Şiir

Bir gün baksam ki gelmişsin
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yâr.
Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar.

Ömür Hanım...
gelmiyorsun, gitmiyorsun
sesin yok, yüzün yok
canımın ilmekleri arasında bir ishak kuşu
sabahlar, çiy düşmüş uykusuzluk
akşamlar, gözyaşı lambalarından bir sokak.
uzağın yok, yakının yok
bir senden yapılmış odalarda
seni seviyorum.

Ama sen uzaklardaydın ey kalbim.
Uzaklardaydın, sevdiğim uzaklardaydı.
Ayın yıldızların çağlayarak,
Berrak şelaler yaparak,
Coşku içinde aktığı
Bir yerlerdeydi.

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
Arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
Yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…

Annemin bana öğrettiği ilk kelime,
Allah, şahdamarımdan yakın bana benim içimde.

Annem bana gülü şöyle öğretti.
Gül, Onun, o sonsuz iyilik güneşinin teriydi.

Sesinde ne var biliyor musun?
Bir bahçenin ortası var.
Mavi ipek kış çiçeği.
Sigara içmek için
üst kata çıkıyorsun...

Ben geldim geleli açmadı gökler;
Ya ben bulutları anlamıyorum,
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler.
Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum..
Ben geldim geleli açmadı gökler..

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.
Ölümüm birden olacak seziyorum.
Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.
Aysel git başımdan istemiyorum...

Dokunulmasa da,
Görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına…
Nedensiz!

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca.
Alt katında uyumayı bir ranzanın.
Üst katında çocukluğum...
Kağıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

Yalnızım.
Gündüzler, geceler boyu yalnız,
Ne elimden tutan dost, ne yüzüme gülen kız.
Dolaşıp durduğum sokaklar ıssız.

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm...

Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi,
Ne kapanan kapılari,
Ne yıldız kayması gecede, ne güz.
Ne ceplerde tren tarifesi,
Ne de turna katarı gökte,
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!

Ben seni bir okyanusun derinliginde buldum da sevdim,
Parlak bir inciydin benim için,
Paha biçilmez bir inci,
Ben seni soguk ve yagmurlu bir günde,
Seni düşünürken gülüsündeki sicakligin içime dolup da
Beni sardigi bir anda sevdim
Seni sadece selvi boyun, siyah saçların yada kara gözlerin,
Güzel bir yüzün var diye degil ,
Fikirlerinle, konusmandaki güzelliğin ve benim o kor halde yanan yüreğimle sevdim.

Bir çiçek bahçesinde geceye durgun kalışın yağmur sıcağı gibi.
öptüm sonsuz gidişinden.Saçlarının seyriyle seni

Yolları aşklara davul çalıp çağrılmış yalnızlarla dolduran
akrepleridir duygunun. Karanlık ordulara güneşsiz sokulan

Ayasofya açılmalıdır. Türkün kapanan bahtı gibi açılmalıdır.

Şimdi yalan çıkmanın utancını terliyorum.
Ortalık olabildiğince bir kör-duman.
Ben kendi dumanımda boğulurken.
Beyaz ve siyah atlarını koşturmuş zaman;
Ihlamurlar çiçek açmış.
Rüzgâr ıhlamurların türküsünü söylüyor.
Çıkıp bir yelkende oturmam mümkün değil.

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde.
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu.
Varıp eşiğine alnımı koydum.
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu.

...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-
cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce
bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı,
yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir
engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür
Hanım?

Canlı bir kitapsın, yazarı Mevlâ.
Açık dur, kitaplar seni okusun.
Yüzünde şavklansın nazarı Mevlâ.
Eğilsin mehtaplar seni okusun.

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek.
Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum.
Hep böyle havalar besler fırtınaları.
Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek.
Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini.
Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim.

O kadar güçsüzüm ki sesim bile çıkmıyor.
Saat üçtür belki dört uyusaydım ya keşke.
Uyanmaktan korkmasam yüz yıl uyurum sanki.
Ağaçlar, evler, kuşlar bile uykuda.
Bir garip, bir tuhaf, bir huysuzum ki sorma.

Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin.
Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın.
Sen adını koyamadığım,
Senin adın kavuşmak olsun.

Biz her şeye,
esirgeyen ve bağışlayan,
çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan,
hep esirgeyen ve hep bağışlayan
'Rabbin' adıyla başlayan adamlarız Anna.

Büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.
sanayi devriminde bile,
karanlık, rutubetli, çok bağırışlı,
çok nefessiz, çok sabahsız, çok aşksız, çok çiçeksiz, çok neşesiz, çok kitapsız
bir fabrikada hayatta kaldık sırf bu yüzden.

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Ellerimin
Dikiş tutmazlığı
Ellerine teyellenmişken,
Bağlıydım hayata
Ama şimdi
Çözüldüm her anlamda.
Tırnaklarım etimden ayrıldı çünkü.
Çünkü beklenenden tez düştü ak’lar çocuk sakallarıma .
Çünkü kırıldım saç uçlarıma kadar!

Allah, zalimi alim alimi ise zalim edendir.Bu kıssadan hisse beni evvel zamandan beri etkisi altına almıştı.Böylesine güzel hikayeyi daha önce tanıklık etmeyenlere sunmak istedim.Yüreği güzel kardeşlerim selametle ve aşkla kalın.

Neden diye sormayın hemen. Onu ben kendi kendime de açıklayabilmiş değilim henüz.
Kişinin ihtiyaç duyunca aramasının binlerce çeşidi olmalı.

Aradığımızın ne olduğunu biliyorsak, arayacağımız yer bellidir. Bakınırız ve onun işaretlerini tanımakta güçlük çekmeyiz.

Sıkıntı kollarını göğsümde kavuşturmuş. Soluk alırken, genişleyip daralan kaburgalarım, zamanın boşuna ve nedensiz geçtiğini biliyor.

Çoktandır yabancı bir cismin kalbime sürtünmekte olduğunu biliyorum.

Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Kederli olduğumda söylenemez zaten. Buna sebepte yok çünkü. Ne taze bir ölüye sahibim, ne felâket geçirenlerim var.
Dedim ya oturuyorum öylece. İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu
Ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdiğin vardı duyardım
Çöp gibi bir oğlan ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Bir rüzgar aklımı alırdı
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdün içim ürperirdi
Felaketim olurdu ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım

Biliyorum gideceksin. Bir eylül ayında ve günün herhangi bir vakti gideceksin. Ne eski bir şarkı engelleyebilecek gitmeni ne de yalnızca gözlerimde sakladığım aşkım. Usul usul ve ağır başlı adımlarla gideceksin. Her adımda gitmenin acısı yankılanacak sokakta. Bir törendeymişçesine göze batan bir yürüyüşle gideceksin ve ben çocuklar gibi bakacağım ardından. Sen geriye dönüp bakmayacaksın.

Bir adam bir kadın var içimde iyice anladım
Bana bunu sessizce anlatıyorlardı
Bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısında
çağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerin
başkası sevsin diye en seçkin yerine
bir şal gezdirirdi
İnsanlığımıza bir şey getirirdi yalnızlarla

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım