Τι ακούω...

Αυτοί που μας κατουράνε μας κατηγορούν ότι μυρίζουμε κάτουρο.

Beatles, AI, Disney και ζέστη.

Β Γύρος, Beckham, Βρώμα, Τουριστικοί μετανάστες Αθήνας, Σειρές, Μουσικές και μετεφηβεία.

Λογικό. Λευτεριά στην Παλαιστίνη, στρατούληδες για εκλογές, σκηνοθέτες που κωμωδίες κάνουν μωρέ, νέες κυκλοφορίες και φούτερ με βερμούδες.

Μπέηζμπολ, Ιδιωτική υγεία, υποψήφιοι/ες, electronic jazz ρεύμα και ραπ. Τι άλλο να ζητήσεις κανείς ή καμιά;

10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Minx, Morning Show, Winning Time.
Ταινίες που αργούμε τραγικά να δούμε.
Διασκευές τραγουδιών που στοιχειώνουν σα Σκιάχτρα.
Diversity.

Έλα ντε.

Μεγάλος περίπατος με Κασελάκη και jazz ευτυχείς όλοι.

Φωτιά, 52% αντί για 41%, σειρές και νέες κυκλοφορίες.

Παγετός το σαββατόβραδο στα πλοία, link shorteners, σχολιαστές που νομίζουν είναι Γκουαρδιόλα και jazz ήχοι κάθε είδους και σχολιαστές με κολλαριστές επετείους hip hop.

Τι έπαθε το ίνσταγκραμ μου, Αύγουστο έπαθε ο Άδωνις, οι Beatles, o Gainsbourg, τηγάνια και τηγάνια, life hacks και καλοκαίρι.

Τι ερώτημα και αυτό ε;
Υπάρχουν έξυπνα φώτα για το Δήμο Αθήνας, είναι η τέχνη μόδα ή μήπως καλύτερα να φοράμε ολόσψμα μαγιώ, πολλά τα θέματα όπως και η μουσική.
Κηλαηδόνης, Ladele, VoxPopuli, Fred Again..., Danger Mouse.

Πυρκαγιές, επιτελικοί μέσοι τύπου Chris Martin, Anohni, γυναίκες ράπερ, Wu-Tang Clan, Travis Scott και ρατσιστές. Πως τους πετσόκοψα έτσι.

Σε αυτό το επεισόδιο καταπιανόμαστε με τη Barbie και τον Oppenheimer, ακολούθως με το Damon Albarn, συνεχίζουμε με το ερώτημα τι γίνεται με τα soundtrack και τι είναι πια εν πάσει περιπτώση και κλείνουμε με ένα στοχασμό.