Αφήγηση ιστοριών και διηγημάτων - Greek audiobook stories

Ένας αρχαίος θρύλος λέει ότι η φτέρη, το καταπράσινο αυτό φυτό που συναντάμε στα δάση, ανθίζει μια φορά στα 100 χρόνια. Ο νέος ή η νέα που θα καταφέρει να βρει το σπάνιο αυτό λουλούδι, αναζητώντας το με αγνή καρδιά, κατά τη διάρκεια της μικρότερης νύχτας του έτους, δηλαδή το βράδυ του θερινού ηλιοστασίου, θα νιώσει τη δύναμη της αληθινής αγάπης. Μιας αγάπης που θα κρατήσει για πάντα και δεν θα τον προδώσει στο πέρασμα του χρόνου, γιατί θα είναι ευλογημένη από το πολύτιμο άνθος της φτέρης.  

Κείμενο: Γιώτα Χουλιάρα για το Nyctophilia http://www.nyctophilia.gr/%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%86%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82

Music in the background from https://www.fesliyanstudios.com  

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr  

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και ευχόμαστε καλή ακρόαση!  #λαογραφία #ιστορίεςγιαύπνο #χαλαρωτικήαφήγηση

Έπαιρναν το ίδιο τρένο κάθε μέρα την ίδια ώρα. Από την πρώτη στιγμή που ειδώθηκαν, αντάλλαξαν μια ματιά ενδιαφέροντος αλλά πήραν αμέσως το βλέμμα τους ο ένας από τον άλλον. Δεν ήταν ισχυρός άνεμος αυτό το αντάμωμα, ήταν ένα ανεπαίσθητο αεράκι που στον απολογισμό της μέρας δεν παίρνει ποτέ τη θέση που του αξίζει.

To  ΠΡΩΙΝΟ ΤΡΕΝΟ είναι ένα διήγημα της Δήμητρας Παπαναστασίου από το βιβλίο «Το Πάρκο-15 υπερβατικές ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας» των εκδόσεων Πηγή.

Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο εδώ: https://www.pigi.gr/product/to-parko/

Σελίδα βιβλίου: https://www.facebook.com/toparko.DP

Σελίδα των εκδόσεων Πηγή στο facebook: https://www.facebook.com/ekdoseispigi

Ευχαριστούμε πολύ τη συγγραφέα και τις εκδόσεις Πηγή για την παραχώρηση του διηγήματος.

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr

Η κυρά Βαλασία, έβλεπε στο κρεβάτι τον άντρα της να λιώνει και ήθελε να σβήσει αυτήν την εικόνα γιατί την πονούσε. Ο νους της πήγε πίσω στα νιάτα τους, όταν κοπελίτσα τον πρωτοείδε στον φανό της γειτονιάς της. Ήταν Απόκριες και ο κόσμος γλεντούσε γύρω από μια αναμμένη φωτιά.

Κείμενο & Φωτογραφία: Ιωάννα Κύρου

https://www.facebook.com/joanna.keros

Τραγούδι/Κιθάρα: Γιώργος Πάππας

https://www.facebook.com/giorgospappasmusic

Πηγή: https://togethermag.gr/id/prosopa-id/agapo-ena-chelidoni/

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr  

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και ευχόμαστε καλή ακρόαση!

Σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση, κάπου είκοσι χιλιάδες άνθρωποι είχαν πεθάνει ακαριαία καθώς οι ουρανοξύστες των εκατόν –πενήντα ορόφων έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο σαν τα πούλια ενός ντόμινο, τσακισμένοι απ’ το τερατώδες ωστικό κύμα της πρόσκρουσης. Άλλοι εκατό χιλιάδες είχαν τραυματιστεί σοβαρά. Εγώ ενδιαφερόμουν ωστόσο για ένα και μόνο απ’ τα θύματα.  

Κείμενο: Έρικ Σμυρναίος https://weirdsides.com/arthra-istories/weird-stories/o-syllektis/  

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr  

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και ευχόμαστε καλή ακρόαση!  

