken is bij de organisatie Rechten voor de Natuur. Maar als je je voor álles wat leeft, stroomt, golft en waait moet inzetten, waar begin je dan?!

Acteur, presentator, podcastmaker, schrijver. En: queer. Lang voelde het voor Johannes Wirix-Speetjens alsof hij van een andere planeet kwam. En misschien is dat gevoel niet zo gek, want 'queer' betekent 'vreemd' in het Engels. Toch draagt Johannes de titel nu met trots. Om personen uit de geschiedenis die de kunstwereld kleurden te eren maakte hij er een podcast over: Classical Queers. En nu is er ook een boek. Hij was liever eerder al activistischer geweest, had zich vaker willen uitspreken. Tegelijkertijd voelt dit als hét moment.

Een chill en productief leven, wie wil dat nou niet? Van zelfhulpboeklezer werd Lianne Keemink zelfhulpboekschijver. Imiddels heeft ze drie kloeke boeken op haar naam. Van dat productieve leven zal ze dus wel verstand hebben. Nu de scholen en universiteiten weer beginnen een uitgelezen moment om de adviezen uit haar boek Dingen anders doen eens door te nemen. Lianne is zelfbenoemd alles-tegelijk-doenert pleit er juist voor om niet alles in één keer te doen: gezonder eten, meer sporten, vaker schrijven, stoppen met tv-kijken én om vijf uur opstaan. Want dát werkte niet...

Hij bekommert zich om het wel en wee van het enige overgebleven zoetwatergetijdengebied in Europa: de Biesbosch. En ja, dat is volgens boswachter Harm Blom bijzonder, omdat het allerlei buitengewoon leven aantrekt. Vooral uit de lucht. Neem de visarend, kraanvogel en ijsvogel. Maar de Biesbosch is ook het thuis van veel reeën, bruine korenbouten en bevers. Genoeg dus om goed voor te zorgen. Harm doet er ook alles aan om de Biesbosch op de kaart te zetten, want we mogen er best trots op zijn. 

Columnist, journalist, podcastmaker, millennial, Amsterdammer en baasje van Molly. Kitty Herweijer, een typisch bevoorrecht lid van de havermelkelite, zou je denken. Maar heb je het over privilege, kijk dan niet enkel naar geboorteplaats, generatie, huidskleur, en het opleidingsniveau van de ouders. Er mist iets cruciaals, zo vindt Kitty: opgroeien in een veilige omgeving, met liefhebbende ouders is het belangrijkst.

Bij haar kun je terecht voor Eerste Hulp bij People Pleasen, adviezen over hoe alleen te zijn, maar niet eenzaam en wat te doen als je geghost wordt of last hebt van FOMO. In de goed bekeken YouTube-video's van Sophie Milzink - Tante Soof - vertelt ze waar ze zelf mee worstelt. En dat doet ze ook in gesprek met Redouan.

Je kunt 'm kennen van het programma Het Geheim van de Meester. Thijs Hagendijk maakt onderdeel uit van een team deskundigen dat een schilderij probeert te ontleden. Zijn specialiteit? Héél precies nagaan hoe een kunstwerk tot stand is gekomen. Waarom vermaalde Vermeer het peperdure lapis lazuli voor zijn werk, terwijl er veel goedkopere alternatieven waren? En: gebruikte hij nu wel of niet een camera obscura...? 

Je hebt er twee van, en bij mij in de studio zit de journalist, schrijver, dichter, podcastmaker en uitgever. Ja, Hans van Willigenburg doet veel, maar praten over literatuur maakt hem het gelukkigst. Schrijven doet hij trouwens ook graag, in zijn boek Vrijheidsvuur vindt hij het van belang net een ándere kijk te geven op de actualiteiten. 

Toen de wereld op 11 september 2001 op zijn kop stond voelde Bilal Ben Abdelkarim - geboren en getogen in Nederland, met Marokkaanse ouders - zich plots 'de ander'. Bilal kroop niet in de slachtofferrol. Geïnspireerd de Arabisch-Europese Liga, die opkwam voor gelijke rechten van niet-westerse minderheden in Europa, koos Bilal voor een derde weg: emancipatie. In zijn nieuwe boek, van dankbaar naar strijdbaar, beschrijft hij zijn ervaringen.

Ze vergelijkt de schuldhulpverlening met een autofabriek uit de jaren zestig: iedereen draagt een onderdeeltje bij, maar niemand bekijkt en bevraagt het geheel. Tijd om de schuldenproblematiek uit de taboesfeer te halen, zegt Jurenne Hooi. Vind de mensen die ermee te maken hebben niet zielig. Want dat gaat ten koste van de veerkracht, die zij juist in overvloed hebben.

