Radio Safira czyli... wierzyć każdy może!

„Ezdrasz bowiem położył sobie na sercu badanie Prawa PANA, wprowadzanie go w życie - i nauczanie w Izraelu jego postanowień i zasad.” EZDRASZA 7:10 (SNP) "Zasadzeni w domu PANA Kwitną na dziedzińcach naszego Boga. Jeszcze w starości przynoszą owoc, są pełni wigoru i świeżości, aby głosić, że Pan jest prawy - On mą opoką, w Nim nie ma nieprawości.” PSALM 92,14-16 (SNP) Imię Ezdrasz, w oryginale hebrajskim "Ezra", oznacza "pomoc" lub "ten, który pomaga." Z życia Ezdrasza możemy czerpać wiele inspiracji, na przykład, jak wnosić dobro i pozytywne wartości do naszego życia oraz wpływać pozytywnie na innych. Przede wszystkim, jego przykład pokazuje, jak ważne jest poświęcenie się nauce i przestrzeganiu wartości, które uznajemy za słuszne. Ezdrasz był oddany Prawu Mojżeszowemu, co wskazuje na znaczenie konsekwencji i wierności swoim zasadom. Możemy zatem dążyć do zgłębiania i praktykowania wartości, które uważamy za istotne w naszym życiu właśnie tak, jak Ezdrasz. A jeśli przy okazji możemy kogoś zaskoczyć, to tym lepiej! Ezdrasz przewodził swojemu ludowi, wprowadzając reformy religijne i moralne. To uczy nas, że warto dążyć do wprowadzania zmian w naszym otoczeniu, niezależnie od tego, jak trudne mogą się wydawać. Poprzez nasze działania możemy inspirować innych do lepszego życia, do dążenia do sprawiedliwości, uczciwości i pokory. A może przy okazji trochę ich rozruszać? Kto powiedział, że zmiany muszą być nudne? Jego działania w Jerozolimie pokazują, jak istotne jest zaangażowanie w życie społeczności. Wspólne dążenie do celu, jakim była odbudowa świątyni i odnowienie kultu, uczy nas, że współpraca i wspieranie się nawzajem są kluczowe. W naszych społecznościach możemy szukać sposobów na współdziałanie, wspieranie inicjatyw, które przynoszą dobro i budują jedność. Może warto zacząć od małych, zaskakujących gestów? Niekonwencjonalne podejście potrafi zdziałać cuda! Odnowienie przymierza z Bogiem przez Ezdrasza pokazuje, jak ważne jest dążenie do pojednania i odnowy duchowej. W naszym życiu możemy dążyć do wybaczania, naprawiania relacji i budowania mostów tam, gdzie są podziały. Przykład Ezdrasza uczy nas również, że nawet w trudnych czasach, warto zachować wierność swoim przekonaniom i wartościom, wierząc, że nasza wytrwałość przyniesie owoce. A może przy okazji zaskoczyć siebie i innych swoją determinacją? Ezdrasz poprzez swoje działania miał długotrwały wpływ na życie religijne i społeczne Izraela. To przypomina nam, że nasze czyny mogą mieć dalekosiężne skutki. Nawet najmniejsze gesty dobroci, uczciwości i wsparcia mogą wpłynąć na innych w sposób, którego nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Warto więc codziennie starać się żyć zgodnie z wartościami, które uważamy za ważne, i inspirować innych do tego samego. Dodając odrobinę pogody i przekory do naszych starań, możemy uczynić świat lepszym miejscem na swój własny, unikalny sposób. Z dedykacją dla Andrzeja i Pierwszego Zboru Chrześcijan Baptystów z Warszawy, z podziękowaniem za zaproszenie i cudowne, pełne Bożej mocy, niedzielne nabożeństwo! Niech Wam Bóg błogosławi!

In the second chapter of the Book of Genesis (2:18), God says, "It is not good for the man to be alone; I will make a helper suitable for him." This verse emphasizes that humans are created to live in relationships and communities. In the tenth chapter of the Epistle to the Hebrews (10:24-25), we read: "And let us consider how we may spur one another on toward love and good deeds, not giving up meeting together, as some are in the habit of doing, but encouraging one another—and all the more as you see the Day approaching." The Bible encourages mutual support and community building both in the church and in our homes. These passages highlight the importance of companionship and collective encouragement. They suggest that humans thrive in environments where they can interact, support, and inspire one another, fostering a sense of belonging and purpose. However, it's also important to consider different perspectives on this topic. Some may argue that individual growth and self-reliance are equally crucial, and that solitude can be a powerful space for personal reflection and development. While community support is beneficial, finding a balance between communal and individual time can lead to a more holistic and fulfilling life. Thus, while the biblical passages advocate for community and mutual support, they can be harmoniously integrated with the understanding that occasional solitude and self-reflection also play vital roles in personal well-being. "I used to think the worst thing in life was to end up all alone. It's not. The worst thing in life is to end up with people that make you feel all alone." That's what Williams said in one of his many interviews. Don't we sometimes feel this way, even when we're in a crowd? Loneliness doesn't always stem from the physical absence of other people, but it can be even more painful when surrounded by people who don't provide support or understanding.

"Nie jest dobrze, żeby człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią pomoc". KSIĘGA RODZAJU (2:18) Robin Williams był amerykańskim aktorem i komikiem, który zdobył serca widzów na całym świecie dzięki swojej niesamowitej charyzmie i talentowi. Zaczynał jako stand-upowy komik, zdobywając uznanie dzięki szybkim ripostom i niezwykłej zdolności do improwizacji, co szybko przeniosło go na mały ekran, gdzie zyskał ogromną popularność jako uroczy kosmita w serialu telewizyjnym. Williams odnosił sukcesy zarówno na scenie, jak i w filmie, zdobywając Oscara za rolę w "Buntowniku z wyboru" oraz nominacje za filmy takie jak "Good Morning, Vietnam" i "Stowarzyszenie Umarłych Poetów". Jego filmografia pełna jest różnorodnych ról, od dramatycznych po komediowe, co ukazuje jego wszechstronność jako aktora. Ale czyż nie jest ironią losu, że człowiek, który potrafił rozśmieszyć cały świat, sam zmagał się ze zmorami w swojej duszy? Mimo swojej zewnętrznej energii i radości, Williams zmagał się z wewnętrznymi demonami, takimi jak uzależnienia i depresja. W licznych wywiadach otwarcie mówił o swojej walce, co uczyniło go postacią jeszcze bardziej ludzką i bliską wielu ludziom. Jego życie prywatne, pełne rozterek i trudności, było kontrastem do jego publicznego wizerunku. „Myślałem, że najgorsze w życiu to jest być samotnym, ale tak nie jest. Najgorsze w życiu to być z ludźmi, którzy sprawiają, że czujesz się samotny”. Tak Williams powiedział w jednym z licznych wywiadów. Czyż nie czujemy tego czasem, nawet będąc w tłumie? Samotność nie zawsze wynika z fizycznego braku obecności innych ludzi, ale może być jeszcze bardziej dotkliwa, gdy jest się otoczonym przez ludzi, którzy nie dają wsparcia ani zrozumienia. Biblia również odnosi się do tematu samotności i relacji międzyludzkich, podkreślając wagę prawdziwej wspólnoty i miłości bliźniego. W drugim rozdziale Księgi Rodzaju (2:18) Bóg mówi: "Nie jest dobrze, żeby człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią pomoc". Ten werset podkreśla, że ludzie zostali stworzeni do życia w relacjach i wspólnotach. W dziesiątym rozdziale Listu do Hebrajczyków (10:24-25) czytamy: "I myślmy o sobie nawzajem, pobudzając się do miłości i dobrych uczynków. Nie opuszczajmy wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten dzień". Biblia zachęca do wzajemnego wspierania się i budowania wspólnoty tak w kościele jak i w naszych domach. Robin Williams, mimo swojego niezwykłego talentu i sukcesów, doświadczył głębokiej samotności, co uczyniło jego życie jeszcze bardziej skomplikowanym. Jego tragiczna śmierć w 2014 roku wstrząsnęła światem i uwydatniła problem zdrowia psychicznego, zwłaszcza wśród ludzi sukcesu. Jego życie i kariera są przykładem nie tylko wielkiego talentu, ale także człowieczeństwa i skomplikowanych zmagań, które mogą dotknąć każdego, niezależnie od prestiżu i osiąganych sukcesów. Biblia mówi o znaczeniu wspólnoty i autentycznych relacji, co w kontekście życia Williamsa staje się jeszcze bardziej wymowne. Na koniec, warto zastanowić się nad słowami Williamsa jako cenną wskazówką na naszej drodze życia. W świecie pełnym pozorów i zanikającej empatii w związkach między ludźmi, nie zapominajmy o tym, co naprawdę ważne, czyli o głębokich i odpowiedzialnie pielęgnowanych relacjach. To one potrafią nadać sens nawet w najtrudniejszych chwilach. Więc, choć życie może być pełne wyzwań i samotności, pamiętajmy, że nigdy nie jesteśmy naprawdę sami, gdy mamy wokół siebie ludzi, którzy nas rozumieją i wspierają a nad wszystkim czuwa nas Ojciec w niebie. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

„Przede wszystkim w niezłomny sposób praktykujcie wzajemnie wobec siebie postawę ofiarnej Bożej miłości, pamiętając, iż ona nie koncentruje się na grzechach, lecz wszystkie je zakrywa.” 1 PIOTRA 4:8 (NPD) MIŁOŚĆ, ŚMIERĆ I PODATKI - NANIEDZIELNIK 04.08 Film "Joe Black" z Anthonym Hopkinsem to fascynująca historia miliardera Williama Parisha, który tuż przed fetowaniem sześćdziesiątych piątych urodzin, zaczyna doświadczać niepokojących zdarzeń. Wyobraźcie sobie głosy w głowie, które zapraszają do dialogu, a na dodatek, zapowiadają nadejście kogoś nieznajomego a wręcz, nieziemskiego. Tym kimś okazuje się być Śmierć, która zamiast straszyć, pojawia się pod postacią Brad’a Piit’a, i przyjmuje nazwisko Joe Black. Joe proponuje Parishowi układ, chce towarzyszyć mu przez pewien czas, aby zrozumieć życie na ziemi, w zamian za odroczenie bliskiej daty jego śmierci. To brzmi jak umowa nie do odrzucenia, prawda? Sprawy jednak nabierają nowego wymiaru, gdy Joe zakochuje się w córce Parisha, Susan, którą wyśmienicie zagrała Claire Forlani. Tak, właśnie, dobrze słyszycie, Śmierć się zakochuje w uroczej śmiertelniczce! No właśnie, ale czym tutaj jest miłość? To uczucie, które ma wiele imion, podobnie jak Śmierć. Miłość jest tutaj wielowymiarowa, niebezpieczna, pełna kontrastów, ale także głębi, poruszając najgłębsze zakamarki widza i ludzkiej duszy. A jak ten film odnosi się do chrześcijańskich wartości? Z pozoru nijak, ale to tylko pozór, który odchodzi w siną dal, jeśli ten film zobaczymy trzeci albo czwarty raz, dając się porwać nie tylko głębi niektórych dialogów, ale także klimatowi i pięknej muzyce Thomas’a Newman’a. Z ostatnich lekcji pamiętamy jak Apostoł Paweł definiuje miłość. To jest najwyższa i najbardziej pożądana cnota, bo „Miłość jest cierpliwa i łaskawa. Miłość nie zazdrości i nie manipuluje, nie zapada się w milczenie i nie szuka poklasku a także… nie unosi się egoizmem. Nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz wpółweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję i wszystko przetrzyma, a przede wszystkim… Miłość nigdy nie ustaje”. Z kolei Apostoł Piotr niejako uzupełnia tę naukę i w czwartym rozdziale Pierwszego Listu mówi: „Nade wszystko, miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów”. Wyobraźcie sobie teraz, że nawet Śmierć może odkryć, co to znaczy kochać. Miłość Joe Blacka do Susan i nawzajem, jest niczym innym jak odzwierciedleniem tej biblijnej miłości, która z każdą sceną staje się bardziej bezinteresowna, oddana oraz pełna nadziei, a w konsekwencji… nieśmiertelna. To uczucie przemienia Joe, czyniąc go bardziej ludzkim i empatycznym. Jego relacja z Susan pozwala mu dostrzec wartość ludzkiego życia, miłości i nadziei. Ale co z miłością, która może być toksyczna lub interesowna? Bo przecież film zaczyna się od dramatycznego wypadku i niepokojących widza negatywnych wibracji. Na początku Joe zdaje się jedynie pożądać Susan i bawić się jej emocjami, traktując ją jako element swojego eksperymentu z ludzkim życiem. Jednak stopniowo, jego postawa ulega radykalnej z mianie, bo odkrywa moc prawdziwej i odpowiedzialnej miłości. Z kolei narzeczony Susan wydaje się być z nią jedynie dla korzyści płynących ze współpracy z jej ojcem, co rzuca cień na ich związek. Czy byliście kiedyś w podobnych sytuacjach? Jak się wtedy zachowaliście? Pracowaliście nad związkiem czy uciekliście w siną dal? W tej historii znajdziemy jedną z podpowiedzi, choć nie jedyną. Czasem najlepszym rozwiązaniem jest poczekać na kolejną szansę na miłość i wycofać się z niezdrowej fascynacji. Jeśli otworzymy się na Bożą Ojcowską łaskę i innych ludzi, zdrowa upragniona miłość może nadejść jak „grom z jasnego nieba.” Joe Black, początkowo zainteresowany jedynie powierzchownymi przyjemnościami, ostatecznie odnajduje prawdziwe uczucie. (...)

