خصوصی - Khosousi

یار مهربان – جلیل شهناز، حبیب‌الله بدیعی و جهانگیر ملک سپاس از بهنود عزیز بابت ارسال این اثر نغماتی در بیات زند، دشتی، بیات اصفهان و شوشتری

هنر بداهه‌نوازی – اسدالله ملک و جهانگیر ملک

آواز مثنوی – ادیب خوانساری،‌ جلیل شهناز و حسن کساییسه‌گاه و ماهورباز آمد آب جان در جوی ماباز آمد شاه ما در کوی مامی‌خرامد بخت و دامن می‌کشدنوبت توبه شکستن می‌زندپس طبیب آمد بدار و کردنشگفت چاره نیست هیچ از رگ‌زنشرگ زدن باید برای دفع خونرگ‌زنی آمد بدانجا ذو فنونترسم ای فصاد گر فصدم کنینیش را ناگاه بر لیلی زنیمن کیم لیلی و لیلی کیست منما یکی روحیم اندر دو بدن

«آواز نگارینا»به یاد استاد «محمد رضا شجریان»به مناسبت فرخنده زادروز استاد.خواننده:ساریه نویدموسیقی:نواکناظرضبط:نوید دهقان

تصنیف قدیمی «برای تو»ای آنکه به دل شکستنت عادت و خوستبشکن دل من که آخر کار و نکوستچیزی که شکست قیمتش می شکندالا دل عاشق و خم طره دوستخواننده:ساریه نویدآهنگساز :نوید دهقان

حدیث عشق – به یاد استاد ابراهیم سرخوش

آرزوی دیدار – اجرای خصوصی ابوالحسن صبا، علی تجویدی و علی مستوفیان در سه‌گاهسه‌گاه، اجرای خصوصیویولن: ابوالحسن صباتمبک و آواز : علی تجویدیآواز: علی مستوفیانیکم بهمن ۱۳۲۷منزل ابراهیم خاک‌نگار مقدمهمه خوشدل اینکه مطرب بزند به تار چنگیمن از آن خوشم که چنگی بزنم به تار مویی

ره عشق - اجرای خصوصی حسن کسایی و دکتر عفیفی بیات اصفهان، ۱۳۶۵نی و آواز: حسن کساییتمبک: دکتر عفیفی (انوشه)شعر: مولانارشته‌ای در گردنم افکنده دوستمی‌کشد هرجا که خاطرخواه اوستتو مکن تهدیدم از کشتن که منتشنه‌ی زارم به خون خویشتنعاشقان را هر زمانی مردنیستمردن عشاق خود یک نوع نیست

طبیب عشق – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی در بیات اصفهان و عشاق

زلف دلکش - اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی در شور، شهناز و حسینی

حدیث عشق – به یاد استاد پرویز یاحقیتنبک: بهمن رجبی و جهانگیر ملک

چشم سیه - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و حبیب‌الله بدیعیاجرای خصوصی در سه‌گاه و افشاریمونیخ، منزل دکتر خادمیمرا عاشقی شیدافارغ از دنیاتوکردی ، توکردیمرا عاقبت رسوامست و بی‌پرواتوکردی ، توکردینداند کس ، جانا ، چه‌کردیچه‌ها کردی با ما ، چه‌کردیدو چشمم را دریادرافشان ، گوهرزاتوکردی ، توکردیروان ازچشم ماگهرها ، دریاهاتوکردی ، توکردینه یک دم از جورت فغان‌کردمنه دستی سوی آسمان‌کردممنم اکنون چو خاک راهیغباری درشام سیاهیاگر مهری رخشد ، توآن مهریاگر ماهی تابد ، توآن ماهیاگر هستی پاید ، تو هستیاگر بودی باید ، تو بودیبی‌لطف و صفا ، باشد به خدا ، بی‌تو هستی‌هااز دیدارت ، از رخسارتای جان بینم ، سرمستی‌هاشمیم روح‌افزاییمشکی ، عودیمنیر بزم و راهیچنگی ، رودیچنگی ، رودی*****گداخت جان که شود کار دل تمام و نشدبسوختیم در این آرزوی خام و نشدبه لابه گفت شبی میر مجلس تو شومشدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشدپیام داد که خواهم نشست با رندانبشد به رندی و دردی کشیم نام و نشدرواست در بر اگر میتپد کبوتر دلکه دید در ره خود پیچ و تاب دام و نشدبدان طمع که به مستی ببوسم آن لب لعلچه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشدبه کوی عشق منه بیدلیل راه قدمکه من به خویش نمودم صد اهتمام و نشددریغ و درد که در جست و جوی گنج حضوربسی شدم به گدایی بر کرام و نشدفغان که در طلب گنج نامه مقصودشدم خراب جهانی ز غم تمام و نشدهزار حیله برانگیخت حافظ از سر درددر آن هوس که شود آن نگار رام و نشد*****دل می‌رود ز دستم، صاحب دلان، خدا را!دردا که راز پنهان خواهد شد آشکاراکشتی نشستگانیم، ای باد شُرطه، برخیز!باشد که بازبینیم دیدار آشنا راده روزه مهر گردون، افسانه است و افسوننیکی به جای یاران فرصت شمار یاراای صاحب کرامت! شکرانه سلامتروزی تفقدی کن، درویش بی‌نوا راآسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است:«با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»*****خم زلف تو دام کفر و دین استزکارستان او یک شمه این استجمالت مُعجز حسن است لیکنحدیث غمزه‌ا‌ت سحر مبین استز چشم شوخ تو جان کِی توان بردکه دایم با کمان اندر کمین استبر آن چشم سیه صد آفرین بادکه در عاشق کشی سحرآفرین استتو پنداری که بدگو رفت و جان بردحسابش با کران الکاتبین است

کنسرت موسیقی پارسی – لطفی، علیزاده، عمومی و قوی‌حلماجرای دوشب کنسرت موسیقی پارسی در شهر ژنویلیه فرانسه۲۵ و ۲۶ مهرماه سال ۱۳۶۵شب اول | بخش اول: اجرای ۴ نوازی در دستگاه شور، حسین علیزاده و محمدرضا لطفی سه‌تار، حسین عمومی نی و محمد قوی‌حلم تنبک. بخش دوم: بداهه‌نوازی تار در دشتی و کردبیات توسط حسین علیزادهشب دوم | بخش اول: بداهه‌نوازی تار و تنبک در اصفهان توسط محمدرضا لطفی و محمد قوی‌حلم. بخش دوم: بداهه‌نوازی نی و تنبک در دستگاه همایون توسط حسین عمومی و محمد قوی‌حلمگر بود عمر به میخانه رسم بار دگربجز از خدمت رندان نکنم کار دگرمعرفت نیست در این قوم خدا را سببیتا برم گوهر خود را به خریدار دگر*****در این سرای بی کسی کسی به در نمی زندبه دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زندنشسته ام در انتظار این غبار بی سواردریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند*****ساقى بنوش آن جام مى یرلى یلى یرلى یلىمطرب بگو بآواز نى یرلى یلى یرلى یلىباد صبا برخاسته روى زمین آراستهبلبل چمن پیراسته یرلى یلى یرلى یلىنو نو عروسان چمن چون ورد و ریحان و سمنبنواخته در تن تنن یرلى یلى یرلى یلىآمد صبوح روضه وش در وقت دار و گیر و کشچون مطرب نغمات خوش یرلى یلى یرلى یلىگر طالب آیى پاک را طى کن بساط خاک رابر هم زن این افلاک را یرلى یلى یرلى یلىپیمانه در کش صبحدم فارغ شو از شادى و غمبر بام رندى زن علم یرلى یلى یرلى یلى*****دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنندپنهان خورید باده که تعزیر می‌کنندگویند رمز عشق مگویید و مشنویدمشکل حکایتیست که تقریر می‌کنندتشویش وقت پیر مغان می‌دهند بازاین سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند*****عزیزُم کاسه ی چشمُم سرایِتمیون هر دو چشمُم جای پایِتازون ترسُم که تِه غافل نهی پانشینه خار مژگونُم به پایِت*****ته دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری اندر سرم نیستبجان دلبرم کز هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست*****بهار اومد به صحرا و در و دشتجوانی هم بهاری بود و بگذشتسر قبر جوانان لاله رویهدمی که گلرخان آیند به گلگشت*****مرا نه سر نه سامان آفریدندپریشانم پریشان آفریدندپریشان خاطران رفتند در خاکمرا از خاک ایشون افریدن*****دل هوس سبزه و صحرا نداردمیل به گلگشت و تماشا ندارددل سر همراهی با ما نداردخون شود این دل که شکیبا نداردای دل غافل، نقش تو باطلخون شوی ای دل، خون شوی ای دلدلی دیوانه داریم، ز خود بیگانه داریمز کس پروا نداریمهمتی ای خلق گر ایران پرستیداز چه در این مرحله ایمن نشستیدمنتظر روزی ازین بدترستید؟صبر ازین بیش دگر جا ندارد*****فریاد از آن نرگس مستی که تو داریداد از دل بیگانه پرستی که تو داریترسم که یکی زاهل وفا زنده نمانددر کشتن این طایفه دستی که تو داری*****الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانهکه من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارمخدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نهکه من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارمبه کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصلچه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم*****باز بانگی از نیستان می‌رسدغم به داد غم پرستان می‌رسدبشنوید این شرح هجران بشنویدبا نی نالنده هم دستان شویدبی شما این نای نالان بی نواستاین نواها از نفس‌های شماستنی مدد می‌خواهد از ما ای نفسهان به فریاد دل تنگش برسسال‌ها ناگفته ماند این شرح درددردمندی خوش نفس سر بر نکردتا نفس داری دلا فریاد کنبستگان سینه را آزاد کن

بازخوانی آواز رهزن اهل هنر اثر استاد شجریانخواننده:ساریه نوید instagram.com/sariyeh.navidموسیقی:نواکناظر ضبط:نوید دهقانinstagram.com/navid.dehghan

گل‌های رادیو – شاخه گل ۲۷۷ – ویگندامن کشان ساقی میخواران از کنار یاران مست و گیسو افشان می گریزددر جام می از شرنگ دوری وز غم مهجوری چون شرابی جوشان مِی بریزددارم قلبی لرزان به رهش دیده شد نگرانساقی میخواران از کنار یاران مست و گیسو افشان میگریزددارم چشمی گریان به رهشروز و شب بشمارم تا بیاید  آزرده دل از جفای یاری بی وفا دلداری ماه افسون کاری شب نخفتمبا یادش تا دامن از کف دادم شد جهان از یادم یاد عشقش را در دل نهفتماز چشمانش ریزد به دلم شور عشق و امید دامن از کف دادمشد جهان از یادم یاد عشقش را در دل نهفتمدارم چشمی گریان به رهشروز و شب بشمارم تا بیایدپس از این زاری مکن  به مزارِ سینه امبا تو رفتم پنهان کردم  هوسِ یاری مکن با غمِ دیرینه ام بی تو باز امدم در خاکسترِ غم  تو ای نا کام بخواب ارام از سر کوی او ان همه ارزو دل دیوانهدل دیوانهدل دیوانهدل دیوانهچه بگویم ای دل با من چه ها کردیتو مرا با عشقِ او اشنا کردی     پس از این زاری مکنبه مزارِ سینه ام با تو رفتم پنهان کردم هوسِ یاری مکن با غمِ دیرینه ام بی تو باز امدم در خاکسترِ غم تو ای نا کام بخواب ارام از سر کوی اوان همه ارزو دل دیوانهدل دیوانهدل دیوانهدل دیوانهچه بگویم ای دل با من چه ها کردی  تو مرا با عشقِ او اشنا کردیپس از این زاری مکن  به مزارِ سینه ام هوسِ یاری مکن با غمِ دیرینه ام تو ای نا کام   بخواب ارام  دل دیوانهدل دیوانه

ساز و آواز – آواز افشاری از برگ سبز ۲۲۳ - ناصر مسعودی، رضا ورزنده و امیرناصر افتتاحای خوش آنان که قدم در ره میخانهٔ زدندبوسه دادند لب شاهد و پیمانه زدندبه حقارت منگر باده‌ کشان را کاین قومپشت پا بر فلک از همت مردانه زدندخون من باد حلال لب شیرین دهنانکه به کام دل ما خندهٔ مستانه زدندهیچ کس در حرمش راه ندارد کانجادست محرومی بر محرم و بیگانه زدندآخر از پیرهن شمع فروغی سر زدآتشی را که نهان بر پر پروانه زدند

ردیف‌نوازی تار - محمد عذاری - ماهوراین اجراها در رادیو تبریز پخش شدند و بسیار نایاب هستند.با سپاس فراوان از بهنود عزیز که این آثار را از آرشیو جناب گلشن ابراهیمی در اختیار ما قرار دادند.

