Podkast amerykański

Choć mówiliśmy, że możliwa jest wygrana każdego z dwojga kandydatów, wszystko wskazywało na to, że będzie to wynik bardzo wyrównany – tymczasem niespodzianka: sondaże znowu nie wychwyciły czegoś związanego z Trumpem i niedoszacowały skali jego poparcia.

W kluczowych stanach były prezydent pokonał wiceprezydentkę Kamalę Harris. Republikanie odbili też Senat i są na dobrej drodze do utrzymania większości w Izbie Reprezentantów. Zastanawiamy się, co się wydarzyło, kto jest winien – i szykujemy się do następnego rozkładowego odcinka.

Za chwilę dzień wyborów, ale 5 listopada zaczyna się też we Wrocławiu American Film Festival z którym od paru lat współpracujemy. Będziecie mogli się tam z nami spotkać przy następujących okazjach:

7.11, czwartek, godz. 19:30, Klub Proza

Czytanie Ameryki: spotkanie z Piotrem na temat książki Willa Sommera “Uwierz w plan”.

9.11, sobota, godz. 15:00, KNH2

Fakty czy akty? Spotkanie z Łukaszem i Piotrem na temat kina politycznego w USA

9.11, sobota, godz. 19:00, Klub Proza

Czytanie Ameryki: spotkanie z Łukaszem na temat “Stanów podzielonych Ameryki”

10.11, niedziela, godz. 11:00, KNH2

spotkanie Podkastu amerykańskiego: pytania, odpowiedzi, nieciekawe ciekawostki, moc atrakcji

A w dniach 9-10.11, w sobotę i niedzielę będziemy zapowiadać filmy z naszej sekcji Polityka na ekranie, w czasie której pokażemy Wam sześć ciekawych, nieoczywistych filmów w których amerykańska polityka ogrywa kluczową rolę:

Twarz w tłumie (A Face in the Crowd), reż. Elia Kazan, 1957

Przeżyliśmy wojnę (The Manchurian Candidate), reż. John Frankenheimer, 1962

Ten najlepszy (The Best Man), reż. Franklin Schaffner, 1964

Sieć (Network), reż. Sidney Lumet, 1976

Chwała w ukryciu (Secret Honor), reż. Robert Altman, 1984

Fakty i akty (Wag the Dog), reż. Barry Levinson, 1997

Zapraszamy!

Wybory prezydenckie już 5 listopada. A właściwie ostatni dzień wyborów, bo Amerykanie mogą oddawać głosy – pocztą i osobiście – już od kilku tygodni. Kto wygra? Tego Państwu nie powiemy, bo ani sondaże stanowe, ani tym bardziej ogólnokrajowe, ani nawet wymyślne modele statystyczne nie są nam w stanie tego powiedzieć. Ostatni model opublikowany przez „The Economist” ocenia szanse obu stron równo na 50 procent. Być może pracownie sondażowe popełniają błąd i w rzeczywistości Kamala Harris lub Donald Trump są niedoszacowani. Jeśli jednak ktoś Państwu mówi, że potrafi przewidzieć wynik opiera się co najwyżej na swoich przeczuciach, nie na danych.

Nie robimy więc żadnych przewidywań, ale opowiadamy o tym jak Trump i Harris kończą ten kampanię – ten pierwszy wiecem w nowojorskiej Madison Square Garden, ta druga wiecem przed Białym Domem w Waszyngtonie. Oba przemówienia różniły się pod wieloma względami – tonem wypowiedzi, językiem, diagnozą stanu kraju i propozycjami reform. Po obu jednak kandydaci musieli się tłumaczyć nie tyle z tego co sami mówili, ale co powiedzieli ich polityczni stronnicy.

Wśród Demokratów nastroje jakby nieco przytłumione. Wśród Republikanów pewność zwycięstwa i przekonanie, że ewentualna porażka na pewno będzie wynikiem oszustw. Jedno jest pewne – jeśli Donald Trump przegra, nie zaakceptuje wyniku. Według najnowszych sondaży aż 4 na 10 Amerykanów obawia się wybuchu przemocy i próby odwrócenia wyników. A jeśli Harris przegra? Większość Amerykanów twierdzi, że – w odróżnieniu od Trumpa – porażkę zaakceptuje, ale czy nastroje się uspokoją? Mniej więcej 9 na 10 wyborców każdej z partii uważa, że ta druga jest zagrożeniem dla demokracji. Odpowiedź jest więc oczywista – koniec kampanii nie oznacza końca, ani nawet złagodzenia politycznej polaryzacji.

W tym roku mija sto lat, odkąd 29-letni J. Edgar Hoover stanął na czele instytucji, która dekadę później miała zyskać nazwę FBI, Federalne Biuro Śledcze. Jak to się stało, że ktoś tak młody otrzymał tak ważne stanowisko? Jak to się stało, że utrzymał się na nim przez prawie pięćdziesiąt lat, przetrwał siedmiu prezydentów i zmarł za kadencji ósmego?

W tym odcinku opowiemy wam o początkach FBI, kiedy jeszcze nazywało się inaczej i mieściło się na poddaszu Departamentu Sprawiedliwości. Opowiemy jaką rolę w jego powstaniu odegrali krewny Napoleona Bonaparte, wnuk powstańca listopadowego, rosyjsko-meksykański superszpieg oraz „amerykański Sherlock Holmes/Krzysztof Rutkowski”. Czym były „łapanki Palmera”, czym ustawa Manna i w jaki sposób rabusie banków zawładnęli wyobraźnią Amerykanów.

I opowiemy o młodym Edgarze: jąkającym się chłopaku ze starej waszyngtońskiej rodziny z mrocznymi tajemnicami, który dzięki ciężkiej pracy, znajomościom – i przypadkowi – trafił na sam szczyt i został najważniejszym policjantem Stanów Zjednoczonych.

Od miesięcy opowiadamy wam o wyborach prezydenckich, starciu Donalda Trumpa z Joem Bidenem, a potem z Kamalą Harris, ale czas przyjrzeć się wyborom, które odbywają się równolegle – całej Izby Reprezentantów i jednej trzeciej składu Senatu.

Dziś Demokraci mają w Senacie przewagę 51 do 49. W Izbie większość mają Republikanie: 216 do 213 miejsc. Tak, jak w wyborach prezydenckich, rywalizacja jest wyrównana, obie partie mają szanse na zdobycie przewagi, ale znów w grze jest tak naprawdę tylko kilka miejsc w całym kraju. Dlaczego o tym, która partia będzie kontrolować Izbę Reprezentantów zdecydują zdecydowanie demokratyczne stany Kalifornia i Nowy Jork? A także jednoznacznie republikańska Alaska? 

Dlaczego kandydaci Demokratów do Senatu w Arizonie, Nevadzie czy Pensylwanii radzą sobie lepiej, niż kandydatka partii na prezydenta? I dlaczego kontrola nad Senatem może zależeć od dwóch stanów o których rzadko się pamięta: Nebraski i Montany? I czy Demokraci naprawdę mają szansę na pokonanie Teda Cruza i odbicie Teksasu?

Jakie pomysły mają obie partie na zmobilizowanie swoich wyborców, czy referenda w sprawie aborcji pomogą Demokratom i czy można urządzać referendum w sprawie, która już jest dawno ustalona? Posłuchajcie!

To już druga kampania prezydencka w USA, którą śledzi „Podkast amerykański”. Podobnie jak cztery lata temu - i podobnie jak w latach przed powstaniem „Podkastu” - kiedy wyścig wychodzi na ostatnią prostą, amerykańskie media rozpoczynają poszukiwania „październikowej niespodzianki”. 

Co to takiego? To zaskakujące wydarzenie, które tuż przed dniem wyborów może pogrzebać szanse lub, odwrotnie, wywindować kandydata w sondażach. Czy już ją znalazły? I to niejedną! Październikową niespodzianką może być katastrofa naturalna, wygrzebany w archiwum dawny wywiad, decyzja sądu, zapomniany, kompromitujący członek rodziny, itd. Czy faktycznie niespodzianki mają aż takie znaczenie? Wszystko zależy oczywiście od skali, ale często ich waga rośnie dopiero… po wyborach, kiedy wynik jest znany, a komentatorzy próbują wskazać jego przyczyny. 

Ponadto, mimo wielu potencjalnie przełomowych wydarzeń, których świadkami już byliśmy w tej kampanii, tak naprawdę tylko jedno z nich miało do tej pory miało wyraźny wpływ na opinię publiczną. Jakie? Posłuchajcie. Analizujemy stan wyścigu, opowiadamy o tym dlaczego Kamala Harris udziela wielu wywiadów, ale unika niektórych tradycyjnych mediów, o tym co Donald Trump opowiada swoim wyborcom o huraganach, co w nowej książce napisał słynny Bob Woodward i czy wyborców w ogóle to wszystko rusza?

1 października James Earl Carter junior skończył sto lat. Z tej okazji opowiemy wam o życiu i karierze człowieka który dość powszechnie uważany jest za najbardziej nieudanego powojennego prezydenta – a zarazem za najlepszego byłego prezydenta, jakiego miały Stany Zjednoczone.

W jaki sposób głęboko religijny farmer orzeszków ziemnych, inżynier jądrowy, pływający na atomowych łodziach podwodnych marynarz, trafił do polityki? Opowiemy o jego karierze w Georgii, sfałszowanych wyborach i ukrywanych poglądach; o nieoczekiwanej kampanii w której nominację Demokratów zdobył „Jimmy Who”; o sukcesach i wpadkach wyborczych – na czele z „cudzołóstwem popełnianym w sercu”.

Carter wchodził do Białego Domu z ogromnymi ambicjami, w atmosferze ogromnych oczekiwań – Amerykanie, zmęczeni wojną w Wietnamie, aferą Watergate, kryzysem energetycznym, chcieli prezydenta, który rozrusza gospodarkę i przywróci Ameryce wiarę we własne siły. Kimś takim miał się okazać dopiero Ronald Reagan, który pokonał Cartera w 1980 roku. Dlaczego Carterowi nie wyszło? Czy bycie outsiderem to w polityce zaleta, czy wada?

Powiedzmy sobie szczerze: debaty kandydatów na wiceprezydenta nie mają znaczenia dla wyniku wyborów. Stanowią pewne urozmaicenie kampanii, ale zazwyczaj nic ponadto.

Czy w tym roku, kiedy rywalizacja jest tak wyrównana, może być inaczej? Posłuchajcie naszych refleksji tuż po starciu J. D. Vance’a i Tima Walza, którzy wprawdzie nie odpowiadali na zadane pytania, ale za to w zaskakująco uprzejmej atmosferze. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na: ➡︎ https://patronite.pl/podkastamerykanski

W „Podkaście amerykańskim” wybuchł spór o temperaturze, jakiej dawno nie było. A wszystko to z powodu… fikcyjnego prezydenta i jego ekipy. 22 września minęło ćwierć wieku od premiery jednego z najważniejszych seriali o amerykańskiej polityce, a z pewnością najszczodrzej nagradzanego. „The West Wing” (na polski tłumaczony niestety jako „Prezydencki poker”) po każdym z siedmiu sezonów był nominowany do nagród Emmy, a po sześciu te nagrody zdobywał. Łącznie był nagradzany 26 razy – więcej statuetek ma tylko „Gra o tron”. 

Dzieło scenarzysty Aarona Sorkina żyje do tej pory oglądane na platformach streamingowych po obu stronach oceanu. Z okazji 25-lecia ekipa aktorów i producentów została zaproszona do Białego Domu i nie była to ich pierwsza wizyta. W 2016 roku Allison Janney, grająca w serialu rzeczniczkę Białego Domu, pojawiła się w prawdziwej sali prasowej żeby nagłośnić problem masowego uzależnienie od opioidów. Grupa najważniejszych aktorów z serialu nagrała reklamę polityczną dla kandydatki do Sądu Najwyższego w Michigan (kandydatka, siostra jednej z serialowych aktorek, wygrała). Powstał też specjalny odcinek dla fundacji założonej przez Michelle Obamę i zachęcającej do udziału w wyborach. 

Wielu ludzi (w tym znani politycy) przyznaje, że serial zainspirował ich do zainteresowania amerykańską polityką, komentatorzy wciąż spierają się o jego wpływ na zachowania polityczne w realnym świecie, a do języka opisu weszło nawet określenie „the West Wing moment”. 

O czym opowiada serial? Co sprawiło, że zyskał taką popularność? Jak ogląda się go po ćwierć wieku? I czy promowany w nim idealizm bardziej pomaga, bo uczy, że polityka może wyglądać inaczej niż to sobie wyobrażamy, czy szkodzi, bo rozbudza niemożliwe do spełnienia nadzieje? Posłuchajcie!

W dzisiejszym odcinku mamy dla Państwa update z kampanii wyborczej - ze szczególnym uwzględnieniem fake newsów, które niosą się w sieci, jak pożar na prerii.

Wyjaśnimy skąd wzięły się opowieści Trumpa i J. D. Vance’a o haitańskich imigrantach, którzy mają zjadać psy i koty (a także gęsi), opowiemy też o realnych skutkach, jakie przynoszą te plotki, dla mieszkańców Springfield w Ohio: alarmach bombowych, zamkniętych szkołach i szpitalach, groźbach przemocy ze strony neonazistów.

Opowiemy o drugiej próbie zamachu na Donalda Trumpa, tym razem na polu golfowym w pobliżu Mar-a-Lago. Kim był sprawca? Dlaczego gubernator DeSantis zapowiedział, że Floryda sama przeprowadzi własne śledztwo? Jak na wieść o zamachu zareagował Elon Musk?

Skąd bierze się tyle fake newsów? Opowiemy o roli Muska i Twittera; o rosyjskich próbach szerzenia dezinformacji poprzez prawicowe podkasty; o irańskich hakerach; a wreszcie o Laurze Loomer, najnowszej ulubienicy Donalda Trumpa, która jest zbyt radykalna nawet dla Marjorie Taylor Greene.

W dzisiejszym odcinku, z okazji okrągłego jubileuszu, odcinka numer 200, postanowiliśmy zrobić coś innego - zamiast opowiadać o tegorocznej kampanii wyborczej, zmieniających się sondażach i tym wszystkim, co nawet nas już trochę męczy, przygotowaliśmy coś rozrywkowego: teleturniej. Cztery kategorie - prezydenci, wybory, stany i popkultura; po sześć pytań w każdej; Łukasz przepytuje Piotra, Piotr - Łukasza.

Zaskakujące pytania, nieoczywiste odpowiedzi, dużo pastusiakowania i bezużytecznych informacji, dzięki którym zabłyśniecie w towarzystwie - zapraszamy!

I już jesteśmy po debacie Harris-Trump. Dodajmy, że prawdopodobnie po ostatniej debacie tych kandydatów w kampanii. Jak nam się podobało?

Zapraszamy do posłuchania nowego Tętna Pulsu Podkastu Amerykańskiego!

Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na: ➡︎ https://patronite.pl/podkastamerykanski

Kamala Harris nie jest debiutantką w wyścigu o prezydenturę. Po raz pierwszy wystartowała w 2019 roku. Zaczęło się dobrze - na inauguracyjny wiec w Oakland przyszło więcej osób niż na inauguracyjny wiec Baracka Obamy. Dla Partii Demokratycznej - pogrążonej w smutku po przegranej z Donaldem Trumpem w 2016 roku - Harris była symbolem nowego pokolenia i nowej nadziei. Nadzieje samej Harris dość szybko się jednak rozwiały. Z kampanii prawyborczej wycofała się już w grudniu 2019 roku, zanim odbyły się pierwsze prawybory.

Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na: ➡︎ https://patronite.pl/podkastamerykanski

Dziś najczęściej można przeczytać, że przyczyną porażki była niewiarygodność kandydatki, która widząc przesuwanie się partii w lewo, głosiła poglądy, w które niekoniecznie wierzyła. Kariera zawodowa Harris - prokuratorki okręgowej w San Francisco i prokuratorki generalnej stanu Kalifornia - nie pasowała do ówczesnych oczekiwań elektoratu. Harris, zamiast przedstawiać swoje poglądy elektoratowi, próbowała kopiować poglądy elektoratu.

Potem przyszedł sukces w postaci nominacji wiceprezydenckiej i wspólnej z Bidenem wygranej w wyborach. Ale początki kariery w Białym Domu były równie trudne - niskie wskaźniki poparcia, słabe występy w mediach i brak sukcesów w dziedzinach, które jej powierzono.

W tym odcinku przypominamy jak przebiegała kariera Kamali Harris, jakie poglądy głosiła jako prokuratorka, jakie w 2019 roku, a jakie głosi teraz. I tłumaczymy jak to się stało, że polityczka mająca za sobą nieudaną kampanię prezydencką, dziś budzi taki entuzjazm wyborców Partii Demokratycznej.

Od lat 80. XX wieku w amerykańskich wyborach występuje tzw. „gender gap”: kobiety chętniej głosują na Demokratów, mężczyźni na Republikanów. Różnice te tylko się pogłębiają – w 2020 roku Bidena poparło aż 57 procent głosujących kobiet, a w tym roku różnica będzie zapewne jeszcze większa: Demokratów reprezentuje kobieta, a jednym z głównych tematów kampanii jest dostęp do aborcji.