Voetbalfan is sportjournalist Matthijs van Dam niet bepaald. Zijn geheim? Juist géén supporter zijn. Die strategie leverde hem al verschillende onderzoeksjournalistieke prijzen op. Vooral een reeks verhalen over de schrijnende situatie van arbeidsmigranten in Qatar voor, tijdens en ná het WK maakte indruk. En nu licht hij nieuwe tegels. Hoe kijkt hij naar het aanstaande WK in Saudi-Arabië en de sportjournalistiek in het algemeen? 

Taboe-onderwerpen vermijden? Vergeet het maar! Als theatermaker, actrice én hulpverlener wil Nora Akachar die juist doorbreken, vooral binnen de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap, waartoe ze zelf ook behoort. Nu komt ze met de serie Brieven uit de kast, over queer én moslim-zijn. 

Wanneer je denkt dat je niet nog dieper kunt gaan, ontdekken dat dat toch het geval is. En jezelf dan bijeenrapen en weer opstaan. Daar is hij goed in. We spraken over hoe hij omgaat met kritiek, waarom hij de gunfactor is verloren en waarom hij toch steeds terugslaat: 'Er is niemand die voor me opkomt, dus moet ik het zelf doen.'

Dit is een herhaling van de uitzending op 18 april 2024.

Niet helemaal begrijpen waar je naar kijkt, maar toch blijven kijken, omdat het je raakt. Dat deed hij als kind bij de serie Candy Candy. En nu doet hij het met de foto's van Paul Blanca. We spreken over zijn omgang met pijn, zijn voornemen om het minder over hemzelf te laten gaan. En over zijn liefde voor Per Seconde Wijzer en de schoonheid van gewone mensen die heel veel weten. 'Er zijn al zoveel quizzen met kut-BN-ers.'

Dit is een herhaling van de uitzending op 14 juni 2024.

Aanspraak maken op een verhaal, op verdriet, op een geschiedenis. Daar heeft ze moeite mee. 'Wie ben jij om dit te gaan delen?' Die vraag vreest ze het meest. Maar die vraag is haar nooit gesteld. We spreken over kwetsbaarheid, het uitpakken van de bagage van haar grootouders en relativeren als strategie, om maar niet te hoeven voelen.

Voor hem begint het pas als de Olympische Spelen in Parijs afgelopen zijn. Het terugkijken, in perspectief zetten, liefst zonder nostalgie. We spreken over zijn 'dat zullen we nog wel eens zien'-mentaliteit als het gaat om sportgebeurtenissen waar mensen alles over denken te weten, over bijzondere vondsten in plastic tassen, zijn droom dat er een Rijksmuseum voor Nederlandse sport komt. En hij doet een oproep aan de NOS.

Ze schrijft over Gen-Z en over millennials. Kritisch, maar liefdevol. 'Als ik niet vanuit vertedering kan schrijven, moet ik op zoek naar een ander onderwerp'. We spreken over imago, volwassenheid, de maakbaarheid van het leven en over kijken naar etende honden.

Al 130 afleveringen lang gaat hij in zijn podcast Ecosofie op zoek naar het antwoord op de vraag: hoe kunnen we zo goed mogelijk met ons huis - de aarde - omgaan? Als nieuw lid van de raad van Leefomgeving en Infrastructuur mag Marnix Kluiters nu geen vragen stellen maar antwoorden geven. Hij schreef trouwens ook al een boek waarin hij dat doet: Duurzame Ambitie. En hij heeft dit jaar ook een bijzonder jubileum, maar of hij dat wil vieren...?

Hij maakte de serie Papi en de Pimps - vanaf 23 juli op tv - over mannen die online vrouwelijke modellen bijstaan in het verspreiden van erotische beelden. Een wereld waarin voor de e-pimps flink wat dinero's te verdienen zijn, maar ook een wereld waarin je eigenlijk niet wil dat je dochter werkt.  En Mikey doet meer: hij maakt muziek en stond zelfs in het voorprogramma van De Jeugd van Tegenwoordig. Waar hij zijn motivatie vandaan haalt? In 2013 sloeg hij vijf keer over de kop in zijn auto, belandde in een coma, werd wakker en nam zich voor: ik wil elke dag een beter leven maken voor mezelf.