گل‌های رادیو - تکنوازان ۵۴۳ - ماهورکمانچه: کامران داروغهسنتور: رضا ورزندهتار:‌فریدون حافظیتنبک:‌ جهانگیر ملک

یادگار پدر – بداهه‌نوازی کمانچه غلامرضا سارنج – سه‌گاهاجرای ۱۳۳۵بداهه‌نوازی کمانچه در سه‌گاه

سرشک نهان – اجرای خصوصی حبیب‌الله بدیعی، فضل‌الله توکل و جهانگیر ملک – سه‌گاهسه‌گاه – اجرای خصوصی ۱۳۶۳/۰۲/۳۰

ساز و آواز – آواز شور از برگ سبز ۶ – سید جواد ذبیحیهمه شب راه دلم بر خم گیسوی تو بودآه ازاین راه که باریک‌تر از موی تو بودرهرو عشق از این مرحله آگاهی داشتکه ره قافلهٔ دیر و حرم سوی تو بودگر نهادیم قدم بر سر هستی شایدکه سر همت ما بر سر زانوی تو بودزان شکستم به هم آیینهٔ خودبینی راکه نگاهم همه در آینیهٔ روی تو بودپیر پیمانه‌کشان شاهد من بود مدامکه همه مستیم از نرگس جادوی تو بودماه خاسته از گوشهٔ گردون سر زدکه خجالت زدهٔ گوشهٔ ابروی تو بودنفس خرم جبرییل و دم باد مسیحهمه از معجزهٔ لعل سخنگوی تو بودهیچ‌کس آب زسرچشمهٔ مقصود نخوردمگر آن تشنه که جایش به لب جوی تو بود

شمع مزار - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، پرویز یاحقی، حمید ارجمندی و فرهنگ جولاییدر شور و سه‌گاه - ۲۶ تیر ۱۳۵۸حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفتآری به اتفاق جهان میتوان گرفتافشای راز خلوتیان خواست کرد شمعشکر خدا که سر دلش در زبان گرفتمیخواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوستاز غیرت صبا نفسش در دهان گرفتآسوده بر کنار چو پرگار میشدمدوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفتخواهم شدن به کوی مغان آستین فشانزین فتنه ها که دامن آخر زمان گرفتزین آتش نهفته که در سینه من استخورشید شعله ای است که در آسمان گرفتمی خور که هر که آخر کار جهان بدیداز غم سبک برآمد و رطل گران گرفتبر برگ گل به خون شقایق نوشته اندکه آنکس که پخته شد می چون ارغوان گرفت***بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیمفلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیماگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزدمن و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم******دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنمو اندر این کار دل خویش به دریا فکنماز دل تنگ گنهکار برآرم آهیکه آتش اندر کنه آدم و حوا فکنممایه خوشدلی انجا است که دلدار آنجاستمیکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنمبگشا بند قبا ای مه خورشید کلاهتا چو زلفت سر سودازده بر پا فکنمخورده ام تیر فلک باده بده تا سرمستعقده در بند کمر ترکش جوزا فکنمجرعه جام بر این تخت روان افشانمغلغل چنگ بر این گنبد مینا فکنم*****گر زحال دل خبر داری بگوور نشانی مختصر داری بگومرگ را دانمولی تا کوی دوستراه اگر نزدیکتر داری بگو*****آتشی اندر نیستانی فتادسوخت چون عشقی که بر جانی فتادشعله تا سرگرم کار خویش شدهر نی ای شمع مزار خویش ش

حدیث عشق – به یاد استاد جلیل شهنازاجرای اول از برگ سبز ۱۸۲، اجرای دوم از برگ سبز ۱۹۲ انتخاب شده‌اند.حسین قوامی و امیرناصر افتتاح

فراق – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و پرویز یاحقی در همایون و شوشتریزبان خامه ندارد سر بیان فراقوگرنه شرح دهم با تو داستان فراقدریغ مدت عمرم که بر امید وصالبه سر رسید و نیامد به سر زمان فراقسری که بر سر گردون به فخر می​سودمبه راستان که نهادم بر آستان فراقکنون چه چاره (کنم) که در بحر غم به گردابیفتاد زورق صبرم ز بادبان فراقبسی نماند که کشتی عمر غرقه شودز موج شوق تو در بحر بی​کران فراقاگر به دست من افتد فراق را بکشمکه روز هجر سیه باد و خان و مان فراق ******خدا را کم نشین با خرقه پوشانرخ از رندان بی‌سامان مپوشاندر این خرقه بسی آلودگی هستخوشا وقت قبای می فروشاندر این صوفی وشان دردی ندیدمکه صافی باد عیش دردنوشانتو نازک طبعی و طاقت نیاریگرانی‌های مشتی دلق پوشانچو مستم کرده‌ای مستور منشینچو نوشم داده‌ای زهرم منوشانبیا و از غبن این سالوسیان بینصراحی خون دل و بربط خروشانز دلگرمی حافظ بر حذر باشکه دارد سینه‌ای چون دیگ جوشان

حدیث عشق – به یاد استاد کامران داروغهاجرای اول از تکنوازان ۶۰۴، اجرای دوم از تکنوازان ۷۹۴، اجرای سوم از تکنوازان ۵۲۳ و اجرای چهارم از تکنوازان ۶۷۴ انتخاب شده‌اند.کامران داروغه، رضا ورزنده، فریدون حافظی، حسنعلی دفتری، منصور نریمان و جهانگیر ملک

حدیث عشق – به یاد استاد علی تجویدیاجرای اول از تکنوازان ۷۸۰، اجرای دوم از تکنوازان ۱۲۲ و اجرای سوم از تکنوازان ۲۱۱ انتخاب شده‌اند.علی تجویدی، جلیل شهناز، منصور صارمی و جهانگیر ملک

حدیث عشق - به یاد استاد حبیب‌الله بدیعیاجرای اول از تکنوازان ۱۶۰، اجرای دوم از تکنوازان ۷۷۶ و اجرای سوم از تکنوازان ۶۷۷ انتخاب شده‌اند.حبیب‌الله بدیعی، منصور صارمی، جلیل شهناز، مجید نجاحی و جهانگیر ملک

حدیث عشق - به یاد استاد فرهنگ شریفبا صدای محمودی خوانساری و تنبک جهانگیر ملکاجرای شور برگرفته از برگ سبز ۷۱ و اجرای سه‌گاه برگرفته از برگ سبز ۵۶

شمع آفتاب - اجرای خصوصی شهرام ناظری، غلام‌رضا قیطانچیان و کیخسرو پورناظریاجرای خصوصی در چهارگاهآواز شهرام ناظریدرآمد چهارگاه:ای خسرو خوبان ، نظری سوی گدا کنرحمی به دل سوخته ی بی سروپا کنصلاح کار کجا و من خراب کجاببین تفاوت ره از کجاست تا به کجگوشه ی زابل:چه نسبت است به رندی صلاح و تقواراسماع وعظ کجا ، نغمه ی رباب کجا (+ تحریر زابل)گوشه مویه:دلم ز صومعه بگرفت و خرقه ی سالوسکجاست دیر مغان و شراب ناب کجاگوشه‌ی حصار:ز روی دوست دل دشمنان چه دریابدچراغ مرده کجا ، شمع آفتاب کجا(چهار مضراب تار و دف و کف)آواز استاد قیطانچیانگوشه‌ی مخالف:خـرّم صباح آن که تو بر وی نظر کنیفیروز روز آن که تو بر وی گذر کنیدیگر نبات را نخرد مشتری به هیچگر تو تبسـّـم همچون شکر کنی (+ تحریر زنگ شتر)تحریر مخالف در اکتاو بالاآزاد بنده‌ای که بود در رکاب توخـرّم ولایتی که تو آنجا سفر کنیمقدور من سری است که در پایت افکنمگر زانکه التفات بدین مختصر کنیوز عقل بهترت سپری باید ای حکیم(تحریر مغلوب و فرود+) تا از خدنگ غمزه خوبان حذر کنی

حدیث عشق – به یاد استاد همایون خرماجرای اول از تکنوازان ۴۱۰، اجرای دوم از تکنوازان ۵۷۱ و اجرای سوم از تکنوازان ۳۹۵ انتخاب شده‌اند.همایون خرم، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، مجید نجاحی و جهانگیر ملک

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۷۳۹ – منصور صارمی و کامران داروغهشور

طرحی نواجرای خصوصی در کاروانسرای قصر بهرام گرمسار از شهرهای استان سمنان(شب دوم)۱۶ مهرماه سال ۱۳۸۹ – نوا

به یاد خالدی - اجرای خصوصی علی تجویدی، پرویز یاحقی، همایون خرم، فرهنگ شریف و جهانشاه برومنداجرای خصوصی ۲۶ اسفند ۷۷ در منزل جهانشاه برومندتنبک: سعید رودباری

قایقْ شکسته - اجرای خصوصی محمدرضا لطفی و احمد مستنبطاجرای خصوصی در کاروانسرای قصر بهرام گرمسار از شهرهای استان سمنان۱۵ مهرماه سال ۱۳۸۹ - بیات ترکغمش در نهان‌خانهٔ دل نشیندبه نازی که لیلی به محمل نشیندبه‌نازم به بزم محبّت که آنجاگدایی به شاهی مقابل نشیند*************فریاد از آن نرگس مستی که تو داریآه از دل بیگانه پرستی که تو داریترسم که یکی زاهل وفا زنده نمانددر کشتن این طایفه دستی که تو داری*************من چهره ام گرفته،من قایقم نشسته به خشکی.با قایقم نشسته به خشکی،فریاد می زنم.*************همه شب نالم چون نیکه غمی دارم ، که غمی دارمدل و جان بردی از مانشدی یارم ، نشدی یارمبا ما بودی ، بی ما رفتیچو بوی گل به کجا رفتی؟تنها ماندم ، تنها رفتیچو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارمفتادم از پا ، به ناتوانی ، اسیر عشقم ، چنان که دانیرهایی از غم ، نمیتوانم ، تو چاره ای کن ، که میتوانیگر ز دل برآرم آهیآتش از دلم ریزدچون ستاره از مژگانماشک آتشین ریزدچو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارمنه حریفی تا با او غم دل گویمنه امیدی در خاطر، که تو را جویمای شادی جان ، سرو روان ، کز بر ما رفتیاز محفل ما ، چون دل ما سوی کجا رفتی ، تنها ماندم ، تنها رفتیبه کجایی غمگسار من ، فغان زار من بشنو و بازآ، بازآاز صبا حکایتی ز روزگار من بشنو و بازآ ، بازآ سوی رهیچون روشنی، از دیده ما رفتیبا خاطره باد صبا رفتیتنها ماندمتنها رفتی