#αφήγηση #δυστοπία #επιστημονικήφαντασία

Από τα πολύ παλιά χρόνια και μέχρι τις μέρες μας, στη βόρεια Αμερική και τον Καναδά, ζει μια φυλή Ινδιάνων, η Ojibwe, που από τα βάθη των θρύλων της πίστευε πως η δημιουργός όλης της ανθρωπότητας είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα, η Asibikaashi. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά και πήγαινε επάνω από την κούνια τους τα βράδια υφαίνοντας έναν αόρατο ιστό, μέσα στον οποίο παγίδευε τους εφιάλτες. Με το φως της αυγής τον εξαφάνιζε, και κατ’ επέκταση καθετί αρνητικό που είχε συλλέξει, και το βράδυ τον ύφαινε ξανά.

Κείμενο: Μαρία Κοσμανίδου για το https://www.nyctophilia.gr/

Music in the background from https://www.fesliyanstudios.com

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και ευχόμαστε καλή ακρόαση!

Απέξω, ακουγόταν ο στριγκός ήχος από τα καμιόνια που περισυνέλλεγαν τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους με κάποια αναπηρία, που δεν μπορούσαν να πάνε μόνοι τους στις ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις. Η χώρα είχε κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η μυστηριώδης ομίχλη που την κατάπινε σταδιακά, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες νεκρούς, είχε αρχίσει να απλώνει το φονικό της πέπλο και προς τα δυτικά.
Κείμενο: Άντυ Βρόσγος 

Σελίδα συγγραφέα: https://www.facebook.com/andy.vrosgos/

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο συλλογικό έργο Πανδημία, που μπορείτε να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν εδώ: https://www.nyctophilia.gr/book/pandemia/  

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και σας ευχόμαστε καλή ακρόαση! 

Credits: Free Stock video by http://www.Videezy.com Thumbail Image by kepps1987 from Pixabay Sound Effects by http://www.freesfx.co.uk Audio track licensed by Melody Loops License #: 89785325549  

Το κανάλι Αφήγηση Ιστοριών και Διηγημάτων είναι μία χορηγία του https://www.greekvoiceovers.gr

#πανδημία #στενάχωρεςιστορίες #τέλοςτουκόσμου

"Μνήμα θα γίνει ο τόπος σας. Γούβα που θα τρώει τα κορμιά το ένα πάνω στο άλλο. Μαύρα καράβια θα ‘ρθουνε από τα πέρα μέρη και θα σας κουβαλήσουνε την Ξένη. Τρέξτε όσο είναι καιρός γιατί σαν φυσήξει από τα νότια, θα είστε ήδη πεθαμένοι."

Κείμενο: Γιώργος Χατζηκυριάκος

Εκείνο το βράδυ κατάλαβε ότι δεν πήγαινε άλλο. Ότι είχε φτάσει στα όρια των αντοχών του. Για μια στιγμή μπήκε στον πειρασμό ν’ αρπάξει ένα μαχαίρι απ’ την συρταροθήκη της κουζίνας, να κατέβει κάτω, να βγει στο δρόμο και ν’ αρχίσει να ξεκοιλιάζει όποιον έβρισκε μπροστά του. Τι είχε να χάσει άλλωστε; Η ζωή του πήγαινε από το κακό στο χειρότερο έτσι κι αλλιώς.

Κείμενο: Έρικ Σμυρναίος

Την τελευταία φορά που είχα επιχειρήσει να ψωνίσω δεν υπήρχαν φύλακες στην είσοδο. Τώρα τη φρουρούσαν δυο μαντραχαλάδες που φορούσαν στολές βιολογικού πολέμου και με είχαν βάλει να εκπνεύσω με δύναμη σ’ ένα ειδικό μηχάνημα λες και μου έκαναν αλκοτέστ. Τα μισά απ’ τα ταμεία ήταν άδεια και οι κοπέλες που δούλευαν εκεί φορούσαν ολόσωμα ρούχα από αεροστεγές πλαστικό και κράνη που τις έκαναν να μοιάζουν με μελισσοκόμους.