A co z mężczyznami? Kryzys męskości jest faktem: w szkole chłopcy radzą sobie gorzej, niż dziewczynki; w życiu dorosłym  mężczyźni popełniają samobójstwa prawie czterokrotnie częściej, niż kobiety. Mężczyźni, zwłaszcza młodzi, mają coraz częściej poczucie, że są dyskryminowani ze względu na swoją płeć. Konserwatyści przyjmują takich wyborców z otwartymi ramionami, oferując im reakcyjną wizję i mamiąc nierealną wizją powrotu do tradycyjnych ról płciowych i społecznych. Lewica z kolei długo ignorowała męski elektorat, nie chcąc albo nie potrafiąc zaproponować mu czegoś atrakcyjnego.

Tegoroczne wybory oferują jednak dwie radykalnie odmienne wiz męskości. Z jednej strony J. D. Vance, który pomstuje na „bezdzietne kociary”, krytykuje polityków i nauczycieli niemających biologicznych dzieci, chce bronić tradycyjnej męskości rzekomo atakowanej przez radykalną lewicę. Z drugiej Tim Walz – trener, nauczyciel, sojusznik kobiet i osób LGBT, uśmiechnięty tata z Minnesoty, który pokazuje męskość łączącą w sobie tradycję z nowoczesnością. Która z tych wizji spodoba się Amerykanom?

Wracamy po miesięcznej przerwie wakacyjnej, żeby opowiedzieć Wam o tym, co wydarzyło się w kampanii prezydenckiej – zwłaszcza na zakończonej właśnie konwencji Partii Demokratycznej w Chicago, gdzie Kamala Harris i Tim Walz oficjalnie odebrali nominacje swojej partii.

Jak pożegnano Joego Bidena? Jakie były główne tematy konwencji? Dlaczego Demokraci wkraczają przy tym na terytorium, które do tej pory zajmowali Republikanie i czy robią to umiejętnie? Kto jest „zwykły”, a kto „dziwny”? Co oznacza „wolność”? A przede wszystkim – jak Walz i Harris zaprezentowali się wyborcom?

Porozmawiamy o tym, które przemówienia się nam podobały, a które mniej, na kogo w partii warto zwrócić uwagę, a także których wystąpień dobrze posłuchać sobie na YouTubie samemu. Zastanowimy się także, jak z „Kamalomanią” próbuje sobie radzić Donald Trump i czy aby na pewno nie żałuje wyboru J. D. Vance’a.

A na koniec: Robert F. Kennedy Jr. kończy swoją kampanię i popiera Trumpa – czy to zmieni dynamikę wyścigu?

Posłuchajcie!

Nie Josh Shapiro, nie Mark Kelly, ale Tim Walz będzie kandydatem Demokratów na stanowisko wiceprezydenta. Dlaczego Kamala Harris wybrała gubernatora Minnesoty, polityka o którym jeszcze parę tygodni temu mało kto słyszał? I dlaczego w partii wszyscy wydają się tym wyborem zachwyceni?

Przed przerwą wakacyjną dokonujemy dla was podsumowania kolejnego niesamowitego tygodnia - po tym, jak Joe Biden ogłosił, że rezygnuje z walki o drugą kadencję, w Partii Demokratycznej zagościło to, czegośmy dawno tam nie widzieli: entuzjazm, energia, wiara w to, że wygrana w listopadzie jest możliwe.

Cała partia natychmiast zjednoczyła się wokół Kamali Harris, która z pierwszej wiceprezydentki w historii Stanów Zjednoczonych ma szansę stać się także pierwszą prezydentką.

Wpłaty na kampanię biją rekordy, zgłaszają się wolontariusze, a przede wszystkim nowe sondaże pokazują, że kluczowe stany znowu są w grze. Czy to entuzjazm wobec nowej sytuacji i nowej narracji, czy wobec kandydatki?

Jak Republikanie próbują sobie poradzić z zupełną zmianą narracji tej kampanii, jak wyglądają ataki na nową kandydatkę - i jak swoją kampanię próbuje ustawić Kamala Harris? Czy to, co jej zaszkodziło w demokratycznych prawyborach cztery lata temu, może jej pomóc w roku 2024?

Tłumaczymy Wam też o co chodzi z tymi wszystkimi memami: z kolorem jaskrawozielonym, z kokosami, „kontekstem” i „nieobciążeniem przez to, co było”. Dowiecie się wreszcie dlaczego „Kamala is brat”, a ludzie Trumpa zapewniają, że były prezydent zdecydowanie nie jest „brat”.

Do usłyszenia za miesiąc!

Joe Biden zrezygnował z ubiegania się o reelekcję.

Prawie równo miesiąc po katastrofalnym występie w debacie, po tygodniach zakulisowych przekonywań, publicznych apeli, fatalnych sondaży i odpływu darczyńców, Biden wreszcie się ugiął i wydał oświadczenie – nie zostanie partyjnym nominatem na sierpniowej konwencji.

Kto go zastąpi? Wszystko wskazuje na to, że będzie to wiceprezydentka Kamala Harris – poparł ją Biden, kolejni politycy partii deklarują swoje wsparcie. Cóż to za kampania wyborcza, nie zapomnimy jej nigdy!

Posłuchajcie!

Cóż to był za tydzień w amerykańskiej polityce. W sobotę na wiecu w Pensylwanii zamachowiec postrzelił Donalda Trumpa, który, ranny, uniósł w górę zakrwawioną pięść - tak powstało zdjęcie, które już przeszło do historii. Jak obie strony partie - Demokraci i Republikanie - zareagowali na wezwania do „obniżenia temperatury” sporu politycznego?

W poniedziałek mianowana przez Trumpa sędzia nieoczekiwanie oddaliła w całości sprawę o ukrywanie przez niego ściśle tajnych dokumentów, dając mu fantastyczny sukces w pierwszym dniu republikańskiej konwencji.

Opowiadamy o tym, co wydarzyło się przez cztery dni w Milwaukee, gdzie Partia Republikańska urządziła pokaz jedności - wszyscy, nawet niegdysiejsi przeciwnicy Donalda Trumpa, zapewniali o swojej lojalności i uczestniczyli w jego koronacji, namaszczeniu go na kandydata. Co mówił Trump? Czy tragiczne doświadczenie rzeczywiście go zmieniło? Czy faktycznie będzie teraz kandydatem jedności ponad podziałami? 

Na swojego wiceprezydenta wybrał J. D. Vance’a, 40-letniego senatora z Ohio i autora „Elegii dla bidoków”, niegdysiejszego wroga, który stał się jednym z jego najzagorzalszych sojuszników. Zastanawiamy się czy był to dobry wybór i co mówi on o Trumpie, strategii jego kampanii i przyszłości ruchu MAGA. 

Wreszcie na koniec zaglądamy do Demokratów, gdzie - jak się wydaje - Joe Biden jest bliżej decyzji o ustąpieniu i nieubieganiu się o drugą kadencję.

Posłuchajcie, bo jest o czym!

Wbrew temu, co może się wydawać, debaty prezydenckie nie są aż tak starą i uświęconą tradycją. Nie one też decydowały o tym, który kandydat ostatecznie zasiadł w Białym Domu. Ani podkrążone oczy Nixona w słynnej debacie z Kennedym w roku 1960, ani riposty Reagana, ani spoglądanie na zegarek przez Busha seniora, ani głośne wzdychanie Ala Gore’a – żadna z tych rzeczy nie była kluczowa dla ostatecznego rezultatu głosowania.

Tym razem jednak mieliśmy chyba do czynienia z debatą, która wywrze kolosalny wpływ na całą kampanię. Oba sztaby obeszły Komisję Debat Prezydenckich i dogadały się same – zorganizowawszy najwcześniejszą debatę w historii, jeszcze zanim Trump i Biden zostali oficjalnie kandydatami swoich partii. Po raz pierwszy od 64 lat debata odbyła się bez udziału publiczności i z wyciszaniem mikrofonu osoby, która w danej chwili nie mówi. Wydawało się, że będzie to korzystne raczej dla Bidena, któremu Trump nie będzie mógł przerywać i który będzie mógł bardzo wcześnie zaprezentować się Amerykanom jako człowiek trzymający rękę na pulsie, krzepki i ogarnięty. A jak wyszło?

Siedliśmy do rozmowy tuż po debacie i dzielimy się przemyśleniami na gorąco, tuż po tym, jak Joe Biden wypadł naprawdę fatalnie, gorzej, niż to wszyscy podejrzewali – włącznie z Republikanami, którzy przecież zawiesili poprzeczkę naprawdę nisko. Zastanawiamy się co teraz – czy Demokraci mogą jeszcze coś zrobić?

W dzisiejszym odcinku kończymy temat ruchu na rzecz praw obywatelskich Afroamerykanów. Opowiemy co się wydarzyło po tym, jak w 1964 roku Lyndon Johnson podpisał przełomową ustawę, która zdelegalizowała segregację - dlaczego napięcia społeczne się nie zmniejszyły, a Afroamerykanie wciąż protestowali.

Dowiecie się dlaczego to właśnie w Selmie, w Alabamie, odbyły się trzy pokojowe marsze? Co się wydarzyło w „krwawą niedzielę”, a co w „zawrotny wtorek”? Co takiego powiedział w swoim orędziu Johnson i co przewidywała ustawa o prawach wyborczych, którą podpisał w sierpniu 1965 roku? I dlaczego tydzień później w Los Angeles wybuchły ogromne protesty czarnych mieszkańców miasta?

Głównym bohaterem dzisiejszego odcinka jest jednak Martin Luther King, pastor baptystów i jeden z głównych liderów ruchu na rzecz praw obywatelskich, bohater wielkiej - i znakomitej - biografii autorstwa Jonathana Eiga, która właśnie ukazała się po polsku („King. Biografia”, Wydawnictwo Znak Horyzont, tłum. Tomasz Markiewka).

King: pełen sprzeczności, dla niektórych zbyt radykalny, dla innych zbyt umiarkowany; partner Johnsona i jego nieprzyjaciel; nagrodzony pokojową nagrodą Nobla, znienawidzony przez szefa FBI, który usiłował go zniszczyć i skompromitować; człowiek ogromnie niedoskonały, a jednak doskonały lider na swoje czasy.

W tym roku mija 70 lat od przełomowego wyroku Sądu Najwyższego, zakazującego segregacji w szkołach publicznych.

Co stało się potem? 2 lipca będziemy obchodzili kolejną ważną rocznicę w historii walki o prawa obywatelskie - minie 60 lat od kiedy prezydent Lyndon Johnson podpisał Ustawę o Prawach Obywatelskich - Civil Rights Act. Co zawierała? Między innymi zakazywała segregacji i dyskryminacji w prywatnych przedsiębiorstwach - hotelach, restauracjach, barach, kinach czy teatrach - ale także w miejscach użyteczności publicznej, w tym szkołach. 

Jak to możliwe, że dekadę po słynnym wyroku potrzebna była kolejna ustawa? W tym odcinku opowiadamy jak wyglądała walka o prawa obywatelskie w latach 1954-1964. Dowiecie się Państwo m.in. kim byli Freedom Riders, jakie miasto nazywano Bombingham, dlaczego do stanu Arkansas prezydent Eisenhower musiał wysłać tysiąc żołnierzy, na czym polegały sit-ins, i jak łatwo na Południu można było zostać uniewinnionym od zarzutu morderstwa, nawet gdy wina nie budziła żadnych wątpliwości. Oczywiście pod warunkiem, że ofiarą był czarny Amerykanin.

Donald Trump jest jak Iga Świątek - też przekracza kolejne granice i ustanawia nowe rekordy, choć w odmiennej dyscyplinie.

Najnowszym bezprecedensowym wydarzeniem z jego udziałem jest oczywiście werdykt nowojorskiej ławy przysięgłych, uznający Trumpa winnym wszystkich 34 zarzucanych mu przestępstw kryminalnych. Nigdy wcześniej żaden prezydent w historii USA nie był oskarżony o takie przestępstwa - siłą rzeczy Donald Trump jest też pierwszym uznanym za winnego. Wyrok usłyszy 11 lipca. 

Cztery dni później w Milwaukee odbędzie się czterodniowa konwencja Partii Republikańskiej, na której zostanie oficjalnie kandydatem tego ugrupowania w wyborach prezydenckich. Ma zatem szansę być pierwszym oskarżonym i skazanym byłym prezydentem, który wróci do Białego Domu. 

Bo mimo tych wszystkich zwrotów akcji publiczność obserwująca kampanię prezydencką pozostaje niewzruszona - sondaże zmieniają się w niewielkim stopniu. Dlaczego? Jak na wyrok zareagowali Republikanie? Jaką strategię przyjmą Demokraci? Jaki inny proces z nazwiskiem prezydenta na ławie oskarżonych przykuwa obecnie uwagę mediów?

O tym wszystkim w odcinku opowiadającym co nowego i jeszcze do niedawna niewyobrażalnego dzieje się w amerykańskiej polityce.

Od zawsze powtarzamy, że w USA kampania wyborcza trwa nieustannie, ale przychodzą takie momenty, kiedy ten pędzący pociąg przyspiesza do naprawdę zawrotnej prędkości.

W tym odcinku podsumowujemy najważniejsze i najbardziej kontrowersyjne wydarzenia ostatnich tygodni. Zebrało się ich sporo. „New York Times” opublikował ciekawy sondaż badający poparcie dla dwóch głównych kandydatów w najważniejszych stanach. Nie wygląda on różowo dla urzędującego prezydenta, ale przestrzegamy przed słuchaniem tych, którzy już dziś mówią, że wiedzą jaki będzie wynik listopadowych wyborów.

Kilka kilometrów od redakcji dziennika toczy się z kolei pierwszy w historii kraju proces kryminalny byłego prezydenta, a ława przysięgłych wysłuchuje zeznań m.in. byłej aktorki porno, która ze szczegółami opowiada o seksie z byłą głową państwa. 

Mało? Inny pretendent do Białego Domu, startujący jako niezależny Robert F. Kennedy Jr., poinformował, że jakiś czas temu został zainfekowany pasożytem, który zjadł mu… część mózgu. Mimo to nadal uważa, że jest najlepszym kandydatem do pełnienia najwyższego urzędu w państwie.

W międzyczasie potencjalna kandydatka na wiceprezydentkę u boku Donalda Trumpa w wydanej właśnie autobiografii sama pochwaliła się tym, że zastrzeliła nazbyt krnąbrnego szczeniaka, co - przynajmniej na razie - zmniejszyło jej szansę na nominację wiceprezydencką. Jaki ma to wszystko ma wpływ na wspomniane sondaże? Posłuchajcie.

Nie da się w jednym odcinku opowiedzieć o całej mozaice rdzennych narodów i kultur Ameryki Północnej, dlatego zaczynamy nieregularną serię odcinków o Rdzennych Amerykanach w których opowiemy o ich historii i relacjach z kolonistami, a potem ze Stanami Zjednoczonymi.

W pierwszym z odcinków dowiecie się, jak wyglądało życie Indian przed nadejściem Europejczyków. Dlaczego w ogóle mówimy o „Indianach” i czy to na pewno poprawne określenie? Ile jest prawdy w pojawiającej się niekiedy narracji, że rdzenni Amerykanie żyli w zgodzie z naturą i z samymi sobą, w harmonii i pokoju, nie znając wojen do czasu nadejścia kolonizatorów?

Opowiemy o Konfederacji Irokezów, z jednej strony bezwzględnych i okrutnych wojowników, z drugiej prekursorów demokracji, którzy stworzyli w Ameryce egalitarne społeczeństwo. Opowiemy o zręcznej irokeskiej dyplomacji i o tym dlaczego ich imperium było w stanie rywalizować z przybyszami. I dlaczego projekt kolonizacji kontynentu amerykańskiego wcale nie musiał nieuchronnie zakończyć się zwycięstwem Europejczyków.

A do tego: konie, psy-jelenie, „śmierdzące aligatory” i bobry, oczywiście.

Po wielu miesiącach zwłoki Izba Reprezentantów w końcu przegłosowała wart 60 miliardów dolarów pakiet pomocowy dla Ukrainy. A dokładniej pozwolił na to spiker Mike Johnson, który indywidualnie decydował, czy ustawa w ogóle trafi pod głosowanie.

Johnson spikerem jest od kilku miesięcy, a kongresmanem też od niedawna, bo pierwszą kadencję rozpoczął w styczniu 2017 roku. Kiedy po usunięciu poprzedniego spikera i wielotygodniowych przepychankach trafił na to stanowisko nawet wielu jego kolegów i wiele koleżanek z Partii Republikańskiej nie wiedziało kim jest. Senatorka Susan Collins z Maine mówiła, że musiała sobie informacje o nim wygooglować.

Wiadomo było jednak, że Johnson wspierał Donalda Trumpa w wysiłkach zmierzających do podważenia wyniku wyborów z 2020 roku, że ma bardzo konserwatywne poglądy na dostęp do aborcji, a nawet seks przedmałżeński i że jest przeciwny pomaganiu Ukrainie. 