نوربخش - داود آزاد و دراویش خانقاه نعمت‌اللهیآلبومی منتشر نشده و اجرا شده در خانقاه نعمت‌اللهیاز من جدا مشو که توام نورِ دیده‌ایمحبوبِ جان و مونسِ قلبِ رمیده‌ایاز دامنِ تو دست ندارند عاشقانپیراهنِ صبوریِ ایشان دریده‌ایاز چشمِ بختِ خویش مبادت گزند از آنکدر دلبری به غایتِ خوبی رسیده‌ایمَنعم کُنی ز عشقِ وی ای مفتیِ زمان!معذور دارمت که تو او را ندیده‌ایآن سرزنش که کرد تو را دوست حافظابیش از گلیمِ خویش مگر پا کشیده‌ایحافظبا خدا هرکه آشنا باشدفارغ از یادِ ماسوی باشدهرکه بیمارِ او شود، دانددردِ او را خدا دوا باشدخودپرستی خداپرستی نیستاین حقیقت بیانِ ما باشدنیست می‌باش تا که هست شویهستِ مطلق، عیان، خدا باشدقطره خود را ندید دریا شداین بقا بوَد، آن فنا باشداختلافی میانِ رندان نیستهرکه شد رند باصفا باشد«نوربخشِ» تمامِ خلق یکی‌ستآینه گر هزارها باشدجواد نوربخشبمیرید بمیرید در این عشق بمیریددر این عشق چو مردید همه روح پذیریدبمیرید بمیرید وزین مرگ مترسیدکز این خاک برآیید سماوات بگیریدبمیرید بمیرید وزین نفْس ببُرّیدکه این نفس چو بندست و شما چو اسیریدیکی تیشه بگیرید پیِ حفره‌ی زندانچو زندان بشکستید همه شاه و امیریدبمیرید بمیرید به پیشِ آن شهِ زیبابرِ شاه چو مُردید همه شاه و شهیریدبمیرید بمیرید وزین ابر برآییدچو زین ابر برآیید همه بدرِ منیریدخموشید خموشید خموشی دمِ مرگستهم از زندگی‌ست اینک ز خاموش نفیریدمولانابی‌عشق جهان بلاست یک‌سرناکامی و ابتلاست یک‌سرهرکس که به عشق آشنا نیستبیگانه به چشمِ ماست یک‌سرعشق است اساسِ آفرینشهرچیز از آن به‌پاست یک‌سرهر دل که نسوزد از غمِ عشقجایِ هوس و هواست یک‌سرگر اهلِ دلی به عشق رو کنناسوخته‌دل بلاست یک‌سرعمری دلِ «نوربخش» با عشقآسوده ز ماسوی‌ست یک‌سرجواد نوربخشباطن و ظاهرم تویی، من نه منم نه من منمغایب و حاضرم تویی، من نه منم نه من منمخلق نمود و بود تو، من عدم و وجود توعینِ مظاهرم تویی، من نه منم نه من منمسایه و روشنم تویی، گل تو و گلشنم توییمنظر و ناظرم تویی، من نه منم نه من منمنیستی از تو هست شد، عالمی از تو مست شدباده و ساغرم تویی، من نه منم نه من منمقهرِ منی و الفتم، نورِ منی و ظلمتممؤمن و کافرم تویی، من نه منم نه من منمدر سرِ من هوایِ تو، خلوتِ دل سرایِ توشاهد و ساغرم تویی، من نه منم نه من منمای تو سُروربخشِ من، مهری و «نوربخشِ» منآیتِ باهرم تویی، من نه منم نه من منمجواد نوربخششکر لله که درِ میکده باز است هنوزدلِ رندانِ جهان، محرمِ راز است هنوزداد بر بادِ فنا آتشِ می هستیِ مادلِ سودا زده در سوز و گداز است هنوزنکند ذوقِ جنون باده پرستی را منعدلِ دیوانه بر این شیوه مجاز است هنوزقصه‌یِ مِی رود از خاطر و بر خاتم عشقنقشِ افسانه‌ی محمود و ایاز است هنوزساقیا باده بده یار بود بر سرِ ناززانکه در مستیِ ما حالِ نیاز است هنوزمطربِ مجلسِ ما گرچه ز خود بیخبر استگوشِ دل در گرو نغمه‌ی ساز است هنوز«نوربخش» از خُمِ می نغمه‌ی تکبیر شنیدشیخ می‌گفت کجا وقتِ نماز است هنوزجواد نوربخشاگر مایل به ادامه فعالیت ما هستید، خوشحال میشیم در کنار ما از خصوصی حمایت کنید.https://hamibash.com/khosousiنسخه‌ی اندروید اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://play.google.com/store/apps/details?id=com.khosousi.androidنسخه‌ی ios اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://apps.apple.com/se/app/khosousi/id1607762437?l=enبرای دانلود این اجرا و اجراهای دیگر به سایت یا کانال تلگرام خصوصی مراجعه نماییدhttps://khosousi.comhttps://instagram.com/Khosousiihttp://telegram.me/Khosousihttps://facebook.com/Khosousi

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۲۵۱ – پرویز یاحقی، احمد عبادی و جهانگیر ملکماهور

صبح قیامت - اجرای خصوصی ادیب خوانساری، منوچهر همایون‌پور، ابوالحسن صبا، حسن کسایی و حسین تهرانیاجرای خصوصی در افشاریسال ۱۳۳۴ در منزل ابوالحسن صباهر که عشق اندر او کمند انداختبه مراد وی اش بباید ساختهیچ مصلح به کوی عشق نرفتکه نه دنیا و آخرت درباختهر که عاشق نگشت مرد نشدنقره صافی نگشت تا نگداختآفرین بر کلام شیرینتکین چنین شور در جهان انداخت...شب تاریک و مهتابم نیامدنشستم تا سحر خوابم نیامدنشستم تا دم صبح قیامتقیامت آمد و یارم نیامدمست و خرابم کنمست شرابم کن....ای ساقی هستی، ما را بس این مستیپیمان نپایی تو، پیمانه بشکستیکی تو آشنا گردی، گرد وفا گردیدر دام آن صیاد، من رفته‌ام از یاداو رفته چون شیرین، من مانده چون فرهادآهِ دلِ پناهِ من، بیستون گواه من

رستخیزِ عشق – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی – شور

ساز و آواز – آواز همایون از برگ سبز ۱۳۴ - محمودی خوانساری، مرتضی محجوبی و امیرناصر افتتاحهمایون و شوشتریگرچه امروز زهم دور مکان من و توستباز آمیخته باهم دل و جان من و توستهر سحر مرغ چمن قصه‌ی ما می‌خواندهر زمان باد صبا نامه‌رسان من و توستقصه‌ی غصه‌ی عشاق جهان گشت کهنحالیا نوبت ما گشت زمان من و توستداستانی که ز لیلی و ز مجنون گفتندشعله‌ای بود ز رازی که میان من و توستشعله‌ی شمع که پروانه‌ی بیدل را سوختزآتشی بود که امروز به جان من و توست

عهد و پیمان - اجرای خصوصی ادیب خوانساری، مهدی خالدی و حسین همدانیان در بیات ترکاین همه بد عهد و پیمانی مکنبا سبک‌روحان گران‌جانی مکناین همه جور و جفا و سرکشیحال مسکینان چو میدانی مکنغمزه را گو خون مشتاقان مریزملک از آن تست ویرانی مکنبا ضعیفان هرچه در گنجد مگوبا اسیران هرچه بتوانی مکنخرمن دلدادگانت را مسوزقسمت ما را پریشانی مکنبا همه گر می کنی جور و جفابا عبیدالله زاکانی مکن

عاشق کهن – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملک

ساز و آواز – آواز شور از گل‌های تازه ۸۴ – شهیدی، شهناز، یاحقی و افتتاححاشا که من به موسم گل ترکِ مِی‌ کنممن لاف عقل می‌زنم این کار کِی کنممطرب کجاست تا همه محصول زهد و علمدر کار بانگ بربط و آواز نِی کنماز قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفتیک چند نیز خدمت معشوق و مِی کنمکی بود در زمانه وفا جام مُی بیارتا من حکایت جم و کاووسِ کِی کنمکو پیک صبح تا گِلُه‌های شب فراقبا آن خجسته طالع فرخند پی کنماین جان عاریت که به حافظ سپرده دوستروزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

هنر بداهه‌نوازی در دشتیتار و آواز: محمدرضا لطفی نی: عبدالنقی افشارنیا تنبک: محمد قوی‌حلم کنسرت سانفرانسیسکو سال ۱۹۹۹طراحی هنری: سیما زنگیبخش اول این کنسرت، هنر بداهه‌نوازی در ابوعطا است که چندی پیش قرار داده بودیم.من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگوپیش من جز سخن شهد و شکر هیچ مگوسخن رنج مگو جز سخن گنج مگوور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگودوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفتآمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگوگفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسمگفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگومن به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفتسر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو**********بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهمبا چشم تو می گویم من مست چنین خواهممن تاج نمی‌خواهم من تخت نمی‌خواهمدر خدمتت افتاده بر روی زمین خواهمآن یار نکوی من بگرفت گلوی منگفتا که چه می خواهی گفتم که همین خواهم

مژده‌ی وصل تو - محمدرضا شجریان، جلیل شهناز، حسن کسایی و جهانگیر ملک - همایون و شوشتریاین اجرا نسخه‌ی کامل گل‌های تازه ۱۰۰ می‌باشد که در آن زمان فقط بخشی از این اثر در رادیو پخش شد.مژده‌ی وصل تو کو کز سر جان برخیزمطایر قدسم و از دام جهان برخیزمبه ولای تو که گر بنده خویشم خوانیاز سر خواجگی کون و مکان برخیزمبر سر تربت من با می و مطرب بنشینتا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزمیا رب از ابر هدایت برسان بارانیپیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزمروز مرگم نفسی مهلت دیدار بدهتا چو حافظ ز سر جان و جهان برخیزم******وصال او ز عمر جاودان بهخداوندا مرا آن ده که آن بهبه شمشیرم زد و با کس نگفتمکه راز دوست از دشمن نهان به******آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتشهر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتشباغ تفرجست و بس میوه نمی دهد به کسجز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش******تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بودسر ما خاک ره پیر مغان خواهد بودبر سر تربت ما چون گذری همت خواهکه زیارتگه رندان جهان خواهد بود******ساقی نفسم ز غم فروبستمی که ده که به می زغم توان رستآن می که چو اشک من زلالستدر مذهب عاشقان حلالست******بیا ساقی آن می که حال آوردکرامت فزاید کمال آوردبه من ده که بس بی‌دل افتاده‌اموز این هر دو بی‌حاصل افتاده‌امچو شد باغ روحانیان مسکنمدر اینجا چرا تخته‌بند تنمشرابم ده و روی دولت ببینخرابم کن و گنج حکمت ببینبه مستی دم از پارسایی زنمدم خسروی در گدایی زنمکه حافظ چو مستانه سازد سرودز چرخش دهد زهره آواز رود