„Above all, love each other deeply, because love covers over a multitude of sins.” 1 PETER 4:8 (NIV) LOVE, DEATH, AND TAXES - FOR SUNDAY 08.04 The film "Joe Black" starring Anthony Hopkins is a captivating story about billionaire William Parish, who, just before celebrating his sixty-fifth birthday, begins to experience unsettling events. Imagine hearing voices in your head that invite you to dialogue and announce the arrival of someone unknown and even otherworldly. That someone turns out to be Death, who, instead of terrifying, appears in the form of Brad Pitt and takes on the name Joe Black. Joe proposes a deal to Parish, wanting to accompany him for a while to understand life on Earth in exchange for postponing his imminent death. Sounds like an offer you can't refuse, right? Things take a new turn when Joe falls in love with Parish's daughter, Susan, brilliantly played by Claire Forlani. Yes, you heard it right, Death falls in love with a charming mortal! But what exactly is love here? This feeling, which has many names, much like Death. Love is multifaceted, dangerous, full of contrasts, but also depth, touching the deepest corners of the viewer and the human soul. How does this film relate to Christian values? At first glance, it seems not at all, but that's just an illusion that fades away when you watch this film a third or fourth time, letting yourself be carried away not only by the depth of some dialogues but also by the atmosphere and beautiful music composed by Thomas Newman. From our recent lessons, we remember how Apostle Paul defines love. It is the highest and most desired virtue because "Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. Love never fails." Meanwhile, Apostle Peter complements this teaching in the fourth chapter of his First Epistle, saying, "Above all, love each other deeply, because love covers over a multitude of sins." Imagine now that even Death can discover what it means to love. Joe Black's love for Susan, and hers for him, is nothing less than a reflection of this biblical love, which with each scene becomes more selfless, devoted, and full of hope, and consequently... immortal. This feeling transforms Joe, making him more human and empathetic. His relationship with Susan allows him to see the value of human life, love, and hope. But what about love that can be toxic or self-interested? The film starts with a dramatic accident and disturbing negative vibes. Initially, Joe seems to merely desire Susan and play with her emotions, treating her as a part of his experiment with human life. However, his attitude undergoes a radical change as he discovers the power of true and responsible love. On the other hand, Susan's fiancé appears to be with her only for the benefits of working with her father, casting a shadow on their relationship. Have you ever been in similar situations? How did you react? Did you work on the relationship or run away? This story provides one of the answers, though not the only one. Sometimes the best solution is to wait for another chance at love and withdraw from unhealthy infatuation. If we open ourselves to God's paternal grace and other people, healthy, desired love can come like "a bolt from the blue." Joe Black, initially interested only in superficial pleasures, ultimately finds true affection. Susan, in turn, gets a chance for a deeper, more authentic relationship when she allows herself to open her heart to another man than her self-centered current partner. Love depicted in the film "Joe Black" is not just a romantic story. It's a profound reminder of the strength and power of true feelings.... (...)

“Lord my God, I called to you for help, and you healed me. You, Lord, brought me up from the realm of the dead; you spared me from going down to the pit.” PSALMS 30: 2-3 (NIV) Humiliation is like a shadow that follows us silently and persistently, sometimes mercilessly thrusting our entire "self" into the darkest corners of our mind. It is a feeling that speaks to us with brutal honesty, revealing our fragility, and our need to be understood, respected, and accepted. In humanistic reflection on humiliation, we see the human condition as a battlefield where our dignity becomes a hostage in the hands of others, especially those closest and dearest to us. In this fight to preserve ourselves, contemporary psychology advises confronting our feelings, naming them, admitting to them, and also defending our boundaries, which is both a testament and a call to resilience. What does the Bible say about this? Scripture approaches humiliation as a moment of transcendental significance. The experience of humiliation is not just a personal defeat, but part of a larger, Divine plan, which over time reveals its deeply hidden and mysterious face. Job, who lost everything he had and was then tested, not by people but by God himself, became an icon of suffering and perseverance through faith. What seems like a cry in the desert in biblical narrative becomes a dialogue with the Absolute, where the answers, although not always clear, are a promise of God's closeness in our suffering. In this dual perspective, humanistic and biblical, coping with humiliation requires from us not only the courage to confront the pain but also an openness to the transformation that this pain can bring about. Forgiving those who have humiliated us, so often recommended by both therapists and spiritual teachers, is not so much a process of forgetting as it is an act of deep healing and liberation. Let's remember that the process of dealing with humiliation has its own pace, which is not always in line with our expectations. Each step, though it may seem small, is a step towards a greater whole of our better and healthier future. A reminder from Psalm 30, which says, "You have drawn my soul out of Sheol," is a powerful testimony of hope, not empty, but grounded in experiencing the presence of God. Meditation and prayer over His written word in the Bible can transform the darkest nights of our life struggles into the dawn of understanding and renewal of our body, spirit, and soul. Radio.Safira.FM, may God bless us all!

„Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił i nie uradowałeś mych wrogów z mojego powodu. Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił” PSALMY 30:2-3 (BT) Upokorzenie jest jak cień, który podąża za nami cicho i uporczywie, czasem bezpardonowo rzucając całe nasze „ja”, w najbardziej mroczne zakątki naszego umysłu. To uczucie, które odzywa się w nas z brutalną szczerością, mówiąc o naszej kruchości, potrzebie bycia rozumianym, szanowanym i akceptowanym. W humanistycznej refleksji nad upokorzeniem widzimy ludzką kondycję jako pole bitwy, na której nasza godność staje się zakładnikiem w rękach innych, szczególnie tych najbliższych i kochanych. W tej walce o zachowanie siebie, współczesna psychologia zaleca stawianie czoła uczuciom, nazywanie ich, przyznawanie się do nich, a także obronę naszych granic, co jest świadectwem i wezwaniem do niezłomności. A co na ten temat mówi Biblia? Pismo Święte podchodzi do upokorzenia jako do momentu, który ma znaczenie transcendentalne. Doświadczenie upokorzenia to nie tylko osobista porażka, ale część większego, Boskiego planu, który z czasem objawia głęboko schowane i tajemnicze oblicze. Hiob, który stracił wszystko co miał, a potem został wystawiony na próbę, nie przez ludzi, ale przez samego Boga, stał się zarówno ikoną cierpienia, jak i wytrwałości przez wiarę. To, co z pozoru wydaje się krzykiem na pustyni, w biblijnej narracji staje się dialogiem z Absolutem, gdzie odpowiedzi, choć nie zawsze jasne, są obietnicą bliskości Boga w naszym cierpieniu. W tej dwutorowej perspektywie, humanistycznej i biblijnej, radzenie sobie z upokorzeniem wymaga od nas nie tylko odwagi do konfrontacji z bólem, ale i otwartości na przemianę, jaką ten ból może w nas wywołać. Wybaczenie temu, który nas upokorzył, tak często proponowane zarówno przez terapeutów, jak i przez duchowych nauczycieli, jest nie tyle procesem zapominania, ile aktem głębokiego uzdrowienia i wyzwolenia. Pamiętajmy, że proces radzenia sobie z upokorzeniem ma swoje tempo, które nie zawsze jest zgodne z naszym oczekiwaniem. Każdy krok, choć może wydawać się mały, jest krokiem w kierunku większej całości naszej lepszej i zdrowszej przyszłości. A przypomnienie z Psalmu trzydziestego, które mówi: "Wyrwałeś moją duszę z głębokości Szeolu", jest potężnym świadectwem nadziei, która nie jest pusta, ale ugruntowana w doświadczaniu obecności Boga. Medytacja i modlitwa nad Jego słowem spisanym w Biblii, może przemienić najciemniejsze noce naszych życiowych zmagań, w świt zrozumienia i odnowy, naszego ciała, ducha i duszy. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

“Do not be anxious about anything, but in every situation, by prayer and petition, with thanksgiving, present your requests to God. And the peace of God, which transcends all understanding, will guard your hearts and your minds in Christ Jesus.” FHILLIPPIANS 4:6-7 (NIV) WHEN THE SOUL SUFFERS, THE BODY WEAKENS – UDAILY EP. 197 There are times when we experience mood swings, but we can live with that, and there are many techniques that can help us properly channel our feelings. But does the Holy Scripture say anything about this? The Bible, although written centuries ago, touches on many timeless aspects of human nature, including emotions and moods. It doesn't directly discuss mood swings as we understand them today, but it contains numerous messages that can support those experiencing emotional difficulties. The Book of Psalms paints a picture of changing moods, from deep sorrow to extraordinary joy. For example, Psalm 42 describes a soul deeply troubled, longing for God like parched land longs for rain. The Apostle Paul's letters offer liberation from the worries of daily life, encouraging joy and calmness of spirit amid adversity. In the fourth chapter of Philippians, Paul advises not to worry excessively about trivial matters or even to ignore some adversities, but to present our requests to God through prayer and supplication with thanksgiving. Then, the peace that surpasses all understanding will guard our hearts and minds in Christ Jesus. Similarly, the third chapter of Ecclesiastes challenges our unrealistic expectations of life and highlights the impermanence of emotions. It encourages us to take life as it comes, with its ups and downs. Reflect on whether your mood swings could be more than just an obstacle, and sometimes even a source of suffering. Could they be a way your soul is trying to communicate something important to you? Maybe it's an invitation to a deeper understanding of yourself and the world, of which you and I are a part. It's important to remember that excessively intense and prolonged mood swings could be a sign of a health issue, and in such cases, psychological or medical support can be invaluable. God gives us various tools to take care of ourselves, both spiritually and physically. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Niczym się już nie zamartwiajcie, lecz w każdej modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem przedstawiajcie Bogu wasze prośby. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.” FILIPIAN 4:6-7 (NPD) Zdarza się, że doświadczamy wahania nastroju, ale z tym da się przecież żyć i istnieje wiele technik, które mogą pomóc należycie ukierunkować nasze odczuwanie. A czy Pismo Święte coś mówi na ten temat? Biblia, choć powstała przed wiekami, dotyka wielu ponadczasowych aspektów ludzkiej natury, w tym emocji i nastrojów. Nie mówi wprost o wahaniach nastrojów w sposób, w jaki rozumie się to dzisiaj, ale zawiera mnóstwo przesłań, które mogą wspierać osoby doświadczające emocjonalnych trudności. Księga Psalmów maluje cały wachlarz różnych emocji, od głębokiego smutku do wyjątkowej radości. Na przykład Psalm czterdziesty drugi opisuje duszę, która jest głęboko zaniepokojona i pragnie Boga tak, jak spragniona ziemia deszczu. Listy Apostoła Pawła wyzwalają z trosk życia codziennego i zachęcają do radości, oraz uspokajania ducha wśród przeciwności. W czwartym rozdziale Listu do Filipian Paweł radzi, aby nie troszczyć się zbytnio o błahostki, a nawet, nie zwracać uwagi na niektóre poważne przeciwności. Naucza, aby przez modlitwę i błaganie z dziękczynieniem, przedstawiać Bogu swoje prośby, a pokój, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł naszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Z kolei trzeci rozdział Księgi Koheleta, rzuca wyzwanie naszym wygórowanym oczekiwaniom wobec życia i zwraca uwagę na nietrwałość emocji. Zachęca do brania życia takim, jakie jest, z jego wzlotami i upadkami. Zastanów się, czy Twoje wahania nastrojów mogą być czymś więcej niż tylko przeszkodą, a czasem, nawet, przyczyną cierpienia? Może to sposób, w jaki Twoja dusza komunikuje Ci coś ważnego? Może to zaproszenie do głębszego zrozumienia siebie i świata, którego częścią jesteśmy Ty i ja? Trzeba pamiętać, że nazbyt intensywne i długotrwałe wahania nastroju mogą być objawem problemu ze zdrowiem a wtedy, nieocenione mogą być wsparcie psychologiczne, medyczne i duchowe. Bóg daje nam różne narzędzia abyśmy potrafili o siebie zadbać, zarówno duchowo, jak i fizyczne. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. KSIĘGA KOHELETA 3:1 (BT) Czy nasze życie to jedynie seria przypadków, czy może część tajemniczego wielkiego, Boskiego planu? Wielu z nas zastanawia się nad tym pytaniem, szczególnie kiedy zderzamy się z nieoczekiwanymi wydarzeniami. Myśl, która naszła mnie kilka dni temu, że "Nie ma przypadków, jest tylko Boży Plan, a my mówimy TAK albo NIE", może być pocieszająca, ale czy naprawdę wszystko jest takie proste bo zaplanowane? Pomyślmy o słowach z trzeciego rozdziału Księgi Koheleta: "Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem". To brzmi jak zaproszenie do akceptacji wszystkiego co się dzieje jako części większego, boskiego zamysłu. Ale czy to oznacza, że nasza przyszłość jest już napisana, a my jedynie, chcą nie chcąc, odgrywamy swoje role? Czy nie ma miejsca na spontaniczność, na nasze własne decyzje, które mogą wpłynąć na nasze życie w teraźniejszości i w przyszłości? I tu właśnie pojawia się przekorna refleksja: - czy rzeczywiście musimy zawsze mówić "TAK" Bożemu Planowi? A co się stanie, jeśli powiemy "Nie"? Czy to będzie akt buntu, czy może wyraz naszej wolnej woli, którą przecież obdarzył nas właśnie Bóg? Czy w rzeczywistości, mówiąc "Nie", nie wprowadzamy do naszego życia elementu, który jest tak samo ważny jak każda inna decyzja? W kontraście do nurtów pop-kultury i New Age, które kuszą nas obietnicą kreowania własnej nie powtarzalnej rzeczywistości, chrześcijańska wiara podkreśla zaufanie do Bożego planu. Ale…, czy może takie zaufanie wymaga od nas czegoś więcej, niż biernego akceptowania wszystkiego, co się dzieje? Może prawdziwe zaufanie polega na stawianiu pytań, kwestionowaniu i poszukiwaniu odpowiedzi? Może Boży Plan zakłada, że czasami będziemy iść własną drogą, by odnaleźć w niej cel i sens? Zastanówmy się, czy naprawdę jesteśmy jedynie pionkami w Boskim teatrze, czy też mamy własne głosy w chórze, który tworzy epicką pieśń naszej rzeczywistości. Kiedy stajemy przed wyborem, czy powiedzieć "TAK" albo "Nie", może to nie tylko kwestia samej wiary. Może to także sposób obsługi wielkiego Bożego daru – naszej wolnej woli, a także styl, w jakim odpowiadamy za nasze życie? A co, jeśli właśnie poprzez nasze decyzje i ich skutki, odkrywamy prawdziwą głębię Bożego Planu? Może warto czasem postawić znak zapytania przy "TAK" i zastanowić się, co naprawdę kryje się za naszym pojedynczym wyborem? Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