Pół roku po objęciu stanowiska spikera zdanie zmienił. Zagłosował za, mimo że większość jego partyjnych kolegów w Izbie była przeciwna, a ustawa przeszła dzięki poparciu Demokratów. Nie pierwszy raz w krótkiej karierze spikera Johnsona. Nic dziwnego, że część republikanów natychmiast po głosowaniu zarzuciła mu zdradę. Marjorie Taylor Greene chce jego usunięcia ze stanowiska, Steve Bannon nazywa „świętoszkowatym głupkiem”, zaś Donald Trump Junior twierdzi, że przegłosowano „śmieciową ustawę”. Dlaczego Johnson zdecydował się na taki krok? Czy będzie zależał od poparcia Demokratów? I co o tym wszystkim sądzi Donald Trump Senior?

10 kwietnia zmarł O.J. Simpson - niegdyś wielka gwiazda futbolu amerykańskiego, potem komentator sportowy i aktor, znany również polskim widzom przede wszystkim z serii „Naga broń”. Ale O.J. do historii przeszedł nie jako sportowiec, lecz bohater najgłośniejszego procesu lat 90., który przyciągał przed telewizory miliony Amerykanów i ujawnił potężne podziały w amerykańskim społeczeństwie. 

Sprawa dotyczyła brutalnego zabójstwa byłej żony Simpsona - Nicole Brown i jej znajomego Rona Goldmana. Prokuratorze wydawało się, że ma mocne dowody na winę byłego futbolisty. Ale zespołowi dobrych i drogich obrońców udało się przekonać ławę przysięgłych do uniewinnienia. Moment ogłoszenia wyroku oglądało 100 milionów Amerykanów - biali kręcili głowami z niedowierzaniem, czarni przyjęli wyrok entuzjastycznie. 

Sondaże pokazywały, że ponad ¾ białych było przekonanych o winie oskarżonego, a ¾ czarnych o jego niewinności. Dlaczego proces budził takie zainteresowanie? Kto tak naprawdę znalazł się na ławie oskarżonych? Czego nauczył Amerykanów o nich samych? Wreszcie, jak ten trudny egzamin zdały media?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

„Niebieski mur” Demokratów padł w roku 2016 roku – w Michigan Donald Trump o 11 tysięcy głosów pokonał Hillary Clinton,  jako pierwszy republikański kandydat na prezydenta od trzech dekad, który wygrał w tym stanie. Cztery lata później Joe Biden odbił Michigan. W tym roku Michigan znów jest stanem, który może zdecydować o wyniku wyborów prezydenckich – nic zatem dziwnego, że obaj kandydaci często odwiedzają okolice Detroit, największego miasta stanu.

Dlaczego właśnie Michigan stało się jednym z kluczowych stanów w kilku ostatnich wyborach? Skąd wzięło się na mapie Stanów Zjednoczonych i dlaczego ma tak dziwny kształt? Dlaczego to właśnie w Detroit rozwinął się przemysł motoryzacyjny, który najpierw przyczynił się do fantastycznego rozwoju tego miasta, a potem do jego równie spektakularnego upadku? 

Posłuchajcie o dziejach „rosomakowego stanu”, rasizmie i Robocopie.

Most imienia Francisa Scotta Keya w Baltimore oddano do użytku w 1977 roku. Codziennie przejeżdżało przez niego ponad 30 tysięcy aut. Po tym jak w środku nocy w jeden z filarów uderzył ogromny kontenerowiec zawalił się w ciągu kilku sekund. Inżynierowie przekonywali, że most był w dobrym stanie technicznym, a po takiego wypadku nie miał szans przetrwać.

Mimo to, do mediów wróciła dyskusja o stanie amerykańskiej infrastruktury. Prawdę mówiąc, wraca regularnie. Po każdej większej katastrofie powraca pytanie – czy Ameryka się sypie? 

Światowe Forum Ekonomiczne umieszcza USA na 13. miejscu w rankingu infrastruktury państw. Nieźle, tym bardziej, że wyższe miejsca zajmuje kilka niewielkich, bogatych państw jak Singapur czy Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ale już Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Budownictwa, które co 4 lata wystawia amerykańskiej infrastrukturze świadectwo, ostatnio – w 2021 roku – dało jej ocenę C-, czyli słaby dostateczny.

Dane mówią, że 1 na 3 mosty w USA wymaga remontu, podobnie jak 1 na każde 5 kilometrów dróg. Amerykańskie lotniska są oceniane słabo, miliony osób nie ma dostępu do szerokopasmowego internetu, a koszty remontów instalacji wodno-kanalizacyjnych szacuje się na ponad 770 miliardów dolarów. Co dwie minuty pęka w Stanach jakaś rura, dzienne straty wody idą w miliardy litrów.

Dziś zapraszamy na opowieści o amerykańskiej infrastrukturze. Czy rzeczywiście jest tak źle jak lubią pisać media? Dlaczego w USA realizacja wielkich projektów trwa bardzo długo? Skąd biorą się trudności finansowe? I czy ponadpartyjna, warta 1,2 biliona dolarów ustawa podpisana w 2021 roku rozwiąże problemy?

Posłuchajcie!

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Takie rzeczy nie zdarzają się często. 352 – tylu kongresmenów obu partii poparło jedną ustawę. Przeciw zagłosowało jedynie 65. W obozie zwolenników znalazły się tak różne postacie jak Jim Jordan i Nancy Pelosi, Mike Johnson i Hakeem Jeffries. Skąd takie porozumienie ponad partyjnymi podziałami?

Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na: ➡︎ https://patronite.pl/podkastamerykanski

TikTok - a dokładniej chęć ograniczenia działalności aplikacji w jej obecnej formie. Proponowana ustawa nakazuje właścicielowi – chińskiej firmie ByteDance – sprzedanie platformy amerykańskim właścicielom w ciągu pół roku. Jeśli tak się nie stanie, TikTok nie zniknie co prawda z telefonów, na których już jest zainstalowany, ale nie będzie można go pobierać na nowe urządzenia, ani aktualizować. Czy nowe prawo wejdzie w życie? Prezydent Biden już zapowiedział, że ustawę podpisze, więc wszystko zależy od Senatu, ale tu znów zaskoczenie. Część Demokratów ma obawy, czy w ten sposób nie zrażą do siebie młodych wyborców - z którymi ostatnio i tak mają już problemy. Część Republikanów z kolei zrobi to, czego chce Donald Trump, a ten oświadczył nieoczekiwanie, że jest... przeciw, mimo że jako prezydent chciał zrobić z TikTokiem dokładnie, to co teraz próbuje zrobić administracja Bidena. Dlaczego? Jeśli jej zakażemy (ustawa nie mówi o zakazie, lecz wymusza sprzedaż), to wzrośnie rola Facebooka i „Zuckerprzygłupa” (Zuckerschmuck), odpowiada Trump. Ale czy faktycznie tylko o to chodzi? Jakie argumenty mają zwolennicy i przeciwnicy ustawy? Czy w kraju, który szczyci się prawem do wolności słowa wolno tak mocno ingerować w działalność mediów społecznościowych? Dlaczego Donald Trump zmienił zdanie i jaki wpływ na jego opinie może mieć stan finansów? Czy faktycznie Trumpa nie da się kupić? I jak to możliwe, że firma generująca straty nagle rozbija bank i zostaje wyceniona na miliardy dolarów? Posłuchajcie!

W naszym przeglądzie niedoszłych republikańskich prezydentów: Mitt Romney, który dwanaście lat temu przegrał z ubiegającym się o reelekcję Barackiem Obamą. 

Wydawało się, że po 2012 roku jego kariera dobiegła końca i zapisze się w historii tylko jako pierwszy w historii mormoński kandydat na prezydenta. Zwycięstwo Donalda Trumpa w 2016 roku sprawiło jednak, że postanowił wrócić do polityki – tym razem jako senator zkonserwatywnego i mormońskiego stanu Utah; jako Republikanin próbujący obronić swoją partię przed samą sobą. 

Dziś opowiadamy o karierze Romneya – od gubernatorskiego syna, przez mormońskiego misjonarza we Francji, biznesmena-cudotwórcę, gubernatora, aż po dwukrotnego kandydata na prezydenta, który pragnął osiągnąć to, co nie udało się jego ojcu.

A o nim też opowiemy, bo w życiu Mitta postać ojca odgrywa rolę szczególnie istotną – George Romney, umiarkowany Republikanin, który w imię zasad potrafił postawić się radykałom. Czy Mittowi udało się wejść w ojcowskie buty? Czy teraz, na końcu politycznej kariery, kiedy odchodzi na emeryturę, ma sobie coś do zarzucenia?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Pierwszy raz od 70 lat – a dokładniej od roku 1956 – o prezydenturę będą ubiegać się ci sami kandydaci, co cztery lata wcześniej. Wówczas byli do Dwight Eisenhower i Adlai Stevenson, teraz Joe Biden i Donald Trump. Pierwszy raz od 1892 roku będziemy też mieli do czynienia z wyścigiem, w którym były prezydent próbuje po przerwie wrócić do Białego Domu.

Trudno wskazać na początek kampanii, bo toczy się ona właściwie nieprzerwanie, ale State of the Union, czyli orędzie o stanie państwa to z pewnością jej ważny etap. Dla Joego Bidena było szansą na pokazanie, że wystarczy mu energii i sprawności na kolejne cztery lata, a data urodzenia nie jest problemem. O czym mówił prezydent? Co było niezwykłego w tym – dorocznym przecież – wystąpieniu głowy państwa? Czy przeskoczył poprzeczkę, którą wyjątkowo nisko zawiesili mu przeciwnicy?

Republikanie mieli z kolei szansę przetestowania obiecującego polityka, a właściwie polityczki, młodej senatorki z Alabamy, Katie Britt, która wygłosiła oficjalną odpowiedź GOP na orędzie o stanie państwa. To trudna i ryzykowna rola, na której poległ już niejeden „młody zdolny”. Jak poszło tym razem? Bez wątpienia było… ciekawie.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Skąd na środku pustyni Mojave, nie tak daleko od Doliny Śmierci, najgorętszego miejsca na ziemi, wzięło się miasto? Dlaczego skromna mieścina zmieniła się w światową stolicę hazardu? Komu Vegas zawdzięcza swój rozwój? Mafii? Rządowi federalnemu? Wojsku?

W dzisiejszym odcinku o ciekawej historia Las Vegas, jednego z najdziwniejszych miast Stanów Zjednoczonych, które przez całą swoją historię próbowało wymyślać się na nowo. Od mormońskiej misji, przez stację postojową kolei, amerykańską stolicę rozwodów, miejsce uciech dla robotników budujących Zaporę Hoovera i stacjonujących w pobliżu żołnierzy, po centrum rozrywki oferujące wszystko: kobiety, hazard, występy artystów, a nawet wybuchy bomby atomowej. Posłuchajcie o historii „Sin City”.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Wiele się wydarzyło w amerykańskiej polityce w mijającym tygodniu. Za nami prawybory w Karolinie Południowej i w Michigan. Czy zwycięstwa Joego Bidena i Donalda Trumpa są dowodem na to, że kandydaci rosną w siłę, czy przeciwnie, tym dobitniej odsłaniają ich słabości?

Nikki Haley nie ma szans na zdobycie nominacji, ale czy Trump powinien się przejmować jej wynikami? Czy Biden zauważy sygnał ostrzegawczy wysłany mu w Michigan przez przeciwników jego bliskowschodniej polityki?

Donald Trump przejmuje instytucjonalnie Partię Republikańską: zaraz wskaże nowe szefostwo Krajowego Komitetu partii, a w listopadzie wybierze nowego lidera Republikanów w Senacie, kiedy ze stanowiska odejdzie Mitch McConnell.

A do tego update na temat procesów Trumpa i pytanie, z którym każdy i każda z nas musi się kiedyś zmierzyć: skąd wytrzasnąć pół miliarda dolarów?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Europą wstrząsnęły ostatnio deklaracje Donalda Trumpa, że jeśli Rosja zaatakuje kraje NATO, Ameryka nie przyjdzie im z pomocą, o ile wcześniej nie „zapłacą” tego, co rzekomo są Stanom „winni”. Byli współpracownicy Trumpa potwierdzają, że jako prezydent chciał wystąpić z NATO, tylko został od tego odwiedziony. Politycy Republikanów przekonują, że to tylko taka retoryka i kolokwialny język, ale jeśli tak, to dlaczego w grudniu zagłosowali za ustawą, która uniemożliwia prezydentowi prawo wyjścia z NATO bez zgody Senatu?

Nie znaczy to jednak, że poglądy Trumpa są w dzisiejszej Partii Republikańskiej jakimś wyjątkiem – wręcz przeciwnie. Dzisiejsza Partia Republikańska nie jest już partią Ronalda Reagana czy Johna McCaina – przywiązaną do idei kolektywnego bezpieczeństwa międzynarodowego, którego symbolem jest NATO. W partii rośnie w siłę izolacjonizm spod znaku „America First”, „Ameryka przede wszystkim” – i można powiedzieć, że Republikanie wracają do korzeni.

W dzisiejszym odcinku opowiadamy o historii amerykańskiego izolacjonizmu, ze szczególnym uwzględnieniem XX wieku. Dowiecie się dlaczego USA nie przystąpiły do Ligi Narodów, za to przyjmowały szereg ustaw o neutralności; o tym co łączyło słynnego lotnika Charlesa Lindbergha z Henrym Fordem, a co Geralda Forda z Johnem F. Kennedym.

A w tle „Pan Smith jedzie do Waszyngtonu”, „Spisek przeciwko Ameryce” i Woody Guthrie.

Mamy dla Państwa odcinek specjalny, relację z naszej podróży wzdłuż południowej granicy Stanów Zjednoczonych: z przejścia w arizońskiej mieścinie Lukeville; przez Yumę, na granicy Arizony i Kalifornii; po kalifornijskie Jacumba Hot Springs, które jeszcze w grudniu były epicentrum amerykańskiego kryzysu granicznego.

Opowiemy wam o tym, jak wygląda słynny „mur Trumpa”, co mówią pogranicznicy, a co mieszkańcy przygranicznych miejscowości, a także jak wygląda zatrzymanie migrantów przekraczających granicę - które widzieliśmy na własne oczy. W odcinku nagrania bezpośrednio z granicy.

A także: co dalej z kompromisowym projektem ustawy o zabezpieczeniu granicy i pomocy Ukrainie.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Od początku prezydentury Bidena rośnie liczba osób próbujących przekroczyć południową granicę Stanów Zjednoczonych. W zeszłym roku na granicy zatrzymano 2,4 mln migrantów, a do tego dochodzi jakieś 1,5 mln, którzy się „prześlizgnęli”. Tylko w listopadzie 2023 r. na granicy zatrzymano 250 tysięcy osób.

Ostatnio liczba ta sięga 10 tysięcy osób dziennie. Rekordowo dużo osób traci życie podczas próby przekroczenia granicy – ostatnio matka z dwójką dzieci utonęli w Rio Grande, kiedy ustawione przez władze Teksasu zasieki uniemożliwiły federalnym pogranicznikom przyjście z pomocą tonącym.

Amerykanie z jednej strony pielęgnują obraz USA jako kraju migrantów, ale z drugiej coraz więcej z nich – nie tylko Republikanów, ale i Demokratów – uważa, że na południowej granicy mamy do czynienia z „inwazją”.

W dzisiejszym odcinku zaczynamy temat migracji – zdaniem wielu Amerykanów, i Demokratów, i Republikanów, najpoważniejszego wyzwania z jakim mierzą się dzisiejsze Stany Zjednoczone.

Czy USA faktycznie mają „otwartą granicę”, jak twierdzą Republikanie? Czy rzeczywiście na południowej granicy trwa „inwazja”? Dlaczego gubernator Teksasu rozwija drut kolczasty, a rząd federalny każe go usuwać? Dlaczego Joe Biden kończy mur graniczny Donalda Trumpa? Skąd przybywają migranci? Jak amerykańskie prawo migracyjne zmieniało się na przestrzeni dekad, dlaczego jest przestarzałe i dlaczego tak trudno o porozumienie w sprawie jego reformy? Posłuchajcie!

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Donald Trump został pierwszym od półwiecza kandydatem Republikanów, który wygrał w prawyborach i w Iowa, i w New Hampshire. Ale – parafrazując Nikki Haley – skoro jest tak dobrze, to czemu Trump jest tak wściekły? I dlaczego republikańskie elity tak zaciekle namawiają Haley do tego, żeby zrezygnowała z ubiegania się o partyjną nominację? I w co tak naprawdę gra Haley?

Przyglądamy się też Demokratom, którzy także mieli swoje prawybory w New Hampshire – i wygrał w nich Joe Biden, który w nich oficjalnie nie startował. Jak to możliwe? Sytuacja Bidena nie wygląda póki co różowo, to jasne, ale patrzymy też na jego nieoczekiwane sukcesy. Ale też na to, co może okazać się dla niego największym problemem w listopadzie.