Κείμενο: Έρικ Σμυρναίος

Τι να 'τανε; Δεν πλησίασε ποτέ το σπίτι, δόξα να 'χει η Παναγιά. Να 'τανε καταχανάς, σαν κι εκείνους στις ιστορίες που 'λεγε η βάβω της; Να 'τανε βρουκόλακας, σαν εκείνους τους απέθαντους που 'λεγε ο εγγονός της με το βλέμμα καρφωμένο στο μαραφέτι που του πήρε ο πατέρας του;  Κείμενο: Christine Lucas

...αν και ήταν ήδη μεσημέρι, δεν υπήρχε κανένας άλλος τριγύρω. Αμέσως συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να κουνήσει το δεξιό του πόδι. Είδε μια μαυροντυμένη μορφή να τον πλησιάζει.  Κείμενο: Χρήστος Κεσκίνης

Ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής στο απόγειο της καριέρας του, αποφασίζει ότι έχει τα προσόντα για πολύ περισσότερα. Κείμενο: Γιάννης Φαρσάρης Πηγή: https://www.openbook.gr/digma-grafis/ Αφήγηση: Πολυνίκη Βαρακλή, The Bearded Night Owl και Δημήτρης Μόστρας. Ευχαριστούμε πολύ τον The Bearded Night Owl για τη συμμετοχή.

Ξάφνου οι ουρανοί αντήχησαν, σαν ο κόσμος να’ ταν έτοιμος να κοπεί στα δυο και από μακριά ο ήχος φτερών που χτυπούν μεταξύ τους ακούστηκε. Ψηλά στα βουνά, των οποίων οι κορυφές έμοιαζαν ν’ αγγίζουν το φεγγάρι και τ’ αστέρια, οι κάτοικοι των μικρών χωριών κλείδωσαν τις πόρτες τους, τράβηξαν τις κουρτίνες τους κι έσβησαν τα κεριά τους, μιας και φοβόντουσαν αυτό που πλησίαζε. Κείμενο: Μαρία Δανιήλ

Ανάμεσα σε ένα βαθύ, απόκρημνο,  ρέμα που ονοματίζεται «Κακόρεμα»  κατοικούσε  ο Λάμιας, γιος μιας Λάμνισσας , μάγισσας κακιάς που είχε την σπηλιά της στο ρέμα τούτο. Κείμενο: Νένα Μπούρα

Αθόρυβο. Έτσι είχε επικρατήσει να το αποκαλούν στην ακαδημία εκείνο το τρομερό θηρίο με τα ανέκφραστα μάτια και το δηλητηριώδες μαύρο κέρατο που φύτρωνε από τη ράχη του. Αφήγηση παραμυθιών. Κείμενο: Βασίλης Μέγας

Πρώτα την μύρισε την στάχτη και μετά άκουσε αυτό το εφιαλτικό κριτς κριτς της φωτιάς που αδηφάγα καταπίνει τα πάντα. Όχι πάλι! Η κυρά Βάσω πλησίασε κούτσα κούτσα με το πι το παραθυράκι της έντρομη και τότε είδε το μαύρο πυκνό σύννεφο. Κείμενο: Αναστασία Νεραϊδόνη

Το κενό, οργισμένο βλέμμα του ταξίδευε από το Σαγόνι του Δράκου στο Νότο, μέχρι τα Όρη Σαλτάρμπεργκ στο Βορρά, ψάχνοντας για οποιαδήποτε κίνηση, περιμένοντας υπομονετικά την επίλεκτη ομάδα του αντάρτικου ιππικού, δόλωμα της καλοστημένης του παγίδας, με λεία τον πιο φημισμένο ήρωα του βασιλικού στρατού, τον Μόραντρεν. Και μόνο στην ιδέα, ότι επιτέλους θα τον αντιμετώπιζε στο πεδίο της μάχης, έσφιγγε τη δερματόδετη λαβή του φράξινου δόρατός του, κάνοντας εντονότερα τα συνοφρυωμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα οποία πλέον είχαν χαραχθεί μόνιμα σε αυτό. Κείμενο: Αλέξανδρος Λειβαδιώτης.

Ένας ιός απειλεί να εξαφανίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό - αργά και ύπουλα. Όμως η ελπίδα δεν έχει ακόμα χαθεί... Κείμενο: Βάσω Χρήστου

Κάτω απ’ τις ανθισμένες δαμασκηνιές, το χιόνι λάμπει μαλακό κι αφράτο, απάτητο από πόδια ανθρώπινα ή θεϊκά. Στην άλλη όχθη του ποταμού, οι εποχές μένουν αιώνια παγωμένες κάπου ανάμεσα στα τέλη του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Ο Σινμπάο ζηλεύει το χιόνι που χαϊδεύει τα πέλματα της αγάπης του. Κείμενο: Αταλάντη Ευριπίδου

...την επόμενη στιγμή είδε το νερό να γλύφει το παρμπρίζ. Flash fiction για λάτρες ιστοριών τρόμου. Ιστορίες τρόμου / Αφηγήσεις τρόμου / Τρομακτικές ιστορίες Κείμενο: Πολυνίκη Βαρακλή

Ανάμεσα στο αγροτόσπιτο που μεγάλωσε ο Φριν ο Ξανθός και την Αναλόσια, την πλησιέστερη κωμόπολη, απλωνόταν το δάσος της κοιλάδας Φαλμπάσι. Κάπου εκεί στο κέντρο της, στο σημείο που τα δέντρα γέρνουν το ένα προς το άλλο, και μπλέκουν τα κλαδιά τους σα να είναι έτοιμα να στήσουν χορό, εκεί βρισκόταν κουκουλωμένη η Μαύρη Καρδιά. Ένα μέρος σκοτεινό, παγωμένο και στοιχειωμένο, μέρα-νύχτα, όλο τον χρόνο. Αφήγηση Παραμυθιών. Κείμενο: Ντίνος Χατζηγιώργης.

Άλλαζα δέρμα, όταν μπήκε ο Σήφης. Ήταν ένα απόκοσμα ήσυχο σούρουπο του Ιούλη. Γύρισε αιφνιδιαστικά και με έπιασε να ανανεώνω το τεχνητό ανθρώπινο δέρμα μου. Αυτό από μόνο του ήταν μια καταστροφή, το χειρότερο σφάλμα που είχα κάνει σε οποιαδήποτε εξωκοινωνιολογική αποστολή μου.  Κείμενο: Μιχάλης Μανωλιός

Γεύμα για δύο: Ένα δείπνο παρέα με έναν καλλιεργημένο, εμφανίσιμο άντρα που μαγειρεύει εκλεκτά εδέσματα και τα σερβίρει υπό το φως των κεριών και με συνοδεία κλασικής μουσικής, ακούγεται ως πραγματικά πολλά υποσχόμενο. Όμως καμιά φορά, τα φαινόμενα απατούν.

Συντέλεια: Πόσος τρόμος χωράει σε λίγες μόλις προτάσεις; Ακούστε αυτές τις 3 + 1 μίνι ιστορίες τρόμου και ανακαλύψτε το!

Νυχτερινός περίπατος: Ο Χάρλει βρήκε ένα κενό ανάμεσα στα σκουριασμένα κάγκελα και σε μία συστάδα ψηλά κυπαρίσσια. Κοίταξε γύρω του. Με αποφασιστικότητα σύρθηκε ανάμεσα από τα κάγκελα και τους ξεραμένους θάμνους. Μπήκε με άνεση στον περίβολο του νεκροταφείου.  

Οι ιστορίες είναι της Αγγελικής Παπανικήτα από το The Weird Side Daily.