“There is a time for everything, and a season for every activity under the heavens.” Ecclesiastes 3:1 (NIV) Is our life just a series of coincidences, or perhaps a part of a mysterious grand Divine plan? Many of us ponder this question, especially when faced with unexpected events. A thought struck me a few days ago: "There are no coincidences, only God's Plan, and we either say YES or NO to it." This notion might be comforting, but is everything truly so simple and preordained? Consider the words from the third chapter of Ecclesiastes: "To everything there is a season, and a time for every matter under heaven." This sounds like an invitation to accept everything that happens as part of a larger divine design. But does this mean our future is already written, and we, willingly or not, merely play our roles? Is there no room for spontaneity, for our own decisions that can affect our lives in the present and future? Here arises a provocative reflection: Do we really always have to say "YES" to God's Plan? What happens if we say "No"? Would that be an act of rebellion, or perhaps an expression of the free will that God Himself has bestowed upon us? In reality, by saying "No," are we not introducing an element into our lives that is as significant as any other decision? Contrary to the currents of pop culture and New Age, which entice us with the promise of creating our own unique reality, the Christian faith emphasizes trust in God's plan. But... does such trust require more from us than passively accepting everything that happens? Perhaps true trust involves asking questions, questioning, and seeking answers? Maybe God's Plan assumes that we sometimes go our own way to find purpose and meaning in it? Let us consider whether we are truly just pawns in a Divine theater, or if we have our own voices in the choir that creates the epic song of our reality. When faced with the choice of saying "YES" or "NO," it may not only be a matter of faith. It could also be a way of handling the great gift of God – our free will – and a style in which we take responsibility for our lives. And what if, through our decisions and their consequences, we discover the true depth of God's Plan? Maybe it's worth occasionally putting a question mark after "YES" and pondering what truly lies behind our individual choices? One thing is certain in all of this: everything passes, so let's be at peace with impermanence. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.” Psalm pięćdziesiąty piąty, werset dwudziesty trzeci według Biblii Tysiąclecia, Wydawnictwa Pallotinum. PSALMY 55:23 ODPUŚĆ – NIECODZIENNIK ODC.195 Psychologia podkreśla, jak ważne jest umiejętne proszenie o pomoc, zarówno od innych ludzi, jak i od duchowych źródeł wsparcia w trudnych chwilach. Może wydawać się to oczywiste, ale rozmowa z kimś zaufanym a nawet przygodnym nieznajomym, może prawdziwie pomóc zrozumieć własne emocje, a problemy, przekształcić w konkretne działania. Budowanie relacji społecznych to fundament zdrowia psychicznego, który sprawia, że czujemy się mniej samotni w obliczu trudności. Co więcej, podzielenie się swoimi obawami może obniżyć poziom stresu i lęku, co zawsze jest korzystne dla naszego zdrowia, oraz dla relacji z bliskimi. A teraz rzućmy okiem na Biblię. Może wydawać się, że "zrzucanie na Pana trosk" to coś, co robiliśmy tylko jako dzieci, kiedy nie chcieliśmy myć zębów, albo, gdy rodzice zabraniali nam oglądać film dla dorosłych. Jednak Psalm pięćdziesiąty piąty mówi: „Zrzuć na Pana swą troskę, a On cię podtrzyma, nigdy nie dopuści, aby zachwiał się sprawiedliwy.” To jak przypomnienie od starego przyjaciela, że nie musisz wszystkiego dźwigać samodzielnie. To, co może brzmieć jak przepis na lenistwo, w rzeczywistości jest zaproszeniem do zaufania i znalezienia oparcia w wyższej mocy. Podsumowując, zarówno psychologia, jak i Biblia sugerują, że warto czasem poprosić o pomoc, zamiast próbować być solowym superbohaterem na własną rękę. To może prowadzić do ulgi, zrozumienia i…, o dziwo…, nadziei. Niezależnie od tego, co przynosi życie, zawsze mamy dostęp do wsparcia, czy to od bliskich osób, czy od kogoś większego. Pamiętaj, że prośba o pomoc to nie oznaka słabości, ale akt odwagi, który może prowadzić do wzrostu i umocnienia naszego ciała i ducha. Więc jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia, nie wahaj się, bo może to być najważniejsza decyzja, jaką podejmiesz dzisiaj, albo w przyszłości. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Jesus replied: “ ‘Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind.’ This is the first and greatest commandment. And the second is like it: ‘Love your neighbor as yourself.’ All the Law and the Prophets hang on these two commandments.” MATTHEW 22:37-40 (NIV) Doing good for others is a fundamental aspect of human nature, deeply rooted in both psychology and biblical teachings. However, it's equally important that our good deeds are not carried out at the expense of our physical and mental health. How can we achieve this balance? Let's explore this issue from the perspectives of psychology and biblical teachings. Psychology emphasizes the importance of self-care as a key component of mental health. In a world full of challenges and dynamic changes, helping others can lead to emotional exhaustion if we neglect our own needs. Setting boundaries is not a sign of selfishness, but an act of wisdom that allows us to help others in a balanced way. Self-regulation and the ability to manage our emotions and stress are crucial skills that help us find balance in life. It's also important to be self-aware, understanding our own needs and limitations, which helps prevent overcommitting at the expense of our own well-being. In biblical teachings, we find much inspiration about helping others, but also about taking care of oneself. Jesus taught, "You shall love your neighbor as yourself." This simple yet profound commandment reminds us that love for others should be balanced with love for ourselves. The Bible does not advocate self-sacrifice to the point of personal detriment; rather, it promotes a balance between caring for others and attending to our own emotional and material needs. Mutual support is also a key aspect, often emphasized in the Epistles. Such mutual aid enriches relationships and allows for harmonious coexistence. Helping others should be an act of joy, not obligation, as often highlighted in the Acts of the Apostles and Paul's Epistles. In practice, taking care of oneself does not mean giving up on helping others. Finding time for rest and recovery is as important as the act of helping itself. Even Jesus, the embodiment of love and service, took time to rest and seek solitude to recharge. Serving with wisdom, within the limits of our capabilities, is key to providing lasting support. When helping others, we should act out of love, not duty, deriving joy and satisfaction from the act itself, without expecting gratitude, as this makes us more resilient to being hurt. Doing good for others can be a source of deep joy and satisfaction if we ensure our actions are balanced and full of love. Both psychology and biblical teachings teach that balance and awareness of our own needs are crucial. When helping others, remember to love yourself, for only then can we serve with joy and a full heart, without losing ourselves in the process. Radio Safira FM, may God bless us all.

„Jezus tak mu odpowiedział: - Będziesz miłował PANA – Boga twego – całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i najważniejsze przykazanie. Zaś drugie co do ważności podobne jest do niego i brzmi: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo, jak również Prorocy.” MATEUSZ 22:37-40 (NPD) Czynienie dobra dla innych jest fundamentalnym aspektem ludzkiej natury, zakorzenionym zarówno w psychologii, jak i w naukach biblijnych. Jednak równie istotne jest to, aby dobro nie było przekazywane kosztem naszego zdrowia fizycznego i psychicznego. Jak możemy to osiągnąć? Spójrzmy na to zagadnienie z perspektywy psychologii i nauk biblijnych. Psychologia podkreśla znaczenie samoopieki jako kluczowego elementu zdrowia psychicznego. W świecie pełnym wyzwań i dynamicznych zmian, pomaganie innym może prowadzić do wyczerpania emocjonalnego, jeśli nie dbamy o siebie. Stawianie granic nie jest oznaką egoizmu, ale aktem mądrości, który pozwala na pomaganie innym w sposób zrównoważony. Samoregulacja i umiejętność zarządzania własnymi emocjami oraz stresem, to kluczowe umiejętności, które pomagają nam znaleźć równowagę w życiu. Warto również pamiętać o samoświadomości, zrozumieniu własnych potrzeb i ograniczeń, które pomagają unikać nadmiernego zaangażowania kosztem własnego dobrostanu. W naukach biblijnych znajdujemy wiele inspiracji na temat pomagania innym, ale również na temat dbania o siebie. Jezus nauczał: "Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego." To proste, ale głębokie przykazanie przypomina, że miłość do innych powinna być zrównoważona miłością do siebie. Biblia nie nakazuje poświęcania się do granic możliwości, a wręcz przeciwnie, promuje równowagę między troską o innych a dbaniem o własne potrzeby emocjonalne i materialne. Wzajemność jest również kluczowym aspektem, często podkreślanym w Listach Apostolskich. Wzajemne wspieranie się wzbogaca relacje i pozwala na harmonijne współistnienie. Pomaganie innym powinno być aktem radości, a nie obowiązku, jak często podkreślano w Dziejach Apostolskich i Listach Pawła. W praktyce, dbanie o siebie nie oznacza rezygnacji z pomagania innym. Znalezienie czasu na odpoczynek i regenerację jest równie ważne, jak sam akt pomagania. Nawet Jezus, będący uosobieniem miłości i służby, odpoczywał i szukał chwil samotności, aby się zregenerować. Służenie z mądrością, w granicach swoich możliwości, jest kluczem do trwałego wsparcia. Pomagając innym, działajmy z miłością, a nie z poczucia obowiązku, czerpiąc z tego radość i satysfakcję a także, nie licząc na wdzięczność, bo wtedy, jesteśmy bardziej odporni na zranienia. Czynienie dobra dla innych może być źródłem głębokiej radości i satysfakcji, jeśli tylko dbamy o to, by nasze działania były zrównoważone i pełne miłości. Zarówno psychologia, jak i nauki biblijne uczą, że kluczowa jest równowaga i świadomość własnych potrzeb. Pomagając innym, pamiętajmy o miłości do siebie, bo tylko wtedy możemy służyć z radością i pełnią serca, nie zatracając przy tym samego siebie. Radio Safira FM, Niech nam wszystkim Bóg błogosławi.

“But Onan knew that the child would not be his; so, whenever he slept with his brother’s wife, he spilled his semen on the ground to keep from providing offspring for his brother. What he did was wicked in the Lord’s sight; so, the Lord put him to death also.” GENESIS 38:9-10 (NIV) The story of Onan from the Book of Genesis shows that his sin was not merely "spilling his seed on the ground," meaning self-gratification, but rather his disobedience to the prevailing rules of levirate marriage. One fundamental rule was the obligation to marry the widow of a deceased brother to provide offspring for him, which Onan selfishly avoided. Therefore, burdening people's consciences with the so-called sin of masturbation and extending this story to the issue of contraceptive measures is often an abuse by some clergy. But what does God say about sexuality in the relationship between a man and a woman? The Bible emphasizes that intimacy in marriage should be treated with respect and love. The Epistle to the Ephesians calls on men to love their wives and women to respect their husbands, which directly affects intimate relations. Similarly, in the First Epistle to the Corinthians, the Apostle Paul teaches that spouses should show mutual care in the sexual sphere. He emphasizes that neither partner has exclusive authority over their own body, but each belongs to the other. Equality and mutuality in intimacy are expressions of love and unity. Adultery and other sexual practices are condemned as destructive to individuals and society. Sex is a gift and a responsibility, which should be accepted and given with full awareness of its moral and life consequences. Paul underscores that "Everything is permissible, but not everything is beneficial." This means that Christian freedom has its limits. God created man and woman to "become one flesh" in a monogamous relationship, which is meant to be an expression of love, commitment, and closeness. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie jego, ilekroć zbliżał się do żony swego brata, unikał zapłodnienia, aby nie dać potomstwa swemu bratu. Złe było w oczach Pana to, co on czynił, i dlatego także zesłał na niego śmierć.” RODZAJU 38, 9-10 (BT) Historia Onana z Księgi Rodzaju pokazuje, że jego grzechem było nie tyle „wylanie nasienia na ziemię”, to znaczy samo zaspokojenie, ale jego nieposłuszeństwo wobec ówczesnych zasad dotyczących małżeństwa lewirackiego. Jedną z fundamentalnych był obowiązek poślubienia wdowy po zmarłym bracie w celu zapewnienia mu potomstwa, a Onan w tym względzie, okazał się samolubny. Dlatego obciążanie ludzkich sumień tak zwanym grzechem masturbacji i rozszerzanie tej historii na problem antykoncepcji zapobiegawczej, w wielu przypadkach, bywa nadużyciem ze strony duchownych. Ale co Bóg mówi na temat seksualności w związku pomiędzy mężczyzną i kobietą? Biblia podkreśla, że w małżeństwie intymność powinna być traktowana z szacunkiem i miłością. List do Efezjan wzywa mężczyzn do kochania swoich żon, a kobiety do okazywania szacunku swoim mężom, co ma bezpośredni wpływ na intymne relacje. Z kolei w Pierwszym liście do Koryntian apostoł Paweł naucza, że małżonkowie powinni okazywać sobie wzajemną troskę w sferze seksualnej. Podkreśla, że żaden z partnerów nie ma wyłącznej władzy nad swoim ciałem i partnerki, lecz każde z nich należy również do drugiej strony. Równość i wzajemność w sferze intymności, jest wyrazem miłości i jedności. Cudzołóstwo i inne praktyki seksualne są potępiane jako destrukcyjne dla jednostki i społeczeństwa. Seks jest darem i odpowiedzialnością, który należy przyjąć i dawać z pełną świadomością moralnych i życiowych konsekwencji. Paweł podkreśla, że "Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść". To oznacza, że chrześcijańska wolność ma swoje granice. Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, aby „stali się jednym ciałem” w monogamicznym związku, który ma być wyrazem miłości, oddania i bliskości. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe. PSALM 37:5-6 (BT)

“Commit your way to the Lord; trust in him and he will do this: He will make your righteous reward shine like the dawn, your vindication like the noonday sun.” PSALMS 37, 5-6 (NIV)

To the Jews who had believed him, Jesus said, “If you hold to my teaching, you are really my disciples. Then you will know the truth, and the truth will set you free.” JOHN 8, 31-32 (NIV) THE DEVIL'S ADVOCATE - UNDAILY Ep. 191 "The Devil's Advocate" is a modern parable about ambition, ethics, and free will. Kevin Lomax, a talented young lawyer, joins a prestigious New York firm led by the charismatic John Milton, portrayed by the diabolical Al Pacino. Milton entices Kevin with promises of power and wealth. The film shows how the relentless pursuit of success can lead to moral compromises and self-destruction. Kevin gradually loses touch with his values, succumbing to illusions of prestige and wealth. In the final stages of the film, the question arises about the chance for redemption and finding the right path. As the Bible says in the eighth chapter of the Gospel of John: "You will know the truth, and the truth will set you free." The Bible gives us hope that even in the face of great mistakes, there is always a chance to return to honesty. Everyone has the opportunity for redemption and to change their destiny. Radio Safira FM, may God bless us all!

„On zaś – zwracając się do tych, którzy wyznali wiarę w Niego – powiedział: - Jedynie przez trwanie w moim Słowie możecie się stać moimi uczniami. Nie chodzi mi o wasze jednorazowe deklaracje! Trwajcie w moim Słowie, gdyż tylko w nim poznacie prawdę, a ona da wam uwolnienie!” JAN 8, 31-32 (NPD) ADWOKAT DIABŁA - NIECODZIENNIK ODC. 191 "Adwokat diabła" to współczesna przypowieść o ambicji, etyce i wolnej woli. Kevin Lomax, utalentowany młody prawnik, dołącza do prestiżowej nowojorskiej firmy kierowanej przez charyzmatycznego Johna Miltona, w którego wciela się diaboliczny Al Pacino. Milton uwodzi Kevina obietnicą władzy I bogactwa. Film ukazuje, jak dążenie do sukcesu za wszelką cenę może prowadzić do moralnych kompromisów i autodestrukcji. Kevin stopniowo traci kontakt z własnymi wartościami, ulegając iluzjom prestiżu i bogactwa. W końcowej fazie filmu, pojawia się pytanie o szansę na odkupienie i odnalezienie właściwej drogi. Jak mówi Biblia w ósmym rozdziale Ewangelii Jana: "Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli". Biblia daje nam nadzieję, że nawet w obliczu skutków potężnych błędów, zawsze jest szansa na powrót do uczciwości. Każdy ma szansę na odkupienie i zmianę swojego losu. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

To the Jews who had believed him, Jesus said, “If you hold to my teaching, you are really my disciples. Then you will know the truth, and the truth will set you free.” JOHN 8, 31-32 (NIV) "The Devil's Advocate" is a modern parable about ambition, ethics, and free will. Kevin Lomax, a talented young lawyer, joins a prestigious New York firm led by the charismatic John Milton, portrayed by the diabolical Al Pacino. Milton entices Kevin with promises of power and wealth. The film shows how the relentless pursuit of success can lead to moral compromises and self-destruction. Kevin gradually loses touch with his values, succumbing to illusions of prestige and wealth. In the final stages of the film, the question arises about the chance for redemption and finding the right path. As the Bible says in the eighth chapter of the Gospel of John: "You will know the truth, and the truth will set you free." The Bible gives us hope that even in the face of great mistakes, there is always a chance to return to honesty. Everyone has the opportunity for redemption and to change their destiny. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu. Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, lecz ze wszystkich Pan go wybawia.” Psalm trzydziesty czwarty, według Biblii Tysiąclecia Wydawnictwa Pallotinum. PSALM 34, 19-20 Trauma to reakcja naszego organizmu na trudne doświadczenia, takie jak przemoc, utrata bliskich czy inne ekstremalne sytuacje. Prowadzi do lęku, wycofania społecznego, depresji i wielu różnych problemów emocjonalnych, w tym do nałogów i uzależnień. Biblia w wielu miejscach ukazuje czym jest trauma. Józef sprzedany przez braci w niewolę, Dawid grzeszący z Batszebą, i Hiob, który stracił dzieci, majątek i zdrowie. Ale te historie pokazują także, że trauma może być przezwyciężona. Józef, zdradzony przez braci, znalazł logikę w cierpieniu i przekuł to na duchowe zwycięstwo. Dawid, pełen skruchy po swoich grzechach, doświadczył Bożej łaski. Hiob, mimo ogromnej straty, z pomocą Boga odzyskał w życiu równowagę. W Psalmie trzydziestym czwartym czytamy: "Wielu nieszczęść doświadcza sprawiedliwy, lecz ze wszystkich Pan go wybawia." Zaufanie do Boga i modlitwa, w parze z dobrze ustawioną terapią psychologiczną, mogą prowadzić do pokoju i uzdrowienia, nawet po najcięższych przeżyciach, przynosząc nadzieję, wewnętrzną siłę. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg Błogosławi!

All you need to say is simply ‘Yes’ or ‘No’; anything beyond this comes from the evil one. MATTHEW 5, 37 (NIV) Conversation with God and people is an art, and mastering it can change our lives. In the fifth chapter of the Gospel of Matthew, Jesus says, "Let your yes be yes, and your no be no. Anything beyond this comes from the evil one." With these words, the Master encourages us to be simple and sincere in our communication. Prayer should be authentic, humble, and full of trust in God. In our relationships with others, we should be guided by love, for as the Evangelist says in the twenty-second chapter, "Love your neighbor as yourself," with respect and truth. Empathy, active listening, and assertiveness with a cheerful spirit are qualities also promoted by psychologists, as they enrich our communication. Speak from the heart, listen attentively, and always stand in the truth. Avoid words of frustration, for those we speak to also carry difficult emotions within them. Do not kill others with eloquent silence, for it can be as constructive as it can be poisonous. We have the keys, so are we ready to unlock all the barriers in the car of our life? Radio Safira FM, may God bless us all!

Zawsze wypowiadajcie się w sposób jednoznaczny, aby „Tak!” znaczyło „Tak!”, a „Nie!” znaczyło „Nie!”. Wszelkie zaś dodatkowe formuły przysiąg, które zawierają w sobie coś więcej, pochodzą od Złego! MATEUSZ 5, 37 (NPD) Rozmowa z Bogiem i ludźmi to sztuka, a opanowanie jej, może zmienić nasze życie. W piątym rozdziale Ewangelii Mateusza Jezus mówi: "Niech wasza mowa będzie Tak, tak; nie, nie. Co nadto jest, od złego pochodzi". Mistrz zachęca nas tymi słowami do prostoty i szczerości w komunikacji. Modlitwa ma być autentyczna, pokorna i pełna zaufania do Boga. W relacjach z ludźmi kierujmy się miłością, bo jak mówi Ewangelista w dwudziestym drugim rozdziale, „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego", z szacunkiem i prawdą. Empatia, aktywne słuchanie i asertywność w pogodzie ducha, to cechy promowane także przez psychologów, bo wzbogacają naszą komunikację. Mówmy z serca, słuchajmy z uwagą i zawsze stawajmy w prawdzie. Strońmy w słowach od frustracji, bo Ci, do których mówimy, też noszą w sobie trudne emocje. Nie zabijajmy innych wymownym milczeniem, bo ono może być równie budujące jak i trujące. Mamy klucze, a zatem, czy jesteśmy gotowy na zdjęcie wszystkich blokad w samochodzie naszego życia? Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Do not conform to the pattern of this world, but be transformed by the renewing of your mind. Then you will be able to test and approve what God’s will is—his good, pleasing and perfect will. ROMANS 12,2 (NIV)

Nie podporządkowujcie się już wzorcom tego wieku. Niech was przeobraża nowy sposób myślenia, abyście potrafili rozpoznać, co jest wolą Bożą, co jest dobre, przyjemne i doskonałe. RZYMIAN 12, 2 (NPD

The rich rule over the poor, and the borrower is slave to the lender. PROVERBS 22,7 (NIV)

„Ubogimi kieruje bogaty, sługą wierzyciela jest dłużnik." Księga Przysłów, 22:7 (BT)

For the Spirit God gave us does not make us timid, but gives us power, love and self-discipline. 2 TIMOTHY 1, 7 (NIV)

Pamiętaj przy tym, że Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz w swoim Duchu wyposaża nas w moc do życia według Chrystusowego wzorca ofiarnej miłości – w samodyscyplinie i trzeźwym myśleniu opartym na właściwej ocenie sytuacji. 2 TYMOTEUSZ 1, 7 (NPD)

The plans of the diligent lead to profit as surely as haste leads to poverty. PROVERBS 21, 5 (NIV)

Zamiary pracowitego przynoszą zysk, a wszystkich śpieszących się - biedę. PRZYSŁÓW 21,5 (BT)

If we confess our sins, he is faithful and just and will forgive us our sins and purify us from all unrighteousness. The First Epistle of John, chapter one, verse nine. 1 JOHN 1,9 (NIV)

Jedynie wtedy bowiem, gdy zgadzamy się z Bogiem w kwestii naszych grzechów, to znaczy, gdy przyjmujemy Jego punkt widzenia, On – zgodnie ze swą obietnicą – odpuszcza je nam całkowicie i okrywa sprawiedliwością Jezusa, która w Jego oczach oczyszcza z wszelkiej nieprawości. Pierwszy List Jana, rozdział pierwszy, werset dziewiąty, w Nowym Przekładzie Dynamicznym Wydawnictwa NPD. 1 Jana 1:9 (NPD)

For the Spirit God gave us does not make us timid, but gives us power, love and self-discipline. 2 TIMOTHY 1, 7 (NIV)

Pamiętaj przy tym, że Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz w swoim Duchu wyposaża nas w moc do życia według Chrystusowego wzorca ofiarnej miłości – w samodyscyplinie i trzeźwym myśleniu opartym na właściwej ocenie sytuacji. 2 TYMOTEUSZ 1, 7 (NPD)

Nagle Jezus przerwał i, zanim kolejny raz przemówił do ludu, tak się modlił: - Abba, Kochany Ojcze, wysławiam Ciebie, PANA Niebios i Ziemi. Zadziwiające jest to, że ludzie uważani za mądrych i uczonych postrzegają Twoje sprawy jako skomplikowane, a maluczcy, którzy z dziecięcą ufnością lgną do Ciebie, widzą je jako proste i jasne. O tak, Ojcze, jesteś niezwykle życzliwy w swoim działaniu! Potem, ponownie zwracając się do tłumu, powiedział: - Ojciec złożył wszystko w moich rękach! Kto tego nie zrozumie, nigdy nie będzie ze mną w bliskiej relacji. Taki bowiem jest plan Ojca. Nikt również nie będzie miał relacji z Ojcem, jeśli nie ujrzy Go we mnie, gdyż On odsłania się tylko w Synu. MATEUSZ 11, 25-27 (NPD)

At that time Jesus said, “I praise you, Father, Lord of heaven and earth, because you have hidden these things from the wise and learned, and revealed them to little children. Yes, Father, for this is what you were pleased to do. “All things have been committed to me by my Father. No one knows the Son except the Father, and no one knows the Father except the Son and those to whom the Son chooses to reveal him. MATTHEW 11, 25-27 (NIV)

The Lord is my shepherd, I lack nothing. He makes me lie down in green pastures, he leads me beside quiet waters, he refreshes my soul. He guides me along the right paths for his name’s sake. Even though I walk through the darkest valley, I will fear no evil, for you are with me; your rod and your staff, they comfort me. You prepare a table before me in the presence of my enemies. You anoint my head with oil; my cup overflows. Surely your goodness and love will follow me all the days of my life, and I will dwell in the house of the Lord forever. PSALMS 23 (NIV)

Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy. PSALM 23 (BT)

Nie myślcie sobie, że przyszedłem na Ziemię, by dać jej taki pokój, o jakim mówi świat. Myśląc kategoriami świata, przyniosłem tu raczej miecz niż pokój, gdyż moje Słowo dokona podziałów w wielu rodzinach. Ono odetnie syna od ojca, córkę od matki, a synową od jej teściowej. To właśnie zapowiadało Pismo: wrogiem człowieka stanie się nawet jego rodzina. Tak więc kto kocha swego ojca lub matkę bardziej niż mnie, nie przystaje do mnie. Także ten, kto kocha swego syna lub córkę bardziej niż mnie, nie pasuje do mnie. Każdy bowiem, kto chce iść ze mną, lecz nie ma gotowości, by w pokorze znosić hańbę i obciążenia, jakie będą temu towarzyszyć, nie pasuje do mnie. Co więcej: każdy, kto troszczy się i zabiega o to, czego w tym życiu w naturalny sposób pożąda jego dusza, zatraci ją na wieki; lecz kto – ze względu na mnie – zrezygnuje z zabiegania o to wszystko, odnajdzie we mnie Życie na wieki. MATEUSZ 10, 34 – 39 (NPD)

“Do not suppose that I have come to bring peace to the earth. I did not come to bring peace, but a sword. For I have come to turn“ ‘a man against his father, a daughter against her mother, a daughter-in-law against her mother-in-law - a man’s enemies will be the members of his own household.’ “Anyone who loves their father or mother more than me is not worthy of me; anyone who loves their son or daughter more than me is not worthy of me. Whoever does not take up their cross and follow me is not worthy of me. Whoever finds their life will lose it, and whoever loses their life for my sake will find it. MATTHEW 10, 34 – 39 (NPD)

“The student is not above the teacher, nor a servant above his master. It is enough for students to be like their teachers, and servants like their masters. If the head of the house has been called Beelzebul, how much more the members of his household! “So do not be afraid of them, for there is nothing concealed that will not be disclosed, or hidden that will not be made known. What I tell you in the dark, speak in the daylight; what is whispered in your ear, proclaim from the roofs. Do not be afraid of those who kill the body but cannot kill the soul. Rather, be afraid of the One who can destroy both soul and body in hell. Are not two sparrows sold for a penny? Yet not one of them will fall to the ground outside your Father’s care. And even the very hairs of your head are all numbered. So don’t be afraid; you are worth more than many sparrows. “Whoever acknowledges me before others, I will also acknowledge before my Father in heaven. But whoever disowns me before others, I will disown before my Father in heaven. MATTHEW 10, 24-33 (NIV)

I to też zrozumcie, że żaden prawdziwy uczeń nie pragnie zająć pozycji wyższej od swego nauczyciela. I żaden prawdziwie oddany niewolnik nie zabiega o traktowanie lepsze niż to, które spotyka jego pana. Prawdziwemu uczniowi starcza, że idzie śladami swego nauczyciela, a oddanemu niewolnikowi, że jest traktowany jak jego pan. Jeśli więc mnie, PANA Królestwa, oszczerczo zwą Belzebubem, to bądźcie pewni, że tak samo będą mówić o was wszystkich, którzy jesteście mi poddani. Jeszcze raz powtarzam: nie bójcie się swych oskarżycieli, ponieważ żadne z ich skrytych knowań nie pozostanie zasłonięte ani żadne z ich matactw nie pozostanie nieujawnione! Wy postępujcie inaczej. To, czego was uczyłem pod osłoną nocy, rozgłaszajcie w blasku dnia, a co mówiłem prywatnie, głoście publicznie z całą otwartością, niczym heroldowie nawołujący z dachów i tarasów! Nie lękajcie się tych, którzy mogą zabić jedynie wasze ciało, lecz duszy tknąć nie mogą! Natomiast z najwyższą bojaźnią odnoście się do Tego, który zarówno duszę, jak i ciało może skazać na wieczne potępienie! Pamiętajcie jednak, że On prawdziwie troszczy się o was! Jeśli macie z tym problem, to spójrzcie na wróble. Wydają się nie mieć szczególnej wartości, ponieważ za jeden grosz można kupić nawet dwa takie ptaszki. A przecież żaden z nich nie spada na ziemię bez wiedzy i zgody waszego Niebiańskiego Ojca. Tak samo jest i z wami. Ten, który jest waszym Bogiem, zna was doskonale. On wie nawet, ile włosów każdy z was ma na głowie! Nie obawiajcie się więc, że Bóg pozostawi was samych! Dla Niego jesteście więcej warci niż stada wróbli, o które On przecież troszczy się tak bardzo! Do każdej osoby, która przyzna się do mnie przed ludźmi, ja również przyznam się przed Ojcem w Niebiosach. Każdego zaś, kto wyparł się mnie przed ludźmi i ja się wyprę przed Ojcem w Niebiosach. MATEUSZ 10, 24-33 (NPD)

With today's Gospel, we stand at the center of an epochal event. Jesus calls the twelve apostles. We see a team here that will soon ignite a fire that will burn continuously for the next two thousand years. Jesus even anoints Judas, who, like the two thieves crucified with the Messiah, takes his destined place in the history of salvation for you, me, and all humanity. The apostles' mission is to preach the Gospel, educate, heal the sick, and build and manage the Church, but as trustees, not appropriating its spiritual heritage or multiplying material goods. As Christians, we are called to the same mission. You don't need to wear a cassock or collar to praise Christ, spread the Good News, and share good fruits with others. Jesus is calling! If you're not yet ready to engage in God's plan, then at least... start by buying a red umbrella. It's easier to find among all the black ones and adds some color to rainy days. That's what I did, and it was the first good step in my life! Radio Safira on Wednesday – may God bless us all!

Niedługo potem Jezus przywołał dwunastu najbliższych sobie uczniów i obdarzył ich mocą wyrzucania duchów nieczystych oraz uzdrawiania ludzi z każdej choroby i niemocy. Uczynił to, by mogli uwiarygadniać misję, z którą zamierzał ich wysłać. A byli to: jako pierwszy – Szymon zwany Piotrem, potem jego brat Andrzej. Następnie: Jakub, syn Zebedeusza, i jego brat Jan. Dalej: Filip i Bartłomiej, Tomasz i Mateusz – poborca podatkowy, Jakub – syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Kananejczyk oraz Judasz Iskariota, który Go zdradził. Tych dwunastu rozesłał Jezus, jednocześnie im nakazując: - Nie wstępujcie do tych, którzy nie są Żydami, ani do miast samarytańskich. Skoncentrujcie się wyłącznie na Izraelitach, którzy się zagubili. Do nich idźcie i głoście im: „Już bliskie jest Królestwo Niebios!”. MATEUSZ 10, 1-7 (NPD)

While they were going out, a man who was demon-possessed and could not talk was brought to Jesus. And when the demon was driven out, the man who had been mute spoke. The crowd was amazed and said, “Nothing like this has ever been seen in Israel.” But the Pharisees said, “It is by the prince of demons that he drives out demons.” Jesus went through all the towns and villages, teaching in their synagogues, proclaiming the good news of the kingdom and healing every disease and sickness. When he saw the crowds, he had compassion on them, because they were harassed and helpless, like sheep without a shepherd. Then he said to his disciples, “The harvest is plentiful but the workers are few. Ask the Lord of the harvest, therefore, to send out workers into his harvest field.”

Innym razem przyprowadzono do Niego człowieka, który wskutek opętania stał się głuchoniemy. Gdy Jezus wyrzucił z niego demona, niemy odzyskał zdolność mówienia. A tłumy ze zdziwieniem przekazywały sobie: - Nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziano w Izraelu! Lecz faryzeusze twierdzili: - On wygania demony mocą ich przywódcy! Jezus tymczasem obchodził miasta i wioski, nauczając w lokalnych synagogach. Wszędzie głosił Dobrą Wiadomość o Królestwie Niebios, jednocześnie uzdrawiając ludzi z każdej choroby i słabości. Patrząc na nich, wzruszał się, gdyż wszędzie widział tłumy ludzi, którzy byli utrudzeni i porzuceni jak owce bez pasterza. Zwykł wówczas mawiać do swych uczniów: - Wielkie jest żniwo do zebrania, lecz mało żniwiarzy. Proście zatem PANA, by na swe żniwa wysłał więcej pracowników. MATEUSZ 9, 32-38 (NPD)

While he was saying this, a synagogue leader came and knelt before him and said, “My daughter has just died. But come and put your hand on her, and she will live.” Jesus got up and went with him, and so did his disciples. Just then a woman who had been subject to bleeding for twelve years came up behind him and touched the edge of his cloak. She said to herself, “If I only touch his cloak, I will be healed.” Jesus turned and saw her. “Take heart, daughter,” he said, “your faith has healed you.”And the woman was healed at that moment. When Jesus entered the synagogue leader’s house and saw the noisy crowd and people playing pipes, he said, “Go away. The girl is not dead but asleep.” But they laughed at him. After the crowd had been put outside, he went in and took the girl by the hand, and she got up. News of this spread through all that region. MATTHEW 9, 18-26 (NIV)

W chwili, gdy kończył to mówić, pojawił się przy nich przełożony pobliskiej synagogi. Człowiek ten rzucił się Jezusowi do stóp i błagał: - Moja córka przed chwilą zmarła! Przyjdź, proszę, i połóż na nią swą rękę, a żyć będzie! Jezus natychmiast wstał i razem z uczniami ruszył za nim. Wtedy właśnie jakaś kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na nieustanne krwawe wysięki, podeszła do Jezusa od tyłu i dotknęła skraju Jego płaszcza. Była bowiem przekonana, że jeśli zdoła choćby dotknąć Jego ubrania, zostanie uzdrowiona. W tym momencie Jezus odwrócił się, spojrzał na nią i rzekł: - Córko! Bądź dobrej myśli! Twoja ufność sprawiła, że zostałaś uleczona! I poszła dalej uzdrowiona. Zaraz potem Jezus wszedł do domu przełożonego synagogi. Tam zastał żałobników grających na fletach i tłum lamentujących kobiet. Powiedział więc do nich: - Wyjdźcie stąd, bo dziewczynka nie umarła, a jedynie zasnęła! Lecz oni zaczęli Go wyśmiewać. Kiedy w końcu usunięto żałobników z domu, Jezus wszedł do środka, ujął dziewczynkę za dłoń, a ona wstała. Wieść o tym szybko rozeszła się po całej okolicy. MATEUSZ 9, 18-26 (NPD)

Jesus left there and went to his hometown, accompanied by his disciples. When the Sabbath came, he began to teach in the synagogue, and many who heard him were amazed. “Where did this man get these things?” they asked. “What’s this wisdom that has been given him? What are these remarkable miracles he is performing? Isn’t this the carpenter? Isn’t this Mary’s son and the brother of James, Joseph, Judas and Simon? Aren’t his sisters here with us?” And they took offense at him. Jesus said to them, “A prophet is not without honor except in his own town, among his relatives and in his own home.” He could not do any miracles there, except lay his hands on a few sick people and heal them. He was amazed at their lack of faith. MARK 6, 1-6 (NIV)

Gdy stamtąd odszedł, udał się wraz z uczniami do swego rodzinnego miasta – Nazaretu. Gdy nadszedł szabat, Jezus udał się do synagogi i nauczał. Wiele zgromadzonych tam osób pytało ze zdziwieniem: - Skąd u Niego tyle mądrości? Jakie jest źródło mocy, która przepływa przez Jego ręce? Inni jednak mówili: - Przecież to zwykły cieśla, syn Marii. Czyż Jakub, Jozes, Juda i Szymon nie są Jego kuzynami? Także Jego kuzynki mieszkają pośród nas. Takie gadanie sprawiało, iż w ludzkie serca wkradało się zwątpienie co do Jego osoby. Jezus zaś podsumował to w ten sposób: - Nigdzie prorok nie jest bardziej lekceważony niż w swej ojczyźnie, pośród swych rodaków i we własnym domu. MAREK 6, 1-6 (NPD)

Pewnego dnia uczniowie Jana przyszli do Jezusa i zapytali: - Dlaczego Twoi uczniowie nie zachowują tradycyjnych postów, których my i faryzeusze tak pilnie przestrzegamy? Jezus zaś tak im odpowiedział: - A czy drużbowie oblubieńca zdążający wraz z nim na wesele powinni być pogrążeni w rozpaczy? Przecież byłby to nonsens. Dopiero gdy on zostanie im odebrany, będą pościć i rozpaczać, że nie ma go już między nimi. Posty, o jakich mówicie, przypominałyby raczej reperowanie dziury w starym, spranym płaszczu za pomocą kawałka nowego, niezdekatyzowanego płótna, a tego przecież nikt nie robi. Gdyby ktoś tak uczynił, to owa łata ściągnęłaby stary, sprany materiał i doprowadziła do jeszcze większego rozdarcia. Również, dlatego nie wlewa się młodego wina do starych bukłaków. Gdyby tak uczyniono, to ono rozsadziłoby je, a wtedy nie tylko wino by się zmarnowało, ale i bukłaki zostałyby stracone. Młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. MATEUSZ 9, 14-17 (NPD)

Then John’s disciples came and asked him, “How is it that we and the Pharisees fast often, but your disciples do not fast?” Jesus answered, “How can the guests of the bridegroom mourn while he is with them? The time will come when the bridegroom will be taken from them; then they will fast. “No one sews a patch of unshrunk cloth on an old garment, for the patch will pull away from the garment, making the tear worse. Neither do people pour new wine into old wineskins. If they do, the skins will burst; the wine will run out and the wineskins will be ruined. No, they pour new wine into new wineskins, and both are preserved.” MATTHEW 9, 14-17 (NIV)

As Jesus went on from there, he saw a man named Matthew sitting at the tax collector’s booth. “Follow me,” he told him, and Matthew got up and followed him. While Jesus was having dinner at Matthew’s house, many tax collectors and sinners came and ate with him and his disciples. When the Pharisees saw this, they asked his disciples, “Why does your teacher eat with tax collectors and sinners?” On hearing this, Jesus said, “It is not the healthy who need a doctor, but the sick. But go and learn what this means: ‘I desire mercy, not sacrifice.’ For I have not come to call the righteous, but sinners.” MATTHEW 9, 9-13 (NIV)

Gdy Jezus wyszedł z domu, ujrzał pewnego człowieka imieniem Mateusz, który pracował w punkcie poboru podatków. Podszedł do niego i powiedział: - Przyłącz się do mnie! Ten zaś natychmiast wstał i zaczął Mu towarzyszyć. Kiedy zatrzymali się w domu Mateusza, przyłączyli się do nich kolejni poborcy podatkowi oraz inni ludzie, zwani powszechnie grzesznikami. Razem spoczęli przy stole z Jezusem oraz Jego uczniami. Gdy faryzeusze zobaczyli, że Jezus je z grzesznikami i poborcami podatkowymi, przystąpili do Jego uczniów z pytaniem: - Dlaczego wasz nauczyciel siada do stołu z poborcami oraz innymi grzesznikami? Jezus, słysząc to, sam im odpowiedział: - Lekarza potrzebują ci, którzy się źle mają, a nie zdrowi. Powinniście rozumieć, co znaczy: mam upodobanie w czynach miłosierdzia, a nie w ofiarach składanych na ołtarzach. Ja przyszedłem po to, by wzywać grzeszników, a nie tych, którzy sami siebie uważają za sprawiedliwych. MATEUSZ 9, 9-13 (NPD)

Even possessing various gifts and wealth, without God's love, we would be like a resounding gong. If we had the gift of prophecy, all knowledge, power, and faith, but lacked love, we would be nothing. If we gave away our wealth to the poor and experienced daily intoxicating sex without love, it would mean nothing to us. The fruit of a good life is love, characterized by patience and kindness. Whoever abides in love is not envious or boastful, not selfish, or malicious. They are just and rejoice in the truth. They endure everything and never lose trust or hope. Love never fails and is not like a bank account balance, nor even like the gift of prophecy or tongues. Our understanding of God's matters is limited now, but when God wills, we will understand everything. Until that moment, let us be guided by faith, hope, and love! And you... do you know how to truly love? Radio Safira FM on Thursday, may God bless us all!

Zrozumcie więc, że gdybym nawet posiadał różnorodne obdarowania, włącznie ze zdolnością mówienia obcymi językami – zarówno tymi cywilizowanymi, jak i tymi, którymi posługują się posłańcy przybywający z barbarzyńskich stron świata – a nie miałbym w sobie Bożej postawy ofiarnej miłości, przypominałbym tylko dzwon dudniący bez sensu albo cymbał natarczywie brzęczący. Gdybym miał dar prorokowania i dzięki niemu zyskał wgląd we wszystkie ukryte rzeczy, gdybym posiadał wszelką wiedzę, a do tego miał jeszcze wiarę pokonującą wszelkie siły ciemności, lecz nie miałbym postawy ofiarnej miłości, jaką Bóg ma w sobie, byłbym niczym – kompletnym zerem. Gdybym nawet rozdał biednym wszystkie swe majętności, a na dodatek własne ciało wydał pokazowo na ofiarę, lecz w mym życiu zabrakłoby postawy ofiarnej Bożej miłości, w niczym by mi to nie pomogło. Bracia i siostry, zrozumcie, że prawdziwym wskaźnikiem trwania w Chrystusie jest odwzorowywanie Bożej postawy ofiarnej miłości. Ją zaś cechuje cierpliwość i uprzejmość wobec innych. Kto trwa w ofiarnej postawie Bożej miłości, temu obca jest zawiść. Taki człowiek nie puszy się, nie wynosi nad innych, nie zachowuje się po chamsku, nie jest samolubny ani złośliwy, nie rozpamiętuje swoich krzywd i nie czerpie satysfakcji z niesprawiedliwości, lecz zawsze wpółweseli się z prawdą. Wszystko znosi, nigdy nie traci ufności ani nadziei, gdyż – trwając w postawie ofiarnej Bożej miłości – potrafi wszystko przetrwać. I pamiętajcie: ofiarna Boża miłość nigdy się nie poddaje – ona nigdy nie ustaje! Nie jest jak dar prorokowania, który kiedyś okaże się zbędny, albo jak dar przemawiania w obcych językach, który kiedyś zostanie cofnięty, ani jak „wiedza” czy „poznanie”, które w pewnym momencie staną się bezużyteczne. Teraz bowiem poznajemy jedynie częściowo i rozumiemy tylko fragmentarycznie. Ale gdy nastanie czas pełnego objawienia, wówczas dary, które teraz mamy z uwagi na częściowe poznanie, staną się zbędne. Podobnie jest w życiu. Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię i planowałem jak dziecię, lecz kiedy stałem się dojrzały, przestałem myśleć w dziecięcy sposób. Tak samo jest z naszym poznaniem Bożych spraw i wzrostem w wierze. Obecnie nasz wgląd w sprawy Niebios jest ograniczony i bardzo nieostry, jakby odbity w starym, zaśniedziałym lustrze. Wielu spraw nie jesteśmy w stanie właściwie poznać i zrozumieć. Lecz kiedy Bóg w końcu odsłoni przed naszymi oczami pełnię swej rzeczywistości, wówczas staniemy z Nim twarzą w twarz i wszystko zrozumiemy, jak należy. Obecnie tylko po części poznajemy Boże realia, lecz kiedy już nadejdzie właściwy czas, doświadczymy Jego rzeczywistości w całej pełni – przenikniemy ją, tak jak ona teraz przenika nas. Jednak do tego momentu mamy kierować się wiarą, nadzieją i Bożą postawą ofiarnej miłości. Z tych trzech zaś największe i najważniejsze znaczenie ma wzorowana na Bogu postawa ofiarnej miłości! 1 KORYNTIAN 13, 1-13 (NPD)