Co Donald Trump ma wspólnego z Groverem Clevelandem, a co Joe Biden z Lyndonem Johnsonem? I czy to możliwe, że Republikanie przedkładają interes partyjny nad dobro kraju?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Sondaże się nie pomyliły: Donald Trump ogromną przewagą wygrał konwentykiel w Iowa. Ale czy 51% oddanych na niego głosów, coś, co byłoby doskonałym wynikiem dla aspirującego kandydata, to naprawdę taki świetny rezultat dla kogoś, kto z punktu widzenia większości republikańskich wyborców ubiega się o reelekcję?

Przyglądamy się wynikom w Iowa i zastanawiamy się, czy mówią nam coś użytecznego, także na temat listopadowych wyborów. Przede wszystkim jednak zastanawiamy się co teraz: czy Ron DeSantis ma jeszcze na coś szansę, czy tylko przedłużył agonię swojej kampanii? Czy Nikki Haley może zjednoczyć wewnątrzpartyjną opozycję wobec Trumpa? Czy jego nominacja jest już przesądzona? Na co liczy każde z tej trójki i jakie stawiają sobie cele? I czy na pewno „wszystko już wiadomo” i wyścig prawyborczy u Republikanów, który ledwo co się zaczął, już dobiegł końca?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W tym roku, jak co cztery lata, czeka nas wyścig o Biały Dom. Zanim jednak naprzeciwko siebie stanie dwóch kandydatów reprezentujących dwie największe partie, trzeba ich najpierw znaleźć. W Polsce sprawa jest oczywista: wskazuje ich kierownictwo ugrupowania albo nawet osobiście szef partii. A w Stanach? Skąd bierze się w USA kandydat na prezydenta?

Wybiera się go w trakcie rozłożonej na kilka miesięcy serii prawyborów, które obie partie organizują we wszystkich stanach i terytoriach. Dlaczego zatem ciągle słyszymy tylko o tych w Iowa i w New Hampshire? I czym różni się konwentykiel (caucus) od prawyborów (primary)?

Opowiadamy o tym, skąd wzięły się prawybory jako takie; w jaki sposób "konkurs piękności" zmienił się w kluczowy element amerykańskiego systemu politycznego; w jaki sposób upowszechnienie się prawyborów wpłynęło na strategie polityków ubiegających się o najwyższy urząd w państwie? Dlaczego to właśnie Iowa i New Hampshire, dwa niewielkie, niezbyt różnorodne etnicznie stany mają tak nieproporcjonalny wpływ na cały ten proces? I czy taki sposób wybierania kandydata faktycznie jest aż tak demokratyczny?

Sądzicie, że arkana systemu wyborczego to nudny temat na godzinną rozmowę? Postaramy się wyprowadzić Was z błędu.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Dziś podsumowujemy miniony rok i próbujemy przewidzieć o czym będziemy mówić w tym roku, który się właśnie zaczął. Amerykanów czekają w listopadzie wybory gubernatorskie, senackie i te najważniejsze, prezydenckie, więc nic dziwnego, że będziemy im poświęcać wiele uwagi.

Czy Demokraci utrzymają Izbę Reprezentantów i utrzymają kontrolę nad Senatem? Co czeka Joego Manchina i Kyrsten Sinemę? Tego, kto wygra wybory prezydenckie, oczywiście wam nie powiemy, bo tego nikt nie wie (a jeśli ktoś mówi, że wie, to opowiada bzdury), ale zastanowimy się nad tym, czy ktoś – lub coś – może przeszkodzić Donaldowi Trumpowi w zdobyciu nominacji. Opowiemy o co chodzi z wyrokiem sądu w Kolorado, który zakazuje Trumpowi udziału w prawyborach w tym stanie i spróbujemy zakreślić na czym będzie się koncentrować kampania wyborcza.

Posłuchajcie o kryzysie migracyjnym, aborcji, gospodarce, polityce zagranicznej, impeachmencie Bidena, procesach Trumpa, zagrożeniu demokracji i zaćmieniu słońca. No i Nixonie, oczywiście.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Wesołe bagnisko, pełne aligatorów, emerytów, handlarzy narkotyków i dziwaków, którzy codziennie urządzają jakieś absurdalne hece? A może bastion wolności do którego masowo migrują ludzie z innych stanów spragnieni słońca, swobody i nieograniczonych możliwości?

Dziś opowiemy wam o Florydzie. Jak to się stało, że niezamieszkałe mokradło stało się trzecim najludniejszym stanem w kraju? W jaki sposób stan rządzony niepodzielnie przez Demokratów zamienił się we wzorcowy stan Republikanów? W jaki sposób kontrowersyjne wybory prezydenckie 2000 roku wpłynęły na wizerunek Florydy? Co Floryda ma wspólnego z Dzikim Zachodem? Czy faktycznie Florydczycy są dziwniejsi niż reszta Amerykanów? I kim tak naprawdę są „Florydczycy”? A wreszcie: ile jest prawdy w stereotypie „Florida man”?

A do tego huragany, woda (nadmiar i niedobór zarazem), miasteczka emerytów, piramidy finansowe, policjanci z Miami i jedzenie karaluchów na czas.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

25 sierpnia kończącego się właśnie roku minęło pięć lat od śmierci senatora Johna S. McCaina, a w listopadzie 15 lat od słynnej kampanii prezydenckiej, kiedy przegrał wyścig o prezydenturę z Barackiem Obamą. W tym odcinku przybliżamy Państwu postać znanego senatora, który w izbie wyższej amerykańskiego Kongresu spędził ponad trzy dekady.

Potomek znakomitej rodziny wojskowej, wnuk i syn admirałów, stał się bodaj najbardziej znanym jeńcem pojmanym w trakcie wojny w Wietnamie. Zestrzelony nad Hanoi cudem przeżył, w słynnym więzieniu „Hanoi Hilton” spędził ponad cztery lata, bity i torturowany. Ofertę wcześniejszego zwolnienia odrzucił, bo byłoby to sprzeczne z kodeksem jeńców wojennych, zgodnie z którym powinni być oni zwalniania w kolejności pojmania. Do kraju powrócił już po podpisaniu porozumień pokojowych w 1973 roku. Osiadł w Arizonie i zajął się polityką: wkrótce w Senacie zajął miejsce słynnego Barry’ego Goldwatera, który pchał Partię Republikańską w prawo.

Bohater wojenny, ale i hulaka; człowiek zdolny do największych poświęceń w imię honoru, ale i zapalony hazardzista, który w polityce nie uniknął poważnych błędów. Za zbyt bliskie kontakty z pewnym biznesmanem zapłacił naganą, która o mało nie przetrąciła mu kariery. W kampanii w 2000 roku skłamał w sprawie swojego stosunku do flagi Konfederacji, a w 2008 roku jako swoją kandydatkę na wiceprezydentkę wybrał Sarah Palin. Tym ruchem – twierdzą niektórzy – otworzył szeroko drzwi dla prawicowego, antyintelektualnego populizmu, na którym do polityki wszedł potem z impetem Donald Trump.

Jednocześnie McCain potrafił współpracować z drugą stroną, rzucać wyzwanie swojej partii i konfrontować z jej radykalnymi sympatykami. Do historii przeszła odpowiedź broniąca dobrego imienia Obamy, kiedy jedna z republikańskich wyborczyń powiedziała na wiecu, że nie ufa Obamie, bo „to Arab”, McCain odparł: „Nie proszę Pani. To przyzwoity, rodzinny człowiek, obywatel, z którym po prostu mamy różne poglądy na fundamentalne sprawy”.

Postać wyjątkowa, złożona i ciekawa. Posłuchajcie!

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

16 grudnia 1773 roku na pokład trzech statków, stojących w bostońskim porcie, wdarła się grupa przebranych za Irokezów mężczyzn i w ciągu trzech godzin wyrzuciła do zatoki ponad trzysta skrzyń z herbatą. Dziś, w 250 rocznicę tamtych wydarzeń, próbujemy wytłumaczyć dlaczego doszło do tzw. „bostońskiej herbatki”. Kim byli sprawcy? Dlaczego przebrali się za Irokezów? Czy ich czyn spotkał się z pochwałą, czy z potępieniem mieszkańców Trzynastu Kolonii? Jak na to zareagowała Wielka Brytania?

Opowiadamy o tym, dlaczego herbata budziła w Ameryce takie emocje i o co, tak naprawdę, chodziło w sporze między koloniami, a metropolią. Czy faktycznie przyczyną buntu były skandalicznie wysokie podatki nakładane przez władze w Londynie?

A w tle Francuzi, Indianie, przemytnicy, tarzanie w dziegciu i pierzu, bóbr oraz... Transylwania.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

George Santos został właśnie szóstym kongresmenem usuniętym z Izby Reprezentantów, zaledwie trzecim od czasu wojny secesyjnej. Kiedy komisja etyki opublikowała miażdżący raport na temat jego nielegalnych i nieuczciwych poczynań, prawie wszyscy Demokraci i większość Republikanów zagłosowała za wyrzuceniem go z Kongresu. Czy naprawdę należało usuwać Santosa? Dlaczego było to wygodne i dla jednej, i dla drugiej partii?

Kontrapunktem do opowieści o Santosie jest historia Boba Menendeza, urzędującego senatora z New Jersey, Demokraty, wieloletniego szefa komisji spraw zagranicznych: o którym jego koledzy mówią: „no cóż, nikt chyba nie określiłby Boba mianem ostoi moralności i etyki”. Przyglądamy się karierze Boba – wędrówce przez wszystkie szczeble polityki stanowej... oraz towarzyszącym im oskarżeniom o korupcję. W tle szemrani biznesmeni, egipskie służby, setki tysięcy dolarów przekazywanych w gotówce, sztaby złota skradzione i odzyskane, luksusowe auta i inne atrakcje.

Dlaczego ktoś taki od prawie dwudziestu lat zasiada w Senacie? Dlaczego amerykańskie prawo definiuje korupcję w sposób, który utrudnia jej zwalczanie? Posłuchajcie najnowszego odcinka Podkastu amerykańskiego.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W zeszłym tygodniu opowiadaliśmy o tym jak miłujący wolność Amerykanie, po dekadach kampanii rozmaitych organizacji na rzecz wstrzemięźliwości entuzjastycznie poparli ograniczenie wolności i wpisali do Konstytucji zakaz importu, eksportu, sprzedaży, transportu i produkcji alkoholu na cele spożywcze.

Dziś opowiadamy co stało się potem. Mówimy jakie luki i wyjątki – wynikające z niestaranności, a może celowe – znalazły się w przepisach, jakie przyjął Kongres. Opowiemy o tym, czy prohibicja faktycznie skłoniła Amerykanów do porzucenia alkoholu, a jeśli tak, po jakie inne napoje i rozrywki sięgnęli. Jak na zakaz reagowali zwykli obywatele, a jak elity – zwłaszcza pierwszy „prohibicyjny” prezydent Warren G. Harding, znany z zamiłowania do tytoniu, hazardu i alkoholu właśnie.

Wbrew oczekiwaniom „suchych”, czyli zwolenników prohibicji, nowe przepisy nie uczyniły z USA raju na ziemi. Jeśli nawet przez pewien czas ludzie pili mniej, to nierzadko sięgali po alkohol gorszej jakości, często niebezpieczny. Położenie kobiet co prawda się zmieniło, ale nie do końca tak, jak to sobie wymyślili zwolennicy abstynencji. Przede wszystkim zaś wzrosła przestępczość. Wzrosła liczba domorosłych bimbrowników, przemytników nazywanych

"bootleggers", jak grzyby po deszczu wyrastały nielegalne bary, "speakeasies", ale przede wszystkim gangi przekształciły się w mafie z prawdziwego zdarzenie: kontrolujące produkcję, przemyt i handel alkoholem. Na czele jednej z nich, w Chicago, stanął słynny Al Capone.

Dlaczego służby państwa nie interweniowały skutecznie? I jakie wydarzenie międzynarodowe sprawiło, że nawet niektórzy politycy, którzy wcześniej poparli prohibicję, po zaledwie 13 latach jej obowiązywania zagłosowali za jej zniesieniem, zaś stany zatwierdziły stosowną poprawkę jeszcze szybciej, niż tamtą. Powiemy też, czy faktycznie rok 1933 dla wszystkich Amerykanów oznaczał koniec prohibicji.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Prohibicja kojarzy się nam z szalonymi latami dwudziestymi, tajnymi spelunami na zapleczach i gangami przemytników alkoholu. Ale jak doszło do tego, że w 1920 roku wprowadzono obowiązujący w całym kraju zakaz produkcji, importu i sprzedaży alkoholu?

W pierwszym z dwóch odcinków poświęconych prohibicji mówimy o tym, co działo się wcześniej, w wieku XIX. Dowiecie się ile alkoholu pił przeciętny Amerykanin, skąd wziął się ruch na rzecz wstrzemięźliwości i kto do niego należał. Dlaczego z „trunkami” walczyli raczej protestanci, niż katolicy i czemu krucjata przeciw alkoholowi miała wymiar rasistowski i ksenofobiczny, a zarazem była pierwszym masowym ruchem emancypacyjnym amerykańskich kobiet.

Opowiadamy o tym, kim był „Napoleon Wstrzemięźliwości” i jak mu poszło z prohibicją w stanie Maine, a kim będąca postrachem barmanów „Babcia Siekierka” urządzająca w saloonach Kansas „siekierezady”; jak ruch prohibicyjny stworzył pierwszą organizację lobbingową z prawdziwego zdarzenia i połączył ogień z wodą, Afroamerykanów i Ku Klux Klan. I doprowadził do uchwalenia 18. poprawki do Konstytucji.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Raz na jakiś czas – bez większej przyjemności – musimy Wam opowiedzieć, co się dzieje u Donalda Trumpa. Zaczynamy od przeglądu rozlicznych procesów byłego prezydenta, cywilnych i karnych, opowiadamy o zeznaniach jego dzieci (które niestety nic nie wiedzą) i jego samych. I o tym, czy atakowanie sędziego, który cię sądzi, to najlepsza strategia obrony.

Mówimy też o kampanii prezydenckiej, która toczy się u Republikanów. Czwórka kandydatów w teorii ubiega się o nominację swojej partii, ale tak naprawdę nie bardzo wiadomo o co, skoro kandydat jest już dawno znany – i nie zamierza marnować czasu na tzw. debaty, w których „uczestnicy udają, że startują, a dziennikarze udają, że zadają im pytania”.

Potem robi się jednak mniej wesoło. Konserwatywny think tank Heritage Foundation przygotowuje Project 2025: plan przejęcia władzy po wygranych przez Trumpa przyszłorocznych wyborach. Mowa o zwolnieniu 50 tysięcy urzędników, i zatrudnieniu na ich miejsce „konserwatywnych wojowników”. Sam Trump opowiadania z kolei „wyplenieniu robactwa”, użyciu Departamentu Sprawiedliwości do politycznej zemsty, a także do realizacji wielkiej akcji antymigracyjnej: deportacji milionów ludzi, nawet tych mieszkających w USA od lat, a nawet odebraniu obywatelstwa tym, którzy „zatruwają krew” Ameryki.

Przez osiem lat przyzwyczailiśmy się do języka, jakiego używa Trump i do tego, że mówi rzeczy za które kiedyś spotykał polityka ostracyzm. Czy Trump wygra przyszłoroczne wybory? Nie wiadomo, ale słuchajmy tego, co mówi teraz – i to słuchajmy ze zrozumieniem.

Atak Hamasu na Izrael, a następnie działania armii izraelskiej w Strefie Gazy przyciągają uwagę całego świata. W Stanach Zjednoczonych wydarzenia te mają poważne konsekwencje dla wielu aktorów sceny politycznej z prezydentem na czele. Joe Biden z jednej strony opowiada się za prawem Izraela do obrony, udziela pomocy militarnej i zapowiada dalszą dalsze wsparcie. Z drugiej ostrzega, aby Izrael nie popełnił tych samych błędów, co Amerykanie po atakach z 11 września, kiedy rozpoczynano wojny bez jasnej wizji ich zakończenia.

W odcinku skupiamy się na tym, jak konflikt izraelsko-palestyński dzieli także Partię Demokratyczną. Duża część lewicowych i młodszychcwyborców negatywnie ocenia reakcję Białego Domu uznając ją za zbyt proizraelską. Co gorsza, jak pokazują niedawne sondaże, to właśnie tych wyborców będzie musiał zmobilizować prezydent jeśli w ogóle chce się liczyć w walce o reelekcję. Jeśli jednak wykona gest w ich stronę, zaryzykuje jednak utratę przynajmniej części starszego, centrowego elektoratu.

Spory w łonie partii widać także w Kongresie. Demokratka Rashida Tlaib – jedyna Amerykanka palestyńskiego pochodzenia w Izbie Reprezentantów – otrzymała niedawno naganę za swoje wypowiedzi na temat działań Izraela, a za wnioskiem zagłosowało aż 22 jej koleżanek i kolegów z partii.

