Z notatek

O tym dlaczego codziennie sprawdzam skrzynkę na listy, o młocie siłomierzu, wirusie Varicelli, efekcie motyla, i kilku innych tematach, które w niezrozumiały sposób łączą się ze sobą w spójną całość.

O jesiennej kampanii prewencyjnego budowania odporności, wyłapywaniu spleśniałych malinek, i innych metodach zwalczania toksycznej kakofonii.

O bazie do breloków trzymającej razem wszystkie inne klucze do udanego związku oraz o tym, co pierwsze randki mają wspólnego z pracą w dyplomacji.

O pytaniach o przyszłość, na które nikt nie zna odpowiedzi.

O wyprowadzkach, przyjęciach pożegnalnych i dojrzewaniu do zmian. W gratisie: praktyczny przewodnik pielęgnowania przyjaźni na odległość.

O nieplanowanym spotkaniu z sąsiadką, rozmowach ratujących życie, i o nowym postanowieniu nie-noworocznym.

O manufakturze tweetów, gospodarowaniu czasem (aka priorytetyzacja), i jedynej drodze do realizacji pomysłów schwytanych w biegu, w śnie, lub w przejściu podziemnym.

O tęczowej nostalgii, magii drobnostek codziennego życia, i kluczu do udanych wakacji (i szczęśliwego życia w ogóle). Czyli (nieco chaotyczne) refleksje ze (zbyt wielu) godzin na autostradzie.

Subiektywny przegląd ludzkich zachowań, miejskich zjawisk i lokalnych braków, które nadal uczę się akceptować (i mimo których jednak lubię tu żyć).

Od różnorodności, poprzez metraż mieszkań, aż po długie letnie dni. Tak, istnieją powody, dla których lubię mieszkać w Brukseli. I tak, warto użyć mocy świadomości, żeby sobie o tym przypomnieć - gdziekolwiek byśmy nie mieszkali. Lista absolutnie subiektywna, nie podlega reklamacji.

O sezonie deszczowym w Meksyku, upadku na drodze do optymizmu, i wychodzeniu z czarnej dziury.

Czyli o osiedlowych zabawach z dzieciństwa i o sztuce minimalizmu. Odcinek czytany.

O muchomorze w gardle, upiększonym CV, i przygodzie wakacyjnej w miejscu, w którym słońce świeci 300 dni w roku. I oczywiście o tym, dlaczego czasem warto “udawać”.

O tym, po co nam język polski na emigracji, skąd wziął się "wielbłąd" i dlaczego czasami warto zdać się na algorytm.

O balu przebierańców, wycinaniu śnieżynek, i sztuce odpoczywania, którą nadal próbuję opanować.

O kryzysie tożsamości na emigracji, o płocie trudnym do przeskoczenia, i o tym, że nie wszystko w życiu trzeba sklasyfikować.

O tym, dlaczego opłacało się zakończyć staż w agencji komunikacyjnej po zaledwie trzech dniach, i o tym, że energia we Wrzechświecie nigdy nie ginie bez śladu.

O tym, czego nie robić, żeby być szczęśliwym człowiekiem (albo o tym, co robić, żeby szczęśliwym człowiekiem nie być).   Lista subiektywna i niewyczerpująca tematu.

O bidetach w Calzedonii, o dyskryminacji językowej i o tym, że lepiej mówić z błędami, niż nie mówić w ogóle.

O tym, że słońca na plaży wystarczy dla wszystkich (nawet latem we Władysławowie).

O tiramisù na słono i innych rozczarowaniach, oraz o tym, dlaczego łatwiej żyje się dając, nie oczekując nic w zamian. PS Treść odcinka oparta jest na osobistych doświadczeniach i własnych przemyśleniach, które nie zostały zweryfikowane naukowo (albo przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo).

O tych chwilach, kiedy beztroskie dryfowanie na wielkiej fali zamienia się w utrzymywanie równowagi na linie.

O tym, czym grozi podejmowanie ważnych życiowych decyzji po kilku kieliszkach wina za dużo, dlaczego przez pewien okres w życiu jadłam owsiankę i na śniadanie i na lunch, i o tym, dlaczego lepiej nie gdybać na zapas.

O pudełku na problem i postanowieniu na 2024 rok.

O pingwinie z Londynu, frustracji, i tym co naprawdę lubiłam robić, zanim świat powiedział mi, co powinnam lubić robić.