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۶۳۱ - شورتار: #فریدون_حافظیویولن: #کامران_داروغهسنتور: #رضا_ورزندهتنبک: #جهانگیر_ملک

آتش زمانهاجرای خصوصی در شورسال ۱۳۷۲ در شهر اصفهان آواز:‌ محمدرضا #شجریاننی: حسن #کساییتنبک: #همایون_شجریانحسن کسایی:‌ امشب در خدمت آقای رحمانی هستیم؛ خانم‌ها و آقایان محترم، به خاطر این‌که طول کلام پیدا نکنه دیگه دونه دونه را معرفی نمی‌کنم. آقای شجریان استاد آواز از تهران تشریف‌فرما شدن اصفهان و در خدمتشون هستیم.امر فرمودن که امشب یه برنامه‌ای اجرا بکنیم؛ من که جلوی آقای طاهرزاده باید مشقم را بزنم، برای اینکه ایشون استاد اعظم هستند.به هر تقدیر خوشحال هستیم از اینکه یک جلسه‌ی گرمی هست، دور هم هستیمو شوری درآمد بکنم و چندتا شعری آقای شجریان اظهار لطف بکنن و بخونن، و میکروفن را بدم خدمتشون برای یادبود امشب ایشون هم صحبت بفرمان.محمدرضا شجریان: با سپاس از جهان پهلوان هنر ایران زمین حضرت استاد کسایی که افتخار این را دارم که امشب در خدمتشون باشم و سرور نازنین دیگری استاد طاهرزاده که چند سال بود آرزوی دیدارشون را داشتم و بعد از اون شبی که در منزل آقا رضا کسایی بودیم، دیگه ایشون را زیارت نکرده بودم.تا اینکه امشب دوباره افتخار نصیبم شد که در محضرشون باشیم و سر شب همه را مستفیض فرمودن. الآن هم به بنده امر کردند که من هم جسارتا یه دو خطی در حضورشون درسم را پس بدهم.کسایی:‌و بعد هم از آقای طاهرزاده اگه اجازه بدهند استفاده میکنیم در یک پلانیشجریان: بله حتماکسایی: همایون خان شجریانجز آستان توام در جهان پناهی نیستسرِ مرا به جز این در، حواله گاهی نیستعدو چو تیغ کِشد، من سپر بیندازمکه تیغِ ما به جز از ناله‌ای و آهی نیستزمانه گر بزند آتشم به خرمنِ عمربگو بسوز که بر من به برگِ کاهی نیستچرا ز کویِ خرابات روی برتابمکز این بِهَم، به جهان هیچ رسم و راهی نیست******به کویِ عشق مَنِه بی‌دلیلِ راه، قدمکه من به خویش نمودم صد اهتمام و نشدفغان که در طلبِ گنج نامهٔ مقصودشدم خرابِ جهانی ز غم تمام و نشد******مباش در پی آزار و هر چه خواهی کنکه در شریعتِ ما غیر از این گناهی نیستچنین که از همه سو دامِ راه می‌بینمبِه از حمایتِ زلفش مرا پناهی نیستخزینهٔ دلِ حافظ به خط و خال مدهکه کارهای چنین، حَدِّ هر سیاهی نیست

پیمان‌شکن - اجرای خصوصی ایرج، علیرضا افتخاری، علی تجویدی، جلیل شهناز، حسن کسایی و جهانگیر ملکسه‌گاهاز سر زلف تو پیداست که پیمان‌شکنینه عجب از تو که پیمان محبان شکنیشور شیرین برد از یاد به فرهاد اگرشبی از تلخی هجران تو گویم سخنیگفتم آخر تو که شمع شب تار دگریاز چه لبخند به پروانه دیوانه زنیگفت صد خسرو اگر بنده شیرین باشندقصه شیرین نشود تا نبود کوهکنیباد از چهره خوبان چمن پرده فکندوقت آن شد که تو هم پرده ز رخ بر فکنی**********یاد عهدی که شدم صید تو صیاد بخیرسرو کارم زچمن با قفس افتاد بخیریاد ایام جوانی و غزلخوانی و عشقکه صبا مژده وصل تو بمن داد بخیریاد آن قصر بلندی که به صد خون جگرمن بنا کردم و ، کندی تو زبنیاد بخیر**********زاهد بودم ترانه گویم کردیسر فتنهٔ بزم و باده‌جویم کردیسجاده‌نشین با وقاری بودمبازیچهٔ کودکان کویم کردی**********گفتم دل و دین بر سر کارت کردمهر چیز که داشتم نثارت کردمگفتا تو که باشی که کنی یا نکنیآن من بودم که بیقرارت کردم

حدیث حُسن – اجرای خصوصی علی‌‌اصغر شاهزیدی و شهریار فریوسفیبه بوی آن که شبی در حرم بیاسایندهزار بادیه سهلست اگر بپیمایندطریق عشق جفا بردنست و جانبازیدگر چه چاره که با زورمند برناینداگر به بام برآید ستاره پیشانیچو ماه عید به انگشت‌هاش بنماینددر گریز نبستست لیکن از نظرشکجا روند اسیران که بند بر پایندز خون عزیزترم نیست مایه‌ای در تنفدای دست عزیزان اگر بیالایندمگر به خیل تو با دوستان نپیوندندمگر به شهر تو بر عاشقان نبخشایندفدای جان تو گر جان من طمع داریغلام حلقه به گوش آن کند که فرمایندهزار سرو خرامان به راستی نرسدبه قامت تو و گر سر بر آسمان سایندحدیث حسن تو و داستان عشق مراهزار لیلی و مجنون بر آن نیفزایندمثال سعدی عودست تا نسوزانیجماعت از نفسش دم به دم نیاسایند

پردیس – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی در سه‌گاه و مخالف

آینه در آینه – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملک در فیلی و دلکش

ساز و آواز – آواز بیات‌زند از برگ سبز ۱۷۲ – محمودی خوانساری و جلیل شهنازتو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستیمرا بر آتش سوزان نشاندی و ننشستیدلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودتبه احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستیگرت به گوشه چشمی نظر بود به اسیراندوای درد من اول که بی‌گناه بخستیهر آن کست که ببیند روا بود که بگویدکه من بهشت بدیدم به راستی و درستی

نگاه خدا – اجرای خصوصی اکبر گلپایگانی، حبیب‌الله بدیعی و منصور صارمیمن عاشق خدایم، عشق دلم خداییستفرجام کار دلها، درویشی و گداییست*********بر روی ما نگاه خدا خنده میزندهر چند ره به ساحل لطفش نبرده‌ایمزیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوشپنهان ز دیدگان خدا می نخورده‌ایمپیشانی ار ز داغ گناهی سیه شودبهتر ز داغ مهر نماز از سر ریانام خدا نبردن از آن به که زیر لببهر فریب خلق بگویی خدا خدا********در این فصل گل هر چه داری به می دهمبادا که دیگر بهاری نبینی*********خدایا چرا از من او را گرفتی که ماتم بگیرممن این سوی دنیا تو آن سوی دنیا چرا درد خود کم بگیرمز روزی که رفته ز پیشم او نامه ننوشتهز خاطر مگر برده او از دل یاد بگذشتهدریغا گذشته گذشتهدریغا گذشته گذشتهخدایا همه هستی‌ام را گرفتیهمه هستی‌ام را تو یک‌جا گرفتیاگه یه روزی از این قفس پر بگیرمروم سر ز پایش نهم تا بمیرمو یا زندگی را من از سر بگیرم*********از بس که غم به سینه ی من بسته راه رادیگر مجال آمد و شد نیست آه را

رندان قلندر - اجرای جلیل شهناز، حبیب‌الله بدیعی و جهانگیر ملک در ابوعطا، ماهور و سه‌گاهرندان قلندر – جلیل شهناز، حبیب‌الله بدیعی و جهانگیر ملکابوعطا، ماهور و سه‌گاه

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مستصلای سرخوشی ای صوفیان باده پرستاساس توبه که در محکمی چو سنگ نمودببین که جام زجاجی چه شیشه‌اش بشکستسخن عشق تو بی آن(اگر) که برآید به زبانمرنگ رخساره خبر می‌دهد از حال(سر) نهانمگاه گویم که بنالم ز پریشانی حالمبازگویم که عیانست چه حاجت به بیانمگر چنانست که روزی من مسکین گدا رابه در غیر ببینی ز در خویش برانمحاشا که من به موسم گل ترک می کنممن لاف عقل می‌زنم این کار کی کنمکی بود در زمانه وفا جام می بیارتا من حکایت جم و کاووس کی کنماز نامه سیاه نترسم که روز حشربا فیض لطف او صد از این نامه طی کنمخاک مرا چو در ازل از می سرشته اندبا مدعی بگو که چرا ترک می کنمالهی به مستان میخانه‌اتبعقل آفرینان دیوانه‌اتالهی به آنان که در تو گمندنهان از دل و دیدهٔ مردمندبه میخانهٔ وحدتم راه دهدل زنده و جان آگاه ده

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۸۱۶ - علی‌اصغر بهاری، فرهنگ شریف، منصور نریمان و جهانگیر ملکماهور

نقش تمنا - عبدالحسین‌خان برازنده، حسن کسایی و کریم سماویاصفهان و افشاریببین در چشم من نقش تمنائی که من دارم!بخوان در رشته اسراری که من در لوح دل دارم!اگر با چشم دل بینی تو آن مشکل که من دارمتو خواهی مشکلم آسان کنی اما نخواهد شد یقین دارمدر این بحر تفکر غوطه ور چون کاخ در تریاقتماشا کن چون موجی خروشان روزگاری را که من دارمهمه گفتند مجنون وار بسی بهر چه میگردیچه خوش باشد همین دیوانگی جانا که در آن عالمی دارم******************رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمیدوظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبیدز روی ساقی مه وش گلی بچین امروزکه گرد عارض بستان خط بنفشه دمیدمکن ز غصه شکایت که در طریق طلببه راحتی نرسید آن که زحمتی نکشیدبهار می‌گذرد دادگسترا دریابکه رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید

کنسرت خصوصی، بداهه‌نوازی ماهور مرکب - بابک راحتی و یوحنا علویبخشی از کنسرت بداهه‌نوازی ماهور مرکب که در زمان حیات استاد لطفی، به یاد ایشان اجرا شدتابستان ۱۳۸۷

فریاد دلاجرای خصوصی۲۸ بهمن سال ۱۳۵۰ منزل حبیب‌الله بدیعیخوانندگان: #هایده و #الههویولن: حبیب‌الله #بدیعیتنبک: جهانگیر #ملکآمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود‎چشم خواب آلوده اش را مستی رویا نبود‎نقش عشق و آرزو از چهره ی دل شسته بود‎عکس شیدایی در آن آیینه ی سیما نبود‎لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت‎دل همان دل بود اما مست و بی پروا نبود‎بر لب لرزان من فریاد دل خاموش بود‎آخر آن تنها امید جان من تنها نبودبه زمانی که محبت شده همچون افسانهبه دياری که نيابی خبری از جانانهدل رسوا دگر از من تو چه خواهی ديوانهاز آواز دلم، زمزمه‌ی ساز دلم، من به فغانمای دل چه بگويم، وز شررت چه بگويم، حيرانمتو همان شرری که خرمنِ جانِ من بسوزیتو که با نگهی به جان من شعله برفروزیتو که از صنمی نديده‌ای رویِ آشناییز چه رو دلِ من تو اينچنين کُشته‌ی وفاییتا تو همدمِ شب‌های منیشبها شاهدِ تب‌های منیهمچون آتشیشعله می‌کِشیشمع هر انجمنیای دل ز تو ما را چه نصيبی بود!؟گشتم ز تو رسوا، چه فريبی بود.غمهای جهان را تو خريداریآخر تنِ ما را چه شکيبی بود!؟به کجا؟ به کجا بری‌ام ای دلِ رسوا!؟به کجا ای دل رسوانکُنی تو چرا پروا!؟باز شب اومد، شب اومد، شب اومد، شبباز تب اومد، تب اومد، تب اومد، تبیار کجایی که بجویی دلمجون به لب اومد، لب اومد، لب اومد، لبتو همه وجود منیهمه تار و پود منیتو صدای قلب منیمن توام تو منی تو منیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــعاشق سرمست و بی پروا منمبی خبر از خویش و ازدنیا منمآمدی که با دلم گفتگو کنیخانه دل‌ مرا زیر و رو کنی‌از چه رو تو ندانستی که دلی‌ نمانده مرارنج این غم زندگی‌ به جان رسانده مراسر تا پا گنهم نگهم گویدراز زندگی‌ تبهم گویدسرد و خاموشم همه شب تنهااین افسـانه‌شب سیهم گویداز چه رو تو ندانستی که دلی‌ نمانده مرارنج این غم زندگی‌ به جان رسـانده مرااشکم آهم سوزم دردم در جان خود غم پروردمکه آتش درونم خدای من مرا رها نکردهدر این غمم که سوزد ز آ ه من دلت خدا نکردهگر ز ابر چشمم باران باردیاد دل نشان از یـــاران دارمعشق آتشینی بر جان دارمکه آتش درونم خدای من مرا رها نکردهدر این غمم کـه سوزد ز آه من دلت خدا نکردهشمع و پروانه منم، مست میخانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمیار پیمانه منم، از خود بیگانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمچون باد صبا در به درمبا عشق و جنون هم سفرمشمع شب بی سحرماز خود نبود خبرمرسوای زمانه منم، دیوانه منمتو ای خدای من، شنو نوای منزمین و آسمان تو می لرزد، به زیر پای منمه و ستارگان تو می سوزد، به ناله های منرسوای زمانه منم، دیوانه منموای از این شیدا، دل منمست و بی پروا، دل منمجنون هر صحرا، دل منرسوا دل من، رسوا دل منلاله تنها، دل منداغ حسرت ها، دل منسرمایه سودا، دل منرسوا دل من، رسوا دل منخاکستر پروانه منم، خون دل پیمانه منمچون شور ترانه تویی، چون آه شبانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمباز آمدگل من به چمن باز آمدتو ببین که به صد ناز آمدآتش خومشگین بویچون برگ خندان رویآن سرو طناز آمدنوشین لبسیمین دمنگهش به دلم شور افکندشب من شد از آن مه روشنرخسارش جان پرورچشمانش افسونگررویش خندان چون گلشن

آن من - کنسرت خصوصی پویان بیگلر و سینا خشک‌بیجاریاجرا در دستگاه نوابرنیامد از تمنای لبت کامم هنوزبر امید جام لعلت دردی آشامم هنوزاز خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختنمی‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوزساقیا یک جرعه‌ای زان آب آتشگون که مندر میان پختگان عشق او خامم هنوزحال خونین دلان که گوید بازوز فلک خون خم که جوید بازشرمش از چشم می پرستان بادنرگس مست اگر بروید بازجان منست او هی مزنیدشآن منست او هی مبریدشآب منست او نان منست اومثل ندارد باغ امیدشباغ و جنانش آب روانشسرخی سیبش سبزی بیدش

هویت – اجرای خصوصی هادی آذرپیرا و وحید ربیع‌پور – سه‌گاهاجرای خصوصی در سه‌گاه

اجرای خصوصی در ماهور و بیات ترکسه تار: داریوش #پیرنیاکاننی: جمشید #عندلیبی۱۱ اسفند ۱۳۶۸شب تولد جمشید عندلیبیسپاس فراوان از جناب محمدی (https://instagram.com/setar_mohamadi_) عزیز بابت ارسال این اجرا

گل‌های تازه ۱۷۱ – دستگاه چهارگاه   گل‌های شجریان (۸۸) خواننده: محمدرضا شجریان ویولن:‌ شجاع لشکرلو  آهنگساز:‌فرهاد فخرالدینی گوینده: آذر پژوهش غزل آواز: سعدی اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانمقضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانمچنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتدتو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانمدلم صدبار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نِهْدگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتّانمتو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینیوگرنه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانممپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهاییشب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانمشبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان مانَدبه گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانممن آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورتهنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

در آسمان عشق منخواننده: شورانگیز طباطباییآهنگساز : عماد رامبازتنظیم: رضا رضاپورصدابرداری و میکس: پوریا پیرزادهناظر ضبط: استاد مهدی فلاح

مژده‌ی وصل - اجرای خصوصی ایرج، محمد موسوی و منوچهر همایون‌پور اجرای خصوصی در شوشتری و افشاری ۲۹ بهمن ۱۳۶۳ - منزل مهندس غفاری یاد عهدی که شدم صید تو صیاد بخیرسر و کارم ز چمن با قفس افتاد بخیریاد ایام جوانی و غزل خوانی عشقکه صبا مژده وصل تو به من داد بخیریاد آن قصر بلندی که به صد خون جگرمن بنا کردم و کندی تو ز بنیاد بخیرمن از دل بیشتر با درد یارمکه هم بیمار و هم بیمار دارمفتد پروانه ای ترسم در آتشنسوزد کاش شمعی بر مزارمبه پای دیگری ترسم نشیندمکش ای همنشین از پای خارم

گل‌های شجریان – گل‌های تازه ۱۶۶گل‌های تازه ۱۶۶ – دستگاه شور  گل‌های شجریان (۸۷) خواننده: محمدرضا شجریان تنظیم و سنتور:‌ فرامرز پایور ویولن:‌رحمت‌الله بدیعی گوینده: آذر پژوهش غزل آواز: سعدی شعر تصنیف:‌ سعدی و شهریار  شبی مجنون به لیلی گفت، که ای محبوب بی همتاتو را عاشق شود پیدا، ولی مجنون نخواهد شد خدا را چون دل ریشم، قراری بسته با زلفتبفرما لعل نوشین را، که زودش با قرار آرد دلا دیشب چه میکردی، تو در کوی حبیب منالهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار مابسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آردآسوده خاطرم که تو در خاطر منیگر تاج می‌فرستی و گر تیغ می‌زنیشهری به تیغ غمزه‌ی خونخوار و لعل لبمجروح می‌کنی و نمک می‌پراکنیما خوشه‌چین خرمن اصحاب دولتیمباری نگه کن ای که خداوند خرمنیگیرم که برکنی دل سنگین ز مهر منمهر از دلم چگونه توانی که بر کنیگیرم که برکنی دل سنگین ز مهر منمهر از دلم چگونه توانی که بر کنیاین عشق را زوال نباشد به حکم آنکما پاک دیده‌ایم و تو پاکیزه دامنیبا مدّعی بگوی که ما خود شکسته‌ایممحتاج نیست پنجه که با ما در افکنیشبی یاد و دارم که چشمت نخفتشنیدم که پروانه با شمع و گفتکه من عاشقم گر بسوزم رواستتو را گریه و سوز و زاری چراستبگفت ای هوادار مسکین منبرفت انگبین یار شیرینِ منچو شیرینی از من به دَر می‌رودچو فرهادم آتش به سر می‌رودهمی گفت و هر لحظه سیلاب دردفرو می‌دویدش به رُخسار زردتو بگریزی از پیش یک شعله خاممن استاده‌ام تا بسوزم تمامتو را آتش عشق اگر پر بسوختمرا بین که از پای و تا سر بسوختاگر مایل به ادامه فعالیت ما هستید، خوشحال میشیم در کنار ما از خصوصی حمایت کنید.https://hamibash.com/khosousiنسخه‌ی اندروید اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://play.google.com/store/apps/details?id=com.khosousi.androidنسخه‌ی ios اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://apps.apple.com/se/app/khosousi/id1607762437?l=enبرای دانلود این اجرا و اجراهای دیگر به سایت یا کانال تلگرام خصوصی مراجعه نماییدhttps://khosousi.comhttps://instagram.com/Khosousiihttp://telegram.me/Khosousihttps://facebook.com/Khosousi

خوش‌تر ز عیش و صحبت باغ و بهار چیست؟ساقی کجاست گو سببِ انتظار چیست؟هر وقتِ خوش که دست دهد مُغتَنَم شمارکس را وقوف نیست که انجامِ کار چیستپیوندِ عمر بسته به مویی‌ست هوش‌دارغمخورِ خویش باش غمِ روزگار چیست؟مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اندما دل به عشوۀ که دهیم؟ اختیار چیست؟رازِ درون پرده چه داند فلک خموشای مدّعی نِزاعِ تو با پرده‌دار چیست؟زاهد شرابِ کوثر و حافظ پیاله خواستتا در میانه خواستۀ کردگار چیستبهار دلکش رسید و دل بجا نباشداز آن که دلبر دمی به فکر ما نباشددر این بهار ای صنم بیا و آشتی کنکه جنگ و کین با منِ حزین روا نباشدصبحدم بلبل بر درختِ گل - خدا - به خنده می‌گفتنازنینان را مه‌جبینان را خدا وفا نباشداگر که با این دلِ حزین تو عهد و بستیحبیبِ من با رقیبِ من چرا ننشستیچرا دلم را عزیزِ من از کینه خَستیبیا در برم از وفا یک شبای مه نَخشَبتازه کن عهدی جانمکه برشکستیکه برشکستی

سخن عشق – محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی و گروه شیدااز اجراهای رادیویی که در زمان خود پخش نشد و سال‌ها بعد در برنامه‌ی دل‌انگیزان پخش شدبیات اصفهانسخن عشق تو بی آن که برآید به زبانمرنگ رخساره خبر می‌دهد از سر نهانمگاه گویم که بنالم ز پریشانی حالمبازگویم که عیانست چه حاجت به بیانممن در اندیشه آنم که روان بر تو فشانمنه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانمگر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کنکه به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانمنه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربتدل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانممن همان روز بگفتم که طریق تو گرفتمکه به جانان نرسم تا نرسد کار به جانمسخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدمکه به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم*********ای مه من، ای بت چین، ای صنملاله رخ و زهره جبین، ای صنمتا به تو دادم دل و دین، ای صنمبر همه کس گشته یقین، ای صنممن ز تو دوری نتوانم دگروز تو صبوری نتوانم دگربیا حبیبم، بیا طبیبمهر که تو را دید، ز خود دل بریدرفته ز خود تا که رخت را بدیدتیر غمت چون به دل من رسیدهمچو بگفتم که همه کس شنیدمن ز تو دوری نتوان دگروز تو صبوری نتوانم دگرای نفس قدس تو احیای منچون تویی امروزه مسیحای منحالت جمعی تو پریشان کنیوای به حال دل شیدای منمن ز تو دوری نتوان دگروز تو صبوری نتوانم دگربیا حبیبم، بیا طبیبم