Zastanawiamy się nad tym, czy próba łączenia pomocy dla Ukrainy z pomocą dla Izraela nie jest błędem, a także jak wpłynie na politykę USA na Dalekim Wschodzie. Zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w konflikt bliskowschodni budzi niepokój amerykańskich sojuszników. Czy Stany Zjednoczone będą w stanie pomagać Ukrainie, angażować się w Gazie, a jednocześnie chronić Tajwan i powstrzymywać chińskie ambicje w tym regionie?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Podkast amerykański po raz kolejny znalazł się wśród patronów medialnych American Film Festival, którego 14. edycja odbędzie się od 7 do 12 listopada we Wrocławiu. Z tej okazji rozmawiamy o kilku filmach, jakie możecie obejrzeć na festiwalu – głównie dokumentalnych, ale nie tylko.

Opowiadamy o zgubnych skutkach rolnictwa przemysłowego i o tym, czy rolnictwo regeneracyjne może być dla niego alternatywą ("Common Ground", reż. Rebecca Harrell Tickell i Josh Tickell oraz "Valley Pride", reż. Lukas Marxt).

W "Richland" (reż. Irene Lusztig) i "King Coal" (reż. Elaine McMillion Sheldon) przyglądamy się społecznościom, które próbują pogodzić dumę z ciężkiej pracy swoich rodziców i dziadków, z nieprzyjemną prawdą o szkodliwych skutkach gospodarczej monokultury – plutonu i węgla.

"Against All Enemies" (reż. Charlie Sadoff) próbuje odpowiedzieć na pytanie dlaczego weterani tak chętnie garną się do milicji obywatelskich, organizacji paramilitarnych i innych skrajnie prawicowych grup, jak Proud Boys i Oath Keepers. A reżyser zastanawia się czy Stanom Zjednoczonym grozi wybuch kolejnej wojny domowej.

Łukasz ogląda "The New Americans: Gaming a Revolution" (reż. Ondi Timoner) o nowym wspaniałym świecie kryptowalut, a Piotr przeciwnie, zwraca się do klasyki i mówi o politycznych odniesieniach w "Czarnoksiężniku z krainy Oz" (reż. Victor Fleming).

[Odcinek powstał we współpracy płatnej z American Film Festival]

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Słyszeliście kiedyś o Kevinie Phillipsie? Pewnie nie, a był to jeden z ludzi odpowiedzialnych za dzisiejszy kształt Partii Republikańskiej, twórca tzw. strategii południowej”, tzn. planu przeciągnięcia na stronę GOP konserwatywnych Południowców, którzy z dziada pradziada głosowali na Partię Demokratyczną. Dlaczego co najmniej trzy razy mówiono Phillipsowi, że się pomylił i skompromitował, ale ostatecznie okazało się, że to on miał rację? Mówimy o konkurencyjnych wizjach w łonie Republikanów, o tym, jak o elektorat na Południu chcieli zabiegać umiarkowani politycy tej partii, a jak konserwatyści. O tym, gdzie chciał polować Barry Goldwater i co z tego wynikło; o tym, jak o Południowców zabiegał Richard Nixon, a jak Ronald Reagan. Czym jest „dogwhistling” i dlaczego pozornie neutralne komunikaty – jak „zrównoważony budżet” czy „prawa stanów” – mogą być komunikatem rasistowskim, a także jak ważny jest kontekst – w tym i miejsce wygłoszenia jakiejś przemowy. Zapraszamy na odcinek o „południowej strategii” i o tym, jak dawna partia Lincolna zdominowała stany dawnej Konfederacji.

I oto o urząd prezydenta ubiega się kolejny przedstawiciel rodziny Kennedych – tym razem Robert F. Kennedy Junior, syn zamordowanego senatora, bratanek zamordowanego prezydenta oraz jeszcze innego senatora, krewny wielu innych wpływowych ludzi w amerykańskiej polityce.

Kennedy początkowo starał się o nominację Partii Demokratycznej, chciał rzucić w prawyborach wyzwanie prezydentowi Bidenowi, ale 9 października w Filadelfii ogłosił swoją „deklarację niepodległości” i stwierdził, że będzie jednak kandydatem niezależnym.

Na prezydenturę szans nie ma - sondaże dają mu ok. 15 procent poparcia - ale może zaszkodzić innym. Komu? No właśnie to nie jest pewne. Jako członek słynnej rodziny polityk Demokratów jest na pewno wyzwaniem dla Bidena. Z drugiej strony poglądami RFK Juniorowi bliżej do wyborców republikańskich.

Ten prawnik przez lata zajmujący się ochroną środowiska jest dziś zagorzałym antyszczepionkowcem, przekonuje, że w czasie pandemii panowała w USA gorsza tyrania niż w nazistowskich Niemczech, sążniste artykuły na ten temat publikował w prestiżowych magazynach, które potem musiały się z nich wycofywać z powodu zawartych w nich błędów. Twierdzi też, że leki antydepresyjne zwiększają liczbę strzelanin, wifi wywołuje choroby mózgu, a transpłciowość to efekt chemikaliów w wodzie. No i z tym 11 września to też nie do końca wiadomo jak było. Całość podlewa solidną dawką antysemityzmu.

Klan Kennedych się od niego odcina (nie po raz pierwszy zresztą), ale ma wielu sympatyków, w tym tych bardzo zamożnych, którzy chętnie łożą na jego kandydaturę. Kandydat protestu, pomstujący na elity i wielki biznes, bez wcześniejszego doświadczenia w polityce - za to wywodzący się z elit i zblatowany z wielkim biznesem... Tak, tego jeszcze w amerykańskiej polityce nie było.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Kevin McCarthy stracił stanowisko spikera Izby Reprezentantów, kiedy jego radykalni koledzy postanowili go ukarać za dogadanie się z Demokratami. Teraz Izba jest sparaliżowana, bo żeby cokolwiek przegłosować, trzeba najpierw wybrać spikera – a Republikanie nie są w stanie dojść do porozumienia sami ze sobą.

Do walki zgłosiło się dwóch kandydatów: Steve Scalise z Luizjany, obecnie numer dwa w klubie, i Jim Jordan z Ohio, szef komisji sprawiedliwości. Czy faktycznie jeden z nich jest przedstawicielem establishmentu, a drugi radykałów? A może różnią się tak naprawdę tylko trupami, jakie chowają w szafie?

Opowiemy o przeplatających się karierach McCarthy'ego, Scalise'a i Jordana, a przy okazji o tym, jak w ostatnich latach zmieniła się Partia Republikańska i dlaczego chaos wydaje się być w tej partii stanem naturalnym. Mówimy też o wyciągniętej ręce Demokratów – i dlaczego nie zostanie ona przyjęta. Nowego spikera możemy nie poznać jeszcze całkiem długo. Jakie skutki będzie miał przedłużający się paraliż Izby?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W drugim odcinku poświęconym kryzysowi opioidowemu w Stanach, skupiamy się na fazie drugiej, heroinowej, i trzeciej, fentanylowej, które nastały po tym, jak ograniczono sprzedaż oxycontinu i innych opioidów na receptę.

Oczywiście nie jest tak, że heroina stała się problemem dopiero wtedy: opowiadamy o historii heroiny w USA, o „cudownym leku” producentów aspiryny, jego delegalizacji, „francuskim łączniku” oraz wojnie w Wietnamie, która łączy się z „wojną z narkotykami” bardziej bezpośrednio, niż to się może wydawać.

Tłumaczymy dlaczego w XXI uzależnieni zaczęli sięgać najpierw po heroinę, a potem po tani, ale niezwykle potężny fentanyl - i jaką rolę w jego upowszechnieniu odegrał przemysł farmaceutyczny, korzystający ze ścieżki wytyczonej przez Sacklerów.

Mówimy o tym dlaczego fentanyl jest tak śmiertelnie niebezpieczny i zabija tak wielu Amerykanów; czym jest „tranq”, najnowszy narkotyk-zombie, ogłoszony przez administrację ogromnym zagrożeniem; jaką rolę w kryzysie fentanylowym odgrywają Chiny, a jaką Meksyk; ale też dlaczego samo ograniczanie podaży opioidów nie jest wystarczające, jeśli w ślad za nim nie idzie ograniczanie popytu.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Zabieramy się wreszcie za temat, o który prosiliście od dawna: kryzys opioidowy. Z powodu przedawkowania opioidów – oksykodonu, heroiny czy fentanylu – co roku umiera w Stanach więcej ludzi, niż ginie od broni palnej albo w wypadkach samochodowych. Szacuje się, że w ciągu dwóch ostatnich dekad umarły z tego powodu setki tysięcy Amerykanów – znacznie więcej, niż straciło życie w czasie wojny w Wietnamie.

W pierwszym z dwóch odcinków opowiemy wam o początku i pierwszej fali epidemii, tzn. upowszechnieniu się opioidowych leków na receptę, przede wszystkim OxyContinu. Jak doszło do tego, że „heroina w pigułce” stała się najpopularniejszym lekiem w USA, a jej sprzedaż prześcignęła sprzedaż Viagry? Dlaczego Agencja Żywności i Leków dopuściła na rynek coś tak niebezpiecznego – i aż tak uzależniającego? Czym były „fabryki prochów”, a czym tzw. „pseudouzależnienie” i ile szkody może wywołać sformułowanie „wydaje się”.

Posłuchajcie o producencie OxyContinu, firmie Purdue Pharma, lobbingu przemysłu farmaceutycznego, pozwach, rekordowych ugodach oraz nietykalności potężnej rodziny Sacklerów, która wciąż nie poniosła konsekwencji zrzucenia na Stany Zjednoczone „farmaceutycznej bomby o katastrofalnych skutkach”.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Pilna wiadomość! Joe Biden jest stary, a będzie jeszcze starszy. Niby wszyscy o tym wiedzą i wiedzieli już trzy lata temu, kiedy zostawał najstarszym w historii prezydentem, a mimo to kwestia wieku głowy amerykańskiego państwa raz po raz powraca w sondażach i mediach. Większość Amerykanów, w tym wielu Demokratów nie chce, aby ubiegał się o reelekcję. Czy powinien zrezygnować? Co by się stało, gdyby kandydat na jakimś etapie nie był w stanie prowadzić kampanii? Kto mógłby go zastąpić? Odpowiadamy. Wiek nie jest jednak jedynym problemem Bidena-kandydata. Kolejnym są zarzuty postawione jego synowi, Hunterowi, i nadchodzący proces, który zapewne przyciągnie uwagę opinii publicznej, zaś dla Republikanów może być „politycznym złotem”. A i na tym nie koniec, bowiem ostatnio rozpoczęły się strajki związkowców z fabryk samochodowych. Niektórzy strajkujący to właśnie „związkowego Joe” obwiniają za stan swoich portfeli. Czy to wyczerpuje listę problemów Bidena? Ależ skąd!
Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

11 września 1973 roku chilijskie siły zbrojne pod wodzą generała Augusto Pinocheta obaliły socjalistycznego prezydenta Salvadora Allende. Chile, „spokojny, demokratyczny kraj o silnych instytucjach” (cytując raport amerykańskiej ambasady), na 17 lat przeszło pod brutalne rządy wojskowej junty. Zamordowano (lub „zniknięto”) co najmniej 3 tysiące ludzi, torturowano kilkadziesiąt tysięcy, jeszcze więcej wyjechało lub zostało do wyjazdu zmuszonych.

„Mówisz o zbrodniach i torturach reżimu Pinocheta – stajesz się obrońcą komunizmu. Mówisz o słabościach rządu Allende – stajesz się adwokatem krwawych represji”, pisał Artur Domosławski. My opowiemy i o jednym, i o drugim. Ale przede wszystkim o tym, jaką rolę w chilijskiej polityce odegrały Stany Zjednoczone.

Pokażemy wam jak wyglądała w praktyce realizacja „doktryny powstrzymywania” i do czego były gotowe posunąć się USA, byle tylko nie dopuścić do powstania „drugiej Kuby”, jak straszył Henry Kissinger, który nadzorował amerykańską politykę wobec Chile, przekonany, że „sprawa jest zbyt istotna, by pozwolić chilijskim wyborcom decydować o sobie”. I spróbujemy odpowiedzieć na najważniejsze pytanie: czy to faktycznie Amerykanie obalili Allendego?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Podkast amerykański wraca po wakacjach!

Na początek: w telegraficznym skrócie garść wiadomości o tym, co się wydarzyło w Stanach w ostatnim miesiącu. Problemy Mitcha McConnella i Huntera Bidena, wyroki skazujące na Proud Boysów i katastrofy naturalne: pożary na Hawajach i huragan na Florydzie.

Przede wszystkim jednak opowiemy Wam o zarzutach, jakie prokuratura w Georgii postawiła Donaldowi Trumpowi i jego totumfackim. Dowiecie się czym jest „racketeering” i dlaczego próba podważenia wyniku wyborów prezydenckich będzie traktowana jak działalność mafijna; kiedy należy się spodziewać procesu i co by się stało, gdyby Trump faktycznie został skazany. Czy faktycznie blokowałoby mu drogę do Białego Domu

Oglądamy też – żebyście wy nie musieli – zorganizowaną przez Fox News debatę republikańskich kandydatów na prezydenta, która odbyła się w Wisconsin. Ośmioro polityków na scenie, ale najważniejszego z nich – Trumpa – nie było wśród nich i wielu kandydatów nie wiedziało co z tym faktem począć. Jeden wszakże wiedział doskonale: Vivek Ramaswamy. Kim jest najnowsza gwiazda Republikanów, jakie ma poglądy, co mówi i na czym opiera swoją kampanię. I o co, tak naprawdę, mu chodzi.

A na koniec Piotr Tarczyński jako Tucker Carlson i Łukasz Pawłowski jako Donald Trump w inscenizacji pewnego kuriozalnego wywiadu, który pojawił się niedawno na platformie znanej niegdyś jako Twitter.

Zapraszamy!

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

#płatnawspółpraca z Wydawnictwem Czarne

Kolejny sezon „Podkastu amerykańskiego” dobiega końca i w ostatnim przedwakacyjnym odcinku tradycyjnie już opowiemy o tym, co ostatnio czytaliśmy i zasugerujemy jakie książki Państwo mogą zabrać ze sobą na wakacje. Tym razem łącznie aż sześć propozycji, z których jedne podobały nam się bardzo, a inne troszkę mniej.

Do tej pierwszej kategorii zalicza się z pewnością „Imperium bólu. Baronowie przemysłu farmaceutycznego” – obszerny reportaż na temat rodziny Sacklerów i źródeł ich majątku, który napisał Patrick Radden Keefe (przeł. Jan Dzierzgowski, Wydawnictwo Czarne, 2023). Fascynująca lektura o trzech braciach, którzy zgromadzili pokaźny majątek, a następnie wywindowali go na niebotyczne poziomy dzięki innowacyjnemu środkowi przeciwbólowemu Oxycontin i niezwykle agresywnemu marketingowi, a kosztem życia i zdrowia setek tysięcy Amerykanów. Fascynująca saga rodzina i opowieść o licznych patologiach amerykańskiego kapitalizmu.

Gorzej jest z kolejną książką, którą sam Radden Keefe poleca, a która nam do gustu specjalnie nie przypadła. To „The Storm Is Here” Luke’a Mogelsona (Penguin Press, 2022). Korespondent wojenny „New Yorkera” rusza w podróż po Ameryce żeby wysłuchać jej wściekłych obywateli. Kłopot w tym, że po lekturze czytelnik ma wrażenie, że niewiele mu z niej zostało. To, co nie udało się Mogelsonowi, wyszło znacznie lepiej innemu dziennikarzowi „New Yorkera”, Evanowi Osnosowi. Jego „Wildland. A Journey Through a Divided Country” (Bloomsbury, 2022) to wyprawa po USA śladami życia samego Osnosa wracającego do miejsc, w których żył i pracował, ale przede wszystkim przegląd szerokiego spektrum problemów USA, o których i my Państwu opowiadamy w podkaście – od przemian na rynku medialnym, przez skutki dostępu do broni, radykalizację polityczną, dewastację środowiska, czy nieuczciwe kariery rekinów finansjery.

Książki kolejnego autora po prostu nie mogliśmy przegapić, bo to Mathew Desmond, słynny socjolog z Uniwersytetu Princeton i autor absolutnie genialnej książki „Eksmitowani”. Opublikowana niedawno „Poverty, by America” (Allen Lane, 2023) to nie tyle reportaż, co manifest, ale ciekawych danych i perspektyw na przyczyny ubóstwa w niej nie brakuje.

Na koniec książka historyczna: „Realigners: Partisan Hacks, Political Visionaries, and the Struggle to Rule American Democracy” Timothy’ego Shenka (Farrar, Straus and Giroux, 2022). Szereg opowieści o wybitnych postaciach amerykańskiej polityki, które od początku istnienia kraju starały się – z lepszym lub gorszym skutkiem – doprowadzić do całkowitego przemodelowania sceny politycznej w swojej epoce.

I wreszcie na koniec szczypta klasyki amerykańskiej literatury pięknej, do publikacji której walnie przyczynił się kolega Tarczyński: „Światłość w sierpniu” Williama Faulknera. 