Now Thomas (also known as Didymus), one of the Twelve, was not with the disciples when Jesus came. So, the other disciples told him, “We have seen the Lord!” But he said to them, “Unless I see the nail marks in his hands and put my finger where the nails were, and put my hand into his side, I will not believe.” A week later his disciples were in the house again, and Thomas was with them. Though the doors were locked, Jesus came and stood among them and said, “Peace be with you!” Then he said to Thomas, “Put your finger here; see my hands. Reach out your hand and put it into my side. Stop doubting and believe.” Thomas said to him, “My Lord and my God!” Then Jesus told him, “Because you have seen me, you have believed; blessed are those who have not seen and yet have believed.” JOHN 20, 24-29 (NIV)

Gdy Jezus przyszedł do nich, jeden z Dwunastu – Tomasz nazywany Bliźniakiem – nie był razem z nimi. Kiedy później uczniowie relacjonowali mu spotkanie z PANEM, on rzekł: - Jeśli na Jego rękach nie zobaczę śladów po gwoździach i w miejsca te nie włożę swych palców, a dłoni mej nie włożę w Jego rozpruty bok, nie uwierzę! Osiem dni później uczniowie znowu zgromadzili się w tej samej izbie. Tym razem Tomasz był z nimi. Jezus znów wszedł, mimo zaryglowanych drzwi, stanął pośrodku i rzekł: - Pokój wam! Potem zwrócił się do Tomasza słowami: - Wyciągnij tu swe palce i dotknij moich rąk! Podnieś swoją dłoń i włóż ją w mój bok! Nie bądź sceptykiem, lecz ufaj mi! Wtedy Tomasz rzekł: - PAN mój i Bóg mój! Na co Jezus tak mu odpowiedział: - Uwierzyłeś, bo zobaczyłeś. Jednak prawdziwie błogosławieni są ci, którzy, choć mnie nie widzieli, to jednak złożyli we mnie swą ufność i nadzieję. JAN 20, 24-29 (NPD)

Then he got into the boat and his disciples followed him. Suddenly a furious storm came up on the lake, so that the waves swept over the boat. But Jesus was sleeping. The disciples went and woke him, saying, “Lord, save us! We’re going to drown!” He replied, “You of little faith, why are you so afraid?” Then he got up and rebuked the winds and the waves, and it was completely calm. The men were amazed and asked, “What kind of man is this? Even the winds and the waves obey him!” MATTHEW 8, 23-27 (NIV)

Potem Jezus, razem ze swymi najbliższymi uczniami, wsiadł do łodzi. Gdy byli na środku jeziora, powstała gwałtowna nawałnica, a potężne fale zaczęły zalewać łódź. On jednak nadal spał. W końcu uczniowie ośmielili się Go obudzić słowami: - PANIE, ratuj, bo giniemy! On zaś tak im odpowiedział: - Dlaczego jesteście tacy bojaźliwi? Czemu nie odpoczniecie w zaufaniu do mnie? Następnie powstał i skarcił wichry oraz jezioro. W jednej chwili nastała wielka cisza. A uczniowie, wstrząśnięci, pytali jeden drugiego: Kim On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne? MATEUSZ 8, 23-27 (NPD)

When Jesus saw the crowd around him, he gave orders to cross to the other side of the lake. Then a teacher of the law came to him and said, “Teacher, I will follow you wherever you go.” Jesus replied, “Foxes have dens and birds have nests, but the Son of Man has no place to lay his head.” Another disciple said to him, “Lord, first let me go and bury my father.” But Jesus told him, “Follow me, and let the dead bury their own dead.” MATTHEW 8, 18-22 (NIV)

Tymczasem Jezus, rozpoznając myśli tłumu gromadzącego się wokół Niego, polecił uczniom, by zabrali Go na drugi brzeg jeziora. Tam spotkał uczonego w Piśmie, który, uważając się za Jego ucznia, powiedział: - Nauczycielu, pozwól, że będę Ci towarzyszył wszędzie, gdzie tylko pójdziesz lub się zatrzymasz. Na to Jezus rzekł: - Przyjacielu, czy przemyślałeś koszt takiej decyzji? Lisy bowiem mają swe nory, a ptaki swoje gniazda, lecz ja, będąc człowiekiem, nie mam na Ziemi własnego miejsca. Z kolei inny z Jego uczniów, odpowiadając na wezwanie do pójścia za Nim, tak rzekł: - PANIE, daj mi czas do chwili, aż ojciec mój zestarzeje się i umrze, a wówczas chętnie pójdę za Tobą. Lecz Jezus tak mu odparł: - Na nic się nie oglądaj! Troski o światowe sprawy zostaw tym, którzy są duchowo martwi! Ty zaś ruszaj ze mną, aby Dobra Wiadomość o Bożym Królestwie została ogłoszona wszystkim! MATUSZ 8, 18-22 (NPD)

Kiedy Jezus powrócił łodzią na drugą stronę jeziora, znów wielki tłum zebrał się wokół Niego. Wtedy to przybiegł do Niego przełożony pobliskiej synagogi imieniem Jair. Padł do stóp Jezusa z żarliwym błaganiem: - Moja córeczka umiera! Przyjdź i połóż na nią swe ręce, by została uratowana i mogła żyć! Jezus natychmiast wyruszył do domu tego człowieka, a wielki tłum poszedł za Nim. Szli w wielkim ścisku, gdyż wszyscy, z każdej strony, starali się przecisnąć do Niego. Pomiędzy nimi znajdowała się pewna kobieta, która od dwunastu lat była umęczona niegojącymi się krwawymi wysiękami. W tym czasie wiele wycierpiała z rąk lekarzy. Wydała na nich cały swój majątek, jednak bez żadnego skutku. Zamiast poprawy, jej stan był coraz gorszy. Kiedy więc dowiedziała się o przybyciu Jezusa, szybko pobiegła do Niego. Przecisnęła się przez tłum i z tyłu dotknęła skraju Jego płaszcza. Była bowiem przekonana, że gdyby udało się jej dotknąć choćby Jego ubrania, zostanie uzdrowiona. I rzeczywiście, gdy tylko to uczyniła, przyczyna jej choroby ustała, a ona sama natychmiast poczuła, iż jest uwolniona z boleści. Jezus od razu zauważył, iż Jego moc została użyta. Natychmiast odwrócił się i spytał: - Kto dotknął mego płaszcza? Lecz uczniowie tak na to zareagowali: - Czy nie widzisz, że tłum napiera ze wszystkich stron? Dlaczego pytasz o to, kto Ciebie dotknął? On jednak szukał wzrokiem osoby, która to uczyniła. Wtedy owa kobieta, bardzo wystraszona – wiedząc, że to o nią chodzi – podeszła i z drżeniem padła przed Nim, wyjawiając całą prawdę. On zaś powiedział: - Córko, twoja ufność sprawiła, że zostałaś uleczona! A teraz idź już w pokoju wolna od cierpienia! Gdy jeszcze wypowiadał te słowa, przybył posłaniec z domu przełożonego synagogi i powiedział: - Twoja córka umarła. Nie ma już sensu trudzić Nauczyciela. Lecz Jezus, słysząc to, powiedział do przełożonego: - Nie lękaj się, tylko mi ufaj! Nie pozwolił dalej komukolwiek towarzyszyć sobie, z wyjątkiem Piotra, Jakuba oraz jego brata, Jana. Razem weszli do domu zwierzchnika synagogi. Tam zastali wielki zamęt. Wiele osób płakało. Część lamentowała wniebogłosy. Wtedy Jezus tak się odezwał: - Po co czynicie zamęt i wznosicie lamenty? Dziecko nie umarło – jedynie zasnęło. Lecz oni zaczęli Go wyśmiewać. Wtedy Jezus kazał usunąć wszystkich z domu, a następnie wraz z rodzicami dziecka i trzema uczniami wszedł do izby, w której złożono ciało. Wziął dziecko za rękę i powiedział: - „Talitha kum, czyli Dziewczynko, wstań!” I dziewczynka natychmiast wstała i zaczęła chodzić, miała bowiem dwanaście lat. Gdy obecni to zobaczyli, kompletnie osłupieli! Następnie Jezus udzielił im wielu wskazówek, których jednak nie mieli dalej rozpowiadać. Polecił także, by dano jej posiłek. MAREK 5, 21-43 (NPD)

When Jesus had again crossed over by boat to the other side of the lake, a large crowd gathered around him while he was by the lake. Then one of the synagogue leaders, named Jairus, came, and when he saw Jesus, he fell at his feet. He pleaded earnestly with him, “My little daughter is dying. Please come and put your hands on her so that she will be healed and live.” So, Jesus went with him. A large crowd followed and pressed around him. And a woman was there who had been subject to bleeding for twelve years. She had suffered a great deal under the care of many doctors and had spent all she had, yet instead of getting better she grew worse. When she heard about Jesus, she came up behind him in the crowd and touched his cloak, because she thought, “If I just touch his clothes, I will be healed.” Immediately her bleeding stopped, and she felt in her body that she was freed from her suffering. At once Jesus realized that power had gone out from him. He turned around in the crowd and asked, “Who touched my clothes?” “You see the people crowding against you,” his disciples answered, “and yet you can ask, ‘Who touched me?’” But Jesus kept looking around to see who had done it. Then the woman, knowing what had happened to her, came and fell at his feet and, trembling with fear, told him the whole truth. He said to her, “Daughter, your faith has healed you. Go in peace and be freed from your suffering.” While Jesus was still speaking, some people came from the house of Jairus, the synagogue leader. “Your daughter is dead,” they said. “Why bother the teacher anymore?” Overhearing what they said, Jesus told him, “Don’t be afraid; just believe.” He did not let anyone follow him except Peter, James and John the brother of James. When they came to the home of the synagogue leader, Jesus saw a commotion, with people crying and wailing loudly. He went in and said to them, “Why all this commotion and wailing? The child is not dead but asleep.” But they laughed at him. After he put them all out, he took the child’s father and mother and the disciples who were with him and went in where the child was. He took her by the hand and said to her, “Talitha koum!” (which means “Little girl, I say to you, get up!”). Immediately the girl stood up and began to walk around (she was twelve years old). At this they were completely astonished. He gave strict orders not to let anyone know about this and told them to give her something to eat. MARK 5, 21-43 (NIV)

Gdy Jezus zszedł ze wzgórza, tłumy znów ruszyły za Nim. Innym razem, gdy Jezus przebywał na osobności, podszedł do Niego trędowaty, który, kłaniając się, poprosił: - PANIE, czy nie zechciałbyś mnie oczyścić? Jezus zaś wyciągnął rękę, dotknął go i powiedział: Owszem, chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu. Następnie Jezus przykazał mu: - Pamiętaj, abyś nikomu nic o tym nie mówił, lecz pójdź natychmiast pokazać się kapłanom i złóż ofiarę za swe oczyszczenie zgodnie z tym, co nakazał Mojżesz. Niech twoje oczyszczenie będzie świadectwem dla nich. MATEUSZ 8, 1-4 (NPD)

When Jesus came down from the mountainside, large crowds followed him. A man with leprosy came and knelt before him and said, “Lord, if you are willing, you can make me clean.” Jesus reached out his hand and touched the man. “I am willing,” he said. “Be clean!”Immediately he was cleansed of his leprosy. Then Jesus said to him, “See that you don’t tell anyone. But go, show yourself to the priest and offer the gift Moses commanded, as a testimony to them.” MATTHEW 8, 1-4 (NPD)

Nie każdy bowiem, kto twierdzi, że jestem jego PANEM, wejdzie do Królestwa Niebios. Tam znajdzie się tylko ten, kto faktycznie pełni wolę Ojca, który jest w Niebiosach. W Dniu Sądu wielu będzie powoływać się na posługę, którą pełnili, mówiąc: „PANIE!... O PANIE! Czyż nie prorokowaliśmy, powołując się na Twoje namaszczenie i moc od Ciebie?! Czyż nie wyrzucaliśmy demonów, powołując się na Ciebie, i nie czyniliśmy wielu cudów, wypowiadając Twoje imię?” Ja jednak oświadczę im wówczas: „Robiliście to, jednak ja nie miałem z tym nic wspólnego! Nigdy nie byłem z wami w bliskiej relacji! Odejdźcie precz ode mnie wszyscy, którzy powoływaliście się na mnie, nie mając ku temu żadnego prawa!” W Dniu Sądu przyznam się tylko do tych, którzy byli posłuszni mojemu Słowu. Każdy bowiem, kto czyni to, co ja mówię, jest prawdziwie mądry. Taka osoba przypomina roztropnego człowieka, który, budując dom, wykopał głęboki fundament sięgający skały. Kiedy nadeszły wichry i ulewa, a rwące potoki uderzyły w jego dom – ten się nie zawalił, gdyż jego fundament był mocno oparty na skale. Każdy zaś, kto przysłuchuje się mojemu Słowu, lecz nie stosuje go w życiu, podobny jest do głupca, który swój dom zbudował na piasku. Gdy zerwały się wichry, przyszła ulewa i rwące potoki uderzyły w jego dom – ten się zawalił, a jego upadek był wielki. Gdy Jezus skończył nauczać uczniów, wielu z nich wprost nie mogło nadziwić się Jego Słowu, gdyż mówił bardzo autorytatywnie, a nie jak uczeni w Piśmie. MATEUSZ 7, 21-29 (NPD)

Wystrzegajcie się zatem fałszywych proroków, którzy będą was zwodzić, głosząc szerokie wejście do Bożego Królestwa! Tacy, gdy się pojawią, będą udawać moje owce, lecz w środku są drapieżnymi wilkami! Jednak z łatwością ich rozpoznacie, gdy tylko przyjrzycie się owocom ich postępowania. Nie zbiera się bowiem winogron z cierni ani fig z ostów. Każde drzewo rodzi owoc stosowny dla siebie: dobre – rodzi dobry owoc, a zepsute i skażone rodzi skażony owoc. Szlachetne drzewo nie rodzi złego owocu, a to zepsute nie rodzi dobrego. Wiedzcie jednak, że każde drzewo, które nie przynosi dobrego owocu, zostanie wycięte i wrzucone do ognia. Pamiętajcie zatem: po owocu poznacie ich! MATEUSZ 7, 15-20 (NPD)