صدای شاعر – اشعار مولوی – احمد شاملو و فریدون شهبازیانوه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منمکی ببینم مرا چنان که منمگفتی اسرار در میان آورکو میان اندر این میان که منمکی شود این روان من ساکناین چنین ساکن روان که منمبحر من غرقه گشت هم در خویشبوالعجب بحر بی‌کران که منماین جهان و آن جهان مرا مطلبکاین دو گم شد در آن جهان که منمفارغ از سودم و زیان چو عدمطرفه بی‌سود و بی‌زیان که منمگفتم ای جان تو عین مایی گفتعین چه بود در این عیان که منمگفتم آنی بگفت‌ های خموشدر زبان نامده‌ست آن که منمگفتم اندر زبان چو درنامداینت گویای بی‌زبان که منممی‌شدم در فنا چو مه بی‌پااینت بی‌پای پادوان که منمبانگ آمد چه می‌دوی بنگردر چنین ظاهر نهان که منمشمس تبریز را چو دیدم مننادره بحر و گنج و کان که منم**********یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرایار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرانوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح توییسینه مشروح تویی بر در اسرار مرانور تویی سور تویی دولت منصور توییمرغ که طور تویی خسته به منقار مراقطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر توییقند تویی زهر تویی بیش میازار مراحجره خورشید تویی خانه ناهید توییروضهٔ امید تویی راه ده ای یار مراروز تویی روزه تویی حاصل دریوزه توییآب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرادانه تویی دام تویی باده تویی جام توییپخته تویی خام تویی خام بمگذار مرااین تن اگر کم تندی راه دلم کم زندیراه شدی تا نبدی این همه گفتار مرا**********بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوستبگشای لب که قند فراوانم آرزوستای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابرکان چهره مشعشع تابانم آرزوستگفتی ز ناز بیش مرنجان مرا بروآن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوستوان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیستوان ناز و باز تندی دربانم آرزوستاین نان و آب چرخ چو سیل‌ست بی‌وفامن ماهیم نهنگم عمانم آرزوستیعقوب وار وااسفاها همی‌زنمدیدار خوب یوسف کنعانم آرزوستوالله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شودآوارگی و کوه و بیابانم آرزوستزین همرهان سست عناصر دلم گرفتشیر خدا و رستم دستانم آرزوستجانم ملول گشت ز فرعون و ظلم اوآن نور روی موسی عمرانم آرزوستزین خلق پرشکایت گریان شدم ملولآن‌های هوی و نعره مستانم آرزوستگویاترم ز بلبل اما ز رشک عاممهریست بر دهانم و افغانم آرزوستدی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهرکز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوستگفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ماگفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوستهر چند مفلسم نپذیرم عقیق خردکآن عقیق نادر ارزانم آرزوستپنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوستآن آشکار صنعت پنهانم آرزوستیک دست جام باده و یک دست جعد یاررقصی چنین میانه میدانم آرزوستمی‌گوید آن رباب که مردم ز انتظاردست و کنار و زخمه عثمانم آرزوستمن هم رباب عشقم و عشقم ربابی‌ستوان لطف‌های زخمه رحمانم آرزوستباقی این غزل را ای مطرب ظریفزین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوستبنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرقمن هدهدم حضور سلیمانم آرزوست**********تلخی نکند شیرین ذقنمخالی نکند از می دهنمعریان کندم هر صبحدمیگوید که بیا من جامه کنمدر خانه جهد مهلت ندهداو بس نکند پس من چه کنماز ساغر او گیج است سرماز دیدن او جان است تنمتنگ است بر او هر هفت فلکچون می رود او در پیرهنماز شیره او من شیردلمدر عربده‌اش شیرین سخنممی گفت که تو در چنگ منیمن ساختمت چونت نزنممن چنگ توام زخمه بزنیزخمه نزنی من تن تننمحاصل تو ز من دل برنکنیدل نیست مرا من خود چه کنم**********من مست و تو دیوانه ما را کی برد خانهصد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانهدر شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینمهر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانهجانا به خرابات آ تا لذت جان بینیجان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانههر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستیو آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانهتو وقف خراباتی دخلت می و خرجت میزین وقف به هشیاران مسپار یکی دانهای لولی بربط زن تو مست‌تری یا منای پیش چو تو مستی افسون من افسانهاز خانه برون رفتم مستیم به پیش آمددر هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانهچون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شدوز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانهگفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جاننیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانهنیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دلنیمیم لب دریا نیمی همه دردانهگفتم که رفیقی کن با من که منم خویشتگفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانهمن بی‌دل و دستارم در خانه خمارمیک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نهسرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبیبرخاست فغان آخر از استن حنانهشمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزیاکنون که درافکندی صد فتنه فتانه**********نگفتمت مرو آن جا که آشنات منمدر این سراب فنا چشمه حیات منموگر به خشم روی صد هزار سال ز منبه عاقبت به من آیی که منتهات منمنگفتمت که به نقش جهان مشو راضیکه نقش بند سراپرده رضات منمنگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهیمرو به خشک که دریای باصفات منمنگفتمت که چو مرغان به سوی دام مروبیا که قدرت پرواز و پرّ و پات منمنگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنندکه آتش و تبش و گرمی هوات منمنگفتمت که صفت‌های زشت در تو نهندکه گم کنی که سرچشمه صفات منمنگفتمت که مگو کار بنده از چه جهتنظام گیرد خلاق بی‌جهات منماگر چراغ دلی دان که راه خانه کجاستوگر خداصفتی دان که کدخدات منم**********دل من رای تو دارد سر سودای تو داردرخ فرسوده زردم غم صفرای تو داردسر من مست جمالت دل من دام خیالتگهر دیده نثار کف دریای تو داردز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردمکه خیال شکرینت فر و سیمای تو داردغلطم گر چه خیالت به خیالات نماندهمه خوبی و ملاحت ز عطاهای تو داردگل صدبرگ به پیش تو فروریخت ز خجلتکه گمان برد که او هم رخ رعنای تو داردسر خود پیش فکنده چو گنه کار تو عرعرکه خطا کرد و گمان برد که بالای تو داردجگر و جان عزیزان چو رخ زهره فروزانهمه چون ماه گدازان که تمنای تو دارددل من تابه حلوا ز بر آتش سودااگر از شعله بسوزد نه که حلوای تو داردهله چون دوست به دستی همه جا جای نشستیخنک آن بی‌خبری کو خبر از جای تو دارداگرم در نگشایی ز ره بام درآیمکه زهی جان لطیفی که تماشای تو داردبه دو صد بام برآیم به دو صد دام درآیمچه کنم آهوی جانم سر صحرای تو داردخمش ای عاشق مجنون بمگو شعر و بخور خونکه جهان ذره به ذره غم غوغای تو داردسوی تبریز شو ای دل بر شمس الحق مفضلچو خیالش به تو آید که تقاضای تو دارد**********در وصالت چرا بیاموزمدر فراقت چرا بیاموزمیا تو با درد من بیامیزییا من از تو دوا بیاموزممی گریزی ز من که نادانمیا بیامیزی یا بیاموزمچون خدا با تو است در شب و روزبعد از این از خدا بیاموزمخاک پای تو را به دست آرمتا از او کیمیا بیاموزمآفتاب تو را شوم ذرهمعنی والضحی بیاموزمکهربای تو را شوم کاهیجذبه کهربا بیاموزمبند هستی فروگشادم تاهمچو مه بی‌قبا بیاموزمهمچو ماهی زره ز خود سازمتا به بحر آشنا بیاموزمهمچو دل خون خورم که تا چون دلسیر بی‌دست و پا بیاموزمدر وفا نیست کس تمام استادپس وفا از وفا بیاموزم

ساز و آواز – آواز سه‌گاه از برگ سبز ۱۷۸ – ناصر مسعودی و احمد عبادیدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهسر واژگون، تن غرق خونافتان و خیزان آمدهخواهد که جان پیشش رودجانان در آغوشش دوددنیا فراموشش شودمست است و مهمان آمدهدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهگل دیدش و در خنده شدبلبل از او شرمنده شدطوطی به نطقش بنده شددل نیست این، جان آمدهدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهدل نیست این، دیوانه استدیوانۀ جانانه استپردرد و پرافسانه استاز بهر درمان آمده

در رحمت - اجرای خصوصی علی‌اصغر شاهزیدی، جلیل شهناز و حسن کسایی‌اجرایی خصوصی در سه‌گاه در منزل رضا کساییتو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیباییدری باشد که از رحمت به روی خلق بگشاییملامتگوی بی‌حاصل ترنج از دست نشناسددر آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنماییبه زیورها بیارایند وقتی خوبرویان راتو سیمین تن چنان خوبی که زیورها بیاراییچو بلبل روی گل بیند زبانش در حدیث آیدمرا در رویت از حیرت فروبسته‌ست گویاییدر دل و جان خانه کردی عاقبتهر دو را دیوانه کردی عاقبتشمع عالم بود لطف چاره گرشمع را پروانه کردی عاقبتاگر درد من به درمان رسد چه میشه؟شب هجر اگر به پایان رسد چه میشه؟سر من اگر به سامان رسد چه گردد؟شب هجر اگر به پایان رسد چه میشه؟ز غمت خون می گریم بنگر چون می‌گریمز مژه دل می‌ریزد ز جگر خون می‌آیدافتخار دل و جان می‌آیدیار بی‌پرده عیان می‌آید

روز وصل – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و مجید درخشانیاز تو با مصلحت خویش نمی‌پردازمهمچو پروانه که می‌سوزم و در پروازمگر توانی که بجویی دلم امروز بجویور نه بسیار بجویی و نیابی بازمهمچو چنگم سر تسلیم و ارادت در پیشتو به هر ضرب که خواهی بزن و بنوازمگر به آتش بریم صد ره و بیرون آریزر نابم که همان باشم اگر بگدازمگر تو آن جور پسندی که به سنگم بزنیاز من این جرم نیاید که خلاف آغازممن خراباتیم و عاشق و دیوانه و مستبیشتر زین چه حکایت بکند غمازمماجرای دل دیوانه بگفتم به طبیبکه همه شب در چشمست به فکرت بازمخدمتی لایقم از دست نیاید چه کنمسَر نه چیزیست که در پای عزیزان بازمگفت از این نوع شکایت که تو داری سعدیدرد عشقست ندانم که چه درمان سازم*********اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانمقضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانمچنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتدتو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانمبه دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینمکسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانممپرسم دوش چون بودی؛ به تاریکی و تنهاییشب هجرم چه می‌پرسی؟ که روز وصل حیرانممن آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورتهنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم*********خبرت خراب‌تر کرد جراحت جداییچو خیال آب روشن که به تشنگان نماییبشدی و دل ببردی و به دست غم سپردیشب و روز در خیالی و ندانمت کجاییتو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستیچه از این به ارمغانی که تو خویشتن بیابیسخنی بگوی با منسخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتمدگری نمیشناسم تو ببر که آشناییدل خویش را بگفتم چو تو دوست میگرفتمنه عجب که خوبرویان بکنند بی‌وفایی

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۰۹ – اسدالله ملک، رضا ورزنده و جهانگیر ملکماهور

دوتار نوازی حاج قربان سلیمانیاین آلبوم در علی‌آباد قوچان توسط کیهان کلهر ضبط شده است و به صورت رسمی در ایران منتشر نشده است.