Życzymy udanych wakacji, z nowymi odcinkami wracamy we wrześniu!

Mija 55 lat od jednych z najciekawszych wyborów prezydenckich w historii Stanów Zjednoczonych – w dodatku wieńczących rok, który pod względem intensywności nie miał sobie równych: wojna w Wietnamie, ogromne protesty i zamieszki, a do tego zabójstwa polityczne pastora Martina Luthera Kinga i senatora Roberta Kennedy'ego. Wydawało się, że w 1968 roku Ameryka znalazła się na krawędzi.

Opowiadamy o partyjnych prawyborach w których jedna niespodzianka goniła drugą; o tragicznych wydarzeniach w hotelu Ambassador w Los Angeles; o „Czechago”, czyli brutalnie stłumionych protesatch na konwencji Demokratów w Chicago i o tym, dlaczego kandydat Partii Demokratycznej, kiedy zdobył nominację, wrócił do swojego pokoju hotelowego i się rozpłakał.

Będzie o roli telewizji w tej kampanii i znakomitych, psychodelicznych klipach Richarda Nixona zapowiadającego „prawo i porządek”; o walczącej z „pseudointelektualistami” Amerykańskiej Partii Niezależnej rasistowskiego gubernatora Alabamy, George'a Wallace'a, który pod niektórymi względami utorował drogę Donaldowi Trumpowi.

A w tle „Doktor Strangelove” Stanleya Kubricka, „Parallax View” Alana Pakuli i wiele, wiele więcej.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Aż dwóch na trzech dorosłych Amerykanów ma dziś nadwagę, a otyłych jest ponad 40 procent – szacuje się, że tylko do końca dekady odsetek ten dojdzie do 50 procent, zaś jedna czwarta będzie dotknięta najpoważniejszą otyłością, trzeciego stopnia, przyczyną wielu chorób układu sercowo-naczyniowego, pokarmowego, cukrzycy itd. Problemy z cukrzycą czy sercem miewają już nastolatkowie.

Nie jest to rozłożone równomierne i dysproporcje są ogromne: najlepiej jest na Hawajach, najgorzej na Południu. Zamożniejsi i lepiej wykształceni Amerykanie rzadziej są otyli, niż biedni; Latynosi częściej niż biali; najgorzej wygląda sytuacja u Afroamerykanów, zwłaszcza u czarnych kobiet.

Jeszcze pół wieku temu otyłość była w Stanach marginalnym problemem – tymczasem w 2001 roku naczelny lekarz kraju ogłosił, że „nadwaga i otyłość osiągnęły w USA skalę epidemii” i wezwał do działania. Co się takiego stało, że wskaźniki zaczęły gwałtownie rosnąć? Czy rzeczywiście chodzi o to, że ludzie mniej się ruszają, niż kiedyś? Dlaczego bieda łączy się teraz z otyłością?

Opowiemy Wam o McDonaldzie i innowacyjnych strategiach marketingowych firm fastfoodowych; o rewolucji w amerykańskim rolnictwie i „wielkiej kradzieży zboża” przez Związek Radziecki. O kukurydzy, syropie glukozowo-fruktozowym i wojnie Coca-Coli z Pepsi. O tym, czym w szkołach karmi się dzieci i jak uczy je wychowania fizycznego; o ogródku warzywnym Michelle Obamy i ciasteczkach Sary Palin.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W czerwcu, po ledwie 13 miesiącach, został zwolniony nowy szef CNN, Chris Licht, który miał wyprowadzić na prostą kulejącą stację telewizyjną. Utrata szefa to bowiem najmniejszy problem z jakim boryka się dziś CNN, która traci widzów i w rankingach oglądalności plasuje się niżej, niż jej tradycyjni konkurenci – MSNBC i Fox News – ale też niektóre niszowe stacje informacyjne.

Opowiadamy o tym, skąd wzięła się pierwsza stacja newsowa w Stanach Zjednoczonych, która przełamała panującą od dekad dominację „wielkiej trójki”; jak do jej rozwoju przyczyniły się wojna w Zatoce Perskiej i upadek komunizmu; a także jak z potężnego monopolisty zmieniła się w obiekt żartów, który zaczął gonić w piętkę, nadprodukować „łamiące wiadomości”, wypuszczać hologramy i zmieniać politykę w sportową nawalankę.

Zastanowimy się, czy CNN faktycznie jest „lewicowe”, jak twierdzi amerykańska prawica, porozmawiamy o niebezpiecznych związkach tej stacji z politykami i o tym dlaczego Trumpowe pomstowanie na „fake newsy” padło na tak podatny grunt. I dlaczego niedawne spotkanie z Trumpem w New Hampshire, transmitowane przez CNN, przypieczętowało los Lichta i pogrzebało nadzieje na „nowe otwarcie” stacji. I czy rzeczywiście CNN będzie relacjonować koniec świata, jak zapowiadał jej założyciel.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Chociaż do wyborów prezydenckich w 2024 roku zostało ponad 16 miesięcy, a do pierwszych prawyborów grubo ponad 6 miesięcy, to kampania prawyborcza w partii Republikańskiej wre. Najbliższa, pierwsza debata kandydatów już w sierpniu. W tym odcinku opowiemy państwu co dzieje się w wyścigu i przedstawimy kilku najważniejszych pretendentów z ich pomysłami na kampanię.

Na razie w wyścigu uczestniczy kilkunastu śmiałków. Ilu dokładnie, trudno powiedzieć, bo niektóre kandydatury trudno oceniać poważnie. Większość z nich nie przetrwa kilku pierwszych tygodni, wielu nie zakwalifikuje się do udziału w debacie, bo żeby dostać się na scenę trzeba mieć m.in. poparcie co najmniej… 1 procenta wyborców.

Na czele jest oczywiście Donald Trump. Czy po tym jak usłyszał zarzuty federalne jego przewaga nad resztą stawki zmalała? Ile pieniędzy planuje wydać na prawybory gubernator Ron DeSantis i czy to przekłada się na poparcie w Iowa i New Hampshire, czyli stanach urządzających prawybory jako pierwsze? Jaki pomysł na kampanię ma Mike Pence? Co o polityce Trumpa ma do powiedzenia Nikki Haley i po co startuje nieznoszący byłego prezydenta Chris Christie?

U Demokratów konkurencja mniejsza, ale to nie znaczy, że Joe Biden może spać spokojnie. Dosłownie, bo opowiemy także o tym, dlaczego sen prezydenta wywołał zainteresowanie mediów. I wyjaśnimy dlaczego jego syn, Hunter, zapewne uniknie więzienia - i czy faktycznie łagodny wymiar kary dla niego jest skandalem.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Relacje Stanów Zjednoczonych z Chinami są złe. Niektórzy twierdzą, że tak złe nie były od czasu oficjalnego nawiązania relacji dyplomatycznych między USA a ChRL w 1979 roku. Z tego powodu niedawna wizyta w Pekinie sekretarza stanu, Antony’ego Blinkena, budziła niemałe zainteresowanie. Tym bardziej, że to pierwsza wizyta szefa amerykańskiej dyplomacji w Chinach od pięciu lat. Blinken miał jechać do Chin już w lutym, ale podróż została w ostatniej chwili odwołana, bowiem nad terytorium Stanów Zjednoczonych przez kilka dni przelatywał chiński balon szpiegowski, który Amerykanie ostatecznie zestrzelili.

Amerykańscy politycy wręcz prześcigają się w krytykowaniu działań władz w Pekinie i podkreślaniu wsparcia dla Tajwanu, który Pekin uznaje za zbuntowaną prowincję. Chińczycy nie pozostają dłużni, co oczywiście przekłada się na nastroje społeczne. Opinie Amerykanów o Chinach stają się coraz bardziej negatywne, a Chińczycy tłumnie ruszają do kin na film o tym jak ich piloci radzą sobie z atakami tajemniczego, wrogiego mocarstwa, którego przedstawiciele mówią jednak po angielsku z amerykańskim akcentem.

Co zatem osiągnął Blinken w Chinach? Jaki związek z tą podróżą ma niemal równoczesna wizyta w Waszyngtonie Narendry Modiego, premiera Indii, podejmowanego z wielką pompą? O czym doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, Jake Sullivan, rozmawiał w czerwcu z przedstawicielami Japonii, Korei i Filipin. Czego dotyczy nowa umowa podpisana przez USA z władzami Papui Nowej Gwinei? I co Chińczycy robią na Kubie?

O tym wszystkim mówimy w nowym odcinku. A na koniec o tym jak Chińczycy postrzegają Amerykanów, opowie gość specjalny odcinka, prof. Marcin Jacoby.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Niektóre rzeczy są niezmienne: jak choćby to, że co jakiś czas mówimy o Donaldzie Trumpie. Były prezydent skończył kilka dni temu 77 lat, ale nie ma powodów do świętowania: Specjalny prokurator Jack Smith postawił Trumpowi 37 zarzutów federalnych dotyczących nie tylko nielegalnego przetrzymywania ściśle tajnych dokumentów dotyczących bezpieczeństwa państwa, lecz także ukrywania ich, odmowy ich wydania śledczym, a także składania fałszywych zeznań.

Akt oskarżenia pełen jest soczystych szczegółów: potajemne przenoszenie pudeł z miejsca na miejsce, okłamywanie własnych współpracowników, pokazywanie tajnych dokumentów nieuprawnionym ludziom, nagrania samego Trumpa, zdjęcia niezliczonych pudeł poutykanych w Mar-a-Lago, między innymi w jednej z łazienek.

Jak poważne są problemy prawne Trumpa? O jakich dokumentach mowa? Czy rzeczywiście – jak uważa większość badanych Republikanów – Trump nie zrobił niczego niewłaściwego? Jak oskarżenia wobec niego mają się do zarzutów wobec Joego Bidena i Mike'a Pence'a, którzy też niezgodnie z prawem przetrzymywali w domach tajne dokumenty? Czy faktycznie „dyktator Biden nakazał prześladować przeciwników politycznych”? Dlaczego proces Trumpa będzie toczył się na Florydzie, a nie w Waszyngtonie i kto będzie mu przewodniczył? A wreszcie: czy kolejne zarzuty wobec eksprezydenta wpłyną jakkolwiek na walkę o republikańską nominację?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Dzisiaj opowiemy o McCarthym. Ale nie o obecnym spikerze Izby, Kevinie, tylko o pierwszym – i znacznie ważniejszym da amerykańskiej historii – Josephie, senatorze z Wisconsin, od którego nazwę "makkartyzm” nosi całe zjawisko ścigania (prawdziwych i wyobrażonych) komunistów. „Polowania na czarownice” w latach 40. i 50. XX wieku to jednak coś więcej, niż historia jednego republikańskiego polityka - ro znacznie szerzej zakrojona – i niestety czasem ponadpartyjna – opowieść o demagogii, cynizmie i politycznych prześladowaniach.

Posłuchajcie o wzlocie i upadku Josepha McCarthy'ego, niezwykle pracowitego człowieka, który zrobił karierę na kłamstwach, oszczerstwach i niszczeniu karier – aż wreszcie przedobrzył. Dowiecie się jego związkach z rodziną Kennedych, relacjach z prezydentem Eisenhowerem, a także podobieństwach i różnicach między McCarthym a inną gwiazdą powojennego antykomunizmu: Richardem Nixonem.

Będą sowieccy szpiedzy, dokumenty ukryte w dyniach, gwiazdy Hollywood, bomba atomowa, ulubiony prawnik Donalda Trumpa oraz wiele innych atrakcji. Podobieństwa do osób żyjących i bieżących wydarzeń całkowicie przypadkowe - ale jakże interesujące.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Senatorka Dianne Feinstein skończy w tym miesiącu 90 lat, reprezentuje Kalifornię od 30 lat i jest najdłuższym stażem senatorem Partii Demokratycznej i najstarszą członkinią Kongresu w ogóle. Od dawna mówi się jednak o jej problemach zdrowotnych – problemach z pamięcią, zagubieniu itd. Teraz, po trzymiesięcznej przerwie spowodowanej chorobą (która uniemożliwiła Demokratom zatwierdzanie sędziów federalnych) wróciła do Waszyngtonu, ale po stronie demokratycznej słychać coraz więcej głosów wzywa ją do ustąpienia ze stanowiska. Chce tego też większość obywateli Kalifornii. Dlaczego szanowana senatorka tak opiera się przed pójściem na emeryturę? I dlaczego w tej decyzji wspierają ją prominentni politycy – a zwłaszcza polityczki – Demokratów?

Opowiemy wam dziś o karierze Feinstein, pionierce kalifornijskiej polityki, byłej burmistrzyni San Francisco, jednej z pierwszych kobiet, które przebojem wdarły się do ogólnokrajowej polityki. Kiedy w lutym zapowiedziała, że nie będzie się ubiegać o kolejną kadencję, wśród Demokratów rozpoczął się z dawna oczekiwany wyścig o to, kto od 2025 roku będzie reprezentował w Senacie największy stan kraju. O schedę po Feinstein ubiega się troje kongresmenów: Barbara Lee, Katie Porter i Adam Schiff – każde z nich w inny sposób próbuje przekonać do siebie Kalifornijczyków – i na czym innym opiera swoją kampanię. I ma inne zdanie na temat ewentualnej rezygnacji Feinstein i mianowaniu jej następcy. Lub następczyni.

Porozmawiamy o napięciach między północą i południem stanu, San Francisco i Los Angeles, o roli jaką w kalifornijskiej polityce wciąż odgrywa była spikerka Nancy Pelosi i o tym czy Republikanie mają jakąkolwiek szansę na zwycięstwo w tym stanie.

Sto lat temu deweloperzy odsłonili napis „Hollywoodland”, który ćwierć wieku później stracił końcówkę „land” i zmienił się w doskonale znany symbol „fabryki snów”.

Dziś opowiemy wam o początkach amerykańskiego przemysłu filmowego. Dowiecie się czym były mutoskop, witaskop, bioskop i projektoskop i co z początkami kina ma wspólnego ma TikTok. Dlaczego przemysł filmowy, rozwijający się dynamicznie w New Jersey, Nowym Jorku, Pittsburghu i Filadelfii, przeniósł się na Zachodnie Wybrzeże? I dlaczego akurat na przedmieścia Los Angeles?

Posłuchacie o brutalnej walce o amerykański rynek przy pomocy pozwów – i zbirów, o napadach na pociąg, nietolerancji i narodzinach narodu. Poszukamy odpowiedzi na pytanie dlaczego przemysł filmowy zdominowali Żydzi z Europy Środkowej i Wschodniej, oraz ile jest prawdy w tezie, że „Hollywood stworzyli Polacy”.

Scenariusz i reżyseria: Łukasz Pawłowski i Piotr Tarczyński. W rolach głównych: Thomas Alva Edison, Florence Lawrence, bracia Warner, Louis B. Mayer, D. W. Griffith i Will Hays (ten od kodeksu Haysa). W rolach drugoplanowych: Daeida Wilcox, rodzina Nixonów oraz tańczące kotki.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Chłopak idzie odebrać braci od znajomych, ale myli dom – zostaje postrzelony w głowę. Grupa znajomych zjeżdża na niewłaściwy podjazd – z domu wychodzi człowiek ze strzelbą i zabija jedną z siedzących w aucie dziewczyn. Dwie nastolatki wsiadają do złego auta: zostają postrzelone. Piłka dziecka wpada do cudzego ogródka: w odpowiedzi sąsiad zaczyna strzelać. To wszystko przypadki tylko z jednego kwietniowego tygodnia.

Dlaczego zwykłe sytuacje, jakie zdarzają się każdemu – zapukanie do niewłaściwych drzwi czy pomylenie samochodów na parkingu – mogą w Stanach Zjednoczonych zakończyć się tragicznie? Dlaczego prawo do samoobrony tak często oznacza „strzelaj najpierw, pytaj później”.

Opowiadamy o prawach „stand your ground” czyli „ani kroku w tył”, które od 2005 roku – w ślad za Florydą – przyjęło prawie trzydzieści stanów. Tłumaczymy na czym polegają, kiedy zgodnie z nimi można użyć siły – a także śmiercionośnej broni – i czy rzeczywiście zwiększają bezpieczeństwo i zapobiegają przestępczości. Mówimy też o tym, jak narracja sprzedawana przez media i popkulturę przyczynia się do budowania poczucia zagrożenia wśród obywateli, przekonanych, że muszą „brać sprawy w swoje ręce”, bo na nikogo innego nie mogą liczyć.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W poniedziałek 24 kwietnia największa gwiazda Fox News, sprowadzająca co wieczór przed telewizory 3 miliony widzów, nagle straciła pracę. Dlaczego Rupert Murdoch, właściciel Fox News, pozbył się Tuckera Carlsona, kury znoszącej złote jajka? Przyglądamy się teoriom na temat zwolnienia Tuckera: czy poszło o kłamstwa na temat wyborów prezydenckich i pozew Dominion Voting Systems, który kosztował Foxa prawie 800 milionów dolarów? A może pojawiające się doniesienia, że program Carlsona był toksycznym, seksistowskim środowiskiem pracy? A może jeszcze jakaś inna kwestia, coś jakby wyjętego żywcem z „Sukcesji”?

Jak młodzieniec z tzw. dobrej, zamożnej rodziny został czołowym telewizyjnym wrogiem elit i obrońcą „zwykłych Amerykanów”, których chcą dopaść niegodziwi „oni”? Opowiemy o sukcesach (i klęskach) Tuckera w kolejnych sieciach kablowych: CNN, MSNBC i wreszcie Fox News, gdzie w pełni rozwinął skrzydła. Dowiecie się, co Carlson całymi latami opowiadał swoim widzom o imigracji, o zagrożonej zewsząd męskości, o ruchu Black Lives Matter, o Ukrainie i wielu innych sprawach. A także dlaczego człowiek uważany za intelektualnego lidera amerykańskiego konserwatyzmu w trumpowskim wydaniu wzywał mężczyzn do opalania jąder.

Gościnnie wystąpią Jon Stewart, George W. Bush, Roger Ailes, niedoszła żona Ruperta Murdocha i – oczywiście – Donald Trump.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

We wtorek prezydent Joe Biden ogłosił, że – zgodnie z przewidywaniami – będzie ubiegał się o reelekcję. Jak rozumieć tę decyzję, skoro badania opinii publicznej jednoznacznie wskazują, że większość Amerykanów – w tym połowa Demokratów – nie chce, żeby Biden startował na drugą kadencję? Sondaże pokazują też, że więcej obywateli ocenia jego działalność jako prezydenta negatywnie, niż pozytywnie. Czy zatem Biden rzeczywiście ma nominację w kieszeni i nikt po stronie demokratycznej nie może mu zaszkodzić? A może powinien obawiać się pewnego członka rodziny Kennedych? Co łączy go z Jimmym Carterem, a co z Ronaldem Reaganem?

Zastanawiamy się na czym Joe Biden zamierza oprzeć swoją kampanię wyborczą; co ma znaczyć „walka o duszę Ameryki” o której tyle mówi i z kim zamierza o tę duszę walczyć. Przyglądamy się stronie republikańskiej, gdzie zażarta rywalizacja przedwyborcza już trwa w najlepsze, mimo że nie wszyscy kandydaci się jeszcze oficjalnie zgłosili – włącznie z czołowym konkurentem byłego prezydenta. Opowiemy wam o tym, jak wygląda rywalizacja Donalda Trumpa z Ronem DeSantisem i o co chodzi z „brudnymi paluszkami” gubernatora Florydy.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

19 kwietnia 1993 roku zakończyło się trwające blisko dwa miesiące oblężenie rancza Mount Carmel w pobliżu teksańskiego miasta Waco. W trakcie szturmu na siedzibę Gałęzi Dawidowej, grupy religijnej przewodzonej przez samozwańczego proroka Davida Koresha, zginęło 76 osób, w tym 28 dzieci.

Z okazji 30. rocznicy opowiadamy wam o tamtych wydarzeniach. Dowiecie się skąd wzięła się Gałąź Dawidowa i w jaki sposób Koresh został jej liderem; dlaczego ranczem pod Waco zainteresowała się ATF, agencja zajmująca się m.in. bronią palną; jakie błędy popełniły ATF, FBI i inne służby federalne; dlaczego oblężenie zakończyło się tak tragicznie i jaki związek z Waco miał zamach terrorystyczny w Oklahoma City z roku 1995.

Na historię Waco można spojrzeć z różnych perspektyw: skupić się na kwestii granic wolności religijnej, ale i granic państwowej kontroli i państwowej interwencji; na prawie obywateli do posiadania broni palnej, ale i na kwestii militaryzacji policji oraz służb porządkowych. Powiemy wam jaką rolę odgrywają dziś tamte wydarzenia w prawicowej mitologii, co symbolizują i dlaczego pierwszy więc kampanii prezydenckiej Donalda Trumpa odbył się właśnie w Waco, miejscu największej wymiany ognia na terenie USA od czasu wojny secesyjnej.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Praca nieletnich w Stanach Zjednoczonych kojarzy się z nastolatkami, którzy rozwożą gazety, koszą trawniki sąsiadom, wyprowadzają psy, a latem pracują jako ratownicy na lokalnym basenie, żeby dorobić do kieszonkowego. Ma to uczyć odpowiedzialności, dawać niezależność finansową, pozwala docenić wartość pieniądza. 

Problem w tym, że liczba pracujących nieletnich dramatycznie rośnie, a charakter ich pracy odbiega od wyobrażeń: dzieci pracują w pełnym wymiarze godzin, na stanowiskach, na których absolutnie nie powinny, kosztem nie tylko czasu wolnego, ale także edukacji. 12-13-latkowie zamiast chodzić do szkoły kładą dachy na Florydzie, pracują w rzeźniach w Delaware i Missisipi, w Dakocie tną drewno w tartakach, a w Michigan i Alabamie nawet produkują części do samochodów. Ulegają wypadkom, tracą zdrowie, a nawet życie. Wszystko po to, żeby się utrzymać, pomóc rodzinie albo spłacić fikcyjne długi. Opowiemy wam dziś o pracy dzieci dzieci w Stanach – skąd się biorą pracujący nieletni, dla kogo pracują i dlaczego tak trudno wyplenić ten problem.

Zaczynamy jednak od rysu historycznego. Dowiecie się dlaczego praca dzieci w kopalniach i fabrykach była kiedyś normą, a nieletni stanowili 6 procent amerykańskiej siły roboczej; dlaczego katolicy pomogli zablokować poprawkę do Konstytucji, która pozwoliłaby zakazać zatrudniania dzieci i jakie znaczenie dla zmiany nastrojów społecznych miała fotografia.

Powiemy wam dlaczego obowiązujące dziś przepisy nie dotyczą pracy w rolnictwie, a także jakie regulacje obowiązują dziś, czy w świetle przepisów bardziej niebezpieczna jest praca na roli, czy ta w biurze, a także w jaki sposób kolejne stany próbują poluzowywać – a nawet obchodzić – istniejące prawo.

Dlaczego w drugiej dekadzie XXI wieku praca dzieci znowu jest tematem debaty publicznej? Jaki wpływ mają na to imigracja, niedobór rąk do pracy, konserwatywna ideologia, interes wielkich korporacji i czy da się z tym coś zrobić?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Choć tak się składa, że ten odcinek publikujemy 1 kwietnia, nie jest to żart: odcinek nagraliśmy w czwartek w południe, po czym wieczorem gruchnęła wieść, że nowojorska prokuratura postawiła Donaldowi Trumpowi zarzuty karne. Siłą rzeczy nasz odcinek od razu się nieco zdezaktualizował, ale – na szczęście – tylko trochę.

Zastanawiamy się w nim bowiem nie tylko „czy Trump usłyszy zarzuty” (już wiemy, że tak), ale nad tym, co wtedy nastąpi. Czy zostanie zakuty w kajdanki i trafi do celi? (nie, nie zostanie) Czy zarzuty z Nowego Jorku mają znaczenie na Florydzie? Jak wygląda międzystanowa ekstradycja? Czy zarzuty karne by mu zaszkodziły, czy przeciwnie – pomogły, jak sam twierdzi? I dlaczego z takim uporem powtarzał, że lada chwila zostanie "aresztowany"?

Opowiadamy o pierwszym wiecu wyborczym Trumpa, w teksańskim Waco, o tym, co na nim powiedział, a czego nie. O „piosence” w której były prezydent deklamuje przysięgę na wierność fladze, a chór aresztowanych za szturm na Kapitol śpiewa hymn Stanów Zjednoczonych; o tym, co oznaczają dla Trumpa „pokojowe protesty” i jak się do nich mają „śmierć i zniszczenie”. W jaki sposób kij bejsbolowy w ręku eksprezydenta reklamuje „patriotyzm handlowy” i odkąd to nagle Republikanie przejmują się warunkami, jakie panują w amerykańskich aresztach.

Zapraszamy na kolejny odcinek zajmujących przygód pana Trumpa.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

19 marca minęła 20. rocznica wojny w Iraku rozpoczętej pod hasłem „Iracka wolność”.

Operacja, łącznie z okupacją miała potrwać od kilku miesięcy do maksymalnie dwóch lat. Jej koszty szacowano na 50-60 miliardów dolarów, co miało się jednak zwrócić, m.in. z zysków ze sprzedaży ropy. Miała też oddalić zagrożenie terroryzmem, a z Iraku uczynić wzór demokracji dla całego Bliskiego Wschodu. Irakijscy dysydenci przekonywali, że lokalna ludność powita Amerykanów „kwiatami i słodyczami”, a wyzwolenie Bagdadu będzie jak wyzwolenie Paryża spod władzy nazistów.

W rzeczywistości szacuje się, że w wyniku wojny śmierć poniosło 270-360 tysięcy Irakijczyków, z czego 1/3 to ofiary wojsk koalicji. Irak na wiele lat pogrążył się w chaosie, a jednym z produktów tego chaosu było Państwo Islamskie. Całkowite koszty wojny w 2020 roku szacowano na niemal 2 biliony dolarów, a dziś są one jeszcze wyższe, bo kolejne grupy weteranów wywalczyły sobie prawo do opieki zdrowotnej.  

Jak to się stało, że z kilkudziesięciu miliardów zrobiły się biliony, a z kilku miesięcy wiele lat? Dlaczego zwykli Amerykanie i amerykańskie elity od lewa do prawa powszechnie popierały wojnę? Czy administracja Busha kłamała? Na co liczył prezydent? Dlaczego się nie udało, jakie były społeczne i polityczne skutki tej wojny?

Dzięki pozwowi o zniesławienie, jaki firma Dominion Voting Systems złożyła przeciw telewizji Fox News, ujawniona została wewnętrzna komunikacja szefostwa stacji – w tym samego Ruperta Murdocha – oraz jej największych gwiazd: Laury Ingraham, Seana Hannity'ego i Tuckera Carlsona. Okazało się, ze Fox News świadomie i z premedytacją okłamywało swoich widzów.

Kierownictwo stacji doskonale wiedziało, że wybory prezydenckie w 2020 roku nie zostały sfałszowane, a maszyny do głosowania nie „podmieniały” głosów oddanych na Trumpa na głosy oddane na Bidena, ale pozwalało, by komentatorzy stacji snuli niestworzone opowieści o „ukradzionych wyborach”. Kiedy bowiem okazało się, że rzetelne informowanie o faktach nie podoba się widzom Foxa, którzy obrażeni na swoją stację zmieniają kanał na inne prawicowe stacje (jak Newsmax i OANN), szefostwo stacji spanikowało i docisnęło pedał kłamstw – wszystko w imię „szacunku” dla swoich widzów, którzy nie chcieli być informowani, tylko utwierdzani w swoich przekonaniach.

Dowiecie się dlaczego gwiazdy Foxa gardzą działem informacyjnym swojej stacji, co Tucker Calrson sądzi o Donaldzie Trumpie („Szczerze go nienawidzę!”) i co naprawdę kierownictwo Foxa uważa o swojej stacji („Korea Północna robi bardziej zniuansowaną telewizję”). Wyjaśnimy wam dlaczego Fox News jest z jednej strony medium tożsamościowym, a z drugiej graczem politycznym, który usiłuje realizować swoje cele – i nawet powiemy wam, co jest obecnie celem Foxa, bo i to padło wprost w ujawnionych materiałach. Zastanowimy się też nad tym, czy Fox News ma szansę przegrać z Dominion i co by to oznaczało dla przyszłości najpopularniejszej telewizji informacyjnej w Stanach Zjednoczonych.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Ponad miesiąc temu, 3 lutego, w godzinach wieczornych, życie mieszkańców małego miasteczka East Palestine we wschodnim Ohio zmieniło się na zawsze. Wykoleił się jeden z pociągów towarowych przejeżdżających codziennie przez miejscowość. W dwukilometrowym, liczącym prawie 150 wagonów składzie znalazły się też takie przewożące niebezpieczne substancje chemiczne – chlorek winylu. Firma zarządzająca linią kolejową – Norfolk Southern – uznała, że najlepszym rozwiązaniem będzie przedziurawienie tych wagonów i dokonanie… „kontrolowanego spalenia”. Potężną chmurę czarnego dymu dostrzegli nie tylko ludzie w promieniu wielu kilometrów, ale także politycy. I nagle East Palestine stała centrum zainteresowania, a do miasteczka szybko pospieszył Donald Trump.  Republikanie zarzucali administracji Joego Bidena, że zamiast do East Palestine woli jeździć do Kijowa, a Demokraci zwracali uwagę, że to za czasów prezydentury Trumpa znoszono regulacje poprawiające bezpieczeństw na kolei.

Wypadek w małej miejscowości pokazuje jak na dłoni wiele patologii amerykańskiej polityki, m.in. niechęć do państwa, ale i ogromne oczekiwania wobec jego instytucji, siłę lobbingową potężnych korporacji, logikę działania tożsamościowych mediów siejących teorie spiskowe.

Na szczęście są też i pozytywne reakcje – ponadpartyjna grupa senatorów zaproponowała wprowadzenie ustawy, która faktycznie mogłaby poprawić bezpieczeństwo na kolei. Muszą tylko przekonać kolegów, z których część wcześniej pracowała w roli… lobbystów firm kolejowych.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Wracamy do opowieści o amerykańskim systemie penitencjarnym. Dwa tygodnie temu mówiliśmy o jego głównych patologiach: koszmarnych warunkach w jakich siedzą osadzeni, prywatyzacji więzień i usług więziennych, najmowaniu więźniów do półniewolniczej pracy, nadużyciach systemu probacji oraz zwolnień warunkowych i wielu innych.

Dziś spróbujemy odpowiedzieć na pytanie jak do tego doszło, że w więzieniach siedzą blisko 2 miliony Amerykanów, a kolejne 3 miliony objęte są jakimś systemem nadzoru. Dlaczego w latach 70. XX wieku wskaźnik inkarceracji w Stanach Zjednoczonych, który wcześniej nie odbiegał zanadto od reszty świata zachodniego, zaczął gwałtownie rosnąć? Porozmawiamy o różnych teoriach na ten temat, niezupełnie sprzecznych, ale kładących inaczej akcenty.

Czy masowa inkarceracja to kolejne wcielenie systemu nadzoru społecznego nad Afroamerykanami, po niewolnictwie i segregacji? Czy rzeczywiście „wojna z narkotykami” administracji Nixona i  Reagana stworzyła „nowe prawa Jima Crowa”, jak twierdzi Michelle Alexander? A może – jak twierdzi Elizabeth Hinton – przyczyn należy szukać wcześniej, w „wojnie z biedą” jaką rozpoczęli Demokraci za prezydentury Johnsona? Czy rozwój inkarceracji i surowego prawodawstwa jest efektem ponadpartyjnego konsensusu liberałów i konserwatystów, odpowiedzią na demograficzne zmiany w kraju i ruch praw obywatelskich Afroamerykanów lat 60.? A może, jak twierdzi John Pfaff, winni tego są uwikłani w politykę prokuratorzy, którzy są najpotężniejszym ogniwem amerykańskiego systemu karnego?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Wizycie Joe Bidena w polskich mediach poświęcono wiele uwagi, ale nie zawsze z właściwych powodów. Dowiadywaliśmy się, że prezydent wstał, zjadł śniadanie, a wagon, którym jechał do Kijowa wyprodukowały polskie zakłady z Bydgoszczy. Wiele było analiz tego komu i z jakim entuzjazmem uścisnął dłoń, wreszcie czy jego przemówienie było historyczne czy też historycznym rozczarowaniem.

Jako „Podkast amerykański” próbujemy opowiedzieć o wizycie prezydenta nie z perspektywy polskiej, ale właśnie amerykańskiej. Przypominamy co robiła administracja Bidena w miesiącach poprzedzających inwazję, analizujemy niezwykłą skalę pomocy udzielonej Ukrainie już po rosyjskim ataku, a także skalę poparcia dla działań Bidena po upływie 12 miesięcy.

Pokazujemy również, że zaangażowanie USA nie było i nie jest pewnikiem, że możliwa była alternatywna rzeczywistość, w której Waszyngton udziela Ukraińcom jedynie symbolicznego poparcia, a Amerykanie w większości przyjmują rosyjską narrację o skorumpowanym nacjonalistycznym rządzie w Kijowie, który tłamsi pragnienie zwykłych ludzi by stać się częścią Rosji. I pokazujemy, że już nie brakuje polityków, którzy próbują wykorzystać izolacjonistyczne nastroje panujące w znacznej części amerykańskiego elektoratu – zwłaszcza wśród Republikanów.

Wreszcie, zwracamy też uwagę na to co wydarzyło się nie tylko w Warszawie i Kijowie, ale kilka dni wcześnie w Monachium, gdzie wiceprezydentka Kamala Harris i sekretarz stanu Antony Blinken ostrzegali przed możliwym włączeniem się Chin do tej wojny – oczywiście po stronie Rosji. Jeśli dane amerykańskiego wywiadu dotyczące planów Pekinu są równie precyzyjne jak były przed rokiem w odniesieniu do planów Kremla i Chiny faktycznie zaczną dostarczać broń Rosjanom, wojna wejdzie w nową, jeszcze bardziej niebezpieczną i nieprzewidywalną fazę.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Na USA przypada 4 procent ludności świata, ale aż 16 procent wszystkich więźniów. Choć to i tak lepiej, niż paręnaście lat temu - kiedy za kratami siedział nawet 1 procent dorosłych Amerykanów– wskaźnik inkarceracji w Stanach Zjednoczonych wciąż jest jednym z najwyższych na świecie. W różnego typu więzieniach przebywają dziś w USA 2 miliony osób, a do tego dochodzą ponad 3 miliony osób objętych jakąś formą nadzoru penitencjarnego – czy to w formie zwolnienia warunkowego czy probacji. Szacuje się, że połowa dorosłych Amerykanów – 113 milionów osób – ma członka najbliższej rodziny, który znalazł się w życiu za kratami więzienia lub aresztu.

Zaczynamy cykl w którym bierzemy się za barki z jednym z najpoważniejszych problemów społecznych Ameryki: masową inkarceracją. Historią – i próbą odpowiedzi na pytanie co takiego zmieniło się w latach 70. XX wieku, że wskaźniki inkarceracji wystrzeliły pod niebo – zajmiemy się w kolejnym odcinku. W dzisiejszym przyglądamy się sytuacji obecnej: mówimy o tym kto siedzi w więzieniach i aresztach; za co; gdzie; w jakich warunkach. Zarysowujemy –  na często wstrząsających przykładach (a zatem z góry ostrzegamy!) – najpoważniejsze problemy amerykańskiego systemu penitencjarnego, opowiadamy m.in. o prywatyzacji więzień i najmowaniu skazańców do pracy za półdarmo czy o patologiach systemu probacji.

Próbujemy też zastanowić się nad społecznymi skutkami inkarceracji takiej rzeszy ludzi. Jeśli celem więzienia powinna być wyłącznie kara, to być może problemu nie ma. Rzecz jednak w tym, że co roku setki tysięcy więźniów wychodzą na wolność i – przynajmniej w teorii – mają wrócić do społeczeństwa zresocjalizowani. Warunki w amerykańskich więzieniach nie dają na to wielkich szans, a wręcz przyczyniają się do tego, że wielu byłych skazańców wraca za kraty.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

We wtorek, przed połączonymi izbami Kongresu, Joe Biden wygłosił doroczne orędzie o „stanie unii”. Opowiadamy wam o dramaturgii całego przedsięwzięcia: o ustalonych rytuałach, przerysowanych reakcjach, całej jego teatralności i powtarzalności, która jednak co roku ekscytuje Amerykanów ze szczególnym uwzględnieniem mediów.

Dowiecie się o czym mówił prezydent: jak chwalił się swoimi osiągnięciami, stanem gospodarki, niskim bezrobociem; jak łajał firmy naftowe i farmaceutyczne, które odnotowują rekordowe zyski, ale nie płacą uczciwych podatków; jak wzywał do dalszych reform i do tego, by „dokończyć robotę”. Powiemy wam też o reakcjach na wystąpienie Bidena: brawach Demokratów i gwizdach nieprzyjaźnie nastawionych Republikanów, a także „polemikach” w jakie na bieżąco wdawał się prezydent z mównicy.

W bonusie starcie George'a Santosa z Mittem Romneyem, Marjorie Taylor Greene w roli Cruelli de Mon, oraz chiński balon szpiegowski.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Podtail, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

7 stycznia po godzinie 20. czarny mężczyzna zostaje zatrzymany przez policję w Memphis. Powodem jest rzekomo niebezpieczna jazda (reckless driving). Policjanci z elitarnej jednostki SCORPION są wulgarni i agresywni, próbują obezwładnić zatrzymanego. Podejrzewają, że może być pod wpływem narkotyków, co później okaże się nieprawdą. Tyre Nichols – wysoki, chudy 29-latek – wyrywa się im i ucieka, ale zostaje złapany dosłownie kilkadziesiąt metrów dalej i brutalnie pobity. Dwóch policjantów przytrzymuje go za ręce, a inni uderzają pałką w tułów lub pięściami w twarz. Wcześniej, kiedy leży na ziemi, dostaje kilka kopniaków w głowę. Po chwili przyjeżdżają ratownicy medyczni, ale Nichols nie otrzymuje natychmiastowej pomocy. Skuty kajdankami siedzi oparty o radiowóz – raz po raz osuwa się na asfalt, a policjanci stawiają go do pionu. Trafia do szpitala w stanie ciężkim – trzy dni później umiera. Wszystko dokładnie nagrywa kamera monitoringu zamieszczona na przydrożnym słupie.

Różne wersje tego rodzaju brutalnych historii słyszeliśmy już nie raz. Ta jednak – pozornie do bólu przewidywalna – ma kilka nietypowych elementów. W tym odcinku opowiadamy m.in. jak zareagowały władze miasta, dlaczego śmierć Nicholsa nie doprowadziła do wybuchu kolejnych zamieszek, dlaczego w Memphis – mimo ogromnych nakładów finansowych – nie ma chętnych do wstąpienia w szeregi policji, a liczba brutalnych przestępstw rośnie oraz dlaczego mieszkańcy jednocześnie narzekają na zbyt małą i zbyt dużą aktywność policjantów.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy napatronite.pl/podkastamerykanski

Cóż to jest za zdolny człowiek! Urodził się w biedzie (lub bogactwie); zdobywał osiągnięcia sportowe (w szkołach do których nigdy nie chodził); przeżył szereg osobistych tragedii, w tym śmierć w World Trade Center matki (której nie było wtedy w Stanach Zjednoczonych), prowadził działalność charytatywną na rzecz chorych zwierząt (pieniądze wziął do kieszeni), jest Brazylijczykiem, Angolczykiem, Żydem, gejem (albo i nie), występował jako drag queen (albo i nie), jest milionerem (albo i nie), nazywa się George Santos (albo i nie), ale z całą pewnością jest kongresmenem z 3 okręgu w stanie Nowy Jork.

Dziś opowiadamy wam o fascynującej karierze bodaj największego ściemniacza, jaki kiedykolwiek trafił do amerykańskiej polityki. W jaki sposób ktoś o którym tak naprawdę nic nie wiadomo aż dwukrotnie został kandydatem Partii Republikańskiej? Jakim cudem jego przeszłości nie odkryli przeciwnicy z Partii Demokratycznej? Czyżby przestano wykopywać brudy na politycznych oponentów? I gdzie w tym wszystkim były media – dlaczego zaczęły ujawniać jego kłamstwa dopiero w grudniu zeszłego roku, już po tym jak został wybrany do Izby Reprezentantów?

Zastanawiamy się nad tym, jak Santos wypada na tle innych polityków, który „podkoloryzowali” swoje biografie i rozmawiamy o „postprawdzie” i „alternatywnych faktach”, czyli po prostu o kłamstwie w polityce.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

W garażu przy ukochanym Chevrolecie Corvette z 1967 roku – tam prawnicy Joego Bidena znaleźli tajne dokumenty pochodzące jeszcze z czasów jego wiceprezydentury. Nie było to pierwsze takie odkrycie – wcześniej dokumenty znaleziono w siedzibie jego think tanku w Waszyngtonie oraz innych częściach prezydenckiego domu w Wilmington, w stanie Delaware.

Jak się tam znalazły? Co w nich jest? Póki co mamy jedynie szczątkowe informacje, ale wiemy jednak, że pierwszą transzę znaleziono już 2 listopada, a zatem na kilka dni przed wyborami w połowie kadencji. Ludzie Bidena zapewniają, że natychmiast powiadomili Archiwa Państwowe, a te z kolei Departament Sprawiedliwości. Opinia publiczna dowiedziała się jednak o wszystkim dopiero 9 stycznia i to nie od prezydenta, ale stacji CBS, która ujawniła sprawę. Dla Bidena to bolesna kompromitacja, bo jeszcze niedawno – kiedy FBI wynosiło tajne dokumenty, które Donald Trump bezprawnie trzymał w swojej florydzkiej rezydencji Mar-a-Lago, urzędujący prezydent utyskiwał na lekkomyślność swego poprzednika. Teraz Republikanie pytają, kiedy FBI zapuka do drzwi Bidena.

Najpewniej w ogóle, bo mimo ewidentnych podobieństwa oba przypadki sporo różni. Tłumaczymy te różnice, ale nie mamy wątpliwości, że dla przeciętnego wyborcy nie będą miały znaczenia. Tym bardziej, że Republikanie ze wszystkich sił próbują postawić między nimi znak równości. Dla przeciwników obecnego prezydenta te odkrycia to prawdziwa manna z nieba: zapas paliwa dla walki politycznej, którą będą prowadzić za pomocą komisji Izby Reprezentantów. Tłumaczymy co takiego chcą badać i na jakie korzyści polityczne liczą.

Sprawa dokumentów nie jest ani jedynym, ani najpoważniejszym konfliktem, który będzie napędzał amerykańską politykę w najbliższym czasie. W czwartek 19 stycznia kraj dobił do limitu zadłużenia i bez zgody Kongresu nie może zaciągać pożyczek na spłatę swoich zobowiązań. Tłumaczymy czego dotyczy spór i dlaczego nierozwiązanie go grozi katastrofą. Zajmiemy się także sytuacją na południowej granicy, bo polityka migracyjna to tradycyjne pole konfliktu: prawica zarzuca prezydentowi, że otworzył granice na oścież, a lewica, że traktuje migrantów niczym Trump. Kto jest bliższy prawdy?

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

17 stycznia mija równo 130 lat od chwili, gdy zorganizowany z pomocą Amerykanów zamach stanu obalił królową Liliuokalani i położył kres istnienia niezależnego Królestwa Hawajów: uznawanego na scenie międzynarodowej państwa z własną historią, językiem, konstytucją, parlamentem oraz monarchami, których podejmowano z honorami na europejskich dworach i w Białym Domu.

W dzisiejszym odcinku opowiemy wam o relacjach między Hawajami a Stanami Zjednoczonymi: o cukrowych oligarchach, traktacie o „wzajemności” i nieoczywistym konflikcie między „demokracją”, a „tyranią”. Dowiecie się czym było „objawione przeznaczenie”, którym uzasadniano anektowanie kolejnych terytoriów i jak doszło do tego, że USA zajęły tereny nie tylko na kontynencie amerykańskim, ale ostatecznie także „zerwały dojrzałą gruszkę” na środku Pacyfiku. I dlaczego przez kilka lat istniała formalnie niepodległa Republika Hawajów.

A w tle konflikt między Republikanami i Demokratami, prezydenci wycofujący się z decyzji swoich poprzedników, sprzeczne ze sobą raporty i zaskakujące sojusze antyimperialistów z rasistami. Powiemy dlaczego Hawaje musiały czekać ponad pół wieku na to, by z terytorium przekształcić się w ostatni, pięćdziesiąty stan; a także jak ostatecznie amerykański rząd całkowicie uznał swoją winę i przeprosił, ale tak, by pod żadnym pozorem nie ponieść żadnych konsekwencji swoich działań.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

1 stycznia mija 160 lat odkąd weszła w życie Proklamacja Emancypacji, słynny dokument stawiany czasem w jednym szeregu z Deklaracją Niepodległości czy Konstytucją Stanów Zjednoczonych. Czy 1 stycznia 1862 roku prezydent Abraham Lincoln rzeczywiście wyzwolił niewolników? Ile jest prawdy w wizerunku „wielkiego wyzwoliciela”? Czy Lincoln był abolicjonistą, który wierzył w równość ludzi białych i czarnych, czy rasistą, który chciał pozbyć się czarnych z Ameryki i wysłać ich do Afryki albo Ameryki Środkowej? Czy Proklamacja została wydana z powodów etycznych czy wojskowych?

Zastanowimy się dlaczego w narracji o wojnie domowej niewolnictwo jest często pomijane – i dlaczego pasuje to zarówno Północy, jak i Południu. Czy wojna secesyjna rzeczywiście toczyła się o niewolnictwo czy spór ten był sporem ekonomicznym czy ideologicznym? Opowiemy jak doszło do tego, że miliony niewolników uzyskały wreszcie wolność i dlaczego najdłużej w niewoli pozostawali mieszkańcy dwóch stanów Unii, którzy uzyskali wolność dopiero pół roku po zakończeniu wojny secesyjnej.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Dziś odcinek albo bożonarodzeniowy, albo świąteczny, jak kto woli. Na początek będzie trochę pastusiakowania, ciekawostek na temat Bożego Narodzenia w Białym Domu: dowiecie się który prezydent jako pierwszy wstawił choinkę, a który domek z piernika; jakie są motywy dekoracji świątecznych i skąd bierze się choinkę, która staje w Pokoju Niebieskim Białego Domu.

A potem przejdziemy do poważniejszego tematu: „wojny z Bożym Narodzeniem”, którą podobno prowadzi bezbożna lewica. Czy wiecie, że za czasów Baracka Obamy nie mówiło się „Merry Christmas”? Nie możecie tego wiedzieć, bo to nieprawda, ale tak twierdził Donald Trump, który w 2016 roku obiecywał, że jeśli zostanie prezydentem, to przestanie się mówić „Happy Holidays”, którą narzuciła przebrzydła poprawność polityczna.

Tłumaczymy skąd wzięła się ta kontrowersja, czy to rzeczywiście coś nowego, czy może po prostu kolejna odsłona dużo starszej próby straszenie ludzi? I kto tak naprawdę zakazał w Ameryce świętowania Bożego Narodzenia?

Zapraszamy Was na odcinek wigilijny i życzymy Wesołych Świąt: jeśli tylko jakieś świętujecie! :)

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Po dwudziestu latach w Partii Demokratycznej doszło do prawdziwej rewolucji pokoleniowej: 82-letnia Nancy Pelosi odchodzi na emeryturę, w roli lidera partii w Izbie Reprezentantów zastąpi ją 52 letni Hakeem Jeffries. Całe trzyosobowe kierownictwo klubu, złożone dotychczas z polityków 80+, zastąpią politycy młodsi o średnio 30 lat.

Średni wiek Amerykanina to 38 lat, ale tylko 5 procent kongresmenów ma tyle lub mniej. Przed czterdziestką jest tylko jeden senator, a rekordziści dobiegają dziewięćdziesiątki i niekoniecznie wybierają się na emeryturę. Mówimy o tym, czy Amerykanom to przeszkadza i czy są jakieś pomysły zmian, które mogłyby zmienić ten stan rzeczy. Czy skoro istnieje dolna granica wieku, który pozwala ubiegać się o rozmaite stanowiska (25 lat dla członka Izby Reprezentantów, 30 lat dla senatora i 35 dla prezydenta) nie powinna istnieć też granica górna? A może rozwiązaniem są limity kadencji? Czym jest zasada starszeństwa, która premiuje wiek, a nie umiejętności? Dlaczego dla Kalifornii lepsza jest niedomagająca senatorka z trzydziestoletnim stażem, niż młodsza, ale dopiero co wybrana do Senatu?

Zastanawiamy się też nad tym, czy Joe Biden, najstarszy prezydent w historii, powinien ubiegać się reelekcję w 2024 roku – i czy jest ktoś, kto mógłby go zastąpić. Bo może rację mają ci, którzy twierdzą, że skoro społeczeństwo się starzeje, to musi starzeć się także Kongres? I że w polityce doświadczenie jest cenniejsze niż młodość.

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski

Urzędujący senator Demokatów, Raphael Warnock, pokonał kandydata Republikanów, Herschela Walkera. Dlaczego na ten wyścig senacki obie partie wydały w sumie ponad 420 milionów dolarów? Jakim kandydatem był Walker, jakim Warnock i co jego wygrana oznacza dla Demokratów? Czy Joe Manchin przestanie być wreszcie panem i władcą Senatu?

Opowiemy wam o tym jak doszło do tego, że bezpiecznie republikańska Georgia ma teraz dwóch demokratycznych senatorów i zastanowimy się nad tym, jakie znaczenie będzie miała teraz w przyszłych wyborach prezydenckich.

Potem podsumujemy zły, bardzo niedobry miesiąc Donalda Trumpa, którego klęska Walkera w Georgii była tylko ukoronowaniem. Wyjaśnimy wam dlaczego u Republikanów krytykowanie Trumpa nagle zrobiło się łatwiejsze i na przykładach Mike'a Pence'a, Mitcha McConnella i Kevina McCarthy'ego pokażemy wam jak taka krytyka  (lub „krytyka”) wygląda.

Spróbujemy też wyjaśnić o co chodzi w aferze „Twitter Files”: co tak naprawdę pokazały maile, które  przez Matta Taibbiego ujawnił Elon Musk: czy rzeczywiście Partia Demokratyczna kontrolowała to, co się pojawiało na Twitterze?

A na końcu: Tętno pulsu powraca, historia dzieje się w trakcie nagrywania podkastu. ;)

Możecie nas słuchać w: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts i YouTube. Jeśli chcecie nas wesprzeć, zapraszamy na patronite.pl/podkastamerykanski