Δύο πράγματα απεχθανόταν ο Γιώργος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τον μέθυσο πατέρα του και την ξεραμένη τριανταφυλλιά στον κήπο της μάνας του. Για το πρώτο δεν μπορούσε να κάνει και πολλά, μόνο να βάζει αλοιφή και βαζελίνη για να υποφέρει τις ξυλιές που έτρωγε. Για το δεύτερο, μάζευε λεφτά να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο κλαδευτήρι από το μπακάλικο του χωριού, να την κόψει την ρημάδα να ηρεμήσει. Κείμενο: Γιάννης Σιδέρης

Ένας εύπορος ηλικιωμένος Αθηναίος υπομένει τη μοναξιά του και περιπλανιέται στα καφενεία, ψάχνοντας για λίγη αυθεντικότητα. Μια μέρα, αποφασίζει να ακολουθήσει έναν άστεγο και να μάθει λίγα πράγματα για τη ζωή του. Κείμενο: Νίκος Γκίκας

Όταν ο Δημοσθένης φεύγει στο Λονδίνο, πιστεύει ότι είναι εφικτό να διατηρήσει σχέση εξ' αποστάσεως με την κοπέλα του τη Ρία, μέχρι να τελειώσει το Πανεπιστήμιο. Η ζωή όμως παίζει με τράπουλα σημαδεμένη. Και όταν διαλέγεις εσύ, διαλέγεις πάντα λάθος. Κείμενο: Στέφανος Λίβος

Η σύντομη και γλυκόπικρη ιστορία μίας γυναίκας και μίας Ducati Hypermotard 796. Αληθινή ιστορία. Αφιερωμένη σ' όλους τους άντρες και γυναίκες που λατρεύουν τη μοτοσυκλέτα. Κείμενο και αφήγηση: Πολυνίκη Βαρακλή / Polyniki Varakli

Τον βλέπουν να στέκει εκεί στον βράχο, μεταξύ της πέμπτης και της έκτης σελήνης, να θωρεί την ακτή περιμένοντας την ερωμένη του –την ίδια την Αλμυρή, την ίδια τη θάλασσα– ν’ αναδυθεί από τα βάθη της ίδιας της της ύπαρξης, για να του δώσει το φιλί που αιώνες περιμένει. Ο Ερεκός κι η Αλμυρή είναι ένα ρομαντικό διήγημα φαντασίας από τη σειρά Θρύλοι της Γης του Ψύχους της Κιάρας Καλουντζή.

Μια γριά επιβιώνει στην κοκκινωπή έρημο, στις σκιές των χαλασμάτων του ανθρώπινου πολιτισμού, με μοναδική συντροφιά μια γάτα, τη Σεραφίνα. Το διήγημα Post-Σεραφίνα είναι ένα έργο της Κέλλυς Θεοδωρακοπούλου.

Απ’ τον καιρό που ξεκίνησαν οι συγκρούσεις, η θλίψη πότισε τα πάντα· τους δρόμους, τις πλατείες, τα σπίτια, την ετοιμοθάνατη φύση. Μόνο ο Κ επιβίωσε. Ο Όλεθρος είναι μία ιστορία τρόμου του Βαγγέλη Γιατρούτσικου - Πράττου από το The Weird Side Daily. Σας ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζετε και σας ευχόμαστε καλή ακρόαση!

Την ώρα που οι φλόγες την πλησιάζουν και ο καπνός τής καίει τα πνευμόνια, η Ρεμπέκα Κουίνς χορεύει ξέφρενα, και θυμάται τα γεγονότα που την έφεραν σ' αυτό εδώ το σημείο. Ο Τελευταίος Χορός είναι μία ιστορία τρόμου της Ερωδίτης Παπαποστόλου και είναι ιστορία εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.