تقدیم به او که نماند – اجراهایی از منصور نریمانبه پاس نیم قرن فعالیت هنریبا حضور جهانگیر ملک، سیمین آقارضی، فریدون حافظی و فضل‌الله توکل

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۵۲۷ – رضا ورزنده، ابراهیم سرخوش، محمد موسوی و جهانگیر ملکدشتی

ترجیع‌بند خوانی - سید جواد ذبیحیچون خون ز حلق تشنه‏‌ى او، بر زمین رسیدجوش از زمین، به ذره‌‏ى عرش برین رسیدنخل بلند او چه خسان، بر زمین زدندطوفان به آسمان، ز غبار زمین رسیدباد، آن غبار چون به مزار نبى رساندگرد از مدینه، بر فلک هفتمین رسیدیکباره جامه، در خم گردون، به نیل زدچون این خبر به عیسىِ گردون نشین رسیدپر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروشاز انبیا به حضرت روح الامین رسیدکرد این خیال، وَهْمِ غلط کار، کان غبارتا دامن جلال جهان آفرین، رسیدهست از ملال، گرچه برى، ذات ذوالجلالاو در دل است و، هیچ دلى، نیست بى ملالبر حربگاه چون ره آن کاروان فتادشور و نشور واهمه را در گمان فتادهم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکندهم گریه بر ملائک هفت آسمان فتادهرجا که بود آهویی از دشت پا کشیدهرجا که بود طایری از آشیان فتادشد وحشتی که شور قیامت به باد رفتچون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتادناگاه چشم دختر زهرا در آن میانبر پیکر شریف امام زمان فتادبی اختیار نعره ی هذا حسین زودسر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتادپس با زبان پر گله آن بضعهالرسولرو در مدینه کرد که یا ایهاالرسولاین کشته ی فتاده به هامون حسین توستوین صید دست و پا زده در خون حسین توست

آزرده دل - اجرای خصوصی علیرضا افتخاری و محمد موسوی در ابوعطاز گلبن چید گل چینی گلی راشنید از پی صدای بلبلی راتو خوشبختی گلی چیدی و رفتیندانستی که آزردی دلی راطاووس را بدیدم می کند پر خویشگفتم مکن که پر تو با ریب بافر استبگریست زارزار و مرا گفت ای حکیمآگه نه ای که دشمن جان من این پر استدلی دیرم خریدار محبتکز او گرم است بازار محبتلباسی دوختم بر قامت دلزپود محنت و تار محبتخدایا دل ز مو بستان بزارینمی‌آید ز مو بیمار دارینمیدونم لب لعلش به خونمچرا تشنه است با این آبداریبروی دلبری گر مایلستممکن منعم گرفتار دلستمخدا را ساربان آهسته میرانکه مو واماندهٔ این قافلستمتو را نادیدن ما غم نباشدکه در خیلت به از ما کم نباشدمن اول روز دانستم که این عهدکه با من می‌کنی محکم نباشدبه دشت افتاده مجنون زار و دلتنگچو سیل آورده چوبی در بن سنگبه شب از آتش آه شرربارنمایان بود در دامان کوهسارهیچ صبحدم نشد فلک  چون شفق ز خون   دل مرا لاله گون نکردز روی مهت جانا پرده برگشا   بر آسمان مه را منفعل نمابه ماه رویت سوگند  که دل به مهرت پابند   به طره ات جان پیوندفراق رویت یک چند   به جانم آتش افکند    بکن به وصلت خرسندبیا نگارا جمال خود بنمابه رنگ و بویت خجل نما گل رارو در طرف چمن بین بنشسته چو مندلخون بس زغم یاری غنچه دهنگل درخشنده  چهره تابنده  غنچه در خنده  بلبل نعره زنانهر که جوینده  باشد یابنده  دل دارد زنده     بس کن آه و فغانز جور مه رویان شکوه گر سازیبه شش در محنت مهره اندازیهمچون سالک دست خود بازی

شاه خوبان - اجرای حسن کسایی و جهانگیر ملک در چهارگاه، ماهور، بیات اصفهان، دشتی و نوااین آلبوم در سال‌های انقلاب به صورت غیر قانونی منتشر شد و به صورت رسمی جایی منتشر نشده است. یکی از بهترین اجراهای کسایی را در این آلبوم می‌شنویم.

سنتورنوازی حسین ابراهیمی دلار - خیانت اثر اردوان کامکارموسیقی فیلم سنتوری به آهنگسازی استاد اردوان کامکار که نقش مهمی در معرفی ساز سنتور داشت. قطعه خیانت از این مجموعه با نوازندگی حسین ابراهیمی دلارinstagram.com/hosseinebrahimi.dollarآهنگساز: اردوان کامکارضبط و میکس و مسترینگ: حمید شاهمیرزاییتصویر: امیر حسین اسماعیلی

دردانه - بداهه‌نوازی‌های فرهنگ شریفسپاس فراوان از بهنود عزیزافشاریمخالف سه‌گاهنواسه‌گاهشور

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۷۴ – احمد عبادی، اسدالله ملک، منصور صارمی، محمد موسوی و جهانگیر ملکبیات ترک

انتظار – علی جهاندار و بابک ربوخه – تقدیم به محمدرضا شجریانمرکب‌خوانی در نوااجرایی به یاد محمدرضا شجریانستاره دیده فرو بست و آرمید بیاشراب نور به رگ‌های شب دوید بیاز بس به دامن شب اشک انتظارم ریختگل سپیده شکفت و سحر دمید بیاشهاب یاد تو در آسمان خاطر منپیاپی از همه سو خطّ زر کشید بیاز بس نشستم و با شب حدیث غم گقتمز غصه رنگ من و رنگ شب پرید بیانیامدی که فلک خوشه‌خوشه پروین داشتکنون که دست سحر دانه‌دانه چید بیابه وقت مرگم اگر مهلت دیداری هستبه‌هوش باش که هنگام آن رسید بیاامید خاطر سیمین دل‌شکسته توییمرا مخواه ازین بیش ناامید بیا

طره‌ی ساقی – اجرای خصوصی ایرج و علی‌اصغر بهاری در بیات اصفهانسخنران: فرهنگ شریفما ننگ و نام بر در میخانه داده‌ایمگشت فلک به گردش پیمانه داده‌ایمهر شانه را که طره ساقی به خویش بستما نقد عقل بر سر دندانه داده‌ایمدیگر دلم ز سینه به بامی نمی‌پردکاین مرغ را ز حاصل غم دانه داده‌ایم

کیمیای مهر - محمدرضا شجریان و جلال ذوالفنون (بزرگداشت حافظ)کنسرت سه‌گاه در تالار رودکی در سال ۱۳۶۷ترسم که اشک در غم ما پرده در شودو این راز سر به مهر به عالم سمر شودگویند سنگ لعل شود در مقام صبرآری شود ولیک به خون جگر شوداز هر کرانه تیر دعا کرده ام روانباشد که از آن میانه یکی کارگر شودای جان حدیث ما بر دلدار بازگولیکن چنان مگو که صبا را خبر شودخواهم شدن به میکده گریان و دادخواهکه از دست غم خلاص من آنجا مگر شوداز کیمیای مهر تو زر گشت روی منآری به یمن لطف شما خاک زر شودبس نکته غیر حسن بباید که تا کسیمقبول طبع مردم صاحب نظر شوددر تنگنای حیرتم از نخوت رقیبیا رب مباد آنکه گدا معتبر شودحافظ چو نافه سر زلفش به دست تو استدم درکش ارنه باد صبا را خبر شود************سحر بلبل حکایت با صبا کردکه عشق روی گل با ما چه ها کردبه هر سو بلبل عاشق در افغانتنعم از میان باد صبا کرداز آن رنگ رخم خون در دل انداختو از این گلشن به خارم مبتلا کردخوشش باد آن نسیم صبحگاهیکه درد شب نشینان را دوا کردمن از بیگانگان دیگر ننالمکه با من هرچه کرد آن آشنا کردگر از سلطان طمع کردم خطا بودور از دلبر وفا جستم جفا کردغلام همت آن نازنینمکه کار خیر بی روی و ریا کردبشارت بر به کوی می فروشانکه حافظ توبه از زهد ریا کرد************گلعذاری ز گلستان جهان ما را بسز این چمن سایه آن سرو روان ما را بسقصر فردوس به پاداش عمل میبخشندما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بسبنشین بر لب جوی و گذر عمر ببینکه این اشارت ز جهان گذران ما را بسیار با ما است چه حاجت که زیادت طلبیمدولت صحبت آن مونس جان ما را بسنقد بازار جهان بنگر و آزار جهانگر شما را نه بس این سود و زیان ما را بساز در خویش خدا را به بهشتم مفرستکه سر کوی تو از کون و مکان ما را بسحافظ از مشرب قسمت گله بی انصافی استطبع چون آب و غزل های روان ما را بس************مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کنز آه شرربار این قفس را بَرشِکَنُ و زیر و زِبَر کنبلبل پَر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سُراوَز نفسی عرصهٔ این خاک توده ∗ را پرشرر کنظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر بادای خدا، ای فلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن∗نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار استاین قفس، چون دلم، تنگ و تار استشعله فکن در قفس ای آه آتشیندست طبیعت گل عمر مرا مچینجانب عاشق نِگَه‌ای تازه گل از این، بیشتر کنمرغ بی دل شرح هجران مختصر، مختصر کن

ساز و آواز – آواز سه‌گاه از برگ سبز ۱۹ – تاج اصفهانی و حسن کساییهر که شد محرم دل در حرم یار بماندوان که این کار ندانست در انکار بمانداگر از پرده برون شد دل من عیب مکنشکر ایزد که نه در پرده پندار بماندداشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشیدخرقه رهن می و مطرب شد و زنار بمانداز صدای سخن عشق ندیدم خوشتریادگاری که در این گنبد دوار بماند

ضبط‌های خصوصی ۷۸ دور – جلیل شهناز، امامی اصفهانی و عباس شاپوریسپاس فراوان از جناب اردکانیان بابت تبدیل این صفحه و به اشتراک گذاشتن این اثر نایاب و شنیدنی و مانند همیشه سپاس از جناب مهدویان که زحمت پالایش و طراحی کاور این اجرا رو کشیدندتار تنها در همایون از جلیل شهناز – اجرای خردادماه سال ۱۳۳۰تصنیف تو ای نسیم سحری در سه‌گاه از امامی اصفهانی جلیل شهناز و عباس شاپوری – اجرای مردادماه سال ۱۳۳۰