Haar muziek heeft invloeden van pop en neoklassiek en ze wordt gezien als beste producer uit Oost-Nederland. En nu werkt Lotte Pen aan een alternatieve mis. Volgens haar moeten we die van oorsprong katholieke dienst veel meer zien als een eeuwenoud bouwwerk. Een monument waar je doorheen moet lopen om 'm je eigen te maken. En voor haar alternatieve mis heeft Lotte onze inbreng nodig. 

Als tiener werd ze uit huis geplaatst, en verbleef op veertien verschillende jeugdzorgplekken. Nu leidt Noa van Hagen Steunpunt Avalon, bedoelt als poging om anderen bij te staan. Noa reist stad en land af voor lezingen en zorgadvies. Wat houdt haar zelf op de been, als ze zoveel leed om zich heen ziet? En wat drijft haar om steeds maar dóór te gaan?

Sharid Alles - schrijver, journalist, podcastmaker - loopt al haar hele leven met een zwart gat rond: een gevoel van gemis, eenzaamheid en incompleet-zijn. Soms is het klein, soms zo groot dat ze er bijna door verzwolgen wordt. Voor haar podcast gaat ze samen met radio-dj Eva Cleven op zoek naar antwoorden rond haar adoptie. Ze vertelt ook over haar jarenlange speurtocht naar haar biologische moeder, en vraagt zich af: kun je van dat zwarte gat afkomen?

Zijn twintigste thriller is aanstaande. In "Een mooie dood" gaat Charles den Tex op zoek naar het antwoord op de vraag: wat is geluk? Geluk is een seconde die een eeuwigheid wil zijn, citeert hij dichter Gerrit Komrij. Ik ben benieuwd: welke seconden mogen wat jou betreft eeuwig duren?

Niet wegkijken en je verantwoordelijkheid nemen, want we maken allemaal deel uit van het systeem. Dat is haar overtuiging. Dus als het om de toeslagenaffaire gaat: 'We waren er allemaal bij. Dus iedereen werkt mee aan de oplossing.' We spreken over de Stichting Gelijkwaardig Herstel, hoe ze omgaat met kritiek op die stichting. En er zijn woorden van Gert-Jan Segers en van haar zoon.

Twee jaar geleden kreeg hij een geheim politierapport in handen over de moord op Pim Fortuyn. Hij maakt er de podcast 'Vriend van Volkert' over. Verder spreken we over Vitesse, de Arnhemse 'niet te vroeg juichen'-mentaliteit, de marktkoopman die hij niet werd. En over Argos en hoe je een verhaal zo vertelt dat iedereen het begrijpt én wil weten hoe het afloopt. 

We spreken over de overwinning van Labour, de wederopstanding van Farage. Welke lessen we daaruit kunnen trekken. Daarnaast bespreken we hoe het komt dat het bij een thema als migratie zo weinig over cijfers gaat. Hoe hij met zijn columns perspectief wil bieden en hoe hij cynisme vermijdt, behalve als het om het gokbeleid gaat.

In zijn boek 'Het verdwijnen van Ferdi Heijen' praten de personages tegen je alsof je één van hen bent. Net zoals zij vroeger tegen hem spraken, toen hij zelf in het dorp opgroeide. Hij ontdekte dat hij niet de enige was die het gevoel had er net niet bij te horen. We spreken over literatuur met een hoofdletter, ruimte innemen en over huilen met voorbedachte rade.

In zijn boeken verwijst hij vaak naar zijn ouders. Omdat je veel kunt leren van de manier waarop zij hun leven leiden. Wat werkt en wat niet. Je kunt dingen kwalijk vinden in plaats van het ze kwalijk nemen. Ook spreken we over de podcast 'En niemand bleef onaangeraakt' over de aidscrisis in de jaren negentig en de stigma's en vooroordelen die daar uit voort zijn gekomen.

'Voel je je nu minder man?' Die vraag kreeg hij van zijn kapper, nadat hij vertelde dat hij door zaadbalkanker een testikel was verloren. Hij besloot op zoek te gaan naar antwoorden: over wat dat nou is, je mannelijk voelen, en welke mythes daar omheen hangen.

Hij heeft zich weer niet goed voorbereid op het interview, terwijl hij zich dat altijd voorneemt. Toch komt het goed. We praten over zijn podcast 'Geschiedenis Inside', de ADHD Experivaganza - 'Een rugzakje en een labeltje, ik gun het iedereen' - het veelvuldig gebruik van het woord 'tonight' in popnummers, over cavia's en petshopping. Oh en hij draait een kutnummer. Nu maar hopen dat hij met een goed gevoel naar huis is gegaan.