Ο SD-8 είναι ένα ρομπότ, που ζει στις θανατηφόρες ερημιές, εξοστρακισμένος και κυνηγημένος από τους ανθρώπους. Ένα ελάττωμα στην κατασκευή του τον έκανε να αποκτήσει συνείδηση της υπαρξής του, και θέλει όσο τίποτα άλλο να γίνει άνθρωπος. Μια μέρα, σε μία από τις συνηθισμένες του περιπλανήσεις, θα βρει κάτι αναπάντεχο. Κείμενο και αφήγηση: Πολυνίκη Βαρακλή

Και συνέβη εκείνο τον καιρό να πέσει μια τρομερή αρρώστια και να χάνονται τ’ αστέρια ένα ένα απ’ το νυκτερινό ουρανό και να καταβαραθρώνονται στην υγρή γη και να χάνονται για πάντα. Ήταν τέτοια η φύση εκείνης της τρομερής ασθένειας που τ’ αστέρια έχαναν σιγά-σιγά τη λάμψη τους και έπαιρναν ένα χρώμα σταχτί σα να ‘τανε να ‘χαν πάρει φωτιά και να απανθρακώνονταν. Κι αφού καρβούνιαζαν κι έσβηναν, δεν είχαν πια άλλη δύναμη για να κρατηθούν καρφωμένα ψηλά στο στερέωμα και ξεκολλούσαν, όμοια όπως ξεκολλά ένα αντικείμενο από τον τοίχο όταν η κόλλα που το κρατά ξεραίνεται. Ήταν μια τρομερή εποχή, μια τρομερή αρρώστια. Κείμενο: Παναγιώτης Σιμιτσής

Όταν μου εξήγησε τα διαδικαστικά, έκλεισα το στόμα μου που είχε μείνει ώρα ανοιχτό. Μετά, δεν απέφυγα την κλασική ερώτηση: «Μπορώ να ζητήσω οτιδήποτε;» Το τζίνι φορούσε ταγιεράκι, ψηλοτάκουνα και προσεγμένο μέικ απ. Μου χαμογέλασε μ’ εκείνο το επαγγελματικό χαμόγελο ασφαλίστριας. Κείμενο: Μιχάλης Μανωλιός

Ο ντβόρινος σήκωσε το νέο του όπλο, σφύρα το ονόμαζαν οι κατασκευαστές, και με μια ρευστή κίνηση το κατέβασε στο κεφάλι της λευκής αρκούδας. Το ζώο ήταν νεκρό προτού πέσει στο έδαφος. Του άρεσε αυτή η σφύρα. Σκότωνε χωρίς να χαλάει το κρέας και να γεμίζει τον τόπο αίματα. Ατενίζοντας για μία στιγμή το λευκό τοπίο, μύρισε καπνό στον αέρα και κατάλαβε πως κάπου εκεί κοντά υπήρχαν άνθρωποι νομάδες. Γενικά οι δύο φυλές είχανε φιλικές σχέσεις αλλά ο ντβόρινος είχε δεσμευτεί σε Καλμάκ, ιερή αναζήτηση και δεν είχε χρόνο για χάσιμο. Θα έβρισκε το κοπάδι των Μά’Μοθ ή θα πέθαινε προσπαθώντας.

Κείμενο: Χρήστος Κούτσιανος

Αφήγηση: Πολυνίκη Βαρακλή

Πάνω σ’ έναν καμβά ενός πολύ διάσημου Ιταλού ζωγράφου συναντήθηκαν κάποτε ένας δράκος κι ένα άστρο. Εκείνον -γιατί όλοι οι δράκοι είναι αρσενικοί στους καμβάδες των διάσημων ζωγράφων- τον έλεγαν Κοραλλένιο. Κι εκείνη -διότι ο ζωγράφος ήταν Ιταλός κι οι Ιταλοί έχουν τα άστρα για θηλυκά- την έλεγαν Μαρμαρυγή.  #αφηγησηπαραμυθιων #ιστοριεςαγαπης 

Κείμενο: Ευθυμία Ε. Δεσποτάκη 

Αφήγηση: Πολυνίκη Βαρακλή