Wystrzegajcie się zatem fałszywych proroków, którzy będą was zwodzić, głosząc szerokie wejście do Bożego Królestwa! Tacy, gdy się pojawią, będą udawać moje owce, lecz w środku są drapieżnymi wilkami! Jednak z łatwością ich rozpoznacie, gdy tylko przyjrzycie się owocom ich postępowania. Nie zbiera się bowiem winogron z cierni ani fig z ostów. Każde drzewo rodzi owoc stosowny dla siebie: dobre – rodzi dobry owoc, a zepsute i skażone rodzi skażony owoc. Szlachetne drzewo nie rodzi złego owocu, a to zepsute nie rodzi dobrego. Wiedzcie jednak, że każde drzewo, które nie przynosi dobrego owocu, zostanie wycięte i wrzucone do ognia. Pamiętajcie zatem: po owocu poznacie ich! MATEUSZ 7, 15-20 (NPD)

Gdy nadszedł czas porodu, Elżbieta urodziła syna. Dopiero wówczas jej krewni i sąsiedzi zostali poinformowani, jak wielkie miłosierdzie okazał jej PAN, i cieszyli się wraz z nią. Ósmego dnia zebrali się, by obrzezać chłopca. Chcieli go nazwać po ojcu - Zachariasz. Lecz Elżbieta zaprotestowała: - Nie! On będzie miał na imię Jan. Wtedy rzekli: - Przecież w twojej rodzinie nikt nie nosił takiego imienia. I zwrócili się do ojca z zapytaniem, jakie imię ma nosić jego syn. On zaś, gestykulując, zażądał tabliczki, na której napisał: - Jan. Zebrani bardzo się zdziwili. Dopiero wtedy język Zachariasza rozwiązał się, a on sam zaczął głośno wielbić Boga. Widząc to, jego sąsiedzi zostali ogarnięci Bożą bojaźnią. Wieść o tych sprawach rozeszła się szybko po całej górzystej części Judei. A wszyscy, którzy ją słyszeli, byli poruszeni i zadawali sobie pytanie: Kim będzie ten chłopiec? Widać było bowiem, iż PAN otoczył go swoją szczególną opieką. ŁUKASZ 1, 57-66 (NPD)

When it was time for Elizabeth to have her baby, she gave birth to a son. Her neighbors and relatives heard that the Lord had shown her great mercy, and they shared her joy. On the eighth day they came to circumcise the child, and they were going to name him after his father Zechariah, but his mother spoke up and said, “No! He is to be called John.” They said to her, “There is no one among your relatives who has that name.” Then they made signs to his father, to find out what he would like to name the child. He asked for a writing tablet, and to everyone’s astonishment he wrote, “His name is John.” Immediately his mouth was opened, and his tongue set free, and he began to speak, praising God. All the neighbors were filled with awe, and throughout the hill country of Judea people were talking about all these things. Everyone who heard this wondered about it, asking, “What then is this child going to be?” For the Lord’s hand was with him. LUKE 1, 57-66 (NIV)

Gdy nadszedł czas porodu, Elżbieta urodziła syna. Dopiero wówczas jej krewni i sąsiedzi zostali poinformowani, jak wielkie miłosierdzie okazał jej PAN, i cieszyli się wraz z nią. Ósmego dnia zebrali się, by obrzezać chłopca. Chcieli go nazwać po ojcu - Zachariasz. Lecz Elżbieta zaprotestowała: - Nie! On będzie miał na imię Jan. Wtedy rzekli: - Przecież w twojej rodzinie nikt nie nosił takiego imienia. I zwrócili się do ojca z zapytaniem, jakie imię ma nosić jego syn. On zaś, gestykulując, zażądał tabliczki, na której napisał: - Jan. Zebrani bardzo się zdziwili. Dopiero wtedy język Zachariasza rozwiązał się, a on sam zaczął głośno wielbić Boga. Widząc to, jego sąsiedzi zostali ogarnięci Bożą bojaźnią. Wieść o tych sprawach rozeszła się szybko po całej górzystej części Judei. A wszyscy, którzy ją słyszeli, byli poruszeni i zadawali sobie pytanie: Kim będzie ten chłopiec? Widać było bowiem, iż PAN otoczył go swoją szczególną opieką. ŁUKASZ 1, 57-66 (NPD)

Piszemy wam o tym nie dlatego, by zachwalać samych siebie, lecz by dać wam okazję do poszczycenia się nami wobec tych, którzy chlubią się tym, co zewnętrzne, a nie tym, co wewnętrzne. A jeśli nawet – jak twierdzą niektórzy – tracimy rozum, to tylko z uwagi na wierność Bożym sprawom, gdyż wobec was zawsze postępujemy z największą rozwagą. Ogarnięci ofiarną miłością Chrystusa zrozumieliśmy bowiem, że skoro On – sam Jeden – umarł za wszystkich ludzi, to znaczy, że wszyscy ludzie byli duchowo martwi. A umarł za wszystkich po to, aby ci, którzy – rodząc się na nowo do Bożego Życia – nie żyli już więcej dla siebie, to znaczy nie kierowali się swoją dawną grzeszną, samolubną naturą, lecz żyli dla Tego, który za nich umarł, a następnie zmartwychwstał. Z tego powodu nie postępujmy już więcej według naszej starej natury. I chociaż to w niej poznaliśmy Chrystusa, nie wracajmy już do niej, gdyż tylko ci z nas, którzy trwają w Chrystusie, są nowym stworzeniem. Nasz dawny styl myślenia uznajmy za miniony. W jego miejsce podchodźmy do wszystkiego w nowy sposób. 2 KORYNTIAN 5, 12-17 (NPD)

Since, then, we know what it is to fear the Lord, we try to persuade others. What we are is plain to God, and I hope it is also plain to your conscience. We are not trying to commend ourselves to you again but are giving you an opportunity to take pride in us, so that you can answer those who take pride in what is seen rather than in what is in the heart. If we are “out of our mind,” as some say, it is for God; if we are in our right mind, it is for you. For Christ’s love compels us, because we are convinced that one died for all, and therefore all died. And he died for all, that those who live should no longer live for themselves but for him who died for them and was raised again. So, from now on we regard no one from a worldly point of view. Though we once regarded Christ in this way, we do so no longer. Therefore, if anyone is in Christ, the new creation has come: The old has gone, the new is here! 2 CORINTHIANS 5, 11-17 (NIV)

“No one can serve two masters. Either you will hate the one and love the other, or you will be devoted to the one and despise the other. You cannot serve both God and money. “Therefore, I tell you, do not worry about your life, what you will eat or drink; or about your body, what you will wear. Is not life more than food, and the body more than clothes? Look at the birds of the air; they do not sow or reap or store away in barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not much more valuable than they? Can any one of you by worrying add a single hour to your life? “And why do you worry about clothes? See how the flowers of the field grow. They do not labor or spin. Yet I tell you that not even Solomon in all his splendor was dressed like one of these. If that is how God clothes the grass of the field, which is here today and tomorrow is thrown into the fire, will he not much more clothe you - you of little faith? So do not worry, saying, ‘What shall we eat?’ or ‘What shall we drink?’ or ‘What shall we wear?’ For the pagans run after all these things, and your heavenly Father knows that you need them. But seek first his kingdom and his righteousness, and all these things will be given to you as well. Therefore, do not worry about tomorrow, for tomorrow will worry about itself. Each day has enough trouble of its own. MATTHEW 6, 24-34 (NIV)

Nikt nie może mieć serca poddanego jednocześnie Światłości i ciemności, podobnie jak nikt nie jest w stanie służyć z oddaniem dwóm panom. Jeśli bowiem jest lojalny wobec jednego, to siłą rzeczy drugiego będzie lekceważył; jeśli jednemu okazuje posłuszeństwo, to polecenia drugiego uważa za nic. Nie ma zatem żadnej możliwości, byście mogli jednocześnie służyć i Bogu, i mamonie. Z uwagi na to mówię wam: nie zamartwiajcie się na zapas o swoje utrzymanie – ani o to, co będziecie jeść i pić, ani o to, w co będziecie się ubierać. Czyż wasza dusza nie jest ważniejsza od pokarmu, a ciało od ubrania? Aby to pojąć, spójrzcie na ptaki szybujące po nieboskłonie. Nie sieją, żniw nie urządzają, w stodołach niczego nie gromadzą, a wasz Niebiański Ojciec stale je żywi. Czyżbyście nie rozumieli tego, że dla Niego jesteście ważniejsi niż one? Czy zamartwianie się doda wam czegokolwiek prócz kolejnych zmartwień? Czy ktokolwiek z was przez zamartwianie się potrafiłby dodać sobie na przykład pół metra wzrostu? A dlaczego tak bardzo zabiegacie o stroje? Przypatrzcie się kwiatom rosnącym na polach i wyciągnijcie wnioski z ich życia! Nie trudzą się ani nie przędą, a przecież nawet Salomon w całym swym przepychu nie był ubrany tak wystawnie jak one. Skoro więc Bóg tak wspaniale odziewa polne kwiaty, które dzisiaj są, a jutro będą jedynie sianem wrzucanym do pieca, to czyż z większą troską nie zadba o was? Dlaczego wasze poleganie na Bogu jest tak mizerne?! Porzućcie w końcu zamartwianie się w stylu: „Co będziemy jeść?”, „Co będziemy pić?” albo: „W co się ubierzemy?”. Przecież wasz Ojciec w Niebiosach doskonale wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Nie postępujcie zatem jak poganie, którzy zabiegają o to wszystko! Wy ze wszystkich sił troszczcie się o sprawy Bożego Królestwa i o wzrastanie w Bożej sprawiedliwości, a wszystko, co jest do tego potrzebne, będzie wam dane! Nie zamartwiajcie się na zapas o to, co zdarzy się jutro! Jutro zajmiecie się tym, co będzie jutro. Dziś natomiast rozprawcie się ze złem, które dostrzegacie w sobie dzisiaj! MATEUSZ 6, 24-34 (NPD)

Czy Bóg potrafi się gniewać? Cóż, wydaje się to dość niecodzienne, ale tak, Bóg potrafi się gniewać. Jeśli chodzi o nas, ludzi, odpowiedź jest oczywista. Spójrzmy na przykład z Księgi Wyjścia, kiedy Izraelici czczą złotego cielca, a Bóg mówi do Mojżesza, „Pozwól, że rozpali się gniew mój na nich i wytracę ich”. To pokazuje, że gniew Boga jest reakcją na grzech i niewierność ludu. Jednak gniew Boży różni się od naszego, bo jest sprawiedliwy, czysty i zawsze ukierunkowany na przywrócenie sprawiedliwości i porządku. W przeciwieństwie do nas, którzy często wybuchamy złością z byle powodu, Bóg gniewa się tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne. To jest coś jakby wyższa forma gniewu, której moglibyśmy się od Niego uczyć. A co z gniewem w związku mężczyzny i kobiety? Czy może być konstruktywny, czy to tylko destrukcja? Gniew w relacjach, zwłaszcza w związkach, bywa postrzegany jako coś złego, coś, co należy unikać. Ale prawda jest taka, że gniew, odpowiednio przetworzony, może służyć jako siła napędowa do rozwoju i głębszego zrozumienia siebie nawzajem. List do Efezjan mówi, „Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie, niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce”. Oznacza to, że gniew sam w sobie nie jest grzechem, ale sposób, w jaki go przetwarzamy, może prowadzić do dobra lub zła. Więc jeśli już się gniewać, to przynajmniej z głową i umiejętnością naprawiania szkód.

And when you pray, do not keep on babbling like pagans, for they think they will be heard because of their many words. Do not be like them, for your Father knows what you need before you ask him. “This, then, is how you should pray: “ ‘Our Father in heaven, hallowed be your name, your kingdom come your will be done, on earth as it is in heaven. Give us today our daily bread. And forgive us our debts, as we also have forgiven our debtors. And lead us not into temptation but deliver us from the evil one.’ For if you forgive other people when they sin against you, your heavenly Father will also forgive you. But if you do not forgive others their sins, your Father will not forgive your sins. MATTHEW 6, 7-15 (NIV)

W czasie swojej modlitwy nie powtarzajcie się też jak poganie. Oni myślą, że dzięki wielomówności zostaną wysłuchani. Nie bądźcie do nich podobni - wasz Ojciec zna wasze potrzeby, zanim Mu je przedstawicie. Wy módlcie się w taki sposób, Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech świętość otacza Twe imię. Niech Twoje Królestwo nastanie i Twoja wola ziemią zawładnie tak, jak włada niebem. Prosimy Ciebie, daj nam dziś naszego powszedniego chleba. I przebacz winy tak jak my wobec nas winnym, przebaczyliśmy. Bądź przy nas także w chwili próby, aby zachować nas od złego, ponieważ Twoje jest Królestwo, moc i chwała - na wieki. Amen. Bo jeśli wybaczycie ludziom ich upadki, i wam wybaczy wasz Ojciec w niebie. Jeśli jednak nie wybaczycie ludziom, to wasz Ojciec nie wybaczy i wam waszych upadków. MATEUSZ 6, 7-15 (NPD)

“Be careful not to practice your righteousness in front of others to be seen by them. If you do, you will have no reward from your Father in heaven. “So when you give to the needy, do not announce it with trumpets, as the hypocrites do in the synagogues and on the streets, to be honored by others. Truly I tell you, they have received their reward in full. But when you give to the needy, do not let your left hand know what your right hand is doing, so that your giving may be in secret. Then your Father, who sees what is done in secret, will reward you. “And when you pray, do not be like the hypocrites, for they love to pray standing in the synagogues and on the street corners to be seen by others. Truly I tell you, they have received their reward in full. But when you pray, go into your room, close the door and pray to your Father, who is unseen. Then your Father, who sees what is done in secret, will reward you. MATTHEW 6, 1-6 (NIV)

Uważajcie, by nie zachowywać się na pokaz, gdy angażujecie się w dzieła słuszne i sprawiedliwe. Jeśli bowiem waszą motywacją będzie pragnienie zyskania ludzkiego podziwu, nie otrzymacie nagrody od waszego Ojca, który jest w Niebiosach. Kiedy więc angażujesz się w jakiekolwiek dzieło miłosierdzia, nie mów o tym dookoła, jak czynią to obłudnicy, którzy zwykli rozgłaszać takie sprawy w synagogach i na ulicach. Ich prawdziwą motywacją nie jest chęć udzielenia pomocy, lecz zdobycie poklasku. Oni – co mocno podkreślam – już odbierają swoją zapłatę! Ty zaś, gdy pomagasz, czyń to tak dyskretnie, jakby twoja lewa ręka nie miała prawa wiedzieć, co czyni prawa. Chodzi bowiem o to, aby twój czyn pozostał w ukryciu. A wówczas twój Ojciec z Niebios, który widzi wszystko, także i to, co jest czynione w ukryciu, sam ciebie wynagrodzi! Podobnie ma się rzecz z modlitwą. Kiedy ją podejmujecie, nie postępujcie jak obłudnicy, którzy uwielbiają obnosić się przed ludźmi z oznakami swej religijności. Wznoszą swe modlitwy na pokaz, niezależnie od tego, czy robią to w synagogach, czy poza nimi. Zrozumcie, że tacy już otrzymują swoją nagrodę! Wy zaś postępujcie inaczej. Kiedy się modlicie, skryjcie się w swych domach i przy zamkniętych drzwiach wołajcie do Tego, który jest waszym Ojcem w Niebiosach. A Ten, który widzi wszystko, także i to, co się dzieje w ukryciu, da wam, co potrzebujecie! MATEUSZ 6, 1-6 (NPD)

Living with an addicted person is a challenge that requires immense strength and determination. Addiction can take various forms – alcoholism, drug addiction, gambling, video game addiction, or compulsive shopping. Each of these addictions brings its own symptoms and consequences, affecting not only the addicted person but also their closest family members. Addictions have a tremendous impact on the immediate environment of the addicted person. Alcoholism often leads to frequent arguments and aggression, making the home a dangerous and tense place. The neglect of responsibilities by the addicted person forces the partner to take over their tasks, leading to overload and frustration. Lies and manipulations destroy trust, and each day becomes unpredictable. Children growing up in such an environment often experience emotional and physical neglect, which can lead to emotional and behavioral problems later in life.

