تفسیر آیه به آیه قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (۱)بگو: پناه می‌برم به پروردگارِ سپیده‌دم (١)مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (۲)از زیان هر مخلوقی (٢)وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (۳)و از زیان شب، زمانی که [تاریکی‌اش] درآید و فراگیر شود (٣)وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (۴)و از زیان نفوس افسون‌گری که [با ترفند و زبان بازی و حیله‌های گوناگون] در تصمیم‌ها و اراده‌ها می‌دمند [و نهایتاً امور مردم را دچار مشکل کرده، و نظام حیاتشان را مختل می‌سازند] (۴)وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (۵)و از زیان حسود، چون حسدش را به کار گیرد‌ (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِقُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (۱)بگو: حقیقت این است که خداوند، یگانۀ بی‌همتاست (١)اللَّهُ الصَّمَدُ (۲)خداوندی که [از همۀ موجودات] بی‌نیاز [و مرجع و ملجأ همۀ نیازمندان جهانِ هستی] است (٢)لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (۳)چیزی را نزاده، و زاییده نشده است (٣)وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (۴)و اَحَدی [در ذات و صفات و افعال،] همتا و مساوی او نیست (۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِتَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (۱)نابود باد قدرت و تلاش ابولهب! و نابود باد [خود او]! (١)مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (۲)ثروت و آنچه [از امکانات] به دست آورده چیزی را از [عذاب استیصال] او برطرف نکرد (٢)سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (۳)به‌زودی در آتشی شعله‌ور درآید (٣)وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (۴)و [نیز] همسرش که باربر هیزم است [در آتشِ شعله‌ور درآید] (۴)فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (۵)بر گردنش طنابی از الیاف سخت به هم بافته‌شده خواهد بود (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ (۱)چون یاری خداوند و آن پیروزی [وعده داده‌شده] فرارسد‌ (١)وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا (۲)و ببینی مردم گروه‌گروه به دین خدا درآیند (٢)فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (۳)پس به شکرانۀ [این سه نعمت بزرگ] پروردگارت را همراه با سپاس، [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] ستایش کن! و از او آمرزش بخواه؛ زیرا او همواره بسیار توبه‌پذیر است‌ (٣)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِقُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ (۱)بگو: ای کافران! (١)لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (۲)من آنچه را شما می‌پرستید نمی‌پرستم (٢)وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (۳)و شما هم پرستندۀ آنچه من می‌پرستم نیستید (٣)وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (۴)نه من پرستندۀ آنچه شما پرستیده‌اید هستم‌ (۴)وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (۵)و نه شما پرستندۀ آنچه من می‌پرستم هستید (۵)لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ (۶)دین شما برای خودتان، و دین من برای خودم‌ (۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ (۱)به‌راستی ما به تو خیر فراوان و بی‌اندازه،[که نسلی گسترده از طریق وجود فاطمه علیها السلام است] عطا کردیم (١)فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ (۲)پس [به شکرانۀ این نعمت،] برای پروردگارت نماز بخوان! و قربانی کن! (٢)إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ (۳)یقیناً دشمنت بی‌نسل، و بریدۀ [از همۀ خیرات] است‌ (٣)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِأَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ (۱)آیا کسی را که همواره روز جزا را اِنکار می‌کند دیدی؟ (١)فَذَٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ (۲)همان‌که یتیم را با تندی و خشونت می‌رانَد (٢)وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (۳)و کسی را به تغذیه مِسکین تشویق نمی‌کند (٣)فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ (۴)پس وای بر نمازگزاران! (۴)الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ (۵)که از [اهداف و محتوای] نمازشان بی‌خبرند (۵)الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ (۶)[به این سبب] همواره ریاکارند (۶)وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ (۷)و از [عاریه‌دادنِ] ابزار و وسایلی [که مورد نیاز مردم به‌ویژه همسایگان است] دریغ می‌کنند‌ (٧)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِلِإِيلَافِ قُرَيْشٍ (۱)[آری خدا فیل‌سواران را نابود کرد] برای اینکه قریش را با حرم امن اُنس و اُلفت دهد؛ [زیرا در صورت پیروزشدن فیل‌سواران نظام زندگی قریش متلاشی می‌شد] (١)إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ (۲)و اُنس و اُلفت ‌داشتنشان در سفرهای زمستانی و تابستانی برجا بماند (٢)فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ (۳)پس [به شکرانۀ این نعمت] باید پروردگارِ این خانه را بپرستند (٣)الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (۴)همان کسی که آنان را [با عطاکردن رِزق] از گرسنگی نجات داد، و از ترسِ شدید[ی که در شهر و در سفرها داشتند] ایمنشان ساخت (۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِأَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ (۱)آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با فیل‌سواران [که برای تخریب کعبه آمده بودند] چه کرد؟ (١)أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ (۲)آیا نیرنگشان را تباه و بی‌نتیجه نساخت؟ (٢)وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ (۳)پرندگانی را گروه‌گروه بر ضدّ آنان فرستاد (٣)تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ (۴)که پی‌درپی بر سرشان سنگ‌هایی از نوع سنگِ گِل می‌افکندند (۴)فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ (۵)سرانجام همۀ آنان را چون کاهِ خُردشده گردانید (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (۱)وای بر هر طعنه‌زنِ عیب‌جوی! (١)الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ (۲)همان که ثروتی را به دست آورده، و [همواره] آن را شماره کرده (٢)يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (۳)گمان می‌کند ثروتش به او عمر جاودانه داده، [و هیچ خطری متوجّه او نیست] (٣)كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (۴)چنین نیست [و گمان او واهی و بی‌دلیل است،] یقیناً او را در آن شکننده اندازند (۴)وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ (۵)و تو چه می‌دانی آن شکننده چیست؟ (۵)نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (۶)آتش برافروختۀ خداوند است (۶)الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (۷)که بر دل‌ها برآید و چیره شود! (٧)إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (۸)آن آتش بر دوزخیان سربسته است، [به‌گونه‌ای که هیچ راهِ گریزی از آن ندارند] (٨)فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (۹)در ستون‌هایی بسیار بلند و کشیده‌! (٩)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالْعَصْرِ (۱)سوگند به روزگار! (١)إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (۲)که بی‌تردید انسان غرقِ در خُسران بزرگ و سنگینی است (٢)إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (۳)مگر آنان‌که مؤمنند، و کارهای شایسته انجام داده‌اند، و یکدیگر را به حق سفارش داشتند، و به شکیبایی [در برابر حوادث، انجام عبادات، و ترک گناهان] توصیه کرده‌اند‌ (٣)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِأَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ (۱)فخرفروشی به یکدیگر [درباره ثروت و نفرات]، شما را [از خدا و قیامت و تکالیف مهم، به خود] مشغول و سرگرم کرده است (١)حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ (۲)تاجایی‌که از قبرها دیدار [کرده، و به تعداد مردگانتان نیز به یکدیگر مباهات] کردید! (٢)كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (۳)چنین نیست [که این امور نشانۀ برتری باشد]، به‌زودی [به فرجام شومِ این امورِ پوچ] آگاه خواهید شد (٣)ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (۴)آری چنین نیست، به‌زودی آگاه خواهید شد (۴)كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ (۵)[زندگی واقعی] چنین نیست [که می‌پندارید]، بی‌تردید اگر علم یقینی داشتید (۵)لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ (۶)[با چشمِ دل و دیدۀ بصیرت] به‌طور حتمی دوزخ را می‌دیدید (۶)ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ (۷)مسلّماً [پس از این دنیا] با یقینِ محض آن را مشاهده خواهید کرد (٧)ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ (۸)آن‌گاه در آن روز از همۀ نعمت‌ها[ی ظاهری و معنوی که در اختیارتان بود] حتماً و مسلماً بازپرسی و حسابرسی خواهید شد‌ (٨)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِالْقَارِعَةُ (۱)آن حادثۀ کوبنده (١)مَا الْقَارِعَةُ (۲)چیست آن حادثه کوبنده؟ (٢)وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ (۳)و تو چه می‌دانی آن حادثۀ کوبنده چیست؟ (٣)يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ (۴)روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه‌های پراکنده‌اند! (۴)وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (۵)و کوه‌ها مانند پشمِ رنگین حلاجی‌شده [از هم باز] می‌شوند، (۵)فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ (۶)امّا کسی که اعمالِ وزن‌شده‌اش سنگین [و با ارزش] است (۶)فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (۷)در زندگی خوش و پسندیده‌ای است (٧)وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ (۸)و امّا کسی که اعمالِ وزن‌شده‌اش سبُک [و بی‌ارزش] است (٨)فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ (۹)پناهگاهش «هاویه» است (٩)وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ (۱۰)تو چه می‌دانی هاویه چیست؟ (١٠)نَارٌ حَامِيَةٌ (۱۱)آتشی است بسیار پُرحرارت و سوزان! (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (۱)سوگند به اسبان دونده‌ای که همهمه‌کنان [به‌سوی میدان جهاد] می‌تازند! (١)فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (۲)و به اسبانی که با کوبیدن سُمِشان بر سنگ‌ها جرقّه می‌جهانند! (٢)فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (۳)و به سواران مجاهدی که هنگام صبح غافل‌گیرانه [به دشمن] هجوم می‌برند! (٣)فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (۴)و با آن [هجوم] گرد و غبار فراوانی برمی‌انگیزند (۴)فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (۵)پس [در آن هنگامه] در بین گروهی دشمن درآیند (۵)إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (۶)که همانا انسان به پروردگارش بسیار ناسپاس است (۶)وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (۷)و البته خودش بر این [ناسپاسی] گواه است (٧)وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (۸)و البته او به سبب عشق و دلدادگی به ثروت، به شدت بخیل است (٨)أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (۹)آیا نمی‌داند وقتی آنچه را در گورهاست بیرون می‌ریزند (٩)وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (۱۰)و آنچه را در سینه‌هاست آشکار می‌کنند؟‌! (١٠)إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (۱۱)به‌راستی در آن روز پروردگارشان به آنان [و احوال و اعمالشان به‌صورتی دقیق] آگاه است (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (۱)چون زمین را با شدیدترین لرزشش بلرزانند (١)وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (۲)و زمین بارهای گِرانَش را بیرون اندازد (٢)وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا (۳)و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ (٣)يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (۴)آن روز زمین اخبارش را گزارش می‌دهد (۴)بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا (۵)زیرا پروردگارت به او وحی کرده است (۵)يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (۶)در آن روز مردم گروه‌گروه بازمی‌گردند تا اعمال [مجسّم یافته خود را به‌صورت نعمتِ بهشت یا عذابِ دوزخ] نشانشان دهند (۶)فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (۷)پس هرکس هم‌وزن ذرّه‌ای نیکی کند، آن را می‌بیند (٧)وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (۸)و [نیز] هرکس هم‌وزن ذرّه‌ای بدی کند، آن را می‌بیند‌ (٨)