Hij was op zoek naar liefde. En naar bestaansrecht. Spoiler: die heeft hij gevonden. Hoewel hij terugkijken een nekschot voor de toekomst vindt, doet hij het toch in zijn boek 'Fenix'. Omdat hij tijdens zijn Roxy-periode vooral doordenderde en er weinig ruimte was voor verwerking. En om te laten zien dat een club veel meer is dan een dansvloer, het is een gemeenschap waar iedereen zichzelf kan zijn.

In alles wat hij maakt, streeft hij verbinding na. Door niet de interviewer te spelen, maar een gesprekspartner te zijn die herkent en erkent. De troost die we vinden in de gedachte dat je er niet alleen voor staat. We spreken over zijn liefde voor Nederlandse tv, hij vertelt hoe hij zelf omgaat met tegenslag. En natuurlijk zijn nieuwe podcast over de dood, die vooral over het leven gaat.

Hebben we het goed gedaan? Dat vragen hij en zijn vrouw Renate zich in hun nieuwe podcast af, als het gaat om hun rol als ouder van een kind dat aan topsport doet. Verder spreken we over zijn eigen jeugd, de noodzaak om grenzen te verleggen in de topsport en de manier waarop hij nu zijn eigen grenzen bewaakt.

Natuurlijk bespreken we zijn plotselinge vertrek bij NPO Radio 2, maar hij vertelt ook over de dromen van zijn ouders, het respecteren van hun normen en waarden. En we verschillen van mening over wat een échte radiovriend nou is. En, spoiler alert, er is een nieuwe liefde. Met vier poten en een snor.

Het jaar waarin ze 33 was, waarin ze alles verloor, maar zich nooit eerder zo rijk heeft gevoeld. Ze schreef er een boek over en we praten over de grens tussen wat ze deelt en wat niet (die grens is er niet), over haar seksdrive (die is er weer) en waarom daar nog steeds een taboe op rust. En hoe helend het is om naar je jongere zelf te kijken, naar Adele te luisteren (met paddo's) en sorry te zeggen.

Het worden zijn negende Zomerspelen en daarna stopt hij ermee. Dus blikken we terug op dat ene interview met Van Gaal. Op zijn mooiste Spelen, die in Sydney. Op dat ene moment met Sedoc. De tranen bij Van Polen. Zijn boosheid om voetbalgeweld. We spreken over de emoties die er altijd waren, maar hem ook soms in de weg zaten. Over zijn favoriete leidinggevende Ferry de Groot. En over zijn streven om sporters zo goed mogelijk neer te zetten.

Toen hij vorig jaar de diagnose acute leukemie kreeg, nam hij zich voor om niet samen te vallen met zijn ziekte. Dus gebruikte hij zijn verbeeldingskracht om zijn genezingsproces te zien als een gedwongen retraite. Om zich te bezinnen op alles wat hij tot dan toe had geleerd. Over transformatie, stilte en levenskracht.

Niet helemaal begrijpen waar je naar kijkt, maar toch blijven kijken, omdat het je raakt. Dat deed hij als kind bij de serie Candy Candy. En nu doet hij het met de foto's van Paul Blanca. We spreken over zijn omgang met pijn, zijn voornemen om het minder over hemzelf te laten gaan. En over zijn liefde voor Per Seconde Wijzer en de schoonheid van gewone mensen die heel veel weten. 'Er zijn al zoveel quizzen met kut-BN-ers.'

Het is vijfentwintig jaar geleden dat ze Women on Waves oprichtte. Ze noemt het geen missie. En ze noemt zichzelf geen activist. Ze kijkt om zich heen, ziet iets onrechtvaardigs wat haar raakt en probeert dat te veranderen. We spreken over de Verenigde Staten, over anti-abortusreclames op de radio en over het nieuwe anticonceptiemiddel voor vrouwen.

Ze gelooft. In God. In onvoorwaardelijke liefde. In duurzame relaties. In relatietherapie. We spreken over jezelf leren kennen, de ander leren kennen. Hoe je verantwoordelijkheid kunt nemen voor je eigen pijn. En: de liefde is geen verdienmodel.

Als kind achtervolgde ze al een aannemer met een Mercedes, omdat ze dacht dat ze iets op het spoor was. Dus natuurlijk werd ze journalist. We spreken over haar leven in dat Friese dorp waar haar naam 'op de kaart mag staan', haar liefde voor tuttige restaurants, over rouw: 'iemand die er niet is, kun je niet vervangen door iemand anders' en over velderwtjes met spek, ui en appelmoes.