Życie z osobą uzależnioną jest wyzwaniem, które wymaga ogromnej siły i determinacji. Nałóg może przybierać różne formy – alkoholizm, narkomania, hazard, uzależnienie od gier komputerowych czy zakupoholizm. Każdy z tych nałogów niesie ze sobą charakterystyczne objawy i skutki, które wpływają na życie nie tylko osoby uzależnionej, ale także jej najbliższych.

“You have heard that it was said, ‘Love your neighbor and hate your enemy. But I tell you, love your enemies and pray for those who persecute you, that you may be children of your Father in heaven. He causes his sun to rise on the evil and the good, and sends rain on the righteous and the unrighteous. If you love those who love you, what reward will you get? Are not even the tax collectors doing that? And if you greet only your own people, what are you doing more than others? Do not even pagans do that? Be perfect, therefore, as your heavenly Father is perfect. MATTHEW 5, 43-48 (NIV)

Wiecie, że powiedziano: Masz kochać swego bliźniego, a wroga mieć w nienawiści. Ja wam natomiast mówię: Kochajcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują. Tak czyniąc, zachowujcie się, jak przystało na dzieci waszego Ojca w niebie. On sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, a deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Bo jeśli okazujecie miłość tym, którzy was kochają, co wam wynagradzać? Czyż celnicy nie czynią podobnie? A jeśli pozdrawiacie tylko swoich braci, co w tym nadzwyczajnego? Poganie też to robią. Wy bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec w niebie. MATEUSZ 5, 43-48 (NPD)

“You have heard that it was said, ‘Eye for eye, and tooth for tooth.’ But I tell you, do not resist an evil person. If anyone slaps you on the right cheek, turn to them the other cheek also. And if anyone wants to sue you and take your shirt, hand over your coat as well. If anyone forces you to go one mile, go with them two miles. Give to the one who asks you, and do not turn away from the one who wants to borrow from you. MATTHEW 5, 38-42 (NIV)

Słyszeliście również, że w Prawie Mojżeszowym zostało powiedziane: Oko za oko, ząb za ząb. Ja zaś mówię, że wprowadzenie tego zapisu miało skierować wasze myślenie w takim kierunku, byście nie stosowali już więcej prawa wendety i nie szukali odwetu na tych, którzy was w jakikolwiek sposób skrzywdzili! A jeśliby ktoś was znieważył i splamił wasz honor, nie mścijcie się, lecz bądźcie gotowi znieść to upokorzenie! Gdyby zaś ktoś chciał sądzić się z wami o cokolwiek, co do was należy, nie zacietrzewiajcie się, lecz bądźcie gotowi dać mu to, czego pożąda, i jeszcze z serca dodać mu coś do tego! Jeśli zaś ktoś wymusza na was wykonanie jakiejś pracy, zróbcie to chętnie i jeszcze ponadto zaofiarujcie mu swą dalszą pomoc! Dawajcie tym, którzy was proszą, i nie odwracajcie się od tych, którzy chcą od was pożyczać! MATEUSZ 5, 38-42 (NPD)

Again, you have heard that it was said to the people long ago, ‘Do not break your oath, but fulfill to the Lord the vows you have made.’ But I tell you, do not swear an oath at all: either by heaven, for it is God’s throne; or by the earth, for it is his footstool; or by Jerusalem, for it is the city of the Great King. And do not swear by your head, for you cannot make even one hair white or black. All you need to say is simply ‘Yes’ or ‘No’; anything beyond this comes from the evil one. MATTHEW 5, 33-37 (NIV)

Słyszeliście z pewnością, że Prawo Mojżeszowe nakazywało przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, a także: Dotrzymasz PANU swoich ślubów. Ja zaś mówię, że istotą tych zapisów była troska o postawę waszych serc. Zamiast więc przysięgać na Niebiosa, które są Tronem Boga, albo na Ziemię, która jest podnóżkiem stóp Jego; zamiast przysięgać na Jerozolimę, która do was nie należy, gdyż jest miastem wielkiego króla, albo na swoją głowę, na której nawet koloru jednego włosa nie jesteście w stanie zmienić na biały czy czarny, zawsze wypowiadajcie się w sposób jednoznaczny, aby „Tak!” znaczyło „Tak!”, a „Nie!” znaczyło „Nie!”. Wszelkie zaś dodatkowe formuły przysiąg, które zawierają w sobie coś więcej, pochodzą od Złego! MATEUSZ 5, 33-37 (NPD)

Słyszeliście również, że Mojżesz przekazał wam w Prawie polecenie: Nie będziesz cudzołożył. Ja zaś mówię, że istotą tego zapisu było nie tylko przeciwdziałanie fizycznemu kontaktowi naruszającemu wierność małżeńską, ale przede wszystkim troska o postawę ludzkiego serca, z którego rodzi się wszelki grzech. Z Bożej perspektywy bowiem każdy, kto z pożądliwością seksualną przygląda się drugiej osobie, już w sercu swoim dopuszcza się cudzołóstwa. Jeśli więc chcesz być człowiekiem prawym, lecz zmysł wzroku popycha cię do grzechu, korzystniej byłoby dla ciebie, byś wyłupił sobie oko, które prowadzi cię do grzechu, i odrzucił je precz od siebie! Lepiej bowiem jest, by zniszczeniu uległ tylko jeden z twoich organów, a reszta twego ciała została uratowana przed potępieniem. Podobnie ma się rzecz ze zmysłem dotyku. Jeśli chcesz być prawym człowiekiem, a jedna z twoich kończyn wciąż przywodzi cię do grzechu, byłoby korzystniej dla ciebie, gdybyś kazał odciąć ją sobie i precz wyrzucić! Cóż bowiem znaczy utrata jednej kończyny, jeśli w rezultacie uratowałbyś całe swoje ciało przed wtrąceniem do miejsca potępienia! W Prawie Mojżeszowym zostało również powiedziane, że kto by chciał oddalić swoją żonę, niech da jej dokument rozwodowy. Zwróćcie uwagę, że istotą tego zapisu była troska o kobietę – o jej reputację i pozycję po oddaleniu. Ja zaś mówię wam: każdy mężczyzna, który oddala swoją żonę – czyniąc to z jakiegokolwiek innego powodu niż to, że okazała się kobietą rozpustną, uwikłaną w pornografię, wyuzdaną seksualnie lub odstąpiła od wiary - wystawia jej opinię na szwank. Publicznie bowiem sugeruje, iż jest osobą występną. Zatem każdy mężczyzna oddalający swą żonę bez wspomnianych powodów będzie winien cudzołóstwa. Również i ten, który poślubi oddaloną nie z takich powodów, będzie winien cudzołóstwa! MATEUSZ 5, 27-32 (NPD)

“You have heard that it was said, ‘You shall not commit adultery.’ But I tell you that anyone who looks at a woman lustfully has already committed adultery with her in his heart. If your right eye causes you to stumble, gouge it out and throw it away. It is better for you to lose one part of your body than for your whole body to be thrown into hell. And if your right hand causes you to stumble, cut it off and throw it away. It is better for you to lose one part of your body than for your whole body to go into hell. “It has been said, ‘Anyone who divorces his wife must give her a certificate of divorce.’ But I tell you that anyone who divorces his wife, except for sexual immorality, makes her the victim of adultery, and anyone who marries a divorced woman commits adultery. MATTHEW 5, 27-32 (NIV)

For I tell you that unless your righteousness surpasses that of the Pharisees and the teachers of the law, you will certainly not enter the kingdom of heaven. “You have heard that it was said to the people long ago, ‘You shall not murder, and anyone who murders will be subject to judgment.’ But I tell you that anyone who is angry with a brother or sister will be subject to judgment. Again, anyone who says to a brother or sister, ‘Raca,’ is answerable to the court. And anyone who says, ‘You fool!’ will be in danger of the fire of hell. “Therefore, if you are offering your gift at the altar and there remember that your brother or sister has something against you, leave your gift there in front of the altar. First go and be reconciled to them; then come and offer your gift. “Settle matters quickly with your adversary who is taking you to court. Do it while you are still together on the way, or your adversary may hand you over to the judge, and the judge may hand you over to the officer, and you may be thrown into prison. Truly I tell you, you will not get out until you have paid the last penny. MATTHEW 5, 20-26 (NIV)

A mówię to, by uzmysłowić wam, iż wejście do Królestwa Niebios zależy nie od zewnętrznego zachowania człowieka regulowanego Prawem Mojżeszowym, lecz od postawy jego serca. To ono powinno oblec się w prawość, która ma znacznie większe znaczenie niż sprawiedliwość, o której mówią faryzeusze i uczeni w Piśmie. Dobrze to zrozumcie: jeśli nie obleczecie waszych serc w sprawiedliwość większą od tej, o której mówią przywódcy religijni, nie wejdziecie do Królestwa Niebios! Jako przykład weźmy zapis Prawa Mojżeszowego, który mówił przodkom: Nie będziesz mordował. Kto zaś dopuścił się morderstwa, miał być postawiony przed sądem. Ja zaś mówię, że istotą tego zapisu było nie tylko zapobieganie zabijaniu, ale przede wszystkim troska o postawę serca człowieka, gdyż z Bożej perspektywy każdy, kto trwa w gniewie na swego brata lub siostrę w wierze, już kwalifikuje się do postawienia przed sądem. A kto by zdeptał godność swego brata lub siostry w wierze, kwalifikuje się do postawienia przed najwyższym trybunałem. Ten zaś, kto by pogardzał bratem lub siostrą w wierze i wyzywał ich od głupców, kwalifikuje się do wtrącenia do ognia piekielnego. Jeśli więc, zgodnie z Prawem Mojżeszowym, przyniósłbyś jakiś dar do złożenia na ołtarzu, a tam przypomniałbyś sobie, że w jakiś sposób skrzywdziłeś swego brata lub siostrę w wierze, zostaw ten dar przed ołtarzem i biegnij, by pojednać się z tą osobą. Dopiero wtedy, gdy już to uczynisz, wróć i złóż swój dar! Pogódź się ze swoim bratem lub siostrą w wierze, z którym lub którą jesteś w konflikcie, i bądź im życzliwy! Uczyń to, dopóki masz szansę, a więc dopóki masz jeszcze z tą osobą jakąś relację. Jeśli bowiem tego nie uczynisz, a sprawa trafi przed sędziego, on przekaże cię w ręce strażnika i zostaniesz wtrącony do więzienia! A stamtąd – o czym solennie cię zapewniam – nie wyjdziesz, dopóki sam nie uregulujesz wszystkiego do końca, co do najdrobniejszej należności. MATEUSZ 5, 20-26 (NPD)

Nie myślcie, że przyszedłem po to, aby rozluźniać przepisy Prawa czy przesłanie Proroków. Nie przyszedłem ich rozluźniać, lecz aby samemu zrealizować wszystko, o czym mówią te pisma. Dlatego uroczyście wam oświadczam, że do czasu, w którym obecne Niebiosa i doczesna Ziemia przeminą, żadna litera, nawet ta najmniejsza, nie zmieni się w Prawie Mojżeszowym, gdyż Prawo to odwzorowuje Bożą świętość, która nigdy się nie dezaktualizuje. Kto zaś chciałby nauczać Prawa w inny sposób albo inaczej interpretować jego rolę, rozluźniając przy tym jego przepisy, choćby nawet najmniejsze – i tak nauczał innych – ten będzie najmniejszy w Królestwie Niebios! Ten zaś, kto by mnie naśladował i nauczał o tym Prawie jak ja, ten będzie wielki w Królestwie Niebios. A mówię to, by uzmysłowić wam, iż wejście do Królestwa Niebios zależy nie od zewnętrznego zachowania człowieka regulowanego Prawem Mojżeszowym, lecz od postawy jego serca. To ono powinno oblec się w prawość, która ma znacznie większe znaczenie niż sprawiedliwość, o której mówią faryzeusze i uczeni w Piśmie. Dobrze to zrozumcie: jeśli nie obleczecie waszych serc w sprawiedliwość większą od tej, o której mówią przywódcy religijni, nie wejdziecie do Królestwa Niebios! MATEUSZ 5, 17-19 (NPD)

“Do not think that I have come to abolish the Law or the Prophets; I have not come to abolish them but to fulfill them. For truly I tell you, until heaven and earth disappear, not the smallest letter, not the least stroke of a pen, will by any means disappear from the Law until everything is accomplished. Therefore, anyone who sets aside one of the least of these commands and teaches others accordingly will be called least in the kingdom of heaven, but whoever practices and teaches these commands will be called great in the kingdom of heaven. For I tell you that unless your righteousness surpasses that of the Pharisees and the teachers of the law, you will certainly not enter the kingdom of heaven. MATTHEW 5, 17-20 (NIV)

As you go, proclaim this message: ‘The kingdom of heaven has come near.’ Heal the sick, raise the dead, cleanse those who have leprosy, drive out demons. Freely you have received; freely give. “Do not get any gold or silver or copper to take with you in your belts - no bag for the journey or extra shirt or sandals or a staff, for the worker is worth his keep. Whatever town or village you enter, search there for some worthy person and stay at their house until you leave. As you enter the home, give it your greeting. If the home is deserving, let your peace rest on it; if it is not, let your peace return to you. MATTHEW 10, 7-13 (NIV)