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ أُولَٰئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ (۶)همانا کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخ جاودانه‌اند، اینان بدترین مخلوقاتند (۶)إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ (۷)بی‌تردید کسانی که مؤمنند و کارهای شایسته انجام داده‌اند بهترین مخلوقاتند (٧)جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ (۸)پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‌های پاینده‌ای است که از زیر [درختانش] نهرها جاری است، در آن همواره جاودانه‌اند، خداوند از آنان خشنود است، آنان هم از خداوند خشنودند، این [پاداش] ویژۀ کسی است که از پروردگارشان هراسانند (٨)

وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ (۵)درحالی‌که در این صحیفه های پاک فرمان نیافته بودند جز آن‌که خدا را بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او [از شرک] خالص کرده، و حق‌گرا باشند، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانند، و زکات بپردازند؛ این است دین مستقیم و قوام‌بخش [به زندگی‌] (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِلَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ (۱)کافران از اهل کتاب و مشرکان بر این نبوده‌اند که [از آیینشان] جدا شوند، تا آن دلیل روشن برای آنان بیاید (١)رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً (۲)[دلیل روشن همان] فرستادۀ [باعظمت و بی‌نظیر] از سوی خدا [محمّد‌بن‌عبداللّه صلی الله علیه وآله] است که صحیفه‌های پاک [و پیراسته از هر باطلی] را [بر مردم] می‌خوانَد (٢)فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ (۳)در آن‌ها نوشته‌هایی استوار و بی‌شائبه است (٣)وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (۴)اهل کتاب گروه‌گروه [و دارای عقاید و آیین‌های گوناگون] نشدند مگر پس از آن‌که دلیل روشنِ [الهی] برای آنان آمد (۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (۱)همانا ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم (١)وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ (۲)و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟ (٢)لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (۳)شب قدر از هزار ماه بهتر است (٣)تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (۴)در آن شب فرشتگان و روح به اِذن پروردگارشان برای [تنظیم و تقدیر] هر کاری نازل می‌شوند (۴)سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ (۵)آن شب تا برآمدن سپیده سرشار از سلامت است (۵)

كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (۱۵)چنین نیست [که می‌پندارد]، چنانچه [از اعمال زشتش] بازنایستد، موی جلوی سرش را به قهر می‌گیریم [و به دوزخش می‌کشانیم] (۱۵)نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (۱۶)آری موی جلوی سرِ دروغگوی خطاپیشه را (۱۶)فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (۱۷)[آن‌جاست که] باید اهل محفلش را [به یاری] بخواند (١٧)سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (۱۸)ما [نیز] مأموران سرسختِ آتش را خواهیم خواند (١٨)كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ (۱۹)چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند] از او هرگز اطاعت مکن! و سجده بجای آر! و [به پروردگارت] تقرّب جوی‌! (١٩)

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ (۶)چنین نیست [که همۀ انسان‌ها اهل سپاس نسبت به علم و قلم و نعمت هنر نوشتن باشند،] بلکه انسان طغیانگر است (۶)أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ (۷)برای این‌که [با تکیه بر خیالات واهی،] خود را [از الطاف خداوند] بی‌نیاز پنداشت (٧)إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (۸)مسلّماً بازگشت [همه] فقط به‌سوی پروردگار توست (٨)أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (۹)مرا خبر ده آن کس که بازمی‌دارد (٩)عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (۱۰)بنده‌ای را چون نماز می‌خواند، [آیا سزاوارِ کیفر نیست؟] (١٠)أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (۱۱)مرا خبر ده گرچه [این بندۀ نمازگزار] بر هدایت باشد (١١)أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (۱۲)یا به اطاعت از خداوند و پرهیز از محرّماتش فرمان دهد (١٢)أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (۱۳)مرا خبر ده چنانچه [آن بازدارنده حقایق را] اِنکار کند، و [از فرمان حق] روی برتابد، [آیا درخور مجازاتِ کوبنده نیست؟] (١٣)أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (۱۴)آیا ندانسته که مسلّماً خداوند [همۀ کارهایش را] می‌بیند؟ (۱۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِاقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (۱)بخوان به نام پروردگارت! که [جهان و موجوداتش را] آفرید (١)خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (۲)انسان را از خون بسته به وجود آورد (٢)اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (۳)بخوان! درحالی‌که پروردگارت کریم‌ترینِ [کریمان] است (٣)الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (۴)همان‌که به‌وسیلۀ قلم، نوشتن آموخت (۴)عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (۵)[و] به انسان آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (۱)سوگند به انجیر و زیتون! (١)وَطُورِ سِينِينَ (۲)سوگند به طور سینا! (٢)وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (۳)سوگند به [مکّه] این شهر امن! (٣)لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (۴)که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال آفریدیم (۴)ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (۵)سپس او را [به سبب گناهانش و پافشاری بر آن‌ها] به پَست‌ترین پَست‌ها بازگرداندیم (۵)إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (۶)به جز مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند که آنان را پاداشی پایان‌ناپذیر و بی‌منّت است (۶)فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (۷)پس [ای انسان!] چه چیز تو را [بعد از دلایل روشنگر] به اِنکار دین و روز جزا وادار می‌کند؟! (٧)أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (۸)آیا خداوند [در داوری] بهترین داوران نیست؟ (٨)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِأَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (۱)[!ای پیامبر] آیا سینه‌ات را [برای تحمّل وحی، و هرگونه حادثه‌ای در برابر ابلاغ آن] گشایش ندادیم؟ (١)وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (۲)و بارِ گرانت را [که در ابتدای رسالتت برعهده‌ات بود] فرو ننهادیم؟ (٢)الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (۳)همان [باری] که [برایت سخت بود و] پشتت را شکست (٣)وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (۴)و آوازه‌ات را بلند نکردیم؟ (۴)فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (۵)پس به‌راستی با هر دشواری آسانی است (۵)إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (۶)آری بی‌شک با هر دشواری آسانی است (۶)فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (۷)هنگامی که [از تکالیف سنگین] فراغت و آسایشی دست داد باز خود را [به تکالیف و مسئولیت ها] وادار‌! (٧)وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (۸)و مشتاقانه به‌سوی پروردگارت توجّه کن! (٨)

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (۶)آیا یتیمت نیافت، پس [تو را] پناه داد؟ (۶)وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (۷)و تو را گم‌گشته یافت پس [تو را] راهنمایی کرد؟ (٧)وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (۸)و [از مال دنیا] تنگدستت دید، و [تو را] بی‌نیاز کرد؟ (٨)فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (۹)پس بر یتیم سلطه مَجوی! [که به حِقارت و خواری دچار شود] (٩)وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (۱۰)و گدای درخواست‌کننده را با خشونت از خود مَران! (١٠)وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (۱۱)و نعمت‌های پروردگارت را [برای خانواده‌ات و مردم] بازگو کن! (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالضُّحَىٰ (۱)[!ای پیامبر] سوگند به ابتدای روز! (١)وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (۲)و به شب! آن‌گاه که آرام گیرد (٢)مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (۳)که پروردگارت تو را وانگذاشته، و [بر تو] خشم نگرفته (٣)وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (۴)بی‌تردید آخرت برایت از دنیا بهتر است (۴)وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (۵)به‌زودی پروردگارت [به اندازه‌ای] عطایت می‌کند تا خشنود شوی (۵)

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (۱۲)همانا هدایتگری [در مورد خیر و شرّ، و فرجام هر دو] فقط بر عهدۀ ماست (١٢)وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (۱۳)و هرآینه دنیا و آخرت [نیز] در سیطرۀ مالکیت ما می‌باشد (١٣)فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (۱۴)در نتیجه شما را از آتشی که زبانه می‌کشد هشدار می‌دهم (۱۴)لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (۱۵)که جز بدبخت‌ترین [مردم] در آن نمی‌سوزند (۱۵)الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (۱۶)همان‌که [حقایق را] اِنکار کرد، و [از آن‌ها] روی برتافت (۱۶)وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (۱۷)یقیناً به‌زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می‌دارند (١٧)الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (۱۸)آن‌که از ثروتش انفاق می‌کند، و خواهان پاکی [و رشد نفْس] است (١٨)وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (۱۹)برای هیچ‌کس نزد او هیچ‌گونه نعمتی که مورد پاداش قرار گیرد نیست (١٩)إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (۲۰)[تقواپیشۀ مخلص] جز برای به‌دست‌آوردنِ خشنودی پروردگارِ بلندمرتبه‌اش [اِنفاق نمی‌کند] (٢٠)وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (۲۱)او در آینده [با به‌دست‌آوردنِ رحمت و پاداشِ بی‌نهایتِ خداوند] همواره خشنود خواهد بود‌ (٢١)

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (۵)اما کسی که [از ثروتش در راه خدا] بخشش کرد، و خود را [از ثروت‌اندوزی و بُخل] نگه داشت (۵)وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (۶)و نیکوترین [پاداشِ حق] را باور کرد (۶)فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (۷)پس او را برای [حرکت در] آسان‌ترین راه [که صراط مستقیم است] آماده می‌کنیم (٧)وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (۸)اما کسی که [از هزینه‌کردنِ ثروت] بُخل ورزید، و [نسبت به نیکوترین پاداشِ حق] احساس بی‌نیازی کرد (٨)وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (۹)و بلکه نیکوترین [پاداش] را اِنکار کرد (٩)فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (۱۰)پس او را برای راهی سخت [که مسیر دوزخ است] آماده می‌سازیم (١٠)وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (۱۱)و چون در [چاهِ سقوط] و هلاکت اُفتد ثروتش چیزی [از عذاب] را از او برطرف نمی‌کند (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (۱)سوگند به شب! آن‌گاه که [تاریکی‌اش] می‌پوشاند (١)وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (۲)و به روز! هنگامی که جلوه‌گر می‌شود (٢)وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (۳)و به آن که [جنس] نر و ماده را آفرید! (٣)إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (۴)که تلاشتان گوناگون است (۴)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (۹)به‌راستی کسی که نفْس را [از زشت‌کاری] پاک کرد [تا به رشد لایقش برسد]، [بر موانع راه سعادت] پیروز شد (٩)وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (۱۰)و کسی که آن را [به زشت‌کاری] آلود بی‌گمان [از رشد و کمال و رحمت حق] محروم شد (١٠)كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (۱۱)ثَمودیان به سبب طغیانشان [پیامبرشان را] اِنکار کردند (١١)إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (۱۲)اوج طغیانشان زمانی بود که بدبخت‌ترینِ آن‌ها [برای پِی‌کردنِ ناقه] تحریک شد (١٢)فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (۱۳)پس فرستادۀ خداوند به آنان گفت: از حمله به ناقۀ خدا، و منع‌کردنش از خوردنِ آب بپرهیزید (١٣)فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (۱۴)ولی او را تکذیب کردند، و تذکّرش را به هیچ انگاشتند و ناقه را پِی کردند، در نتیجه پروردگارشان آنان را به کیفر گناهشان به عذابی فراگیر دچار ساخت، و همۀ [ثَمودیان و دیارشان] را با خاک یکسان کرد (۱۴)وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (۱۵)و از سرانجام این کار [برای هیچکس و هیچ ملّتی] پروایی ندارد‌ (۱۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (۱)سوگند به خورشید، و نورش! چون بتابد (١)وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (۲)و به ماه! چون به دنبالش برآید (٢)وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (۳)و به روز! چون خورشید را جلوه‌گر می‌کند (٣)وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (۴)و به شب! وقتی که تاریکی‌اش زمین را می‌پوشاند (۴)وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (۵)و به آسمان و کسی که آن را بنا کرد! (۵)وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (۶)و به زمین، و کسی که آن را گسترش داد! (۶)وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (۷)و به نفْس آدمی و کسی که آن را درست و معتدل ساخت! (٧)فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (۸)پس زشت‌کاری و طریقۀ خودنگهداری از آن را به نفْس شناساند (٨)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (۱۷)[،گذشته از انجام این تکالیف] از کسانی باشند که ایمان آورده‌، و یکدیگر را به شکیبایی و مهربانی سفارش کرده‌اند (١٧)أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (۱۸)اینان [که دارندگانِ همۀ این ویژگی‌ها می‌باشند] سعادتمندانِ در دنیا و آخرتند (١٨)وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (۱۹)و کسانی که آیات ما را اِنکار کردند اهل شقاوت [در دو سرای] هستند (١٩)عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (۲۰)که آتشی دربسته بر آنان احاطه دارد [؛ آتشی که هیچ راه گریزی از آن ندارند] (٢٠)

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (۱۰)و او را به دو راه [خیر و شرّ] هدایت نکردیم [تا خیر را برگزیده، و از شرّ دوری جوید]؟ (١٠)فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (۱۱)پس او در آن گردنه وارد نشد (١١)وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (۱۲)و تو چه می‌دانی که آن گردنه چیست؟ (١٢)فَكُّ رَقَبَةٍ (۱۳)آزادکردنِ برده (١٣)أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (۱۴)یا طعام‌دادن در روز گرسنگی و قحطی (۱۴)يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (۱۵)به یتیمی خویشاوند (۱۵)أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (۱۶)یا بیچاره‌ای خاک‌نشین (۱۶)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ (۸)آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ (٨)وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (۹)و یک زبان و دو لب (٩)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِلَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (۱)سوگند به این شهر مکّه! (١)وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (۲)درحالی‌که تو در آن سکونت داری‌ (٢)وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (۳)و سوگند به پدری ارجمند [چون ابراهیم،] و فرزندی که پدید آورده است [چون اسماعیل]! (٣)لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ (۴)همانا ما انسان را فرورفته در رنج و سختی آفریدیم (۴)أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (۵)آیا می‌پندارد که هرگز کسی بر او دست نیابد؟ (۵)يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا (۶)[از روی گردنکشی و فخرفروشی] می‌گوید: ثروت فراوانی را [در کارهای بزرگی] هزینه کرده‌ام (۶)أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (۷)آیا [در این هزینه‌کردنِ مال] پندارش این است که اَحَدی او را ندیده است [که آنچه را انجام داده ثبت کند]؟ (٧)

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (۲۷)[:آن‌گاه خداوند به بندگانِ باایمانش خطاب می‌کند] ای روح آرام‌یافته! (٢٧)ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (۲۸)به‌سوی پروردگارت بازگرد! درحالی‌که [تو از او] خشنودی و [او هم از تو] خشنود است (٢٨)فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (۲۹)پس در بین بندگان راستینم در آی! (٢٩)وَادْخُلِي جَنَّتِي (۳۰)و در بهشت ویژه‌ام وارد شو! (٣٠)

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (۲۱)چنین نیست که با این افکار و اعمال سعادت شما تضمین شود، [همه این پندارها و تعلّقات غلط و بی تفاوتی نسبت به یتیم و مسکین را کنار بگذارید] چون هنگامی که زمین به شدت دَر هم کوبیده شود (٢١)وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (۲۲)و قدرت و تدبیر پروردگارت [جهت انجام امور قیامت] ظهور کند، و فرشتگان صف‌به‌صف [برای اجرای مأموریتشان بیایند‌] (٢٢)وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (۲۳)در آن روز، دوزخ را [در برابر دیدگان همه] حاضر کنند، [آن وقت است که] انسان متذکّرِ [همۀ امور] می‌شود، ولی این متذکّرشدن چه سودی برای او دارد؟! (٢٣)يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (۲۴)می‌گوید: ای‌کاش از پیش برای این زندگی [آخرتی]‌ام [عبادت و کار نیک و توشۀ مناسب] فرستاده بودم! (۲۴)فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (۲۵)پس در آن روز هیچ‌کس چون عذابِ خدا عذاب نمی‌کند (۲۵)وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (۲۶)و اَحَدی چون به بندکشیدنِ او به بند نمی‌کشد! (۲۶)

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (۱۵)امّا انسان، چون پروردگارش در جهت آزمایشِ او، با حفظ شخصیتش نعمت و سودی به او رسانَد، [و رفاه و راحتی نصیبش کند،] می‌گوید: پروردگارم [به خاطر لیاقتم به من نعمت و رفاه بخشید، و] گرامی‌ام داشت (۱۵)وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (۱۶)و امّا زمانی که باز در جهت آزمایشش رزقش را بر او تنگ بگیرد، می‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است! (۱۶)كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (۱۷)چنین نیست که [می‌پندارد؛] بلکه [سببِ خواری شما این است که] یتیم را اِکرام نمی‌کنید (١٧)وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (۱۸)و یکدیگر را بر طعام‌دادن به بیچارگان تشویق نمایید (١٨)وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (۱۹)و میراث [دیگران] را [ضمیمۀ ثروت خود کرده،] یکجا می‌خورید (١٩)وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (۲۰)و بسیار عاشق و دلباختۀ ثروت هستید (٢٠)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (۶)آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با عادیان چه کرد؟ (۶)إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (۷)[و با شهر] «اِرَم» که دارای ساختمان‌های بلند و مستحکم بود [چه رفتاری داشت]؟ (٧)الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (۸)همان شهری که مانندش در سرزمین‌ها ساخته نشده بود (٨)وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (۹)و [با] ثمودیان، که در سرزمینشان تخته‌سنگ‌های سخت و بزرگ را [برای ساختن ساختمان‌های مصون از زلزله و توفان] می‌بریدند [چه کرد]؟ (٩)وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (۱۰)و [با] فرعونِ بسیار قدرتمند و شکنجه‌گر [چگونه رفتار نمود]؟ (١٠)الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (۱۱)همان عادیان و ثمودیان و فرعونیان که در شهرها طغیان کردند (١١)فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (۱۲)و در آن‌ها تبهکاری و فتنۀ زیادی به بار آوردند (١٢)فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (۱۳)پس پروردگارت عذاب پیاپی و شدیدی را بر آنان فروبارید (١٣)إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (۱۴)بی‌تردید پروردگارت در کمین [همۀ انسان‌ها] است، [به این علّت راه فراری از عذابش ندارند] (۱۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالْفَجْرِ (۱)سوگند به سپیده‌دم! (١)وَلَيَالٍ عَشْرٍ (۲)و به شب‌های ده‌گانه! (٢)وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (۳)و به زوج و فرد! (٣)وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (۴)و به شب! هنگامی که می‌رود (۴)هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ (۵)آیا در این سوگندها سوگندی [سزاوار و اطمینان‌بخش] برای شخصِ خردمند هست؟ (۵)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (۲۱)پس [آنان را به این حقایق] تذکر ده! که تو فقط تذکّردهنده‌ای (٢١)لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (۲۲)بر آنان مسلّط نیستی [که به قبولِ توحید و معاد مجبورشان کنی] (٢٢)إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (۲۳)[و تذکّر برای همه سودمند است] مگر کسی که [بعد از تذکّراتِ پی‌درپی] روی برگردانَد، و به کفرورزی‌اش ادامه دهد (٢٣)فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (۲۴)نهایتاً خداوند او را به عذاب بزرگ‌تر عذاب می‌کند (۲۴)إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (۲۵)همانا بازگشت آنان به‌سوی ماست (۲۵)ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (۲۶)آن‌گاه حسابشان برعهدۀ ما خواهد بود (۲۶)

أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (۱۷)آیا [منکران رُبوبیت و معاد] با دقّت به شتر نظر نمی‌کنند که چگونه آفریده شده است؟ (١٧)وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (۱۸)و به آسمان نمی‌نگرند که چگونه برافراشته شده است؟ (١٨)وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (۱۹)و به کوه‌ها، که چگونه برپا داشته شده‌اند؟ (١٩)وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (۲۰)و به زمین، که چگونه گسترده شده است؟ (٢٠)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ (۸)در آن روز چهره‌هایی شادابند (٨)لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (۹)از تلاششان راضی و خشنودند (٩)فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (۱۰)در بهشتی بَرین جای دارند (١٠)لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (۱۱)در آن‌جا [سخنی] بیهوده نمی‌شنوند (١١)فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (۱۲)چشمه‌ای روان در آن است، (١٢)فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (۱۳)تخت‌هایی با ارزش و برافراشته در آن‌جاست (١٣)وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (۱۴)و [در کنار چشمه‌] جام‌هایی نهاده‌اند (۱۴)وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (۱۵)و بالش‌هایی ردیفِ هم چیده‌اند (۱۵)وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (۱۶)و در آن‌جا فرش‌هایی زَربافت گسترده‌اند [تا بهشتیان از نشستن روی آن‌ها بهره‌مند شوند] (۱۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (۱)آیا خبر آن حادثۀ هولناک فراگیر به تو رسیده است؟ (١)وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (۲)چهره‌هایی در آن روز شکسته و خوارند (٢)عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ (۳)آنان‌که [در دنیا] تلاش پُرزحمت داشتند، و از آن [در قیامت] به‌طورکامل بی‌بهره‌اند (٣)تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (۴)در آتشی سوزان درآیند (۴)تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (۵)آنان را از چشمه‌ای بسیار داغ می‌نوشانند (۵)لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ (۶)خوراکی جز خارِ خشک و زهرآگین ندارند (۶)لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (۷)که [آن خوراک] نه فربه می‌کند، و نه گرسنگی را برطرف می‌سازد (٧)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (۱۴)بی‌گمان کسی که [خود را از زشتی‌ها و عیوبِ باطنی] پاکیزه کرد [بر موانع راه سعادت] پیروز است (۱۴)وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (۱۵)همان‌که نام پروردگارش را [با توجّه قلبی] به زبان آورد، و نماز خواند (۱۵)بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (۱۶)[،شما منکرانِ متکبّر بر روش پاکان نیستید] بلکه زندگی زودگذرِ دنیا را بر آخرتِ پُرنعمتِ جاویدان ترجیح می‌دهید (۱۶)وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (۱۷)درحالی‌که آخرت بهتر و پاینده‌تر است (١٧)إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (۱۸)این [حقایقِ بیان‌شده] در کتاب‌های آسمانی پیشین نیز آمده است (١٨)صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (۱۹)کتاب‌های ابراهیم و موسی‌ (١٩)

سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (۶)ما [قرآن را] همواره بر زبانت جاری می‌کنیم، و آن را فراموش نخواهی کرد (۶)إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (۷)جز آنچه را خدا بخواهد، که هرآینه او آنچه را آشکار و پنهان است می‌داند (٧)وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (۸)تو را بر [عمل و ابلاغِ] آسان‌ترین راه [که شریعتِ سَمحه و سَهله است] توفیق می‌دهیم (٨)فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (۹)پس [مردم را] اندرز ده! اگر اندرز [به حال اندرزگیرنده] سودمند باشد (٩)سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (۱۰)کسی که [از خدا] می‌ترسد به‌راستی اندرز را می‌پذیرد (١٠)وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (۱۱)و بدبخت‌ترین [مردم] از آن کناره می‌گیرد (١١)الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (۱۲)همان کسی که به بزرگ‌ترین و سوزان‌ترین آتشِ [جاودانه] خواهد سوخت (١٢)ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (۱۳)آن‌گاه در آن‌جا نه می‌میرد، و نه زندگی مناسبی خواهد داشت (١٣)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِسَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (۱)نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] ستایش‌کن! (١)الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (۲)آن که آفرید، و [آفریده‌اش را] درست و معتدل قرار داد (٢)وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (۳)و آن که [به هرچیزی] اندازۀ دقیق داد، و [به مسیر مناسبش] راهنمایی کرد (٣)وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (۴)و آن که [گیاهانِ] چراگاه را رویانید (۴)فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (۵)پس آن را خاشاکی تیره رنگ ساخت (۵)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (۱۱)سوگند به آسمان که دارای باران پی‌درپی و پُرریزش است! (١١)وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (۱۲)و سوگند به زمین که دارای شکاف و شیار [برای جوشیدن چشمه‌سارها و رویش گیاهان] است! (١٢)إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (۱۳)به‌راستی این قرآن سخنی است که مشخص‌کنندۀ [حق از باطل] است (١٣)وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (۱۴)و هرگز شوخی و بی‌پایه نیست (۱۴)إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (۱۵)آنان [برای نابودی حق] نیرنگ می‌زنند (۱۵)وَأَكِيدُ كَيْدًا (۱۶)و من نیز [در برابر آنان] آن‌گونه که باید چاره و تدبیر می‌کنم (۱۶)فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (۱۷)پس کافران را مدّتی اندک مهلت ده! [تا در نهایت به کیفر اعمالشان برسند]‌ (١٧)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (۱)سوگند به آسمان و پدیدارشونده در شب! (١)وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (۲)تو چه می‌دانی پدیدارشونده در شب چیست؟ (٢)النَّجْمُ الثَّاقِبُ (۳)ستارۀ درخشانی است که تاریکی‌ها را می‌شکافد (٣)إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (۴)که هیچ‌کس نیست مگر این‌که بر او نگهبانی هست (۴)فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (۵)پس انسان باید با دقّت بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (۵)خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (۶)از آبی جهنده (۶)يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (۷)که از میان پشتِ کمر و استخوان‌های پیشِ رو بیرون می‌آید (٧)إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (۸)یقیناً خداوند [که انسان را از آبی جهنده و بی‌مقدار آفریده،] بر بازگرداندنِ او [پس از مرگش به حیات دوباره] تواناست‌ (٨)يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (۹)در آن روزی که باطن‌ها آشکار می‌شود، و مورد محاسبه قرار می‌گیرند (٩)فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (۱۰)پس انسان را [برای دفع کیفر] نه قدرتی است، و نه یاوری‌ (١٠)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ (۱۷)آیا گزارش آن سپاهیان به تو رسیده است؟ (١٧)فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ (۱۸)[سپاهیان] فرعون و ثَمود (١٨)بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ (۱۹)[،فقط آنان اِنکارکننده وحی و نبوّت نبودند] بلکه کافرانِ [قوم تو] در اِنکاری سخت‌ترند (١٩)وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ (۲۰)البته خداوند از هر سو به آنان احاطه دارد (٢٠)بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ (۲۱)[،پندار کافران دربارۀ قرآن پنداری یاوه و موهوم است] بلکه این قرآن کتابی پُرفایده و بلندمرتبه است (٢١)فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ (۲۲)که در لوح محفوظ قرار دارد‌ (٢٢)

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ (۱۲)یقیناً کیفر پروردگارت بسیار شدید است (١٢)إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ (۱۳)اوست که [آفرینش را] آغاز می‌کند، و [پس از فروپاشیدنش] بازمی‌گرداند (١٣)وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ (۱۴)او بسیار آمرزنده و دوستدار [مؤمنان] است‌ (۱۴)ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ (۱۵)صاحبِ عرش و بلندمرتبه است (۱۵)فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ (۱۶)آنچه را بخواهد انجام می‌دهد (۱۶)

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ (۱۰)کسانی که مردان و زنان باایمان را مورد شکنجه [چون زنده‌زنده سوزاندن،] قرار دادند آنگاه بعد از آن توبه نکردند عذاب دوزخ و آتش سوزان برای آنان حتمی است (١٠)إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ (۱۱)بی‌تردید مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند، برای آنان بهشت‌هایی است که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، این است کامیابی بزرگ‌! (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ (۱)سوگند به آسمان که دارای برج‌هاست‌! (١)وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ (۲)سوگند به روزی که [برای حسابرسی اعمال] وعده داده شده! (٢)وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ (۳)سوگند به شاهد! [که پیامبر است،] و مورد مشاهده! [که اعمال امّت است] (٣)قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ (۴)از رحمت [خدا] اصحاب خندق دور باشند (۴)النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ (۵)آن آتشی که آتش‌گیره‌اش فراوان بود (۵)إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ (۶)هنگامی که در کنارش نشسته بودند (۶)وَهُمْ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ (۷)و [در کمال بی‌رحمی] سوزاندن مؤمنان را [در خندقِ آتش] نظاره‌گر بودند (٧)وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (۸)و چیزی از مؤمنان ناپسندشان نبود مگر این‌که به خداوند توانای شکست‌ناپذیرِ ستوده خصال ایمان داشتند! (٨)الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (۹)خداوندی که مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین در سیطرۀ اوست، و بر هرچیزی حاضر و شاهد است (٩)

فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (۱۶)سوگند به سرخی کنار افق [هنگام غروب خورشید]! (۱۶)وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ (۱۷)سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده در خانه‌ها و لانه‌ها] جمع می‌کند! (١٧)وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (۱۸)سوگند به ماه! چون بَدر کامل می‌شود (١٨)لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ (۱۹)که شما بی‌تردید از مرحله‌ای به مرحلۀ دیگر انتقال می‌یابید [؛ از حیات به مرگ، از مرگ به برزخ، از برزخ به قیامت، و از قیامت به جنّت یا دوزخ] (١٩)فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (۲۰)پس اینان را چه شده که ایمان نمی‌آورند؟ (٢٠)وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ (۲۱)چون قرآن را بر آنان بخوانند به پرستش خداوند روی نمی‌آورند، (٢١)بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ (۲۲)بلکه کافران همواره به اِنکار [آن] می‌پردازند، (٢٢)وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ (۲۳)خداوند به آنچه [از نفاق، کینه، حسد، بُخل و خشم] در دلِ خود جمع می‌کنند داناتر است‌ (٢٣)فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (۲۴)پس آنان را به عذابی دردناک خبر ده‌ (۲۴)إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (۲۵)ولی برای مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند پاداشی جاودانه و بی‌منّت است‌ (۲۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ (۱)هنگامی که آسمان بشکافد (١)وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (۲)و [فرمان] پروردگارش را اطاعت کند، و شایسته است که چنین باشد (٢)وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (۳)و زمانی که زمین را بگسترانند (٣)وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ (۴)و آنچه را در درون دارد بیرون اندازد، و کاملاً تخلیه شود (۴)وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (۵)و [فرمان] پروردگارش را اطاعت کند، و شایسته است که چنین باشد (۵)يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (۶)ای انسان! تو با کوششی طاقت‌فرسا در حرکت به‌سوی پروردگارت هستی و در نهایت به لقایش می‌رسی‌ (۶)فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ (۷)پس کسی که نامۀ اعمالش را به دست راستش دهند (٧)فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا (۸)با حسابگری آسانی به حسابش بپردازند (٨)وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا (۹)و خوش‌حال به‌سوی اهلش [که در بهشتند] بازگردد (٩)وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ (۱۰)و کسی که نامۀ اعمالش را از پشت سرش به او دهند (١٠)فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا (۱۱)همواره [با حالتی اندوهبار] نابودی [خود] را درخواست می‌کند (١١)وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا (۱۲)و به آتشی افروخته درآید (١٢)إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا (۱۳)چون در دنیا میان خانواده‌اش [به سبب بی‌دینی و ثروت غرورآورش] همواره شاد بود (١٣)إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ (۱۴)او می‌پنداشت که هرگز [پس از مرگش به حیات دوباره] بازنمی‌گردد (۱۴)بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا (۱۵)آری [بازگشتش مقرّر شده بود]، یقیناً پروردگارش به همه اُمورش [از حیات و مرگش و دوباره زنده شدنش] بیناست (۱۵)

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (۲۹)گُنَه‌پیشگان همواره [در دنیا از روی تمسخر] به مؤمنان می‌خندیدند (٢٩)وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (۳۰)چون بر آنان می‌گذشتند با چشمک‌زدن آنان را مسخره می‌کردند (٣٠)وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (۳۱)هنگامی که به جمع خانوادۀ خود بازمی‌گشتند [با عیب‌جویی از مؤمنان و یاوه‌گفتن بر ضدّشان] به خنداندن یکدیگر می‌پرداختند! (٣١)وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (۳۲)چون مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: مسلّماً اینان منحرفند (٣٢)وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (۳۳)درحالی‌که کافران را به نگهبانی آنان نفرستادند [که تشخیص هدایت و انحرافِ مؤمنان با ایشان باشد] (٣٣)فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (۳۴)پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند (۳۴)عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (۳۵)بر تخت‌های آراسته و زینت‌شده تکیه داده می‌نگرند (۳۵)هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (۳۶)که آیا کافران به کیفر آنچه همواره انجام می‌دادند رسیده‌اند؟! (۳۶)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (۱۸)چنین نیست [که این اَبلَهان دربارۀ نیکان می‌پندارند، بلکه] همانا پروندۀ نیکوکاران در بلندترین مرتبه است (١٨)وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (۱۹)تو چه میدانی بلندترین مرتبه چیست؟ (١٩)كِتَابٌ مَرْقُومٌ (۲۰)سرنوشتی حتمی [چون بهشت برای نیکوکاران] است‌ (٢٠)يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (۲۱)که مقرّبان همواره بر آن شاهد و حاضر هستند (٢١)إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (۲۲)بی‌تردید نیکوکاران در نعمتی فراوانند (٢٢)عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (۲۳)بر تخت‌های زینت شده، [مناظر زیبای بهشت و نعمت‌ها را] می‌نگرند (٢٣)تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (۲۴)در چهره‌هایشان شادابی آن نعمت‌های فراوان را [به روشنی] می‌شناسی‌ (۲۴)يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (۲۵)به آنان از باده‌ای ناب و گوارا و مُهر و موم شده می‌نوشانند (۲۵)خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (۲۶)مُهر و مومش مُشک است، این [نعمت‌ها] است که رقابت‌کنندگان باید برای به‌دست‌آوردنش آن با یکدیگر رقابت کنند (۲۶)وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (۲۷)[بادۀ نابِ مُهر و موم شده] مخلوطی از [شربت چشمۀ] «تَسنیم» است (٢٧)عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (۲۸)چشمه‌ای که همواره مقرّبان از آن می‌نوشند (٢٨)

كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (۱۴)چنین نیست [که آنان می‌پندارند]، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده‌اند بردل‌هایشان چِرک و زَنگار بسته، [به این علت حقایق متّکی بر دلیل را افسانه می‌پندارند] (۱۴)كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (۱۵)به‌راستی چنین نیست [که گمان برده‌اند]، اینان [به سبب عقاید و اعمال شیطانی و ناروایشان] در آن روز از [قُرب و رحمت و پاداش] پروردگارشان محرومند (۱۵)ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (۱۶)سپس یقیناً وارد دوزخ خواهند شد (۱۶)ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (۱۷)آن‌گاه [به آنان] گفته شود: این است آن دوزخی که همواره اِنکارش می‌کردید (١٧)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (۷)چنین نیست [که خیال می‌کنند با کم‌فروشی پرونده‌ای نخواهند داشت،] قطعاً پروندۀ بدکاران در «سِجّین است» (٧)وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (۸)و تو، چه می‌دانی که سِجّین چیست؟ (٨)كِتَابٌ مَرْقُومٌ (۹)سرنوشتی حتمی [چون سِجّین است که برای خائنان] مقرّر شده (٩)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۱۰)در آن روز وای بر اِنکار‌کنندگان! (١٠)الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (۱۱)آنان‌که همواره روز جزا را اِنکار می‌کنند (١١)وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (۱۲)و آن را جز هر متجاوزِ گنه‌پیشه‌ای اِنکار نمی‌کند (١٢)إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (۱۳)چون آیات ما را بر او بخوانند می‌گوید: این افسانه‌های پیشینیان است (١٣)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ (۱)وای بر کم‌فروشان! (١)الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (۲)آنان‌که چون [از مردم کالایی را با] پیمانه می‌ستانند، پُر و کامل می‌ستانند (٢)وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (۳)و چون [جنسی را] به مردم با پیمانه و وزن می‌دهند کم می‌گذارند (٣)أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ (۴)آیا اینان یقین ندارند که حتماً برانگیخته می‌شوند؟! (۴)لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (۵)برای روزی بزرگ (۵)يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (۶)روزی که مردم در پیشگاه پروردگارشان [برای محاسبه‌شدن] به پا می‌ایستند (۶)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (۱۳)به‌راستی نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (١٣)وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ (۱۴)و بی‌گمان گناه‌کاران در دوزخند (۱۴)يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ (۱۵)که روز جزا [با رنجی طاقت‌فرسا] در آن خواهند سوخت (۱۵)وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (۱۶)و هرگز از آن بیرون نخواهند آمد (۱۶)وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (۱۷)تو چه می‌دانی روز جزا چیست؟ (١٧)ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (۱۸)باز هم تو چه می‌دانی روز جزا چیست؟ (١٨)يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ (۱۹)روزی که کسی از کسی چیزی [از عذاب] را دفع نمی‌کند، در آن روز حکومت و فرمانروایی ویژۀ خداست‌ (١٩)

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ (۶)ای انسان! چه چیز تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (۶)الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ (۷)همان کسی که تو را آفریده، و اندامت را درست و معتدل ساخته (٧)فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ (۸)و تو را در هر شکلی که خواست صورت‌بندی کرده (٨)كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (۹)[،چنین نیست که برای ارتکاب گناه توجیه درستی داشته باشید] بلکه روز جزا را انکار می‌کنید [و در فضای انکار، خود را از فرجام شوم گناه مصون می‌پندارید] (٩)وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ (۱۰)بی‌تردید بر شما نگهبانانی گماشته‌اند (١٠)كِرَامًا كَاتِبِينَ (۱۱)بزرگوارانی نویسنده (١١)يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (۱۲)که آنچه را انجام می‌دهید می‌دانند [و ثبت می‌کنند] (١٢)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ (۱)در آن هنگام که آسمان بشکافد (١)وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ (۲)و ستارگان پراکنده شوند (٢)وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (۳)و دریاها به هم بپیوندند (٣)وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ (۴)و گورها زیرورو گردند (۴)عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ (۵)هرکسی به آنچه [از خیر و شرّ] پیش فرستاده، و [به آثاری که از خود] باقی گذاشته آگاه می‌شود (۵)

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (۲۶)پس [با روی‌برتافتن از قرآن] به کجا می‌روید؟! (۲۶)إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (۲۷)قرآن فقط وسیلۀ تذکّر و بیداری برای جهانیان است (٢٧)لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (۲۸)برای هرکدام از شما که بخواهد راه مستقیم را [که راه اطاعت از خداوند و اجتناب از گناهان است] بپیماید (٢٨)وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (۲۹)و شما [پیمودن راه مستقیم را] نخواهید خواست مگر آن‌که پروردگار جهانیان بخواهد‌ (٢٩)