'En door'. Zo had zijn theatervoorstelling ook kunnen heten, want 'het talent om te stabiliseren, dat ontbreekt bij mij'. Maar het heet 'Eddie voor het leven', en hij vertelt hierin over zijn ups en zijn downs. Dus we spreken over veerkracht, de kunst van comedy-acteren en het loslaten van je dromen en dat dat verrassend goed voelt.

Als tiener zat hij al op de publieke tribune om kamerdebatten bij te wonen. Nu, jaren later, probeert hij met De Kiesmannen om jongeren te bewegen om een kant te kiezen en te gaan stemmen. Verder: antwoord op de vraag wat nu een goede Europarlementariër is. En geen antwoord op de vraag waarom vrouwelijke Europarlementariërs altijd Anja heten.

Ze weet het zeker. Zolang er seksisme bestaat, zal er seksueel grensoverschrijdend gedrag zijn. Dus pleit ze voor waakzaamheid, want we zijn er nog lang niet. Blijkt wel uit de populariteit van Andrew Tate, de TradWives, Johan Derksen en de kritiek op de Lentekriebels.

Het klinkt tegenstrijdig, maar door het onzekere te omarmen, heeft hij meer vat gekregen op de wereld om hem heen, op hemzelf. We spreken over zijn debuutroman 'Lentekind', over zijn afkeer van hokjes, over de kracht van de verbeelding en over hoe de dood vooral liefde is voor wat was en nog altijd is.

Een democratie, dat vergt actief onderhoud. En je hebt als burger de plicht om je te informeren. Maar een gratis krantenabonnement zou wel helpen. En media die zich meer op de inhoud richten en minder op de vorm. We spreken ook over populisme, het mechanisme van gemotiveerd redeneren en over de Europese verkiezingen.

Hij was wielrenner. Maar het had net zo goed een andere sport kunnen zijn, want hij wilde gewoon de beste zijn. En toen dat wielrennen stopte, miste hij vooral dat hij niet meer op die fiets zijn emoties kon verwerken. Op het moment waarop hij dat het hardste nodig had. We spreken over zijn werk als commentator en natuurlijk over het huidige wielrenklimaat: 'De wielrenners van nu zijn de beste wielrenners aller tijden. Punt.'

Daar zitten we dan, met ons oerbrein in een samenleving die eigenlijk te modern voor ons is. We bespreken voetbal als vredesmiddel, de verkeerde knoppen die we indrukken bij diversiteitsbeleid en - let op hier volgt een impopulaire visie - mannen en vrouwen zijn wél verschillend.

Het echte verhaal wil ze vertellen, over haar werk als strafrechtadvocaat. Dus ze zegt het nog maar eens: Ze vertegenwoordigt de dader, niet de daad. En ze pleit voor meer stilte, zowel van de kant van de advocaat als van de journalisten. Oh en altijd fijn: waar wij in Nederland goed in zijn op het gebied van rechtspraak!

Het was geruststellend, de gesprekken die ze voor haar podcast 'Lang zal ze leven' voerde met vrouwelijke 70-plussers. Want er kan nog zoveel gebeuren in die tweede helft. Ook maken we de balans op, vier jaar nadat ze de documentaire 'Waarom werken vrouwen niet' maakte over waarom er zoveel vrouwen parttime werken.

Als kind keek hij er iedere maand naar uit: Avro's Kinderbios. Met Yokidrink en een saucijzenbroodje op de bank. Vervolgens het lange wachten en je honger stillen met het bijbehorende plakboek. Zo ontstond zijn liefde voor TV. We spreken over De Verraders, kijkcijfers, Wagner, zijn Leitmotiv en over de tijd waarin geluk nog heel gewoon was: 'Nederland was groot, en niemand ging nog dood.'

Drie jaar geleden schreef ze een boek waarin ze uitlegt waarom ze afstand neemt van de islam. Vervolgens veranderde haar hele leven. Ze verloor haar anonimiteit, haar veiligheid, haar huis en het contact met haar ouders. In haar nieuwste boek beschrijft ze de hoge prijs die ze betaalde voor die nieuwe vrijheid, die minder vrij was dan ze dacht. Hoe boosheid verandert in verdriet. En hoe je nieuwe antwoorden vindt op levensvragen: 'Ik heb het hiernamaals ingeleverd.'

'Ik kan ook gewoon gaan tennissen', dacht ze nadat ze filosoof werd en ontdekte dat ze toch geen antwoord kreeg op de existentiële vragen. We spreken over de hoge verwachtingen die ze altijd heeft, en over taboes: zeggen dat je kinderen gewoon niet leuk vindt, dat je vakanties ingewikkeld vindt en dat je een nieuwe hond neemt, een dag nadat je vorige is doodgegaan.