رموز مستی - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، جهانشاه برومند، فریدون احتشامی و همایون شجریاناجرای خصوصی در شور و ابوعطابا مدعی مگویید اسرار عشق و مستیتا بی خبر بمیرد در درد خود پرستیتا عقل و فضل بینی بی معرفت نشینییک نکته ات بگویم خود را مبین که رستیدر آستان جانان از آسمان نیندیشکه از اوج سربلندی افتی به خاک پستیعاشق شو ارنه روزی کار جهان سرآیدناخوانده نقش مقصود ار کارگاه هستیعشقت به دست طوفان خواهند سپرد ای جانچون برق از این کشاکش پنداشتی که رستیدر گوشه سلامت مستور چون توان بودتا نرگس تو با ما گوید رموز مستیدر حلقه مغانم دیشب به طعنه گفتندبا کافران چه کارت گر بت نمی پرستیصوفی پیاله پسما زاهد قرابه گردانای کوته آستینان تا کی دراز دستیسلطان من خدا را زلفت شکست ما راتا کی کند سیاهی چندین دراز دستی****شبها زاشتیاقت در آتش فراقتسوز و گداز دارمحبیبم طبیبم خدا را تو کم کن جفا راسوز و گداز من ببینجفا مکن یاربا من آشنا نشینصفا بکن یار****شراب ناسازگارم چرا با من ساز نمیشهنگار ناپایدارم چرا با من یار نمیشهشه نو باز مه نو اومده به تهرونحالا بیا تا می خوریمشراب ملک ری خوریمحالا نخوریم کی خوریمشراب ملک ری خوریم

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۷۲پرویز یاحقی فرهنگ شریف فضل‌الله توکل جهانگیر ملک  دستگاه شور

خاطره - اجرای خصوصی حسین علیشاپور، محمد آدینه و پدرام بلورچی اجرای خصوصی به تاریخ ۸ فروردین ۱۳۹۱بیات ترک  ببین چگونه غمت پشت من شکست ببین!غروب وار، طلوعم به خون نشست ببینمن آن حکایت شیرین، من این روایت تلختو فکر می‌کنی این «من» همان من است؟ ببیندر این مقوله زبان سخن به عجز آمدنگاه کن به نگاهم هر آنچه هست ببیندر آینه به سخن، شب که با تو بنشینمنگاه کن به نگاهم هر آنچه هست ببینبا من صنما دل یک دله کنگر سر ننهم آنگه گله کنسی پاره به کف در چله شدیسی پاره منم ترک چله کنای مطرب دل زان نغمه خوشاین مغز مرا پرمشغله کن

خروس زری، پیرهن پری - داستانی از احمد شاملونویسنده: احمد شاملوموسیقی: بابک بیاتقوقولی قوقو سحر شدسیاهی دربه درشدفرشته ها دویدنستاره ها رو چیدنخورشید خانم در اومدبا یک شفق سراومدتا شب نکرده حاشابچه ها بیاین تماشا …دیشب زن مش ماشالله بی‌دردمرغای محله رو خبر کردپاشید واسشون یک چنگی چینهگفت زود بخورین خروس نبینهوقتی چراشو پرسیدم منگفتش با خروس زری بدم منروباهه دمش درازهحیله چی و حقه بازهتا چشم به هم بداریمیبینی که سر نداریکله پا شدی تو قندوننه دل داری نه سنگ دونگربه و طرقه با خروس زری پیرهن پری با هم زندگی می کنند. روباهی در همان نزدیکی ها در سر، شکار خروس زری را می پروراند. گربه و طرقه که از نیت او باخبر هستند. تلاش می کنند که از او مراقبت کنند. اونها موفق می شوند دو بار خروس زری پیرهن پری را از چنگ روباه نجات دهند. تا سرانجام روزی گربه و طرقه و خروس با هم متحد مى شوند و مى توانند روباه را فراری بدهند.

سازِ مجنون - اجرای خصوصی رضا محجوبی در دشتیسازِ مجنونرضا محجوبیاجرای خصوصی در دشتیدر سال ۱۳۲۹گویند مرده، زنده به شیون نمی‌شوددل زنده شد به شیونِ سازِ رضا مراروح حساس و افراط در شب‌نشینی، رضا را در اوج شهرت دچار تحولات روحی کرد و پزشکان از درمان او عاجز ماندند. اما با وجودی که سخنان نامفهوم می‌گفت، بسیار نجیب و از حافظه فوق‌العاده ای برخوردار بود وهرگز باعث رنجش کسی نمی شد. هنرمندی که پنجه‌های ملکوتی‌اش مسکن روح و روان بود، به "رضا دیوونه" شهرت یافت. اما تناقض در رفتارش موجب شده بود تا نزدیکان او را "عاقل دیوانه نما" یا "بهلول" موسیقی بنامند.رضا محجوبی در نهایت فقر می زیست و اکثر درآمد خود را وقف مستمندان می کرد وتنها در مواقع خاص ویولن می نواخت. در مجالس خصوصی ابتدا شخص دیگری ویولن می نواخت. و سپس وی در صورت تمایل ساز را از دست نوازنده می گرفت و خود به نواختن می پرداخت.به باور صاحب نظران، ویولن رضا محجوبی چه از جنبه تکنیک و چه از لحاظ شیوه نوازندگی قابل بررسی است. به طوری که گذشته از رعایت اصول و شیوه قدما، لطافت و تازگی خاصی در نوازندگیش داشت.کارشناسان فن برجسته ترین خصیصه رضا را "بداهه نوازی" و خلاقیت جوشان او در نوازندگی می دانند، به طوری که قطعات تکراری در سازش شنیده نمی شد.یکی دیگر از ویژگی های این هنرمند ابداع کوک های مخصوص و استفاده از کوک های غیر متعارف بود به طوری که نوازنده دیگری با ویولن وی قادر به نواختن همان قطعه نبود.استفاده از کوک های مخصوص موجب شده بود که درحین نوازندگی به راحتی "مدولاسیون" (تغییر گام) انجام دهد که این خصیصه حتی در نوازندگان پس از او نیز به ندرت دیده می شود.در میان نوازندگان ویولن ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، شاپور نیاکان، رضامحجوبی و پرویز یاحقی تنها هنرمندانی بودند که بجز استفاده از کوک های متعارف، کوک های گوناگونی از خویش ابداع کردند.

فرهنگ شریف – تار و ارکستر – چهارگاه

عالم شیرین – اجرای خصوصی محمود محمودی خوانساری، حبیب‌الله بدیعی، فرهنگ شریف و جهانگیر ملکهمایونزحال هرکه پرسم در این عالم غمی داردغم عشق آرزومندم که شیرین عالمی داردز ساز دهر غیر از بی‌نوایی نغمه‌ای نایدنوای عشق را نازم که خوش زیر و بمی داردتو غوغا در من افکندی و گل فریاد در گلبنجفا کارند گل رویان ولی بیش و کمی داردای پادشه خوبان داد از غم تنهاییدل بی تو به جان آمد وقت است که باز آییدایم گل این بستان شاداب نمی‌مانددریاب ضعیفان را در وقت توانایییک روز در آغوش تو آرام گرفتمیک عمر قرار از دل ناکام گرفتمافسوس که چون لاله پر از خون جگر بودجامی که زدست تو گل اندام گرفتماز ساده‌دلی مشق وفاداری من شدهر درس که زبد عهدی ایام گرفتم

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۱۸۵ - همایون خرم و جواد معروفیشور

مست و هشیار - اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکنوااز آرشیو استاد امیرحشمتی و آقای اشراقی

عیدانه - اجرای محمدرضا شجریان و فرهنگ شریف در رادیو به مناسبت عید فطرچهارگاهگوینده: کمال‌الدین مستجاب‌الدعوهروزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاستمی ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواستچه ملامت بود آن را که چنان باده خورداین نه عیب است بر عاشق رند و نه خطاستما نه مردان ریاییم و حریفان دغاآن که او عالم سر است برین حال گواست

ساز و آواز – آواز افشاری از برگ سبز ۴۰ – ادیب خوانساری، حسن کسایی و علی تجویدیگر ز حال دل خبر داری بگوور نشانی مختصر‌ داری بگومرگ را دانم ولی تا کوی دوستراه اگر نزدیک‌تر داری بگو***********آتش عشق است کاندر نی فتادجوشش عشق است کاندر می فتادنی حدیث راه پُر خون می‌کندقصه‌های عشق مجنون می‌کندهمچو نی زهری و تریاقی که دیدهمچو نی دمساز و مشتاقی که دیدبا لب دمساز خود گر جفتمیهمچو نی من گفتنی‌ها گفتمیگر نبودی ناله‌ی نی راهبرنی جهان را پُر نکردی از شکرنی چه زیبا مطرب است ای عاشقانمطربم باز ای شراب آمد بدان

ششمین جشن هنر شیراز - محمدرضا شجریان و گروه حفظ و اشاعه موسیقی ایرانمحمدرضا لطفی، حسین علیزاده، مارتا مانی‌زاده، محمد مقدسی، کمال سامع و ناصر فرهنگ‌‌فرششمین جشن هنر شیراز سال ۱۳۵۱باغبان حرامت باد زین چمن چو من رفتن *** گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی (درآمد)گر رقیب از لعلت بوسه خواست مانع شو *** حیف باشد ار حیوان نوشد آب حیوانی (گشایش ، داد)ای عاقبت رقیبم زد بوسه لعل جانان را *** بُرد اَهرمَن آخر خاتم سلیمانی (شکسته)یوسف عزیزم کو ای برادران رَحمی *** کز غمَش به جان آمد حالِ پیرِ کنعانی (دلکش)حُسن تو هر جا که طبل عشق فرو کوفت *** بانگ برآمد که غارت دل و دین است (عراق، کرشمه)مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغام *** تو فارغی و به افسوس می‌رود ایّام (راک)شبی نپرسی و روزی که دوست دارانت *** چگونه شب به سحر میبرند و روز به شام (راک کشمیر)مـلامَتـم نکند هیـچ کـس در این سـودا *** که عشق می‌بسِتاند ز دست عقل زَمام (صفیر راک، کرشمه‌ی راک)با دلشدگان،با دلشدگان، جورُجفا، تا به کی آخر؟آهنگِ وفا،آهنگ وفا، ترکِ جَفا، بهر ِخدا کن!شوق لبت برد از یاد حافظدرس شبانه ورد سحرگاه

نوای نی – شهرام ناظریگویندگان: فیروزه امیرمعز و رضا معینینویسنده: محمود شاهرخیتهیه کننده: مهدی صدیفیصدابردار: غلامرضا ملکوتیای قدیمِ رازدان ذوالمنندر رهِ تو عاجزیم و ممتحناین دلِ سرگشته را تدبیر بخشوین کمان‌های دوتو را تیر بخشجوش کرد آن خاک و ما زان جوششیمجرعه‌ای دیگر که بس بی‌کوششیمآن که از سنبل او غالیه تابی داردباز با دلشدگان ناز و عتابی داردجان بیمار مرا نیست ز روی تو سوالای خوش آن خسته که از دوست جوابی داردهر که را هست از هوس‌ها جان پاکزود بیند حضرت و ایوان پاکهر که را باشد ز سینه فتح باباو ز هر ذره ببیند آفتابپاسبان آفتابند اولیادر بشر واقف ز اسرار خدادر درون جان درآید چون خیالپیش‌شان مکشوف باشد سر حالشرح این هجران این خون جگراین زمان بگذار تا وقت دگر