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (۲۲)[!ای مردم مکّه] در همنشین شما [محمّد صلی الله علیه وآله] هیچ نوع دیوانگی نیست (٢٢)وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (۲۳)او بی‌تردید آن [فرستادۀ ارجمند] را در افق روشن دیده است (٢٣)وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (۲۴)و وی در ابلاغ معارف قرآن [که از عالم غیب به او وحی شده] تنگ نظر و خسیس نیست (۲۴)وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (۲۵)قرآن [برخلاف پندار باطل برخی از شما] کلام شیطانِ رانده شده نیست (۲۵)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (۱۰)آن زمان که نامه‌های اعمال را بگشایند‌ (١٠)وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (۱۱)و آسمان را به شدّت برکنَند (١١)وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (۱۲)و هنگامی که دوزخ را شعله‌ور سازند (١٢)وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (۱۳)و بهشت را نزدیک آرَند (١٣)عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (۱۴)[در چنان هنگامه هولناکی] هرکس به آنچه [از عمل] آماده کرده آگاه شود‌ (۱۴)فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (۱۵)سوگند به ستارگانی که [پس از غایب‌شدنشان در روز به نقطۀ معیّنشان در شب] بازمی‌گردند! (۱۵)الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (۱۶)ستارگانی که به‌سرعت می‌روند و پنهان می‌شوند (۱۶)وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (۱۷)و سوگند به شب! چون با سیاهی‌اش پشت کرده، رو به صبح می‌رود (١٧)وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (۱۸)و سوگند به صبح! هنگامی که می‌د‌مد (١٨)إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (۱۹)که این [قرآن]، کلام فرستاده‌ای ارجمند، است (١٩)ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (۲۰)نیرومندی که نزد صاحبِ عرش، دارای مقامی بلند است (٢٠)مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (۲۱)در عالم بالا مورد اطاعت [فرشتگان]، و امین است (٢١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِإِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (۱)هنگامی که خورشید را درهم پیچند (١)وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (۲)و ستارگان تیره و بی‌نور شوند (٢)وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (۳)و کوه‌ها را [از جا برکنَند و] به حرکت آرند (٣)وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (۴)و اموال با ارزش رها و بی‌صاحب شود (۴)وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (۵)و حیوانات وحشی را گرد آورند (۵)وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (۶)و دریاها را مشتعل و برافروخته سازند (۶)وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (۷)و هر کسی را با همسان خود جفت کنند، [خوب با خوب، بد با بد] (٧)وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (۸)و از دخترِ زنده‌به گورشده بپرسند، (٨)بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (۹)که به کدام گناه او را کشته‌اند؟! (٩)

فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (۳۳)پس هنگامی که آن صدای سهمگین کرکننده دررسد‌ (٣٣)يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (۳۴)روزی که آدمی از برادرش می‌گریزد (۳۴)وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (۳۵)و از مادر و پدرش (۳۵)وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (۳۶)و از همسر و فرزندانش (۳۶)لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (۳۷)در آن روز هرکس از آنان را گرفتاری و کاری است که برای او [از اینکه نتواند به کار دیگر بپردازد] بس است (٣٧)وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (۳۸)در آن روز چهره‌هایی درخشان و نورانی است (٣٨)ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (۳۹)خندان و خوش‌حال (٣٩)وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (۴۰)و چهره‌هایی در آن روز غبار [تیره‌بختی] بر آن‌ها نشسته (۴۰)تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (۴۱)سیاهی ذلّت‌باری آن‌ها را پوشانده (۴۱)أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (۴۲)آنان همان کافران بدکارند (۴۲)

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (۲۴)انسان باید با دقّت به [همۀ جوانب] خوراکش بنگرد (۲۴)أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (۲۵)که ما از آسمان آب فراوانی فرو ریختیم (۲۵)ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (۲۶)سپس زمین را به‌صورتی سودمند شکافتیم (۲۶)فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (۲۷)و در آن دانه‌های گوناگون و در حد بسیار زیاد رویاندیم (٢٧)وَعِنَبًا وَقَضْبًا (۲۸)و نیز انگور و سبزیجات (٢٨)وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (۲۹)و درخت زیتون و خرما (٢٩)وَحَدَائِقَ غُلْبًا (۳۰)و باغ‌هایی پُر از درخت تناور (٣٠)وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (۳۱)و میوه‌های فراوان و چراگاه (٣١)مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (۳۲)تا وسیلۀ بهره‌مندی شما و دام‌هایتان باشد (٣٢)

قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (۱۷)[از رحمت خدا] دور باشد این انسان [مغرور]! که [به نعمت‌های معنوی و مادّی] چه ناسپاس است! (١٧)مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (۱۸)خدا او را از چه چیز آفریده است؟ (١٨)مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (۱۹)از نُطفه‌ای آفریده، و به او [در جسم و جان و اندام] اندازۀ دقیق عطا کرده است‌ (١٩)ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (۲۰)سپس راه [طاعت و سعادت] را برایش آسان ساخته (٢٠)ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (۲۱)آن‌گاه او را میمیراند و در گورش می‌گذارد (٢١)ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (۲۲)و هنگامی که بخواهد وی را زنده می‌کند (٢٢)كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (۲۳)شگفتا که [با این‌همه تذکّر و پند و وسایل هدایت،] هنوز آنچه را به او فرمان داده‌اند انجام نداده! (٢٣)

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (۱۱)چنین نیست که قرآن آثارش را در قُلوب آشکار نکند یقیناً این آیات مایه تذکّر و بیداری است (١١)فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (۱۲)پس هرکه بخواهد، با [فهم] آن هوشیار و بیدار می‌شود (١٢)فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (۱۳)[این آیات] در صحیفه‌هایی پُرارزش، (١٣)مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (۱۴)که بلندمرتبه و پاک [از هر مطلب ناروا و باطلی] است (۱۴)بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (۱۵)در دست سفیرانی است (۱۵)كِرَامٍ بَرَرَةٍ (۱۶)که بزرگوار و نیکوکارند (۱۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِعَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (۱)چهره درهم کشید و روی برتافت (١)أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (۲)از این‌که آن نابینا نزد او آمد (٢)وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (۳)تو چه می‌دانی؟ امید است او [با شنیدنِ تعالیم اسلام] راه رشد و پاکی را بپیماید (٣)أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (۴)یا پند پذیرد و پند به او سودمند رساند (۴)أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (۵)اما کسی که خود را [به سبب امکانات فراوان] بی‌نیاز از پند می‌داند (۵)فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (۶)تو به شدّت متوجّه او شده‌ای [که پندش دهی] (۶)وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (۷)درحالی‌که اگر نخواهد [خود را به رشد و پاکی برساند ،] وظیفه‌ای نسبت به او برعهده تو نیست (٧)وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (۸)اما کسی که [برای شنیدن حقایق الهی] شتابان به نزدت آمد (٨)وَهُوَ يَخْشَىٰ (۹)درحالی‌که [همواره از عظمت پروردگارش] هراس دارد‌ (٩)فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (۱۰)از او غفلت کرده، به کار دیگران می‌پردازی (١٠)

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (۴۲)همواره دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که فرارسیدنش چه زمانی است؟ (۴۲)فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (۴۳)تو از بسیار یادکردنش چه چیزی به دست می‌آوری؟ (۴۳)إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (۴۴)آگاهی از آن فقط به پروردگارت منتهی می‌شود (۴۴)إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (۴۵)وظیفۀ تو فقط هشداردادن به کسانی است که همواره از آن می‌ترسند‌ (۴۵)كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (۴۶)روزی که قیامت را ببینند گویی [در دنیا] جز شام‌گاهی یا صبح‌گاهی درنگ نداشتند‌! (۴۶)

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (۳۴)چون آن بزرگ‌ترین حادثه فرارسد (۳۴)يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (۳۵)در آن روز انسان آنچه تلاش کرده به یاد می‌آورد (۳۵)وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (۳۶)و دوزخ را برای هر بیننده آشکار کنند‌ (۳۶)فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (۳۷)اما کسی که سر به طغیان برداشت (٣٧)وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (۳۸)و زندگی زودگذر دنیا را [بر زندگی جاویدِ آخرت] ترجیح داد (٣٨)فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (۳۹)مسلّماً تنها جایگاه او دوزخ است (٣٩)وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (۴۰)اما کسی که از [ایستادن در] پیشگاه پروردگارش [برای محاسبۀ اعمالش] ترسید، و نفْس خود را از [پاسخ به] خواسته‌ها[ی نامشروعش] بازداشت (۴۰)فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (۴۱)بی‌تردید جایگاهش فقط بهشت است‌ (۴۱)

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (۲۷)آیا آفرینشِ [دوبارۀ] شما [برای خدا] دشوارتر است یا آسمانی که آن را بنا کرد؟ (٢٧)رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (۲۸)سقفش را برافراشت، و آن را درست و معتدل قرار داد (٢٨)وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (۲۹)شَبَش را تاریک، و روزش را روشن ساخت (٢٩)وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (۳۰)و زمین را پیش از آن گسترانید (٣٠)أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (۳۱)و از آن، آب [فراوان و گوارای]ش را بیرون آورد، و چراگاهش را رویانید‌ (٣١)وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (۳۲)و کوه‌ها را استوار ساخت (٣٢)مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (۳۳)تا وسیلۀ بهره‌مندی شما و دام‌هایتان باشد (٣٣)

فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (۲۰)پس موسی [برای گشودن راه هدایت به روی فرعون] بزرگ‌ترین معجزۀ [خود] را به او نشان داد (٢٠)فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (۲۱)ولی [آن معجزه را] دروغ و بی‌پایه انگاشت و [از دعوت موسی] روی برتافت (٢١)ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (۲۲)سپس متکبّرانه پشت [به حق] کرد و [برای نابودی موسی] دست به تلاشی همه‌جانبه زد (٢٢)فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (۲۳)آن‌گاه [مردم را] جمع کرد و ندا داد (٢٣)فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (۲۴)و گفت: من برترین پروردگار شما هستم‌ (۲۴)فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (۲۵)خداوند هم [به کیفر این ادعای باطل] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار کرد (۲۵)إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (۲۶)یقیناً در این [سرگذشت] برای کسی که [از فرجام دنیا و آخرتش] بترسد پندی [بسیار آموزنده] است‌ (۲۶)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (۱۵)آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (۱۵)إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (۱۶)هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدّس «طُوی» ندا داد‌: (۱۶)اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (۱۷)به‌سوی فرعون برو! زیرا او طغیان کرده، [و باکی از خدا و قیامت ندارد] (١٧)فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (۱۸)پس [به او] بگو: آیا می‌خواهی [از آلودگی‌ها] پاک و پاکیزه شوی؟ (١٨)وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (۱۹)من تو را به‌سوی پروردگارت راهنمایی می‌کنم تا [با شناخت او، از عظمتش] هراسان گردی [و در نتیجه از طغیان پاک شوی‌] (١٩)

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (۶)[،که همۀ شما برانگیخته می‌شوید] روزی که لرزاننده [همه‌چیز را] بلرزاند (۶)تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (۷)درحالی‌که [لرزانندۀ] دیگری به دنبال آن درآید‌ (٧)قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (۸)در آن روز دل‌هایی به شدت مضطرب گردد‌ (٨)أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (۹)چشمان [صاحبان] آن دل‌ها [از ترس اوضاع قیامت] فرو می‌افتد (٩)يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (۱۰)[این منکران اکنون که در دنیا هستند] می‌گویند: آیا ما را [پس از مرگ] به همان حیاتی که در دنیا داشتیم بازمی‌گردانند؟ (١٠)أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً (۱۱)[!شگفتا] آیا وقتی استخوان‌های پوسیده و ریزریز شدیم [به زندگی دوباره برمی‌گردیم]؟! (١١)قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (۱۲)[از روی تمسخر] می‌گویند: بازگشت دوباره در آن زمان بازگشتی زیان‌بار است (١٢)فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (۱۳)[،آری بازتان می‌گردانند] و آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم و حیات‌بخش است [و بس]‌ (١٣)فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ (۱۴)ناگهان همه بر زمین صاف و هموار [قیامت] حاضر می‌شوند‌ (۱۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (۱)سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را از بدن‌هایشان] به شدّت برمی‌کَنند! (١)وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (۲)و به فرشتگان پُرنشاطی که [روح مؤمنان را به آرامی] می‌ستانند! (٢)وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (۳)و به فرشتگانی که [برای انجام مأموریت] به‌سرعت در حرکتند‌! (٣)فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (۴)و به فرشتگانی که با جنب‌وجوشی ویژه [برای رسیدن به ارزش‌ها] بر یکدیگر پیشی می‌گیرند! (۴)فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (۵)و به فرشتگانی که [به فرمان خداوند] امور [آفرینش] را تدبیر می‌کنند (۵)

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (۳۸)روزی که روح و فرشتگان در یک صف [برای انجام مأموریت] می‌ایستند، و سخن نمی‌گویند مگر کسی که خداوند مهربان به او اجازه دهد، او هم [پس از اجازه،] سخنِ حق و درست خواهد گفت‌ (٣٨)ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (۳۹)آن روز، روزی [به تمام معنا] حق است؛ بنابراین هرکه بخواهد راه بازگشتی به‌سوی پروردگارش انتخاب کند، [تا در آن روز به خیر و سعادت برسد] (٣٩)إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا (۴۰)ما شما را در مورد عذابی نزدیک هشدار دادیم، [عذابِ] آن روزی که انسان آنچه را پیش فرستاده با دقّت بنگرد، و کافر همواره می‌گوید: ای‌کاش خاک بودم، [و آفریده نمی‌شدم تا این روز هولناک را ببینم!] (۴۰)

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (۳۱)یقیناً برای کسانی که [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] پرهیز داشتند کامیابی بزرگی است: (٣١)حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (۳۲)باغ‌هایی ویژه، و تاکستان‌هایی مخصوص‌ (٣٢)وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (۳۳)و حوریانی نو‌رسیده و هَم‌سال (٣٣)وَكَأْسًا دِهَاقًا (۳۴)و جام‌هایی لبریز [از بادۀ طَهور]‌ (۳۴)لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (۳۵)در آن‌جا نه [سخن] بیهوده‌ای می‌شنوند، و نه دروغی‌ (۳۵)جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (۳۶)پاداشی است از سوی پروردگارت، و عطایی کافی [که تأمین‌کنندۀ همۀ خواسته‌های بهشتیان است]‌ (۳۶)رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (۳۷)[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست، آن مهربانی که هیچ‌کس اختیار چون و چرا با او را [دربارۀ قیامت و شفاعت و بهشتیان و دوزخیان] ندارد‌ (٣٧)

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (۲۱)بی‌تردید دوزخ کمین‌گاه است‌ (٢١)لِلطَّاغِينَ مَآبًا (۲۲)بازگشت‌گاهی است برای طغیان‌گران‌ (٢٢)لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (۲۳)سالیانی پی‌درپی و پایان‌ناپذیر در آن ماندگارند‌ (٢٣)لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (۲۴)در آن‌جا نه سردی و خنکی می‌چشند، و نه آشامیدنی [لذت‌بخشی]‌ (۲۴)إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (۲۵)جز آبِ بسیار داغ، و چرکاب و خونابه (۲۵)جَزَاءً وِفَاقًا (۲۶)کیفری [است] هماهنگ [با عقاید و اخلاق و اعمالشان] (۲۶)إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (۲۷)اینان انتظار هیچ حسابی را [در مورد خود] نداشتند‌ (٢٧)وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (۲۸)و [بر این اساس] آیات ما را به شدّت انکار کردند (٢٨)وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (۲۹)ما همه‌چیز را برشمرده و ضبط کرده‌ایم‌ (٢٩)فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (۳۰)پس [از حسابرسی اعمالِ ضبط‌شده به آنان گوییم: به ناچار نتیجۀ اعمالتان را] بچشید! که هرگز جز عذاب بر شما نیفزاییم‌ (٣٠)

وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (۱۲)و بر فرازتان هفت [آسمانِ] استوار بنا کردیم‌ (١٢)وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (۱۳)و چراغی فروزان و حرارت‌بخش پدید آوردیم‌ (١٣)وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (۱۴)و از ابرهای متراکم باران‌زا آبی ریزان فرستادیم‌ (۱۴)لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (۱۵)تا به‌وسیلۀ آن دانه و گیاه برویانیم‌ (۱۵)وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (۱۶)و باغ‌هایی [از درختان] انبوه و به هم پیچیده [بیرون آوردیم]‌ (۱۶)إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (۱۷)یقیناً روز جداسازی [مؤمنان از کافران] وعده‌گاه است‌ (١٧)يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (۱۸)روزی که در صور دمیده شود، و شما گروه‌گروه [به عرصۀ محشر] می‌آیید‌ (١٨)وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (۱۹)و آسمان را می‌گشایند، پس [برای عبور مؤمنان به‌سوی بهشت و کافران به طرف دوزخ،] به‌صورت درهایی [باز] می‌گردد‌ (١٩)وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (۲۰)و کوه‌ها را [از جای خود] روان می‌کنند، پس مانند سراب می‌شوند‌ (٢٠)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (۶)آیا زمین را بستر آرامش قرار نداده‌ایم؟ (۶)وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (۷)و کوه‌ها را میخ‌هایی [برای حفظ آن از متلاشی‌شدن]؟ (٧)وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (۸)و شما را به‌صورت دو جنس [مرد و زن] آفریدیم‌ (٨)وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (۹)و خوابتان را سبب راحت و آرامش ساختیم (٩)وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (۱۰)و شب را پوشش‌ (١٠)وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (۱۱)و روز را [عرصۀ] تأمین معیشت قرار دادیم‌ (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِعَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (۱)[مردم] دربارۀ چه چیزی از یکدیگر می‌پرسند؟ (١)عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (۲)از آن خبر بزرگ [می‌پرسند]؟ (٢)الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (۳)همان خبری که دربارۀ [وقوع یا عدم وقوع] آن با یکدیگر اختلاف دارند‌ (٣)كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (۴)نه، [اختلافشان بی‌مورد است،] مسلماً [به حتمی‌بودنِ وقوعش] آگاه می‌شوند‌ (۴)ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (۵)آری باز هم [اختلافشان بی‌مورد است،] یقیناً [به حتمی‌بودنِ وقوعش] آگاه می‌شوند‌ (۵)

كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ (۴۶)[ای منکران قیامت! در این دنیای زودگذر] بخورید! و اندک زمانی [از امور مادّی] برخوردار باشید که شما گناه‌پیشه‌اید [و در آخرت از خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های بهشت محرومید‌] (۴۶)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۴۷)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۴۷)وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ (۴۸)چون به آنان گویند: در پیشگاه خداوند رکوع کنید. رکوع نمی‌کنند‌ (۴۸)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۴۹)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۴۹)فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (۵۰)[،چنانچه به قرآن ایمان نیاورند] پس بعد از آن به کدام سخن [که مانند قرآن دارای استواری و استحکامِ معارف باشد] ایمان می‌آورند؟! (۵۰)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ (۴۱)یقیناً آنان‌که [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] پرهیز داشتند در [زیر] سایه‌ها و [کنار] چشمه‌سارهایند‌ (۴۱)وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (۴۲)و [بهره‌مند از] میوه‌های فراوان از آنچه همواره بخواهند‌ (۴۲)كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۴۳)[:به آنان گویند] به پاداش اعمالی که پیوسته انجام می‌دادید بخورید و بیاشامید! گوارایتان باد‌! (۴۳)إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (۴۴)ما نیکوکاران را این‌گونه پاداش می‌دهیم‌ (۴۴)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۴۵)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۴۵)

هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ (۳۵)این روزی است که [مُنکِران از شدّت ترس در دفاع از خود] سخن نمی‌گویند‌ (۳۵)وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (۳۶)و به آنان اجازۀ عذرخواهی نمی‌دهند‌ (۳۶)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۳۷)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (٣٧)هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ (۳۸)امروز، روز داوری [و جداسازی بین سعادتمندان و شَقاوتمندان] است، که شما و پیشینیان را [در آن] جمع کرده‌ایم‌ (٣٨)فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (۳۹)پس اگر [برای فرار از عذاب،] تدبیر و چاره‌ای دارید به کار گیرید! (٣٩)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۴۰)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۴۰)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا (۲۵)آیا زمین را دربرگیرندۀ [انسان‌ها و دیگر موجودات، و حافظ آنان از پرتاب‌شدن در فضا] قرار ندادیم؟ (۲۵)أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (۲۶)هم در حال حیاتشان و هم‌زمان مرگشان (۲۶)وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا (۲۷)و در آن کوه‌های استوار و بلند پدید آوردیم، و به شما آبی گوارا نوشاندیم‌ (٢٧)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۲۸)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (٢٨)انْطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (۲۹)[:آن روز به آنان می‌گویند] به‌سوی آنچه همواره انکارش می‌کردید بروید (٢٩)انْطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ (۳۰)به‌سوی سایه‌ای [از دودِ متراکم] که دارای سه شاخه است‌ (٣٠)لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (۳۱)که نه خنک و آرام‌بخش است، و نه مانع از رسیدن شعلۀ آتش [به شما‌] (٣١)إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (۳۲)آن آتش شَراره‌هایی چون ساختمانی بلند پرتاب می‌کند! (٣٢)كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ (۳۳)گویی آن شراره‌ها مانند شتران سیاه رنگ می‌باشند (٣٣)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۳۴)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۳۴)

أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (۲۰)آیا شما را از آبی پَست و بی‌ارزش نیافریدیم؟ (٢٠)فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ (۲۱)پس آن را در جایگاهی استوار قرار دادیم (٢١)إِلَىٰ قَدَرٍ مَعْلُومٍ (۲۲)تا زمانی معیّن (٢٢)فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (۲۳)پس اندازه‌گیری کردیم و نیکو اندازه‌گیر می‌باشیم (٢٣)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۲۴)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۲۴)

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (۸)آن‌گاه که نور ستارگان از بین برود‌ (٨)وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (۹)و زمانی که آسمان بشکافد (٩)وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (۱۰)و وقتی که کوه‌ها از بیخ‌وبُن کنده شوند (١٠)وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (۱۱)و هنگامی که وقتِ [حضور] پیامبران [در عرصۀ محشر برای گواهی‌دادن بر اعمال امّت‌ها] مشخّص گردد‌ (١١)لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (۱۲)[این امور] برای چه روزی به تأخیر افتاده؟ (١٢)لِيَوْمِ الْفَصْلِ (۱۳)برای روز داوری [بین مردم، و جداسازی حق از باطل]‌ (١٣)وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (۱۴)تو چه می‌دانی روز داوری چیست؟ (۱۴)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۱۵)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (۱۵)أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ (۱۶)آیا پیشینیان را [به خاطر انکارشان] هلاک نکردیم؟ (۱۶)ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (۱۷)سپس به دنبال آنان پَسینیان را نیز [به همان سبب] هلاک می‌کنیم‌ (١٧)كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (۱۸)این‌گونه با گنه‌پیشگان رفتار می‌کنیم‌ (١٨)وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (۱۹)در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (١٩)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِوَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (۱)سوگند به فرشتگانی که پی‌درپی [برای انجام مأموریت] فرستاده می‌شوند‌! (١)فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (۲)و به فرشتگانی که [برای آوردنِ وحی] در سرعتِ حرکت چون تندبادند‌! (٢)وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (۳)و به فرشتگانی که [صحیفه‌های وحی را] چنان‌که شایسته است می‌گشایند‌! (٣)فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (۴)و به فرشتگانی که جداکنندۀ حق از باطلند‌! (۴)فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (۵)و به فرشتگانی که وحی را [به پیامبران] می‌رسانند! (۵)عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (۶)تا [برای مؤمنان] حجّت و [برای کافران] هشدار باشد‌ (۶)إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (۷)[آری به این حقایق سوگند] که آنچه [از قیامت و اُمورش] به شما وعده می‌دهند حتماً واقع‌شدنی است‌ (٧)

وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا (۲۶)پاره‌ای از شب را برای او سجده کن! و او را در شبِ طولانی با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار‌! (۲۶)إِنَّ هَٰؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا (۲۷)بی‌تردید اینان [که گنهکار و ناسپاسند] دنیای زودگذر را دوست دارند، و روز هولناک و سختی را که پیش‌رو دارند وامی‌گذارند‌ (٢٧)نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا (۲۸)ما آنان را آفریدیم و ترکیب اندامشان را استوار نمودیم، و هرگاه بخواهیم مانندشان را چنان‌که شایسته است جایگزین آنان می‌کنیم‌ (٢٨)إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (۲۹)به‌راستی این [قرآن] مایۀ تذکر و بیداری است، پس هرکس [سعادت دنیا و آخرت را] بخواهد [با عمل به آن] راهی به‌سوی پروردگار خود پیش گیرد‌ (٢٩)وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (۳۰)شما [راهِ به‌سوی پروردگار را] نمی‌خواهید مگر این‌که خداوند [برایتان] بخواهد، همانا خداوند همواره دانا و حکیم است‌ (٣٠)يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (۳۱)هرکس را بخواهد در رحمتش درآورد، و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است‌ (٣١)

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا (۲۳)ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم‌ (٢٣)فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (۲۴)پس در برابر فرمان پروردگارت [نسبت به تبلیغ آن] شکیبا باش! و از آنان از هیچ گنهکار یا ناسپاسی اطاعت مکن‌! (۲۴)وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (۲۵)و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن‌! (۲۵)

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا (۱۹)پیرامونشان پسرانی همیشه جوان [برای پذیرایی] می‌گردند که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده‌اند‌ (١٩)وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا (۲۰)چون آن‌جا را بنگری نعمتی فراوان، و حکمرانی و اقتدار بزرگی می‌بینی (٢٠)عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (۲۱)بر اندامشان جامه‌هایی از ابریشم نازک سبزرنگ و دیبای سِتَبر است، و با دستبندهایی از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان بادۀ طَهور به آنان می‌نوشاند‌ (٢١)إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا (۲۲)[:به آنان گویند] یقیناً این [نعمت‌ها] پاداش شماست، و تلاشتان را پذیرفته‌اند (٢٢)

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا (۱۱)خداوند آنان را از آسیب آن روز حفظ می‌کند، و زیبایی و [جمالِ صورت، و قلبی سرشار از] شادی عطایشان می‌کند (١١)وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا (۱۲)و آنان را به‌خاطر صبری که [در انجام تکالیف و پرهیز از گناهان و حوادث تلخ] داشتند بهشتی [ویژه] و لباسی ابریشمین پاداش می‌دهد‌ (١٢)مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا (۱۳)در آن بهشت بر تخت‌ها تکیه می‌زنند درحالی‌که در آن‌جا نه آفتابی [سوزان] می‌بینند، و نه سرمایی سخت (١٣)وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا (۱۴)سایه‌های درختانش بر فرازشان به آنان نزدیک، و میوه‌هایش به آسانی در دسترس است‌ (۱۴)وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (۱۵)ظرف‌هایی نقره‌فام و تُنگ‌هایی بلورین [که پُر از خوردنی و نوشیدنی است] پیرامونشان می‌گردانند (۱۵)قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (۱۶)بلورهایی که [در زیبایی و صافی] چون نقره‌اند که آن‌ها را در اندازه‌های دقیق و متناسب اندازه‌گیری کرده‌اند (۱۶)وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا (۱۷)در آن‌جا از جامی که [نوشیدنی‌اش] مخلوط با زنجبیل است به آنان می‌نوشانند‌ (١٧)عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا (۱۸)از چشمه‌ای در آنجا که سَلسَبیلش می‌نامند (١٨)

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا (۷)[هم آنان که] پیوسته به نذرشان وفا می‌کنند، و از روزی که آسیبش فراگیر است می‌ترسند‌ (٧)وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا (۸)و طعام را با این‌که [بخاطر نیاز خود] دوست دارند به بیچاره و یتیم و اسیر می‌خورانند، (٨)إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا (۹)[:و می‌گویند] ما شما را فقط برای خشنودی خداوند اِطعام می‌کنیم، نه هیچ پاداشی از شما می‌خواهیم، و نه سپاسی (٩)إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (۱۰)ما از پروردگارمان از روزی که عَبوس و بشدت هولناک است می‌ترسیم (١٠)

إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا (۵)البته نیکان همواره از جامی می‌نوشند که [نوشیدنی‌اش] آمیخته به کافور [، آن مادّۀ سپید و معطّر] است‌ (۵)عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا (۶)[آن نوشیدنی از] چشمه‌ای [است] که همواره بندگان خاص خداوند از آن می‌نوشند، و آن را به دلخواهشان [هرگونه و هرجا که بخواهند] جاری می‌سازند (۶)

إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (۳)به‌راستی ما راه را به او نشان دادیم، حال یا سپاس‌گزار است، یا بسیار کُفران‌کننده (٣)إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا (۴)همانا ما برای کُفران‌کنندگان زنجیرها و غُل‌ها و آتشی فروزان آماده کرده‌ایم‌ (۴)